Niemand meer te vertrouwen

[Stuudje]

[lewieke]

@martin

 

Ik begrijp je reactie en je visie. Op zich niets mis mee. Zelf doe ik het ook een beetje zo. Ik doe geen beroep op vrienden voor 'werkjes', meestal vraag ik iemand om te helpen en die wordt gewoon fatsoenlijk betaald.Ik heb in het verleden veel mensen geholpen toen ze aan het bouwen waren. Voor mij hadden ze spijtig genoeg weinig tijd. Zelf vraag ik geen geld voor wederdiensten. Anderzijds is het zo dat ik door mijn handelswijze ook niet zo vaak gevraagd word.

 

De beste manier om je vrienden te leren kennen is een keer zelf goed in de knoei zitten.

[Gast Peerke]

@martin

De beste manier om je vrienden te leren kennen is een keer zelf goed in de knoei zitten.

 

En dan blijkt dat je er nog geen handvol hebt.

[Changing the mindset]

En dan blijkt dat je er nog geen handvol hebt.

 

Ik heb nooit echt veel vrienden gehad;). Daarnaast zijn er ook veel aardige mensen.

[Loreen]

En @Loreen, vind je dit ook vreselijk?

Dat ik door de loop der jaren op deze manier omgaat met dit soort "zaken" ?

 

Nee, tuurlijk vind ik dat niet vreselijk. Ik zal het nog maar een keer herhalen: ieder zijn ding! Dat bedoel ik niet als loze of denigrerende kreet ofzo, dat bedoel ik letterlijk. Als dat voor jou werkt, prima.

Voor mij zou dat niet werken. Ik kan me er werkelijk waar niets bij voorstellen vrienden geld te vragen voor mijn hulp. Ik vind het fijn als ik iemand kan helpen, iemand iets kan geven, iemand blij kan maken, daar word ik zelf ook blij van. Dat is voor mij al beloning genoeg.

[Gast Peerke]

Al te goed, is buurmans gek.

[Amazing Dree]

@martin

 

Ik begrijp je reactie en je visie. Op zich niets mis mee. Zelf doe ik het ook een beetje zo. Ik doe geen beroep op vrienden voor 'werkjes', meestal vraag ik iemand om te helpen en die wordt gewoon fatsoenlijk betaald.Ik heb in het verleden veel mensen geholpen toen ze aan het bouwen waren. Voor mij hadden ze spijtig genoeg weinig tijd. Zelf vraag ik geen geld voor wederdiensten. Anderzijds is het zo dat ik door mijn handelswijze ook niet zo vaak gevraagd word.

 

De beste manier om je vrienden te leren kennen is een keer zelf goed in de knoei zitten.

 

Wij hebben inmiddels een goede vorm gevonden, wanneer wij bv weer eens met onze bus op pad gaan voor iemand anders.

Aangezien er altijd een van ons rijd, geef ik vooraf aan, de uren die wij kwijt zijn, aan reistijd, verwacht ik terug te ontvangen, voor klussen die ook daardoor bij mij blijven liggen.

Natuurlijk wel rekening houdend met wat mogelijk is.

Zo is het net wat minder vrijblijvend allemaal, gaat alles met gesloten beurs, en is iedereen tevreden.

[bjo1998]

Hier moetten nog 10 tekens staan maar de afbeelding zegt genoeg

[Gast Peerke]

Hier moetten nog 10 tekens staan maar de afbeelding zegt genoeg

 

10 tekens als volgt...

 

Bril nodig ?

[Gast anoniem]

Nee, tuurlijk vind ik dat niet vreselijk. Ik zal het nog maar een keer herhalen: ieder zijn ding! Dat bedoel ik niet als loze of denigrerende kreet ofzo, dat bedoel ik letterlijk. Als dat voor jou werkt, prima.

Voor mij zou dat niet werken. Ik kan me er werkelijk waar niets bij voorstellen vrienden geld te vragen voor mijn hulp. Ik vind het fijn als ik iemand kan helpen, iemand iets kan geven, iemand blij kan maken, daar word ik zelf ook blij van. Dat is voor mij al beloning genoeg.

 

Dat het voor mij zo werk is een proces geweest.

20 jaar geleden zou ik iemand "voor gek" verklaren om iets wat voortkom uit een vriendschappelijk verzoek, op een zakelijke manier te benaderen.

 

Maar na diverse ervaringen is dat blije gevoel wat ik altijd kreeg als ik iemand kon helpen veranderd in een kut gevoel.

En niet door een , maar door een veelvoud van situaties.

Vandaar dat ik begon met "verwachtingspatroon" want laten we eerlijk zijn. We verwachten helemaal niks, maar diep in ons hart verwachten we eigenlijk toch wel iets.

 

En als je dan 1 keer om 02:00 een minimaal probleem heb (auto defect), en van je 10 vrienden is er echt helemaal NIEMAND die de mogelijkheid heeft om 20 minuten van hun leven op te offeren, tja, dan voel je dat warme gevoel toch wat afkoelen.

En zo kan ik helaas nog wel wat voorbeelden benoemen.

 

Dus vandaar dat ik het wat heb bijgeschaafd waardoor dit soort problemen niet meer kunnen ontstaan.

Aan de ene kant best wel sneu, aan de andere kant stukken minder teleurstellingen, een stuk minder kennissen, en nog steeds een paar goede vrienden.

[Jacob]

Dat het voor mij zo werk is een proces geweest.

20 jaar geleden zou ik iemand "voor gek" verklaren om iets wat voortkom uit een vriendschappelijk verzoek, op een zakelijke manier te benaderen.

 

Maar na diverse ervaringen is dat blije gevoel wat ik altijd kreeg als ik iemand kon helpen veranderd in een kut gevoel.

En niet door een , maar door een veelvoud van situaties.

Vandaar dat ik begon met "verwachtingspatroon" want laten we eerlijk zijn. We verwachten helemaal niks, maar diep in ons hart verwachten we eigenlijk toch wel iets.

 

En als je dan 1 keer om 02:00 een minimaal probleem heb (auto defect), en van je 10 vrienden is er echt helemaal NIEMAND die de mogelijkheid heeft om 20 minuten van hun leven op te offeren, tja, dan voel je dat warme gevoel toch wat afkoelen.

En zo kan ik helaas nog wel wat voorbeelden benoemen.

 

Dus vandaar dat ik het wat heb bijgeschaafd waardoor dit soort problemen niet meer kunnen ontstaan.

Aan de ene kant best wel sneu, aan de andere kant stukken minder teleurstellingen, een stuk minder kennissen, en nog steeds een paar goede vrienden.

 

Ik kan rustig van mezelf zeggen dat ik een gever ben. Maar wel eentje die door de jaren heen diverse malen is teleurgesteld. Dat gebeurt wanneer je met een nemer wordt geconfronteerd.

[Range]

En het mooiste van alles. Vertrouwen geschaad of niet, iedereen kan preppen.

 

Diverse denkwijzen vragen om diverse toepassingen. Wellicht onetisch, wel knetterproductirf.

[Gast]

Nee, tuurlijk vind ik dat niet vreselijk. Ik zal het nog maar een keer herhalen: ieder zijn ding! Dat bedoel ik niet als loze of denigrerende kreet ofzo, dat bedoel ik letterlijk. Als dat voor jou werkt, prima.

Voor mij zou dat niet werken. Ik kan me er werkelijk waar niets bij voorstellen vrienden geld te vragen voor mijn hulp. Ik vind het fijn als ik iemand kan helpen, iemand iets kan geven, iemand blij kan maken, daar word ik zelf ook blij van. Dat is voor mij al beloning genoeg.

 

Hier kan ik me in vinden. De grootste klootzak als ik dat wezen moet, maar iemand die zichzelf gelukkig maakt als hij een ander gelukkig kan maken zonder er iets voor terug te verwachten.

Vrienden vraag ik geen geld, kennissen en/of contacten wel.

Als ik gereedschap uitleen en het komt niet terug, dan bel ik dat ik het vandaag terug moet op een vriendelijke manier. Iedereen weet dat als ik het vriendelijk vraag, het geen zin heeft om me chagrijnig te maken en langs te laten komen (sorry, ook wel eens gebeurd).

Echte vrienden zijn er weinig, maar ben dankbaar dat ik ze heb ook al zijn het er niet veel.

Toen mijn leven donker en ondankbaar werd, toen waren ze er voor mij. All the way!

Waarom?

Misschien omdat ik die klootzak was die er ook altijd voor hun was en ben....

En die anderen?

Ik vergaf ze, want ik verwachte eigenlijk al niet anders.

Als ik niet kan helpen, dan weten ze dat ik op dat moment echt niet kan helpen. Kan het wel dan ben ik er wel.

Ik verwacht weinig van mensen (levenservaring), maar wat voelt het goed om goed te doen en er niets voor terug te verwachten...

Geld vragen? Tja... ik zal altijd wel een arme sloeber blijven.

Maar wel een arme sloeber die als hij vandaag dood gaat, met een goed gevoel heengaat....

[netuyas]

Ik zie veel reakties waarin vertrouwen en iets voor de ander doen gekoppeld worden. En vriendschap koppelen aan vertrouwen

 

Ik denk wel dat je dat los van elkaar moet kunnen koppelen.

Als en wanneer ik iets voor een ander doe, probeer ik dat te doen zonder er iets voor terug te verwachten. Niet omdat ik zo graag dingen doe zonder er iets voor terug te krijgen, maar omdat de verwachtingen 9 van de 10 keer uiteindelijk leiden tot teleurstelling en frustratie. Zelfs gisteren maakte ik onbewust de fout om te denken dat, gezien al hetgeen ik de laatste tijd voor iemand gedaan had, ik er wel op mocht vertrouwen dat hij/zij dat ene dingetje wat voor mij belangrijk was wel zou doen.

 

Ik heb door schade en schande over de loop van vele jaren moeten leren dat blijkbaar niemand uiteindelijk te vertrouwen is. Daar moet je dus vanuit gaan en daar moet je dus je plan op trekken. Vertrouwen is een momentopname, Nu kan ik je vertrouwen, maar misschien volgende week of volgend jaar niet meer.

De verassingen dan zitten in de mensen die belangeloos de helpende hand uitsteken zonder dat je daarom gevraagd hebt of zonder dat je dat van hun had verwacht omdat je ze eigenlijk niet kent.

 

Tegelijkertijd doe je dingen voor anderen omdat je dat zelf een goed idee vind, omdat je dat zelf wilt. Niet omdat het van je verwacht wordt, of vanwege sociale druk, maar omdat het vanuit jezelf komt.

 

Let wel, dit is de cumulatie van 40 jaar ervaringen die ervoor gezorgd hebben dat

A: je plannen niet afhankelijk mogen zijn van het vertrouwen op anderen en

B:dat je moet proberen belangeloos te helpen, en niet volgens een voor wat hoort wat, principe.

C: als je het doet vanuit voor wat hoort wat, dan moet je dat duidelijk en vooraf aangeven.

 

Vriendschap is niet elkaar onvoorwaardelijk en altijd helpen, maar is juist het met elkaar om kunnen blijven gaan zonder dat de ergenissen, frustraties en teleurstellingen het beter maken elkaar niet meer te zien.

Veel "vriendschappen" bestaan nog omdat ze nog nooit getest zijn,

[**Royale**]

En toch vind ik het knap van @**Royale**

 

Al 6 keer een post starten, En hierna inhoudelijk niet meer reageren.

En dan wel diverse keren afsluiten dat je "benieuwd ben naar de reacties !!!"

 

Maar wederom een post met veel reacties, dus je houdt het forum zo wel in beweging.

En of je nu een trol bent, een member met een MPS, of een beheerder met een extra account, het maakt niets uit.

 

 

 

 

 

Ik ga toch proberen inhoudelijk te reageren.

 

Vertrouwen is eigenlijk niets meer dan een gevolg van je eigen verwachtingspatroon.

 

En afhankelijk van je eigen praktijkervaring kom je vanzelf wel (of niet) op een punt dat vertrouwen iets minder vanzelfsprekend is, dan je eigenlijk zou wensen.

 

Het is een gevoelig onderwerp, want in 99% van de gevallen zit het probleem bij jezelf, en niet bij de persoon die je "niet kan vertrouwen"

 

Ik ben al zo vaak op mijn bek gegaan als het gaat om vertrouwen, dat het me op bepaalde punten heeft afgestompt.

Maar eigenlijk heb ik er geen problemen meer mee.

 

Ik snap de reactie van @lewieke maar al te goed.

En de tegenreactie van @Loreen die snap ik ook.

 

Ik ga nog een stapje verder dan lewieke, want als er mij vandaag de dag gevraagd wordt of ik volgend weekend iemand wil helpen met .... (verhuizing, laminaat leggen, reparatie dak, computer defect, taxi spelen etc etc) dan vraag ik hier gewoon geld voor.

Dit heb ik vroeger nooit gedaan, want "dat moet toch kunnen, als vrienden onder elkaar"

Blijkbaar niet, want de balans was heel snel zoek.

 

Sinds ik op deze manier dit soort verzoeken afhandel is mijn kenniskring enorm afgenomen, en mijn vriendenkring een stuk hechter geworden.

 

Ik heb het nu niet over mensen die financieel in de problemen zitten, maar gewoon over de standaard verzoeken om iemand te helpen, want de volgende keer help ik jouw.

 

Wat is er op tegen om in een situatie als deze gewoon geld te vragen voor je dienst?

Want dat volgende keer geef je dat geld weer terug voor de tegen-dienst, en is de balans weer in evenwicht.

 

Je moet je pas echt zorgen gaan maken als iemand hier een probleem mee heeft, want dan betekend dit dat deze persoon er geen "vertrouwen" in heeft om het geld ooit weer terug te zien bij een wederdienst

 

En natuurlijk zijn er voor mij uitzonderingen op deze regel, maar dan is het echt heel erg zakelijk

Ik leen nooit iets uit, ik geef iets weg.

Dat voorkomt teleurstelling.

 

Als een "vage kennis" mijn kettingzaag wil lenen, dan kan dat door hem over te kopen voor de dagwaarde

En zodra hij hem terugbrengt dan krijg hij dit geld weer terug.

 

En geeft hij hem niet terug, dan vraag ik er 1 keer na, en koop hierna een ander.

 

En als ik iemand kan/wil helpen die geen financiële vergoeding KAN betalen, dan doe ik dit met in mijn achterhoofd dat ik er nooit iets van zal terug (willen)zien.

 

 

Ondanks dat het me financieel niet zoveel uitmaakt heb ik niet voldoende vingers aan mijn handen om de zaken op te noemen die ik ooit heb uitgeleend, en nooit meer heb teruggezien

Ook heb ik te weinig vingers om te benoemen welke mensen nooit tijd hadden toen ik om een wederdienst vroeg.

 

.....

 

 

 

En @Loreen, vind je dit ook vreselijk?

Dat ik door de loop der jaren op deze manier omgaat met dit soort "zaken" ?

 

Beste Martin,

 

Herken precies hezelfde in jouw verhaal!

 

Ik heb precies dezelfde ervaringen......

[**Royale**]

nee hoor, die ervaring heb ik niet.

Er zijn er nog genoeg die wel te vertrouwen zijn. Ligt ook aan het vertrouwen wat je aan hen geeft.

Regering,rijk,gemeente,bankiers en dat soort kornuiten, tja die vertrouw ik niet. Die denken alleen aan euro's, in hun voordeel dan.

 

Het lijkt me een kil en eenzaam leven als je niemand meer vertrouwt...misschien toch eens proberen wat aan te doen @**royale**.

 

voor de gelovigen onder ons:

 

[Kyokushinkai]

Jammer dat er zoveel mensen zijn die vaak teleurgesteld zijn. Of dit aan henzelf of aan de ander ligt is irrelevant, het is triest dat jullie teleurgesteld zijn. Dit beïnvloed ook hoe je in de toekomst met anderen om gaat, in het geval van @**Royale** bijvoorbeeld niet een manier waar ik gelukkig van zou worden.

 

Ik ken gelukkig genoeg mensen die ik mijn leven zou durven toe te vertrouwen. Ik hoop dat mensen ook zo over mij kunnen denken.

 

Aan de mensen die vaak teleurgesteld zijn zou ik willen meegeven: als je wilt dat mensen betrouwbaar zijn, laat dan merken dat jij dat ook bent door je kwetsbaar op te stellen. Als jij open, eerlijk en persoonlijk bent zul je zien wie de juiste mensen zijn. De juiste mensen zullen ook open en eerlijk naar jou toe durven zijn.

[**Royale**]

HAHAH een goede!!!

[**Royale**]

Ik kan rustig van mezelf zeggen dat ik een gever ben. Maar wel eentje die door de jaren heen diverse malen is teleurgesteld. Dat gebeurt wanneer je met een nemer wordt geconfronteerd.

 

HAHAHA een goede!!!!!!!!!

[**Royale**]

Ik zie veel reakties waarin vertrouwen en iets voor de ander doen gekoppeld worden. En vriendschap koppelen aan vertrouwen

 

Ik denk wel dat je dat los van elkaar moet kunnen koppelen.

Als en wanneer ik iets voor een ander doe, probeer ik dat te doen zonder er iets voor terug te verwachten. Niet omdat ik zo graag dingen doe zonder er iets voor terug te krijgen, maar omdat de verwachtingen 9 van de 10 keer uiteindelijk leiden tot teleurstelling en frustratie. Zelfs gisteren maakte ik onbewust de fout om te denken dat, gezien al hetgeen ik de laatste tijd voor iemand gedaan had, ik er wel op mocht vertrouwen dat hij/zij dat ene dingetje wat voor mij belangrijk was wel zou doen.

 

 

Ik heb door schade en schande over de loop van vele jaren moeten leren dat blijkbaar niemand uiteindelijk te vertrouwen is. Daar moet je dus vanuit gaan en daar moet je dus je plan op trekken. Vertrouwen is een momentopname, Nu kan ik je vertrouwen, maar misschien volgende week of volgend jaar niet meer.

De verassingen dan zitten in de mensen die belangeloos de helpende hand uitsteken zonder dat je daarom gevraagd hebt of zonder dat je dat van hun had verwacht omdat je ze eigenlijk niet kent.

 

Tegelijkertijd doe je dingen voor anderen omdat je dat zelf een goed idee vind, omdat je dat zelf wilt. Niet omdat het van je verwacht wordt, of vanwege sociale druk, maar omdat het vanuit jezelf komt.

 

Let wel, dit is de cumulatie van 40 jaar ervaringen die ervoor gezorgd hebben dat

A: je plannen niet afhankelijk mogen zijn van het vertrouwen op anderen en

B:dat je moet proberen belangeloos te helpen, en niet volgens een voor wat hoort wat, principe.

C: als je het doet vanuit voor wat hoort wat, dan moet je dat duidelijk en vooraf aangeven.

 

Vriendschap is niet elkaar onvoorwaardelijk en altijd helpen, maar is juist het met elkaar om kunnen blijven gaan zonder dat de ergenissen, frustraties en teleurstellingen het beter maken elkaar niet meer te zien.

Veel "vriendschappen" bestaan nog omdat ze nog nooit getest zijn,

 

Klopt als bus... herken er veel in...

[**Royale**]

..........

[Gast]

[ATTACH=CONFIG]18491[/ATTACH] .

[ATTACH=CONFIG]18489[/ATTACH]..........

[Gast]

....Als en wanneer ik iets voor een ander doe, probeer ik dat te doen zonder er iets voor terug te verwachten.....

 

Dan heb je nog steeds een verwachting. Een beeld bij het geven.

[netuyas]

Dan heb je nog steeds een verwachting. Een beeld bij het geven.

 

Dat klopt, Het is een eerlijkheid die ik ook mezelf probeer op te leggen, Hoe graag ik ook zonder verwachting zou willen helpen, er is iets vanbinnen die wel degelijk een soort van scorelijst of weegschaal bijhoud. Dat ontkennen maakt dat je er niet aan kunt werken om het te verbeteren.

[Highway]

En toch vind ik het knap van @**Royale**

 

Al 6 keer een post starten, En hierna inhoudelijk niet meer reageren.

En dan wel diverse keren afsluiten dat je "benieuwd ben naar de reacties !!!"

... is misschien teleurgesteld over die reactie's

 

@**Royale** , beste wereldburger,

Ook ik heb ervaringen met vertrouwen. Goede en slechte. En heb er ook een verband in ontdekt over hoe ik om ga en welke verwachtingen ik heb in dergelijke situatie's. Wat vooral sterker is geworden is 'intuitie', jawel, het interne radar. Dat heeft inmiddels meerdere frequentie's leren herkennen en waarnemen.

 

Bij hen die me teleur stelden en vertrouwen hebben geschaad, heb ik meestal te weinig of verkeerd gereageerd op m'n radar. Rationeel waarnemend was er geen vuiltje aan de lucht, maar dat onbestendige gevoel wat er was ontstaan werd de kop in gedrukt met die rationele overtuigingen Doe het maar want je ziet beren op de weg en hier lopen geen beren dussss... En ja hoor, tijden later kwam de rekening

Dat heb ik dus zelf gedaan! Kan ik moeilijk iemand anders op aan kijken. Wat overigens slechts een verklaring is, niet een excuus voor het gedrag van die ander. De ander verander je niet, dus kun je slechts jezelf veranderen in omgang met die ander.

 

Ja er bestaan parasieten,en lifters, en bloedzuigers, en nog meer dergelijke varianten. Dat zal zo blijven. Als je gevoel dat al aangeeft, dan is dat niet zomaar. Er bestaan ook lieve zachte welwillende mensen. Ook die kan je met je gevoel herkennen. Zou heel erg zonde zijn om alles op een hoop te duwen en niemand meer toe te laten. Uiteraard ben je voorzichtig vanwege kwetsbaarheid,lijkt me volkomen gezond. Maar kom, niet iedereen is onbetrouwbaar. Om van een aantal ervaringen een burcht van je hart te maken vraagt om negatieve uitstralingen, en dus ook aantrekkingen daarvan. Zo simpel is het eenmaal met de wet van 'resonantie'.

 

Blijf je eigen authentieke tonen trillen en wees slechts waakzaam op je radar, je intuitie. Volg je hart en gebruik je verstand.

 

Doe eens gek en vertrouw je intuitie eens