Waar ligt de grens? Wanneer is het genoeg?

[Gast Riesie]

Waar ligt de grens? Wanneer is het genoeg?

 

En de moeilijkste vraag van allen: ga je in je eentje verder en laat je de rest achter?

 

heb je er al eens over na gedacht dat de rest jou achter moet/kan laten en dat de rest gewoon verder gaat?

 

kijk ik ben ook voorbereid maar door de situatie's die jij schetst worden anderen preppers raar aan gekeken en automatisch in een hokje geplaatst ik vindt dat jij te extreem bent in je doemscenario's.

mijn advies is dan ook om fictie en realiteit niet door elkaar te halen wat jij schetst gebeurd alleen in holywood-films.

 

Zwart/wit, links/rechts Zelfde verhaal, andere titel.

 

De grens bepaal jezelf, als iemand de bewuste keuze maakt eruit te stappen Of die persoon zegt ik ga niet verder en gaat zitten, houd je die persoon toch niet tegen.

Je kunt nooit beslissen voor een ander, je kunt advies geven. Maar de beslissing die je maakt, de grens die je bepaalt....bepaal jij zelf.

 

En voor ieder hier op het forum zal die grens ergens anders liggen.

[Raycoupe]

Waar ligt de grens? Wanneer is het genoeg?

 

En de moeilijkste vraag van allen: ga je in je eentje verder en laat je de rest achter?

 

heb je er al eens over na gedacht dat de rest jou achter moet/kan laten en dat de rest gewoon verder gaat?

 

kijk ik ben ook voorbereid maar door de situatie's die jij schetst worden anderen preppers raar aan gekeken en automatisch in een hokje geplaatst ik vindt dat jij te extreem bent in je doemscenario's.

mijn advies is dan ook om fictie en realiteit niet door elkaar te halen wat jij schetst gebeurd alleen in holywood-films.

 

't Kan wel degelijk gebeuren en 't hoeft geeneens wereldwijd te zijn. 'k Vind het geen hollywood scenario.

 

Echter, wat je in zo'n geval doet, die vraag vind ik wel onzinnig. Die kun je simpelweg niet beantwoorden, want het zal volledig van je mentale gesteldheid afhangen. Je kunt van te voren niet stellen dat je wel de bast van de bomen vreet en met ijzeren wilskracht door boendert.

 

'k Heb vrienden die zeggen dat als TSHTF, ze het niet meer waard vinden om door te leven, precies het tegenovergestelde dus. Toch denk ik dat die vrienden echt niet een hoekje gaan liggen wachten tot ze dood zijn of van een flat afspringen. Ook zij zullen de stortbakken en boilers afstropen voor wat water.

[Richa]

Op zo'n situatie kun je je echt niet voorbereiden, ook niet als je er van tevoren over nadenkt.

Geef je op of ga je gewond, verslagen en al toch vechten voor je leven? Ik denk dat de wil om echt te leven bij iedereen verschillend is.

Een belangrijke factor is wat je hebt meegemaakt en wat je mentaal nog wel- of niet aankan. Het kan maar zo dat de meest doorgewinterde rambo het niet redt en het meest tengere kranige vrouwtje het wel redt. Mocht dit scenario wat je schrijft gebeuren: ik laat me gewoon verrassen..... dan merk ter plekke wel waar nog kracht te halen valt.

[appelflapje]

Zoals vele zeggen, denk ik ook dat deze vraag niet te beantwoorden is zolang je niet in die situatie zit.

Dat is naar mijn mening hetzelfde als je vraagt hoe iemand gaat reageren als hij of zij overlijd.

Dat weet je niet als je er niet heel dichtbij hebt gestaan.

Ik heb door mijn spierziekte twee keer op het randje gestaan.

En toen heb ik het geaccepteerd. Hoe kl**te het ook is.

MAAR! Gelukkig ben ik niet van het randje gepletterd

 

Want bekijk het eens anders. Stel je kan het lijden niet meer aanzien en je schiet je gezin neer of je laat iedereen een overdosis pillen nemen. Je komt na een dag bij omdat je blijkbaar niet voldoende pillen hebt genomen om zelf te sterven maar je gezin wel.

Komt daar plots een vrachtwagen van het rode kruis door je straat en begint gratis dekens, eten en drinken uit te delen. Hulp is onderweg en in de omliggende dorpen is er al terug elektriciteit.

 

Net zoiets als bij de film The Mist uit 2007? Ik vond dat toch ZO sneu he! :s

 

Groetjes,

 

Appelflapje

[Marc67NL]

De ultieme uitzichtloze situatie. Ja, inderdaad een goed punt om ook eens bij stil te staan.

Maar ook een moeilijk. Hoe weet je wat je werkelijk zult gaan doen? Uiteindelijk zul je waarschijnlijk toch moeten erkennen dat je dat pas op het moment zelf werkelijk zult weten.

 

Wie kent de film The Mist, van Stephen King? Specifiek het einde. Zeg, vanaf 1:47:00.

De situatie lijkt hopeloos, en drastische maatregelen worden genomen. Vlak daarna blijkt het niet nodig te zijn geweest.

Ik denk dat ik daar nog de meeste angst voor heb. Dus, (vermoed ik) overleven boven alles. Het kan niet allemaal slecht zijn, en/of slecht blijven.

 

PS. Ook een mooie film om eens te zien hoe een groep deels onbekenden kan reageren in een noodsituatie. Wel een horror verhaal, dus met enige overdrijving.

 

 

@appelflapje Ben je me net voor.

[Boothuisje]

Net zoiets als bij de film The Mist uit 2007? Ik vond dat toch ZO sneu he! :s

 

Wat een rot einde was dat zeg. Serieus.

[appelflapje]

@Marc67NL hahah, tja, dat gebeurt . Ik zal de film weer eens aanzetten. Echt heel goed! Maar bereid je voor op en mood dip hoor! Net als bij The road (die hier niets mee te maken heeft). Dat was ook ffe door een diep dal heen zeg.

[Marc67NL]

Nu ja, Stephen King kan leuk vertellen over moordende wasmachines en clowns in het riool, maar het einde van The Mist maakte een flinke indruk.

Ik moest er ook aan denken, zeer toepasselijk betreffende dit topic.

[Mrsjones]

jongens,het is pas genoeg als ik het zeg,tot dan alemaal blijven leven, begrepen.

[Gast der_obergefreiter]

ja, Ma .

[Nature]

bedankt @appelflapje ik kon niet meer op de naam van de film komen.

[Dreutel]

Tsja, ik kijk nooit naar dit soort films. Misschien dat ik daarom dit soort topics erg tendentieus vind?

[Gast Riesie]

jongens,het is pas genoeg als ik het zeg,tot dan alemaal blijven leven, begrepen.

 

Onder de noemer van "it ain't over till the fat lady sings" of zoiets....deal.

[Kans]

Het is niet dat ik de discussie uit de weg wil gaan, maar omdat de meeste anderen de discussie of er over denken/ praten/schrijven uit de weg gaan.

 

Dan krijg je polarizatie en dan krijgen we weer zo'n topic dat verdwijnt of met een slotje erop, jammer maar wel realiteit....

Er zijn maar weinig mensen op het forum, het lijken er trouwens meer te worden?, die echt erover willen denken waartoe mensen en zijzelf toe in staat zullen zijn. Ik weet ook niet ofhet heel veel zin heeft? Of je denkt erover na en dan kom je al dan niet tot de overtuiging dat het enorm uit de hand loopt. Vervolgens heb je nog de mogenlijkheid om daar jezelf op voor te bereiden of niet.

En uiteindelijk zijn de grenzen en waneer die grenzen worden bereikt voor iedereen anders.

 

Ik ben hier redelijk uitgesproken over: mensen zijn als erop aankomt een van de gevaarlijkste beesten.

Vul verder maar in.

 

Of je je daar op moet voorbereiden? Geen idee, als dat een ondraaglijke gedachte wordt dan weegt het wellicht niet op tegen normaal doorleven en genieten want dat is nu gewoon de realiteit en dus het belangrijkste!

 

Als je er mentaal sterker door wordt zonder dat het je gedrag nu enorm veranderd (een afgestomte vechtmachine te worden) waarom niet?

 

Als het echt fout gaat dan zullen er gewoon veel doden vallen, ziekte, moorden,mensen die er gewoon geen zin meer in hebben, enz..

Maar dat is nog steeds geen feit dat wij dit gaan meemaken, dus laat het zeker niet je huidige leven verpesten!

 

Grt

Kans

[Gast Jager]

jongens,het is pas genoeg als ik het zeg,tot dan alemaal blijven leven, begrepen.

 

Ja mevrouw...

[appelflapje]

Ik denk, ook al vind ik dat het moeilijk te beoordelen is zolang je niet in die situatie zit, dat ik liever mijzelf ombrengt dan dat ik dat iemand anders laat doen. Of dat ik sterft door de honger en dorst of leef omstandigheden.

 

Laat ik wel zeggen dat ik hier voor mijzelf spreek. Als ik op ge geef moment in de situatie zou komen waarin echt geen uitweg is en mijn medicatie op is, maak ik er liever zelf een einde aan. Dan wachten op mijn lichaam het opgeeft.

 

Maar hier zijn de meningen uiteraard over verdeeld.

[Vantazzy]

Samen uit, samen thuis.

[Keyser Suze]

Ik heb geen idee over hoe en wat in het geschetste scenario, maar ik ga er van uit dat zo lang ik leef, er ook hoop is.

[Gast Heksenboot]

Geachte Preppert,

 

Uiteraard, u bent op alles voorbereid, daar heeft u jarenlang al uw tijd en energie ingestoken. Duizenden blikken voer, waterfilters in alle soorten en maten, medische supplies om het halve dorp tot mummy om te toveren, maar.... alles raakt een keer op.

 

Je hebt een goede oogst gehad, maar helaas, er is iets mis gegaan bij het conserveren, en halverwege de winter zit je zonder eten. Je kinderen liggen meer dood dan levens in hun 18-gaten pyjama onder het stinkende vloerkleed te rillen van de kou, graatmager. Waar ligt de grens? Wanneer is het genoeg?

 

Plunderende benden hebben jouw huis aangedaan, alles overhoop gehaald, al je voedsel meegenomen, je complete moestuin vernield, al je preps gesloopt, je vrouw verkracht en je kinderen in hun been geschoten. Medische supplies zijn op en de lokale dokter is allang overleden. En nu? Waar ligt je grens? Wanneer zet je er een streep onder?

 

Oftewel, hoe goed je ook voorbereid denkt te zijn, de kans dat je uiteindelijk op een punt uitkomt waarbij er totaal geen zicht meer is op verbetering is zeker aanwezig. Hoe lang wil jij het lijden van familie en vrienden aanzien, waar ligt je grens?

 

En de moeilijkste vraag van allen: ga je in je eentje verder en laat je de rest achter?

 

Aanvulling (zie ook twee commentjes hieronder): Vluchten is geen optie, het is een wereldwijd tafereel. Het gaat hier met name om de keuze die je moet maken, er is geen zicht meer op verbetering, er is geen uitweg meer.

 

Aanvulling 2: Nee, je hoeft niet te reageren, als je er over nadenkt is mijn doel al bereikt. Mocht je toch willen reageren, denk even aan de forumregels :-)

 

Edit: Oops, typo in de titel, tis al laat.

 

Er zitten toch een paar fouten in je aannames en je scenario, Holbewoner.

Kinderen graatmager onder een stinkend vloerkleed enz. Zo ver gaat het niet komen. Dat kan beter.

 

Plunderende bendes wil ik ook voor zijn: Groepsvorming.

Okee, mocht het zover komen, door overmacht: verbind en verzorg de gewonden. Met wat je kan vinden.

 

Waarom zou ik alleen verder gaan? Samen sta je sterk en kan je meer vinden. Mijn gezin laat ik al helemaal niet in de steek.

 

Als vluchten geen optie is, dan wordt het toch reizen. Er is altijd wel wat ergens te vinden. Zoeken en jagen.

 

Er is geen zicht op verbetering en geen uitzicht meer, vind ik een aanname waar ik het niet mee eens ben.

Wat @Keyser Suze zegt: Hoop doet leven.

Daar voeg ik aan toe: wie zoekt zal vinden.

 

Ik zal er ook geen probleem mee hebben om rovers te beroven, dat is 2 vliegen in 1 klap: mijn omgeving en mijn gezin gaan er op vooruit.

Dat is ook al een taktiek van onze groep, trouwens, voor het geval jullie het nog niet wisten.

In zo'n situatie, van WROL, pakken wij dat zo aan. Vraag maar aan @Jager. Wij gaan niet zitten wachten tot er een bende voor de deur staat.

Wij weten wanneer ze komen. En voordat ze onze vesting hebben bereikt, zijn er al weer wat minder.

Komt er alsnog een overmacht in onze richting, dan vluchten wij op tijd.

Zijn we ingesloten, dan zullen ze ons bloed wel kunnen drinken, dus zullen we vechten tot de laatste.

 

En dat is dan misschien het uiterste punt, waar je het over had: dan ga je strijdend ten onder.

Ligt ook helemaal aan de aard van de vijand. Misschien kan je wel lid worden van hun club? Weet ik veel.

 

Veel aannames en speculaties.

Je kan nu heel leuk alles verzinnen, maar als het zover is weet je niet hoe je dan reageert.

Ik zal er wel alles aan doen, om overal op voorbereid te zijn.

 

Laat ik het balletje terugspelen:

Als mensen heel oud worden en heel ziek, gaan we dan over euthanasie spreken?

[Holbewoner]

He gelukkig, de meeste reacties zijn waar ik op gehoopt had. Dank u allen.

 

Dit was dus een topic om even af te tasten wat voor vlees we eigenlijk in de kuip hebben op het forum, en weer eens even een knuppel in het hoenderhok op een (toen) uiterst saaie zondagavond op het forum.

 

Wat ik zelf zou doen? Ik heb geen flauw idee, zoals de meesten van jullie bepaal ik dat pas op het moment dat de situatie zich voordoet. Zo lang mogelijk hoop houden, en doorgaan tot je er bij neervalt.

[Nonkel Jones]

Hoe ging het eigenlijk tijdens de Hongerwinter? Liepen er toen ook plunderende bendes op straat, die van huis tot huis gingen?

[Gast Dick Berts]

Hoe ging het eigenlijk tijdens de Hongerwinter? Liepen er toen ook plunderende bendes op straat, die van huis tot huis gingen?

 

De Hongerwinter was vooral een transportcrisis. Op zich was er wel voldoende voedsel in Nederland aanwezig, maar het kon door de oorlogsomstandigheden niet meer goed gedistribueerd worden. Daar waren vooral de grote steden de dupe van. Tijdens de Hongerwinter hadden Duitse soldaten nauwelijks honger. Het fascistische bewind bleef recht overeind en liet echt geen plunderingen toe.

[samurai]

Voor mij is dat een hele simpele ben daar deels al geweest..

En die vraag kan je niet beantwoorden, die kan niemand hier beantwoorden, waarom niet?

 

Omdat als je op het punt staat op te geven en je denkt genoeg is genoeg dat je altijd ergens

in de krochten van je ziel wel een puntje van hoop, moed en kracht vindt. En ik geloof in het

gekke van het noodlot, vaak genoeg met mijn handen in het haar gestaan, en dan gebeurt er

iets vreemds, ik zeg nu altijd als het weer gebeurt met mijn inmiddels bekende blik naar naasten

"niks is toeval he". Als je er geweest bent weet je wat ik bedoel..

 

Deze situatie zou je hopelijk nooit hoeven te bereiken, het snelst bereik je deze door een opgever

te zijn en geen knokker..heb nu de ergste hekel aan pessimisten..en negatievelingen, die zorgen ervoor

dat alles mis loopt..en ja ik ben zelf vaak negatief geweest maar altijd komt er ergens iets wonderbaarlijks

goed uit, dus nu niet meer, niet voor mij dan wel voor een ander. De truc? NOOIT OPGEVEN! Vanaf dag 1 dat SHTF.

[Nonkel Jones]

Bedankt @Dick Berts .

 

Het was eigenlijk een retorische vraag. Ik persoonlijk denk dat het niet zo'n vaart zal lopen met het snel wegvallen van het gezag. Natuurlijk denk ik dat je je moet voorbereiden op het ergste, maar dat het slim is eerst ervoor te zorgen dat je voor een situatie, waarin je thuis kunt overleven, de middelen hebt.

 

Is ook verreweg het goedkoopste om mee te beginnen. De fancy mesjes en de kekke firestarters komen daarna wel.

 

Bovendien denk ik dat al die survivalspecialisten in hun bonte camokleding het nog weleens moeilijk kunnen gaan krijgen op de Hoge Veluwe als daar een bevolkingsdichtheid is die groter is dan in de gemiddelde vinexwijk. Als iedereen daar zijn blowpipe of kruisboog gaat uitproberen op de daar aanwezige herten en everzwijnen lijkt het me het ook daar snel honger in de pot zal zijn.

 

Overigens was er toen niet voldoende voedsel in Nederland aanwezig, de transportproblemen vergrootten dat probleem nog eens.

[Gast Heksenboot]

Hoe ging het eigenlijk tijdens de Hongerwinter? Liepen er toen ook plunderende bendes op straat, die van huis tot huis gingen?

 

Retorische vraag?

 

In de eerste plaats had je de moffen-rovers.

Vervolgens de Controleurs van de Centrale Crisis Controle Dienst.

 

Hier een getuigenverslag:

 

http://pgv123.home.xs4all.nl/