Dan heb je die job.

[Gast tom666]

Gewoon leven is ook preppen. Je voorbereidingen , jouw kunde enz...alles kan van pas komen in het dagelijkse leven.

Zo ook ervaring. Ervaring op gebied van werken heb ik zeker. 21 jaar fotolaswerken gedaan , gesleuteld aan vrachtwagens , terreinwagens , laadbruggen en noem maar op maakt mij een wandelend boek met informatie die zit opgeslagen voor het leven. Geen constructie is mij vreemd en voor een werk aan te vatten is er steeds een oplossing.

Dan wil je na al die jaren de kennis doorgeven.Want zo ben ik , kennis delen is de bron voor de toekomst want mensen zullen altijd nodig blijven.

Door het zware verkeersongeval toen ik 18 was wist ik op voorhand dat zware handenarbeid niet voor de ganse loopbaan zou zijn dus zocht ik een baan als leidinggevende.

Nu heb ik die gevonden en geef ik leiding aan 27 mensen. Leuke job , dat wel maar wat de weerslag op de gezondheid zou zijn daar had ik geen rekening mee gehouden.

Wanneer is genoeg genoeg. In een container van 30 kuub kan je geen 50 kuub geen steken hoe hard je ook probeert.

Je draagt de verantwoordelijkheid voor jouw mensen en drijft ze tot het uiterste want het werk moet nu eenmaal gedaan worden maar toch krijg je dagelijks de werkbonnen niet rond omdat het simpelweg te veel is.

Altijd staat er iemand boven je en die aanvaardt niet dat het te veel is . Je neemt het mee naar huis , in gedachten probeer je anders te plannen , je brengt nogmaals veranderingen toe en je kan een paar bonnen extra afwerken. Je droomt snachts van het werk , je staat er mee op en gaat ermee slapen . Het werk bepaalt nu jouw leven. Je denkt aan niks anders meer . Je ziet cijfers en cijfers . Je denkt alleen nog maar aan het werk.

Je wordt op korte tijd onverschillig en ziet jezelf vermageren in een ijltempo want de eetlust verdwijnt.

Je wordt bleek en toch denk je alleen maar aan het werk dat moet af zijn.

En dan komt hoofdpijn .....erge hoofdpijn zoals dat koude ijsje dat je te snel eet maar deze pijn blijft duren , dagen na elkaar maar je wilt niet toegeven en doet ''rustig'' verder.

En dan voel je de alarm bel.

Gisteren dacht ik werkelijk ...this is it...een hartaanval.

Mijn tikker ging tekeer alsof een race moest gewonnen worden en mijn tikker wou precies uit mn borstkas springen.

Hoooow dit gaat niet goed..misschien toch maar even naar de spoed voor ik hier in een hoopje zak.

Even een cardiogram maar ondertussen was de rust eventjes terug.

De tikker klopte weer normaal. Vandaag wat bloed laten trekken en morgen de resultaten afwachten. Godverd**********me nu heb ik de job waar ik van droomde en kom ik dit tegen.

Zal het dan toch niet aan mij besteed zijn ? Te goed willen doen heeft zijn grenzen. Mijn 2 voorgangers zijn daar om dezelfde reden gestopt kom ik zopas via via te weten , want het is nooit genoeg.

Ken je die reklame van de energieleverancier die brult ...MEER...MEER....

Deze morgen met de fiets naar de dokter gegaan en terug gekeerd langs het bos. Het fluiten van de vogels en de pracht van de natuur...pure rust deden mij diep nadenken over het leven.

Er moet toch meer zijn dan mij zorgen te hoeven te maken over werk , werk , werk. Een goed betaalde baan is niet alles in het leven. Misschien moet ik dan toch maar weer gewoon gaan doen en een job doen waar ik mijn 8 uurtjes klop en daarna thuis van het dagelijkse leven kan genieten als een gewoon mens....

 

Dan heb je die job..

[Communicator]

Luister goed naar deze waarschuwing! Je lichaam praat met je...

 

Onderneem nu nog stappen nu het kan. Neem even een break om tot rust te komen. Gebruik die periode om een passende oplossing voor jezelf te bedenken. Niet voor je werk, maar voor jezelf!

 

Verantwoording dragen is een zware taak die je nooit ten koste van je eigen gezondheid moet laten gelden!

[Gast tom666]

Luister goed naar deze waarschuwing! Je lichaam praat met je...

 

Onderneem nu nog stappen nu het kan. Neem even een break om tot rust te komen. Gebruik die periode om een passende oplossing voor jezelf te bedenken. Niet voor je werk, maar voor jezelf!

 

Verantwoording dragen is een zware taak die je nooit ten koste van je eigen gezondheid moet laten gelden!

 

Dat zijn dezelfde woorden als die van de dokter.

Ze schreef me een week thuis..damn dat kan ik seffens ook nog gaan uitleggen op het werk.

Maar je hebt gelijk..dit is een waarschuwing die als ik dit in de wind sla nare gevolgen kan hebben.

Ik denk hard...heel hard na nu over de toekomst en moet misschien aan mezelf gaan toegeven dat het iets minder mag zijn .

[MyronPrps]

De geest zit nu in hetgeen wat je doet en wie je bent.

 

Wat is het beste voor jou en jouw geliefden.

[Gast tom666]

De geest zit nu in hetgeen wat je doet en wie je bent.

 

Wat is het beste voor jou en jouw geliefden.

 

Je slaat hier de nagel op de kop

[Dreutel]

Als er te veel werk is, zal er een mannetje/vrouwtje bij moeten komen. Trek het je ook niet al te veel aan. Ook de managers (bovenbazen) trekken 's-avonds de deur van het kantoor achter zich dicht. Dat moet jij ook doen. Het is werk, het is niet persoonlijk!

[silver]

@tom666 Kan je uit ervaring vertellen dat het enorm lastig is om te schakelen wanneer je vanuit de operationele werkzaamheden naar leidinggevende werkzaamheden moet gaan. Waarom? Er zijn hele andere dingen en vaardigheden van belang. Er spelen hier ook hele andere belangen. Wat mij enorm geholpen heeft (geef inmiddels leiding aan 15 medewerkers) om informatie te delen met mijn direct leidinggevende. Bepaalde processen los te laten. En het bedrijf/leidinggevende keuzes laten maken. Je wilt dat ik het ene goed doe, prima dan gaat dat ten koste van het andere. Je hebt het geluk dat er al twee voorgangers geweest zijn wat je verhaal alleen maar kan sterken. Wellicht ook eens verstandig om te kijken naar soort gelijke bedrijven hoe de structuur daar georganiseerd is.

 

Beterschap !

[Gast tom666]

Als er te veel werk is, zal er een mannetje/vrouwtje bij moeten komen. Trek het je ook niet al te veel aan. Ook de managers (bovenbazen) trekken 's-avonds de deur van het kantoor achter zich dicht. Dat moet jij ook doen. Het is werk, het is niet persoonlijk!

Juist wat je zegt. De denkbeeldige knop kunnen afzetten. En daar zit nu juist het grote probleem. Ik ben zo gedreven in de job omdat ik wil presteren dat ik die knop moeilijk of eigenlijk niet kan afzetten met alle gevolgen van dien.

De prestatie gerichtheid is dan ook heel erg hoog op het werk en alles wordt er aan gedaan door hogerhand om dit te controleren. Elke fout wordt op papier gezet , besproken en uitgedokterd , tot de kleinste toe.

Zo had mijn assistent vorige week per ongeluk een oude email verstuurd ...daar is dan 4u discussie over gevoerd hoe dat kon gebeuren en moest ik een oplossing bedenken zodat dit in de toekomst niet meer kon gebeuren.

Ik heb 6 nieuwe mensen in dienst genomen en door de complexiteit van de te produceren stukken is een degelijke opleiding echt wel nodig en dat ziet men ook niet echt in. Directe prestatie is nodig. De druk van bovenaf is enorm.

Men vraagt overuren in de vroege , de late en de zaterdag. je kan dit eens vragen aan jouw mensen maar niet dagelijks. De mensen zijn ook moe van het werk en hebben ook een leven thuis. Als er iemand verlof neemt zit er een knak in de productie. Dit is niet juist. Dagelijks wordt er achterstand opgebouwd en men wil gaan naar stock zonder extra mensen en enkel door efficiëntie ten top te drijven en overuren. Werken als robots zonder fouten want die worden bestraft in de jaarlijkse evaluaties waar men punten minder krijgt en zo de bonus mis loopt.

Hmm dit is niet echt mijn ding om met mensen om te gaan en daar wringt dus ook een schoentje. Wanneer is genoeg genoeg ?

[Gast]

Dat zijn dezelfde woorden als die van de dokter.

Ze schreef me een week thuis..damn dat kan ik seffens ook nog gaan uitleggen op het werk.

Maar je hebt gelijk..dit is een waarschuwing die als ik dit in de wind sla nare gevolgen kan hebben.

Ik denk hard...heel hard na nu over de toekomst en moet misschien aan mezelf gaan toegeven dat het iets minder mag zijn .

 

Uitleggen ?

Zijt gij zot ? Is gewoon ene mededeling : ik mot van de dokter een week thuis blijven. Klaar uit. Tot volgende week, en o ja het werk mag dan niet blijven liggen zegt ze ;-)

 

Werk is werk. Niet persoonlijk. Dus zoals gezegd : door dicht trekken morgen weer een dag.

Als jouw ploeg doorgewerkt heeft dan kunnen ze niet meer werk verzetten en mot er gewoon iemand bij komen. dat vinden de boven bazen nooit leuk maar dat is hun pronleem em werk.

 

Voor de rest: sterkte Tom.

[dubbel0]

zolang jij zo doorploeterd gaat je werkgever niks doen, er zitten namelijk geen consequenties aan voor de werkgever en het werk gebeurt toch? dat niet alles afkomt neemt de werkgever voor lief, want: dan was er wel iemand bijgekomen. been there done that.

 

dokter zegt week rust, jij neemt een week rust. (punt) uitleg ben je niemand verschuldigd.

 

je verantwoordelijkheid speelt je ook parten. werkgever moet wat veranderen en jij moet wat veranderen. keuze heb je niet want als dit zo doorgaat zit je straks met een burnout thuis, werkgever neemt een ander slachtoffer aan, jij je baan kwijt.

 

een zieke werknemer is ook een consequentie voor de werkgever trouwens, alleen voor de werknemer niet zo prettig.

 

sterkte en succes !

 

http://www.burnouttraining.nl/burnout-oorzaken kijk hier maar es

 

en hoe heet jou aap? https://piekervrij.wordpress.com/2011/05/28/haal-die-aap-nou-van-je-schouder/

[wodan]

Juist wat je zegt. De denkbeeldige knop kunnen afzetten. En daar zit nu juist het grote probleem. Ik ben zo gedreven in de job omdat ik wil presteren dat ik die knop moeilijk of eigenlijk niet kan afzetten met alle gevolgen van dien.

De prestatie gerichtheid is dan ook heel erg hoog op het werk en alles wordt er aan gedaan door hogerhand om dit te controleren. Elke fout wordt op papier gezet , besproken en uitgedokterd , tot de kleinste toe.

Zo had mijn assistent vorige week per ongeluk een oude email verstuurd ...daar is dan 4u discussie over gevoerd hoe dat kon gebeuren en moest ik een oplossing bedenken zodat dit in de toekomst niet meer kon gebeuren.

Ik heb 6 nieuwe mensen in dienst genomen en door de complexiteit van de te produceren stukken is een degelijke opleiding echt wel nodig en dat ziet men ook niet echt in. Directe prestatie is nodig. De druk van bovenaf is enorm.

Men vraagt overuren in de vroege , de late en de zaterdag. je kan dit eens vragen aan jouw mensen maar niet dagelijks. De mensen zijn ook moe van het werk en hebben ook een leven thuis. Als er iemand verlof neemt zit er een knak in de productie. Dit is niet juist. Dagelijks wordt er achterstand opgebouwd en men wil gaan naar stock zonder extra mensen en enkel door efficiëntie ten top te drijven en overuren. Werken als robots zonder fouten want die worden bestraft in de jaarlijkse evaluaties waar men punten minder krijgt en zo de bonus mis loopt.

Hmm dit is niet echt mijn ding om met mensen om te gaan en daar wringt dus ook een schoentje. Wanneer is genoeg genoeg ?

 

Sinds wanneer is dat JOUW taak en verantwoordelijkheid? 4h discussie? Dure mail.

 

Leren omgaan met (idiote) bazen, het is een kunst en je zal ze moeten leren vrees ik... Maar eerst terug schakelen zodat jij zelf terug op je plooi bent,

zowel lichamelijk (dat is het gevolg) als geestelijk (dat is de oorzaak van de lichamelijke klachten). Dus leren omgaan met druk die extern op je afkomt

ALS druk die jij jezelf oplegt. Dat laatste is EN het moeilijkste (jezelf en je manieren veranderen) EN het meest effectieve !! Succes.

 

Je zit nu thuis, drink een theetje, maak een leuke boswandeling, knuffel je vrouw eens goed, bak een broodje, je kent dat wel en zet dan eens wat zaken op papier:

 

Wat wil ik, wat is er al, wat is er mogelijk? Kortom, een analyse van situaties, jijzelf, je karakter en wat kan er in welke zin veranderen?

[Gnosis]

Mooi geschreven en een harde les die het leven je probeert te leren. Geld, carrière en status maken geen flikker uit. Het gaat erom wie je bent en waar je voor staat in het leven. Ik hoop voor je dat je snel herstelt en weet dat het de mensen zijn die hun werk leuk vinden die als eerste met een burn-out thuis komen te zitten. (hartklachten kan ook natuurlijk)

[rumble]

ik heb in het zelfde proces gezeten. je moet keuze maken. of weerbaarder worden, je zelf minder verantwoordelijk stellen of stapje terug doen en op lager niveau gaan spelen. dat laatste word door je werkgever vaak niet getolereerd.

bedenk wel. je eigen welzijn, gezin en familie zijn het belangrijkste. die nooit ten koste laten gaan van je werk. voor jou een ander. misschien verdient jou baas jou niet en wacht er ergens anders een betere baas. voor wie wil werken is er werk en gezien jou ervaring moet er vast iets zijn.

 

ik wens beterschap.

[Gast DRD28]

Dat zijn dezelfde woorden als die van de dokter.

Ze schreef me een week thuis..damn dat kan ik seffens ook nog gaan uitleggen op het werk.

.

 

Als ik dit zo lees, heeft jouw werkgever een te kort aan geschoold/ ervaren personeel. Ipv een persoon kapot te laten werken en daarna te zien verdwijnen in de ziektewet( met de kosten die hierbij komen kijken), zal hij zich eens op zijn achterhoofd moeten krabben en een extra persoon inhuren voor de resterende werkzaamheden.

Een terugkoppeling aan het einde van een project richting de werkgever is misschien ook op zijn plaats (evaluatie/ lessons learned ). De HR manager zal ook op de hoogte moeten worden gesteld van de problematiek.

 

luister alsjeblieft naar je lichaam .. je hebt er maar een.

 

Sterkte man.

 

PS: wees niet te trots , VRAAG HULP OP TIJD!

[Flos]

Ik heb ook nog zo een job gehad . En mijn bazen zagen altijd te lang schoft en te weinig gepresenteerd.

Ik werkte veel op Sidmar bouw werken en herstellingen en die belde mij zelfs s'nachts op omdat zijn vol continu werkten . Maar wij gewoon overdag .

Gek werd ik daar . Ik ben gewoon weg gegaan en ergens anders bij een normale bouw firma begonnen . Een NL. bedrijf . Wekte veel rustiger .

[Range]

zolang jij zo doorploeterd gaat je werkgever niks doen, er zitten namelijk geen consequenties aan voor de werkgever en het werk gebeurt toch? dat niet alles afkomt neemt de werkgever voor lief, want: dan was er wel iemand bijgekomen. been there done that.

 

dokter zegt week rust, jij neemt een week rust. (punt) uitleg ben je niemand verschuldigd.

 

je verantwoordelijkheid speelt je ook parten. werkgever moet wat veranderen en jij moet wat veranderen. keuze heb je niet want als dit zo doorgaat zit je straks met een burnout thuis, werkgever neemt een ander slachtoffer aan, jij je baan kwijt.

 

een zieke werknemer is ook een consequentie voor de werkgever trouwens, alleen voor de werknemer niet zo prettig.

 

sterkte en succes !

 

http://www.burnouttraining.nl/burnout-oorzaken kijk hier maar es

 

en hoe heet jou aap? https://piekervrij.wordpress.com/2011/05/28/haal-die-aap-nou-van-je-schouder/

 

Ditte inderdaad. Afmaken wat je afkrijgt, en wat je niet afkrijgt komt morgen. Er zit maar zoveel uur in een dag en die bovenbazen van je zijn verwend geraakt aan minder mensen en meer doen. Daar zit een grens aan.

[Tanfana]

Wanneer is genoeg genoeg ?

 

NU!

 

@tom666 zie dit als een persoonlijke SHTF. Dus de eerste stap is zoals al eerder gezegt:

 

Stop. Neem die week vrij. ( of langer ). Op dzee manier werken helpt niet, het maakt je ziek. Is het dat waard?

 

Plan: Is de mentaliteit van de bazen te veranderen? Kan het werk aangepast worden zodat het voor jou en je collega's gezond wordt? Als je een doel kunt stellen dan lukt het meestal ook om dat te halen. Als je het gevoel hebt dat je aan een dood paard moet gaan trekken kan het verstandig zijn een ander doel te kiezen.

 

Doen is dan de volgende stap. Maar je bent nu nog bij stop. Veel sterkte, en blijf je hart luchten!

[Jacob]

Beste Tom,

 

Helaas is jouw verhaal heel herkenbaar. Ik wil jouw topic niet kapen maar zit in een soortgelijke situatie. Werk weliswaar op kantoor maar moet een enorme hoeveelheid werk verstouwen. Vrees bovendien dat ik het over mezelf heb afgeroepen. Begon een paar jaar geleden bij mijn huidige werkgever en "dacht ik zal ze een poepie laten ruiken". Volgas en continu met een vast contract tot gevolg. Nu is er geen weg meer terug. Alles komt naar mij en het houdt nooit op.

 

Ik leer veel van de inbreng hier. Men heeft gelijk. We hebben maar 1 lijf Tom. En de waardering blijft toch uit.

 

We moeten terugschakelen van 5 naar 4. Dat trekt ook beter. Hoop dat je snel weer aansterkt.

[Raycoupe]

He Tom, ervaringsdeskundige hier en destijds niet zo slim om aan de rem te trekken.

 

Als dit nu al je ervaring is, met deze serieuze lichamelijke effecten, dan snap je wel dat je dit geen jaren gaat volhouden. Jammer maar helaas en zeer lastig in de huidige economische toestand, maar zo snel mogelijk op zoek naar een andere baan, dit is een doodlopende weg en alleen jij draagt daarvan helaas de consequenties, niet je bazen, die pakken het volgende lego blokje van de plank tot 'ie weer aan vervanging toe is.

[Stuudje]

@Tom @Jacob...misschien ook dit topic eens doorlezen.

Hetzelfde probleem, en de topicstarter heeft hier goede lessen uit getrokken en de situatie voor hem ten goede veranderd.

[Charlie]

Heftig @tom666,

 

Ik snap dat je daar mee zit. Mijn eerste reactie is dan ook: Laat ze de kolere krijgen, doe zelf als je vindt dat er niet genoeg gebeurd! Maar zo werkt dat natuurlijk niet. Je kunt, na een rustperiode, eens proberen het gesprek aan te gaan met je meerdere. Kijken of hij of zij tot rede te brengen zijn. Zij hebben er tenslotte ook geen belang bij dat zie elke 2 jaar een nieuwe voorman moeten zoeken. Zijn ze niet voor rede vatbaar, kun je altijd nog besluiten iets anders te zoeken.

 

Sterkte.

 

Charlie

[dubbel0]

Beste Tom,

 

Volgas en continu met een vast contract tot gevolg. Nu is er geen weg meer terug. Alles komt naar mij en het houdt nooit op.

 

Ik leer veel van de inbreng hier. Men heeft gelijk. We hebben maar 1 lijf Tom. En de waardering blijft toch uit.

 

We moeten terugschakelen van 5 naar 4. Dat trekt ook beter. Hoop dat je snel weer aansterkt.

 

doe aan "pr" over het werk wat je verzet met een sausje van humor er overheen en schakel heel langzaam terug van 5 naar 3 (met "pr" bedoel ik geen overdreven "zie eens allemaal wat ik wel niet doe campangne"

[elloco999]

Een zeer vervelende situatie @tom666! Het is lastig als je die knop niet om kunt zetten en je zelf verantwoordelijk voelt voor de problemen die ontstaan doordat de bazen gewoon teveel vragen maar te weinig middelen geven. Als je bazen niet willen/ kunnen veranderen kun kun je volgens mij maar twee dingen doen: zelf harder worden en leren het van je af te zetten zodat je gewoon je werk kunt doen en vervolgens als je naar huis gaat gewoon met je prive zaken bezig kunt zijn, of een andere baan zoeken. Een andere baan hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je een stap je terug doet op de rang ladder, je kunt ook kijken of je geen leidinggevende functie kunt krijgen bij een andere werkgever. Een die beter met zijn personeel omgaat.

 

Ik hoop dat je een goede oplossing vind en ik wens je veel sterkte!

[Gast ancestral-viking]

@tom666

na een lange tijd in de bijstand te hebben gezeten

ben ik weer gaan werken en heb ik meteen veel verantwoordelijkheid gekregen,

daar heb ik bewust voor gekozen ik presteer het beste onder druk ,

niet iedereen kan of wil dat ,kijk naar jezelf en naar wat voor persoon jij bent ,

wakker liggen omdat de druk van werk teveel is is nooit goed ,

een mens moet ook kunnen ontspannen ,

daarom heb ik voor mijn werk een aparte telefoon die dus uit gaat als ik thuis ben en 30 minuten voor mijn dienst

pas weer aan gaat ik probeer mijn gezin en mijn werk strikt gescheiden te houden ,

ook al lukt dit ook niet altijd ,

 

veel succes gewenst .

[YVONNE35]

Troost je (voor wat het waard is), dit overkomt alleen mensen die betrokken zijn.

Hier nog een ervaringsdeskundige - joepie!! Ja, je ziet het goed, joepie!!

 

Allereerste feit: je hoeft ze werkgever niet te vertellen wat eraan scheelt. Wettelijk mag hij dat niet vragen.

Ik het kader van de wet Poortwachter moet hij binnen een bepaalde periode contact met je opnemen om te vragen of je weet hoe lang het ongeveer gaat duren, maar hij mag dus NIET vragen wat je mankeert.

Je bent ziek en als hij wil weten hoe of wat moet hij maar contact opnemen met de bedrijfsarts.

Je kunt altijd zelf contact opnemen of een afspraak maken bij de bedrijfsarts om de situatie uit te leggen.

 

Nog een feit (eigen ervaring): niemand kan je vertellen wat voor jou het beste is.

Die job is leuk, maar de stress (en klachten!!) die het met zich meebrengt beslist niet.

Je zult heel veel adviezen krijgen van iedereen die het beste met je voorheeft, maar uiteindelijk moet je zelf door dit ontiegelijk diepe dal ploeteren.

Je zult zelf moeten ervaren wat voor jou werkt en wat niet.

Het is een ontzettend zwaar traject en je zult keuzes moeten maken die je eigenlijk helemaal niet WILT maken.

 

Een advies van mijn kant: schrijf alles op.

Neem pen en papier, een schrijfblok of schrift, en schrijf alles op wat je dwars zit, alles wat je je maar kunt herinneren, en ook alle adviezen die je wel wat lijken. Dat zijn je gevoelens.

Daarna (dagen, weken later) maak je een lijstje van FEITEN.

Ga het gesprek aan met je leidinggevende, bij voorkeur met iemand van personeelszaken of een vertrouwenspersoon en neem die lijst mee.

Die lijst kan helpen om zaken op een objectieve manier (voor zover dat mogelijk is) te benaderen.

Zorg dat er een verslag van gemaakt wordt of neem het op. Begin zelf met het opbouwen van een "dossier".

Als het op een gegeven moment tot een belangrijke beslissing moet komen weet je tenminste zeker dat JIJ zelf de keuze maakt op basis van dingen die voor JOU belangrijk zijn.

 

En waarom zeg ik joepie!!? Omdat je nu noodgedwongen in een situatie zit waarin je de kans krijgt om voor jezelf te kunnen(moeten) kiezen.

GRIJP DIE KANS met beide handen! En welke keuze je ook maakt, je leert in ieder geval heel veel - en je wordt er alleen maar sterker door.

 

Bijna 10 jaar geleden ben ik in elkaar geklapt met een massieve burn-out, werkgerelateerd.

Er is een traject van meer dan een jaar hoge werkdruk aan vooraf gegaan waarin de werkgever total niets deed met mijn meldingen.

Na een weekendje buikgriep bleef ik maar moe en ik ben een weekje langer thuisgebleven.

Toen ik weer aan de slag probeerde te gaan lukte dat totaal niet.

Bij de huisarts kreeg ik te horen "maar meisje, je weet toch zelf ook wel dat je overspannen bent" en BAM, daar ging ik.

Na de nodige therapie en re-integratietrajecten lukte het me niet om op mijn oude plek terug te komen, hoe graag ik het ook wilde en hoe hard ik het ook probeerde.

En dat is nu juist mijn redding geweest.

Ik heb via het re-integratietraject de nodige trainingen kunnen volgen en ik heb heel veel over mezelf geleerd.

Ook het besef dat ik die baan wel heel erg leuk vond, maar mijn eigen gezonde "ik" was me toch veel meer waard.

Gelukkig heb ik via het re-integratietraject een andere leuke baan gevonden.

 

Eindresultaat: Ik weet nu precies waar mijn grenzen liggen, en wat ik wel en wat ik niet wil en kan - ook in mijn privé leven.

En ik trek aan de bel op het moment dat een grens in zicht komt, en niet als die allang bereikt is.

 

Ik wens je heel veel sterkte!