Niemand meer te vertrouwen

[Loreen]

Beste Mensen,

 

Hebben jullie hier eventueel ook ervaring mee dat je de laatste periode niemand meer kunt vertrouwen. Dat zelf je beste vrienden je een oor proberen aan te naaien.

 

Nee.

Dit soort uitspraken snap ik ook nooit zo goed. Je kent jezelf toch (deels)? Tenzij je uit Rotterdam komt, dan kan je jezelf toch vertrouwen? En als je jezelf niet kan vertrouwen, dan kan je daar toch aan werken zodat je wel te vertrouwen bent? Dan is er sowieso al 1 persoon te vertrouwen, en is dus per definitie niet niemand meer te vertrouwen.

Zelf denk ik ook altijd dat als ik te vertrouwen ben, dat betekent dat een ander ook potentieel te vertrouwen moet kunnen zijn. Ik ben namelijk echt niet bijzonder, als ik het kan zou een ander het in principe ook moeten kunnen.

Als iemand mij een oor probeert aan te naaien, is die persoon per definitie niet mijn beste vriend. Mijn beste vrienden zijn net als ik ook maar mensen en maken ook (inschattings)fouten, maar zij zullen niet bewust mij een poot uitdraaien. Iemand die dat wel doet is mijn vriend niet.

 

Zelf ben ik ook regelmatig op m'n bek gegaan in vriendschappen en relaties. Voel me echt niet zomaar meteen bij iedereen op mijn gemak. Dat hoeft ook niet, het heeft ook zo'n 30 jaar geduurd voordat ik een beetje met mezelf door een deur kon Dus ik stort me echt niet zomaar bij iedereen in z'n armen, met het vertrouwen dat het wel goed zal komen. Maar er bij voorbaat van uit gaan dat iemand niet te vertrouwen is, nee dat heb ik niet.

 

 

Wellicht is dit statement gebaseerd op een negatieve ervaring. Zelf hanteer ik een paar regels die me in het verleden al vaker beschermd hebben :

 

- Leen geen geld aan vrienden maar sta ze bij met je hulp, raad en eventueel met goederen.

- Is je vriendschap wederkerig of is het eenrichtingsverkeer ? Ben jij altijd de gever ?

- Moet je toch over geld praten, doe het dan vooraf. Goede rekeningen maken goede vrienden.

- Iemand die jou iets komt aanbieden heeft jou nodig, niet omgekeerd.

- Je bent nooit verplicht om op een voorstel in te gaan. Een echte vriend begrijpt je afwijzing.

- Als het om geld gaat, zorg dan voor een sluitende overeenkomst. Op papier.

 

Ieder zijn ding, maar mij lijkt het VRESELIJK om je vriendschappen zo zakelijk te zien. Mijn vriendschappen zijn op basis van liefde en wederzijds begrip en respect, niet op basis van regels en contracten.

Als mijn beste vrienden geld nodig hebben, en ik heb het, dan mogen ze het hebben. Dan zien ze zelf maar of ze het wel of niet terug geven, ik ben allang blij als ik ze heb kunnen helpen.

Als vrienden die niet direct mijn beste vrienden zijn, maar ik wel aardig goed ken geld willen lenen, en ik kan het missen, dan kan dat en dan zien ze zelf maar wanneer ze het terug kunnen betalen. Als ik dan zelf een week later in de shit zit omdat ik het geld nodig heb, dan ben IK degene die een fout heeft gemaakt, want dan had ik het toen niet uit moeten lenen. Mijn vrienden weten dat ze het zonder moeite van me krijgen als ik het heb, en weten dus ook dat als ik zeg dat het niet lukt het ook echt niet lukt. Nee zeggen is dan ook geen enkel probleem.

 

 

Heb gisteren een boek gelezen en een quote eruit is 'probeer je niet druk te maken in dingen waar je geen vat op hebt'

 

Ah nice. De Stoa in een heel kleine notendop. Je hebt dingen in het leven twee soorten gebeurtenissen, de gebeurtenissen waar je wat aan kan doen; daar hoef je je dus niet druk om te maken maar daar kan je actief naar handelen. en de gebeurtenissen waar je niets aan kan doen; daar hoef je je dus niet druk om te maken want je kan er toch niets aan veranderen.

In principe een heel mooi uitgangspunt vind ik.

[Simurgh]

Nee.

Dit soort uitspraken snap ik ook nooit zo goed. Je kent jezelf toch (deels)? Tenzij je uit Rotterdam komt, dan kan je jezelf toch vertrouwen? En als je jezelf niet kan vertrouwen, dan kan je daar toch aan werken zodat je wel te vertrouwen bent? Dan is er sowieso al 1 persoon te vertrouwen, en is dus per definitie niet niemand meer te vertrouwen.

Zelf denk ik ook altijd dat als ik te vertrouwen ben, dat betekent dat een ander ook potentieel te vertrouwen moet kunnen zijn. Ik ben namelijk echt niet bijzonder, als ik het kan zou een ander het in principe ook moeten kunnen.

Als iemand mij een oor probeert aan te naaien, is die persoon per definitie niet mijn beste vriend. Mijn beste vrienden zijn net als ik ook maar mensen en maken ook (inschattings)fouten, maar zij zullen niet bewust mij een poot uitdraaien. Iemand die dat wel doet is mijn vriend niet.

 

Zelf ben ik ook regelmatig op m'n bek gegaan in vriendschappen en relaties. Voel me echt niet zomaar meteen bij iedereen op mijn gemak. Dat hoeft ook niet, het heeft ook zo'n 30 jaar geduurd voordat ik een beetje met mezelf door een deur kon Dus ik stort me echt niet zomaar bij iedereen in z'n armen, met het vertrouwen dat het wel goed zal komen. Maar er bij voorbaat van uit gaan dat iemand niet te vertrouwen is, nee dat heb ik niet.

 

 

 

 

Ieder zijn ding, maar mij lijkt het VRESELIJK om je vriendschappen zo zakelijk te zien. Mijn vriendschappen zijn op basis van liefde en wederzijds begrip en respect, niet op basis van regels en contracten.

Als mijn beste vrienden geld nodig hebben, en ik heb het, dan mogen ze het hebben. Dan zien ze zelf maar of ze het wel of niet terug geven, ik ben allang blij als ik ze heb kunnen helpen.

Als vrienden die niet direct mijn beste vrienden zijn, maar ik wel aardig goed ken geld willen lenen, en ik kan het missen, dan kan dat en dan zien ze zelf maar wanneer ze het terug kunnen betalen. Als ik dan zelf een week later in de shit zit omdat ik het geld nodig heb, dan ben IK degene die een fout heeft gemaakt, want dan had ik het toen niet uit moeten lenen. Mijn vrienden weten dat ze het zonder moeite van me krijgen als ik het heb, en weten dus ook dat als ik zeg dat het niet lukt het ook echt niet lukt. Nee zeggen is dan ook geen enkel probleem.

 

 

 

 

Ah nice. De Stoa in een heel kleine notendop. Je hebt dingen in het leven twee soorten gebeurtenissen, de gebeurtenissen waar je wat aan kan doen; daar hoef je je dus niet druk om te maken maar daar kan je actief naar handelen. en de gebeurtenissen waar je niets aan kan doen; daar hoef je je dus niet druk om te maken want je kan er toch niets aan veranderen.

In principe een heel mooi uitgangspunt vind ik.

Lekker vooroordeel....Rotterdam niet te vertrouwen? ? ? Een echte Rotterdammer gaat voor door het vuur.... Daar laat ik het bij voor vanavond...

[Loreen]

Lekker vooroordeel....Rotterdam niet te vertrouwen? ? ? Een echte Rotterdammer gaat voor door het vuur.... Daar laat ik het bij voor vanavond...

 

Jeetje...

 

Een Rotterdams gezegde: "Ik vertrouw niet eens mezelf, laat staan een ander".

 

Daar reageerde ik op, niets meer en niets minder. Staat gewoon in dit topic, dus ik ging er voor het gemak van uit dat mensen die mijn reactie lezen, ook die reactie gelezen hebben....

[Simurgh]

Jeetje...

 

 

 

Daar reageerde ik op, niets meer en niets minder. Staat gewoon in dit topic, dus ik ging er voor het gemak van uit dat mensen die mijn reactie lezen, ook die reactie gelezen hebben....

Mea culpa, die heb ik even gemist toevallig een onverwachte avond met Rotterdammers gehad en wat Rotterdam aan leed hebben te verduren gehad op zuid is enorm. De samenhang en vertrouwen op elkaar in de buurt is dan ook bijzonder te noemen. Dus het gebrek aan het eerder geschreven stukje met dit gesprek leidde tot deze reactie:)

 

Niet rot bedoeld dus en enkel uit respect voor deze mensen

[Loreen]

Mea culpa, die heb ik even gemist toevallig een onverwachte avond met Rotterdammers gehad en wat Rotterdam aan leed hebben te verduren gehad op zuid is enorm. De samenhang en vertrouwen op elkaar in de buurt is dan ook bijzonder te noemen. Dus het gebrek aan het eerder geschreven stukje met dit gesprek leidde tot deze reactie:)

 

Niet rot bedoeld dus en enkel uit respect voor deze mensen

 

Oké no prob. Nou heb ik in Gilze wel toevallig geroepen een hekel te hebben aan Rotterdammers, maar ik hoop dat na die ruim 2.500 berichten van mij (jeetje) toch wel enigszins duidelijk is dat ik echt niet respectloos ga praten over een hele bevolkingsgroep, van wat voor een soort of afkomst dan ook. Dus zelfs niet over Rotterdammers

[Changing the mindset]

hmm het is eerder een soort van " klaag en geef de partij naar keuze de schuld"

is het dan de schuld van de partijen of de schuld van de mensen?

ongeloofelijk wat je soms leest : aardbeving Nepal -> allemaal de schuld van Bart de Wever en NVA

als mensen heel pathetisch gaan doe en vervolgens een of andere politieke mening erbij zwieren voor god-weet-welke-reden dan houd het voor mij op

 

Yeah, en ondertussen houden de mensen de handjes op of in de lucht. Maar zelf handelen? Ho maar!

 

Ach, ik ben soms ook zo, als ik eerlijk ben. Puur gevoelsmatige reactie op iets wat er gebeurd. Achteraf is er dan weer de mogelijkheid tot schaamrode kaken;)

[bjo1998]

Yeah, en ondertussen houden de mensen de handjes op of in de lucht. Maar zelf handelen? Ho maar!

 

Ach, ik ben soms ook zo, als ik eerlijk ben. Puur gevoelsmatige reactie op iets wat er gebeurd. Achteraf is er dan weer de mogelijkheid tot schaamrode kaken;)

 

zelf kennis.......

[JJ&A]

Mijn vrouw en is zijn altijd te lief en aardig en goedgeefs geweest, het lijkt dat je daar mee geen respect en waardering door verwerft, wij zijn door een ieder belazerd, door ouders, familie, eigen kinderen, wij gaan al jaren eenzaam door het leven, wat al van kindbeen af overleven is, gelukkig hebben we elkaar en weten van elke dag iets te maken, er gaat haast geen dag voor bij of we hebben wel ergens plezier om gehad, en weten de kleine dingen te waarderen, we zijn in zestien jaar twaalf keer verhuist meestal door discriminatie en pesterijen, maar zijn er er nog steeds, we zijn verschillende keren niet door eigen schuld dakloos geweest, maar blijven door gaan, graag zouden we naar een land gaan waar de mensen meer om elkaar geven.

 

Groet,

J.J

[Changing the mindset]

zelf kennis.......

 

Eh ja. Ik begin een hekel aan eigen hypocrisie te krijgen;)

[Johan de Barbaar]

Het leven is een groot leermoment.

je vind in de reis van je leven opeens gelijkgezinden die wel een klik met j.j zullen hebben, dus om dat in een buitenland of ergens ver weg te moeten zoeken of vinden?

Ik geloof daar niet zo in.

[Loreen]

Mijn vrouw en is zijn altijd te lief en aardig en goedgeefs geweest, het lijkt dat je daar mee geen respect en waardering door verwerft, wij zijn door een ieder belazerd, door ouders, familie, eigen kinderen, wij gaan al jaren eenzaam door het leven, wat al van kindbeen af overleven is, gelukkig hebben we elkaar en weten van elke dag iets te maken, er gaat haast geen dag voor bij of we hebben wel ergens plezier om gehad, en weten de kleine dingen te waarderen, we zijn in zestien jaar twaalf keer verhuist meestal door discriminatie en pesterijen, maar zijn er er nog steeds, we zijn verschillende keren niet door eigen schuld dakloos geweest, maar blijven door gaan, graag zouden we naar een land gaan waar de mensen meer om elkaar geven.

 

Groet,

J.J

 

Ondanks dat ik geen moment twijfel aan jullie goede intenties, denk ik dat op het moment dat je problemen hebt met je ouders, familie en eigen kinderen, 12 keer hebt moeten verhuizen door problemen en meerdere keren bijna dakloos bent geweest door problemen, de oplossing voor je problemen heel wat dichter bij huis te vinden is dan in een ander land. Ik denk dat het dan tijd word om eens heel grondig je eigen patronen en gedrag onder de loep te nemen. Dat is moeilijk en enorm confronterend, maar anders kan jje wel heel je leven blijven rennen. Als je dan na jaaaaaren van rennen en verhuizen er achter komt dat je al die tijd gerend hebt om weg te komen van jezelf, heb je in mijn ogen kostbare tijd verloren die je heel wat beter had kunnen spenderen.

[wodan]

Mijn vrouw en is zijn altijd te lief en aardig en goedgeefs geweest, het lijkt dat je daar mee geen respect en waardering door verwerft, wij zijn door een ieder belazerd, door ouders, familie, eigen kinderen, wij gaan al jaren eenzaam door het leven, wat al van kindbeen af overleven is, gelukkig hebben we elkaar en weten van elke dag iets te maken, er gaat haast geen dag voor bij of we hebben wel ergens plezier om gehad, en weten de kleine dingen te waarderen, we zijn in zestien jaar twaalf keer verhuist meestal door discriminatie en pesterijen, maar zijn er er nog steeds, we zijn verschillende keren niet door eigen schuld dakloos geweest, maar blijven door gaan, graag zouden we naar een land gaan waar de mensen meer om elkaar geven.

 

Groet,

J.J

Mijn ervaring is dat je respect moet afdwingen, niet met de zweep, maar door zelf kordaat en correct over te komen. Men voelt dan aan zijn of haar theewater dat men het beste niet eens probeert je een loer te draaien.

Als je te lief overkomt, denkt men onbewust dat men er wel mee wegkomt, wat dan ook zo blijkt te zijn. En dan staat de volgende klaar om zijn slag te slaan. Je hebt beter de naam dat het kwaad kersen eten is met je, dan dat je altijd lief blijft en de titel van een lamme goedzak krijgt.

[vheeswijk]

Ondanks dat ik geen moment twijfel aan jullie goede intenties, denk ik dat op het moment dat je problemen hebt met je ouders, familie en eigen kinderen, 12 keer hebt moeten verhuizen door problemen en meerdere keren bijna dakloos bent geweest door problemen, de oplossing voor je problemen heel wat dichter bij huis te vinden is dan in een ander land. Ik denk dat het dan tijd word om eens heel grondig je eigen patronen en gedrag onder de loep te nemen. Dat is moeilijk en enorm confronterend, maar anders kan jje wel heel je leven blijven rennen. Als je dan na jaaaaaren van rennen en verhuizen er achter komt dat je al die tijd gerend hebt om weg te komen van jezelf, heb je in mijn ogen kostbare tijd verloren die je heel wat beter had kunnen spenderen.

 

Ik wil toch een lans breken voor @JJ&A . Posting. De geschiedenis leert dat vredelievende volken en culturen allengs naar de periferie van de samenleving zijn verdreven of geheel zijn verdwenen van de aardbodem. Dat geeft te denken, want wij zijn er nog . Nog wel, maar ook met WOIII in het vooruitzicht. Het defecte gen in het DNA van de menschheid is het ingeboren streven naar macht. Het machtstreven is onderwerp van veel studies van psychologen en sociologen geweest en is zelfs de basis van de psychologie (psychoanalyse) van Adler. Maar het machtstreven in ons reptielen-brein (reptillian brain) is in onze samenleving taboe. Maar ook de onbaatzuchtige liefde is een taboe zoals blijkt uit de overpeinzingen van de stervende psychiater Robert Flavin in het boek "En de liefde dan?" (Een psychiater kijkt terug op zijn leven)

Het machtsstreven heeft een belangrijke rol gespeeld in de evolutie van de mensaap maar is eigenlijk nu contra-evolutionair in de verdere ontwikkeling van de mens naar een hoger plan en dat stemt mij heel somber.

Ik heb een professor gekend (J.F. Arens, Organische Chemie, van geboorte Javaan) die vaak zei dat "nederigheid de mens siert", maar hij werd door zijn collega's als een zonderlinge idioot gezien en vaak ook zo behandeld. Ik zag hem echter als een Guru, zowel in mijn wetenschappelijke- als persoonlijke vorming.

Die "nederigheid", lankmoedigheid of onbaatzuchtige liefde wordt in de psychologie/psychiatrie gezien als "macht-verlenen" en dit "gat" wordt, bijna instinctmatig opgevuld door anderen die gedreven worden door het machts-streven. Sterker nog: Kwetsbaarheid lokt agressie uit. Ik heb dat vaak ook zelf meegemaakt. "Al te goed is buurman's gek" zegt dan het Nederlandse spreekwoord.

In memoriam Professor Dr. J. F. Arens (Mijn promotor)

Dr. @vheeswijk (Huischemicus)

[Marc67NL]

Op het probleem vertrouwen heb ik de volgende oplossing voor mijzelf in het leven geroepen:

Ik geef zonder meer een stuk vertrouwen, en kijk wat degene die het gekregen heeft er mee doet.

Als je iets weggeeft, ben je het al kwijt, toch? Hoef je er ook niet over in te zitten als het beschadigd wordt.

 

Sommigen souperen dat stuk vertrouwen op binnen korte tijd.

Mooi, het heeft mij dan weinig gekost om er achter te komen hoe die persoon is.

En anderen laten het jaren lang ongebruikt in de kast liggen, zonder het te beschadigen.

Dat zijn dan degenen die meer van mijn vertrouwen kunnen krijgen.

 

 

Verder ken ik al heel lang een fantastisch en oud Chinees spreekwoord, waar ik veel waarde aan hecht:

"Stel hoge eisen aan jezelf, verwacht niets van anderen, en je hebt een goed leven".

 

En inderdaad, stel je hoge eisen aan jezelf, dan ben je in staat om veel voor elkaar te krijgen, en op hoog niveau te komen.

Verwacht je niets van anderen, dan is het absoluut geen ramp als je niets voor iets terugkrijgt. Je verwachte immers toch al niets.

Maar is het ook des te mooier als je wel wat terugkrijgt als je geeft. Al is het nog zo weinig, Je verwachte immers helemaal niets.

[FincaInSpanje]

Jeetje...

 

 

 

Daar reageerde ik op, niets meer en niets minder. Staat gewoon in dit topic, dus ik ging er voor het gemak van uit dat mensen die mijn reactie lezen, ook die reactie gelezen hebben....

 

Het zijn maar gezegdes hoor die uit een R,dam mond komen, dat wil niet zeggen dat alle Rotterdammers niet betrouwbaar zijn. Het zijn uitdrukkingen die af en toe worden gezegd. Hé Loreen, is dat te vertrouwen? Dan zeg jij: Ik vertrouw niet eens mezelf, laat staan een ander. Als er 1 stad genoemd mag worden die NL rijk heeft gemaakt dan kun je R,dam bovenaan zetten. Hier wordt echt het geld verdiend.

 

We zeggen hier ook: "Hoe dichter bij Dordt hoe rotter het woord". Maar dat is wel waar @Simurgh.

[lewieke]

Ieder zijn ding, maar mij lijkt het VRESELIJK om je vriendschappen zo zakelijk te zien. Mijn vriendschappen zijn op basis van liefde en wederzijds begrip en respect, niet op basis van regels en contracten.

Als mijn beste vrienden geld nodig hebben, en ik heb het, dan mogen ze het hebben. Dan zien ze zelf maar of ze het wel of niet terug geven, ik ben allang blij als ik ze heb kunnen helpen.

 

Toch maar even nuanceren. Het zijn regels die ik zelf hanteer, dit wordt nooit verteld. Daarenboven hebben we het niet over het lenen van 50€ aan iemand, maar over forsere bedragen. Eén keer heb ik mijn beste vriend uit de brand geholpen. Je denkt na 30j dat je iemand kent. Niet dus.

 

Als mijn vrienden hulp nodig hebben, dan krijgen ze die. Onvoorwaardelijk. Het enige wat ze niet hoeven te komen vragen is geld. Dat lijkt me behoorlijk eenvoudig. Het vermijdt ook dat je er discussies over moet gaan voeren of je moet verantwoorden.

[JD81]

Iemand die een beroep doet op jou vertrouwen mag ook investeren of laten zien dat het geven van jou vertrouwen aan een ander het waard is geweest.

[Loreen]

@vheeswijk er hoeft voor niemand een lans gebroken te worden nav mijn bericht hoor. Ik heb namelijk geen enkel verwijt of waardeoordeel geuit richting JJ&A of wie dan ook. Mijn bericht conflicteert ook op geen enkele wijze met jouw bericht.

 

Het enige dat ik bespreekbaar probeerde te maken, is dat op het moment dat iemand belazerd is door ouders, familie EN kinderen doordat ze "geen respect en waardering krijgen", EN 12 keer is moeten verhuizen "door discriminatie en pesterijen", EN verschillende keren dakloos is geweest "niet door eigen schuld", ik maar 1 dikke rode lijn zie. Dat is in dit geval NIET dat men altijd te lief, aardig en goedgeefs is geweest, maar dat men bij alle problemen anderen de schuld geeft. Dat wil niet zeggen dat men niet altijd te lief, aardig en goedgeefs is geweest, maar dat in mijn ogen het daadwerkelijke probleem ergens anders ligt of KAN liggen. Nogmaals, geen waardeoordeel of verwijt, dat is wat ik persoonlijk zie en waarom ik mijn reactie plaatste. Natuurlijk is mijn mening hartstikke gekleurd door mijn eigen gekleurde bril, het is onmogelijk dingen te zien en interpreteren los van je eigen paradigma.

Mij lijkt het echt vreselijk om eenzaam door het leven te moeten gaan zonder mijn kinderen, ouders en familie, vandaar dat het bericht van JJ&A mij raakte, en vandaar dat ik reageerde. Nou wist ik ook wel dat die reactie waarschijnlijk niet gewaardeerd zou worden, confrontatie wordt nou eenmaal vaak niet gewaardeerd, liever leest men wat men wil lezen.

Persoonlijk heb ik er heel erg moeite mee als ik zie dat iemand in de slachtofferrol kruipt, en hierdoor de situatie voor zichzelf niet alleen niet oplost, maar zelfs moeilijker maakt. Dan denk ik "stop die energie die je nu steekt in jezelf zielig voelen, toch in het daar iets aan doen!" (NIET dat ik nu zeg dat JJ&A zichzelf zielig voelt, dit is slechts ter verduidelijking). Ook dit kleurt mijn mening, mijn visie. Wellicht dat ik hierdoor onredelijk word, dingen voor een slachtoffer te snel ga relativeren of downsizen, dat weet ik niet. In dit geval denk ik dat eigenlijk niet.

Als ze alleen problemen met de ouders hadden gehad, had ik dat ontzettend kut gevonden voor ze. Als ze problemen met de ouders EN een oom of tante of broer of zus hadden gehad, had ik dat nog kutter gevonden voor ze.. Als ze problemen met ouders en meerdere familieleden hadden gehad, had ik al wat meer vraagtekens geplaatst. Als ze 1 x hadden moeten verhuizen door problemen met de buren had ik dat ook ontzettend kut voor ze gevonden. Als ze 2 x hadden moeten verhuizen door problemen met de buren, had ik dat nog kutter gevonden voor ze. Als ze 3 x hadden moeten verhuizen door problemen met de buren, had ik daar mijn vraagtekens bij gezet. Als ze 1x buiten hun schuld om dakloos waren geworden had ik dat super kut voor ze gevonden.

 

Als iemand echter problemen heeft met zijn ouders, familie EN kinderen, EN 12 keer (!!!!) is moeten verhuizen door problemen met de buren, en meerdere keren dakloos is geworden, denk ik echt oprecht dat het voor die probleem raadzaam is om te kijken wat zijn of haar eigen aandeel in die situaties is. 12 keer verhuizen in 16 jaar, de kans is statistisch gezien zo goed als nihil dat je iedere keer tussen discriminerende pestende buren terecht komt zonder dat jij dit op wat voor een manier dan ook getriggerd hebt, of slechts zelf zo interpreteert. Dat probeer ik dan ook te zeggen dat ik denk dat het weinig zin heeft om de oplossing voor dat probleem in het buitenland te zoeken. NIET als waardeoordeel of verwijt, maar als oprechte tip.

 

Ik zeg absoluut niet dat iedereen heilig is, ik zeg absoluut niet dat er niet gepest of gediscrimineerd wordt. Op het moment dat je echter 12 keer tegen een probleem aanloopt, 12 keer daar de zelfde oorzaak voor ziet, 12 keer daar de zelfde oplossing voor bedenkt, en 12 keer de zelfde uitkomst krijgt, lijkt het mij de moeite meer dan waard om een keer te kijken of je wel de juiste oorzaak aanwijst, en de juiste oplossing hanteert.

Het kan nooit kwaad om te kijken wat je eigen aandeel in een bepaalde situatie is. Soms zal je wellicht negatief verrast worden, soms positief, in beide gevallen biedt grondige en oprechte zelfreflectie echter constructieve handvatten. Dingen over jezelf als persoon leren kan nooit negatief zijn, want ookal leer je een minder mooie kant van jezelf kennen, het stelt je in staat daar aan te werken, te groeien, verdieping te vinden, jezelf te onplooiien en stabieler, zelfverzekerder en gelukkiger te worden.

 

 

@FincaInSpanje tuurlijk zijn het maar gezegdes, ik reageerde maar met een knipoog naar het gezegde dat jij had genoemd.

 

 

@lewieke ik zeg toch, ieder zijn ding?? Jij hebt het letterlijk over dingen zwart op wit opschrijven en contracten opstellen. Kan je nuanceren tot je een ons weegt, maar mij lijkt dat vreselijk, kan toch? Of het nou gaat over 50 euro of over 1000 euro, op het moment dat ik het heb en kan missen verandert de hoogte van het bedrag niets aan mijn visie hierover. Bij jou wel, prima. Gelukkig hoeven wij ook geen vrienden te zijn, en kunnen we hier dus prima een andere opvatting over hebben.

[Jacob]

Ik wil toch een lans breken voor @JJ&A . Posting. De geschiedenis leert dat vredelievende volken en culturen allengs naar de periferie van de samenleving zijn verdreven of geheel zijn verdwenen van de aardbodem. Dat geeft te denken, want wij zijn er nog . Nog wel, maar ook met WOIII in het vooruitzicht. Het defecte gen in het DNA van de menschheid is het ingeboren streven naar macht. Het machtstreven is onderwerp van veel studies van psychologen en sociologen geweest en is zelfs de basis van de psychologie (psychoanalyse) van Adler. Maar het machtstreven in ons reptielen-brein (reptillian brain) is in onze samenleving taboe. Maar ook de onbaatzuchtige liefde is een taboe zoals blijkt uit de overpeinzingen van de stervende psychiater Robert Flavin in het boek "En de liefde dan?" (Een psychiater kijkt terug op zijn leven)

Het machtsstreven heeft een belangrijke rol gespeeld in de evolutie van de mensaap maar is eigenlijk nu contra-evolutionair in de verdere ontwikkeling van de mens naar een hoger plan en dat stemt mij heel somber.

Ik heb een professor gekend (J.F. Arens, Organische Chemie, van geboorte Javaan) die vaak zei dat "nederigheid de mens siert", maar hij werd door zijn collega's als een zonderlinge idioot gezien en vaak ook zo behandeld. Ik zag hem echter als een Guru, zowel in mijn wetenschappelijke- als persoonlijke vorming.

Die "nederigheid", lankmoedigheid of onbaatzuchtige liefde wordt in de psychologie/psychiatrie gezien als "macht-verlenen" en dit "gat" wordt, bijna instinctmatig opgevuld door anderen die gedreven worden door het machts-streven. Sterker nog: Kwetsbaarheid lokt agressie uit. Ik heb dat vaak ook zelf meegemaakt. "Al te goed is buurman's gek" zegt dan het Nederlandse spreekwoord.

In memoriam Professor Dr. J. F. Arens (Mijn promotor)

Dr. @vheeswijk (Huischemicus)

 

Helaas wordt vriendelijk gedrag vaak als zwakte uitgelegd. daar komt bij dat de mentaliteit van mensen sterk veranderd is. Mensen hebben geen code meer. Een man is zo goed als zijn woord zeiden wij thuis altijd. Helaas zie ik tegenwoordig weinig die zich daar aan houden.

[Jacob]

Toch maar even nuanceren. Het zijn regels die ik zelf hanteer, dit wordt nooit verteld. Daarenboven hebben we het niet over het lenen van 50€ aan iemand, maar over forsere bedragen. Eén keer heb ik mijn beste vriend uit de brand geholpen. Je denkt na 30j dat je iemand kent. Niet dus.

 

Als mijn vrienden hulp nodig hebben, dan krijgen ze die. Onvoorwaardelijk. Het enige wat ze niet hoeven te komen vragen is geld. Dat lijkt me behoorlijk eenvoudig. Het vermijdt ook dat je er discussies over moet gaan voeren of je moet verantwoorden.

 

ik leende ooit een vriend geld die mij vroeg "of ik het nodig had" toen ik erom terugvroeg.

[lewieke]

@

[mention=1994]lewieke

Of het nou gaat over 50 euro of over 1000 euro, op het moment dat ik het heb en kan missen verandert de hoogte van het bedrag niets aan mijn visie hierover. Bij jou wel, prima. Gelukkig hoeven wij ook geen vrienden te zijn, en kunnen we hier dus prima een andere opvatting over hebben.

 

In elk geval bedankt dat ik toch mijn vrienden zelf mag kiezen.

[Loreen]

In elk geval bedankt dat ik toch mijn vrienden zelf mag kiezen.

 

Beste lewieke, al spring je van een brug af terwijl je met een hongerige leeuw knuffelt, als dat is wat jij wil zal het me werkelijk waar mijn reet roesten.

Het enige dat ik doe is zeggen hoe ik, persoonlijk, mijn eigen vriendschappen zie en vorm geef, en hoe ik, persoonlijk, mijn vriendschappen niet zou willen zien en vormgeven.

[Gast Toef]

Vrienden voor het leven ...... tadaa tadaa...fluite..fluit...

 

[Gast anoniem]

En toch vind ik het knap van @**Royale**

 

Al 6 keer een post starten, En hierna inhoudelijk niet meer reageren.

En dan wel diverse keren afsluiten dat je "benieuwd ben naar de reacties !!!"

 

Maar wederom een post met veel reacties, dus je houdt het forum zo wel in beweging.

En of je nu een trol bent, een member met een MPS, of een beheerder met een extra account, het maakt niets uit.

 

 

Ik ga toch proberen inhoudelijk te reageren.

 

Vertrouwen is eigenlijk niets meer dan een gevolg van je eigen verwachtingspatroon.

 

En afhankelijk van je eigen praktijkervaring kom je vanzelf wel (of niet) op een punt dat vertrouwen iets minder vanzelfsprekend is, dan je eigenlijk zou wensen.

 

Het is een gevoelig onderwerp, want in 99% van de gevallen zit het probleem bij jezelf, en niet bij de persoon die je "niet kan vertrouwen"

 

Ik ben al zo vaak op mijn bek gegaan als het gaat om vertrouwen, dat het me op bepaalde punten heeft afgestompt.

Maar eigenlijk heb ik er geen problemen meer mee.

 

Ik snap de reactie van @lewieke maar al te goed.

En de tegenreactie van @Loreen die snap ik ook.

 

Ik ga nog een stapje verder dan lewieke, want als er mij vandaag de dag gevraagd wordt of ik volgend weekend iemand wil helpen met .... (verhuizing, laminaat leggen, reparatie dak, computer defect, taxi spelen etc etc) dan vraag ik hier gewoon geld voor.

Dit heb ik vroeger nooit gedaan, want "dat moet toch kunnen, als vrienden onder elkaar"

Blijkbaar niet, want de balans was heel snel zoek.

 

Sinds ik op deze manier dit soort verzoeken afhandel is mijn kenniskring enorm afgenomen, en mijn vriendenkring een stuk hechter geworden.

 

Ik heb het nu niet over mensen die financieel in de problemen zitten, maar gewoon over de standaard verzoeken om iemand te helpen, want de volgende keer help ik jouw.

 

Wat is er op tegen om in een situatie als deze gewoon geld te vragen voor je dienst?

Want dat volgende keer geef je dat geld weer terug voor de tegen-dienst, en is de balans weer in evenwicht.

 

Je moet je pas echt zorgen gaan maken als iemand hier een probleem mee heeft, want dan betekend dit dat deze persoon er geen "vertrouwen" in heeft om het geld ooit weer terug te zien bij een wederdienst

 

En natuurlijk zijn er voor mij uitzonderingen op deze regel, maar dan is het echt heel erg zakelijk

Ik leen nooit iets uit, ik geef iets weg.

Dat voorkomt teleurstelling.

 

Als een "vage kennis" mijn kettingzaag wil lenen, dan kan dat door hem over te kopen voor de dagwaarde

En zodra hij hem terugbrengt dan krijg hij dit geld weer terug.

 

En geeft hij hem niet terug, dan vraag ik er 1 keer na, en koop hierna een ander.

 

En als ik iemand kan/wil helpen die geen financiële vergoeding KAN betalen, dan doe ik dit met in mijn achterhoofd dat ik er nooit iets van zal terug (willen)zien.

 

 

Ondanks dat het me financieel niet zoveel uitmaakt heb ik niet voldoende vingers aan mijn handen om de zaken op te noemen die ik ooit heb uitgeleend, en nooit meer heb teruggezien

Ook heb ik te weinig vingers om te benoemen welke mensen nooit tijd hadden toen ik om een wederdienst vroeg.

 

 

 

En @Loreen, vind je dit ook vreselijk?

Dat ik door de loop der jaren op deze manier omgaat met dit soort "zaken" ?

[Gast Peerke]

"Als het gaat om geld. Als het gaat om vrouwen. Als het gaat om alles wat je liefhebt, wie kun je dan vertrouwen"

Het goede doel - vriendschap is een illusie.