Do good, feel good.

[lewieke]

We zijn ons, net als vele consumenten, als preppers nog meer bewust van de economische en ecologische crisis. We hebben voor onszelf besloten dat we niet bij de pakken willen blijven zitten. We willen controle over de wereld die ons omgringt. Hoe pakken we dat aan ? We zijn kritisch, stellen eisen aan de wereld rond ons en we willen best wel creatief zijn om de problemen op te lossen. Vaak zijn we overheden die zwaaien met nieuwe belastingen, heffingen, tollen, ... te slim af. We passen ons gedrag aan de nieuwe situatie aan en we worden hierbij geholpen door nieuwe media en technologie die ons efficiënter maken en toelaten om dingen te doen zoals wij het willen, wanneer wij het willen.

 

De probleemstelling :

 

[ATTACH=CONFIG]11323[/ATTACH]

De voedselprijzen zijn sterk stijgend.

 

[ATTACH=CONFIG]11322[/ATTACH]

Ook andere grondstoffen volgen.

 

Gelukkig zijn wij als consumenten creatief, flexibel én bereid om nieuwe wegen te bewandelen zolang we maar niet gedwongen worden door wetten en regeltjes tenminste. In onze (westerse) wereld zijn er nog alternatieven mogelijk maar ook bij ons stijgt het aandeel van voeding in ons gezinsbudget. We stellen hoe langer hoe meer vast dat onze koopkracht daalt. Dus zoeken we alternatieven en gaan we meer zelf doen. Al reageert niet iedereen op dezelfde manier. Er zijn verschillende types consumenten te onderscheiden, van heel passief tot heel actief en bezig met duurzaamheid. Ik vermoed dat preppers in de mate dat ze fanatiek zijn behoren tot minimaal de middengroep van redelijk geïnteresseerd tot heel actief en bijna volledig zelfredzaam. Voor de meeste (moderne) gezinnen ligt de waarheid ergens in het midden. We functioneren niet volledig onafhankelijk, maar we hoeven ook niet volledig afhankelijk te zijn.

 

Vanzelfsprekend zijn er verschillende groepen consumenten en elk van die groepen reageert anders om de nieuwe omstandigheden. Van volledige ontkenning tot quasi volledige aanpassing aan de nieuwe omstandigheden. En een volledig scala er tussenin dat anders reageert, afhankelijk van socio-financiële achtergrond. De laatste groep is voor ons - preppers- de interessantste.

 

De verschillende types consumenten die ik in mijn omgeving waarneem en hun manier van reageren. Een poging tot beschrijving in functie van hun profiel.

 

- Bewuste jongeren, middenklasse en oplossingenzoekers : 30% van de bevolking.

 

Jongeren krijgen -mijn inziens onterecht- een slechte naam. Het is altijd wat. 90% van de jongeren die ik ken (en dat zijn er echt heel veel) zijn voorname, beleefde, vriendelijke jongeren die positief denken, zelfredzaam zijn, hun plan trekken en creatieve oplossingen zoeken. Dit uit zich ook in het gezinsbudget. Jongeren informeren in veel gevallen hun ouders over energie, mobiliteit, voeding.

- Sparen is voor jongeren veel minder belangrijk dan voor ons vroeger.

- Ze passen zich aan hun budget aan en maken (vaak noodgedwongen) gebruik van het openbaar vervoer of de fiets. Van autobezit zien ze de nadelen en ze vinden het niet meer nodig om keihard te werken en dan alles af te dragen aan de overheid omdat ze een auto moeten betalen. Een rijbewijs hoeft voor hen niet meer. Behalve als ze een firmawagen krijgen.

- Werken doen ze wel, maar hun arbeidsethos is veranders. Ze werken om te leven en niet meer omgekeerd. Er is weinig werk te vinden. Als ze wat vinden, werken ze, maar ook dan hoeft het allemaal niet op de spits gedreven te worden.

- Jongeren weten dat ze langer moeten werken, ze kunnen er weinig aan doen, leven onder andere daardoor meer in het nu, combineren genieten en werken. Gaan zuinig om met hun middelen. Houden meer feestjes thuis voor ze uitgaan, zo sparen ze op hun drankverbruik.

- Jongeren zoeken oplossingen bij elkaar. Ze delen materiaal, muziekinstrumenten, auto's, ruilen kledij, geven elkaar een gebruikte kinderuitzet ... .

- Ze staan samen sterk, geloven in het collectief. Huren samen een bungalow voor hun vakantie omdat dat goedkoper is dan een hotel.

 

- middenklasse : De grootste groep, zelfredzaamheid staat hoe langer hoe meer centraal.uit noodzaak en als gevolg van de economische crisis. Deze groep heeft werk (meestal) een behoorlijk inkomen (al zijn de echte toplonen er niet meer bij). Ze vervangen de intussen gepensioneerde babyboomers. Tegen een lager salaris, dit terwijl de kosten verhogen, de belastingen stijgen, voedsel duurder, een eigen woning en energie onbetaalbaar worden.. De tweede auto ging er in veel gevallen al uit. Vakantie is er wel nog maar ze is een paar dagen ingekort. Om budget te sparen. Zelfredzaamheid om de levensstandaard op peil te houden.

 

De middenklasser probeert dat te doen door samen te werken met anderen. We zien het in de groepsaankopen voor energie, het ruilen van kinderkledij via facebook, het aanbieden en kopen van meer tweedehandsspullen via marktplaats, tweedehands, … . Ze zoeken ‘kwaliteit’ en ‘waarde voor hun geld’ waarbij ze toch oog hebben voor duurzaaamheid (omdat ze beseffen dat de grondstoffen eindig zijn) en ecologie (om hun kinderen een leefbare wereld te bieden).

 

In de loop van de laatste 10-20 jaar zag ik een aantal veranderingen in gedrag. Ze (we) nemen maatregelen om energie te besparen (spaarlampen, A-label apparaten, zuiniger automotoren, condensatiegasketels, warmtepompen, PV panelen) of opteren voor groene energie.

 

Ook op het vlak van mobiliteit wordt openbaar vervoer belangrijker. Enerzijds ging de tweede auto er uit, anderzijds wil de werkende mens liever niet in de file staan om op het werk te komen (met het risico om er een bekeuring bovenop te krijgen). Dit zorgt voor meer qualitytime voor partner en kinderen én is een streep door de rekening van de overheid die dacht straffeloos de accijnzen tot in het oneindige te verhogen. Niet dus. Ze kiezen voor efficiëntie en onafhankelijkheid.

 

De middenklasse heeft op het werk geleerd om flexibel te zijn en trekt de lijn door in de andere domeinen van haar bestaan. Ze zoeken slimme oplossingen.

Ook op het vlak van voeding zijn er subtiele veranderingen aan de gang. De prijzen bij de bakker stegen de laatste jaren sterker dan de lonen. Dus wordt er meer thuis gebakken. Dit verklaart het succes van broodmachines (wie heeft er nog geen?) en bak-en kookcursussen. Ook restaurantbezoek wordt sinds een jaar of vijf door deze groep gemeden wegens te duur. We kiezen weer meer voor gezellig eten met vrienden. Kwaliteit is nog altijd belangrijk, we kopen meer ‘light’ en ‘bio’ maar ook weer lokaler. Bij de groentenboer en de landbouwer. Ook tuinieren is weer in, een teken aan de wand … .

 

Deze consument koopt steeds vaker online, zoekt naar oplossingen. De aangeleerde flexibiliteit uit zich op alle domein van zijn leven : werk, leveranciers en zelfs relaties. Geen enkele relatie is nog levenslang. Steeds vaker wordt van leverancier, werkgever of zelfs van partner gewisseld.

 

- oplossingenzoekers : Behoort tot de onderkant van de middenklasse, is een stukje jonger. Hij is vegetarisch of eet veel minder vlees om het budget en ideologisch. Kiest niet meer voor een eigen wagen maar gaat autodelen of huren. Ze zijn mobiel in hun bestedingsgedrag en houden het niet bij vaste leveranciers. Ze speuren het net af voor de beste deals. Ze boeken vakanties via AirBnb of HolidayLettings. Ze wonen kleiner maar zijn altijd in contact met hun onlinevrienden via smartphone of tablet. Alles wat ze doen is vluchtig en onzeker : afspraken, vrienden, leveranciers, werkgevers, ... .

 

- De armen en nieuwe armen. 25% van de bevolking. Hebben een laag of vervangingsinkomen. Alle leeftijdsgroepen. Wellicht 20% van de bevolking. Door een beperkt inkomen of weinig kansen op de arbeidsmarkt moeten ze vergaan tot drastische maatregelen. Als ze werk zoeken/vinden, zoeken ze werk dicht bij hun woonplaats zodat ze geen auto (meer) nodig hebben. Ze gaan op zoek naar de goedkopere winkels. Je vindt ze in de Action, Lidl, Zeeman, Wibra. Ze kopen goedkope merken of merkloos, een trend die we zien dat ze binnen hun groepje oplossingen zoeken. Denk maar aan de jonge allochtonen die met een man of vier een auto delen. Ze zijn uit noodzaak kritsch. Je vindt ze op tweedehandssites. Het zijn die consumenten die nog wat proberen af te pingelen. Eigenaardig genoeg besteden ze ook aandacht aan de herkomst van goederen. Ze kopen groenten bij de landbouwer of op de plaatselijk markt. Ze zijn klant bij de plaatselijk kringloopwinkel voor kledij, gaan naar rommelmarkten en soldenverkopen. Sommigen moeten keuzes maken omdat hun budget te klein is. Schoolrekeningen, garagekosten, telefoonrekeningen, verzekeringen blijven vaak onbetaald liggen.

 

- De jongeren met het gouden nest syndroom. 20-29 jaar. 10% van de bevolking.

Zijn alleen geïnteresseerd in plezier maken, uitgaan, blijven voor het gemak thuis wonen, lekker comfortabel op hotel bij mama en pap. In het beste geval leveren ze een (erg) bescheiden bijdrag in het huishouden. Dit soort jongeren omvat de alternatieven, de creatieve drugsgebruikers, de ohohcherso jongeren, de jongeren die verder studeren omdat ze geen zin hebben om te werken, het soort dat net na hun afstuderen een sabatjaar neemt en zo lang mogelijk de maatschappelijke verantwoordelijkheid ontloopt. Ze functioneren in hun eigen beperkte sociale kringetje : jeugdvereniging, studentenclub, sportclub, vrienden. Voorbeeld : mijn eigen buurjongens, eindelijk afgestudeerd op zijn 24ste. Nu nog even relaxen en een sabatjaar inlassen want wat word je moe van die studies. Vakantiejobs hebben ze nooit gedaan. Waarom ook. Ze leven nog in de tijd van voor de crisis en weigeren hun gedrag aan te passen. Ze kregen wat ze nodig hadden van de ouders en hun wensen zijn beperkt. Maar laat ze in godsnaam met rust. Voorbeeld uit mijn omgeving : mijn buurjongens.

 

- de babyboomers : 55- 75 jaar, hebben geld zat. 25% van de bevolking. Ze hebben een gezin met 2 personen want de kinderen zijn al lang het huis uit. Maar wel twee auto's. Een voor meneer en een voor mevrouw want stel je voor dat ze elk ergens heen moeten. Ze genieten van een hoog pensioen. Hebben geld, aandelen, eigendommen. Niet onbelangrijk : ze erfden ook van de voorgaande generatie, mijn grootouders. Die keihard werkten en weinig consumeerden. Dat geld, die inspanningen van de voorgaande generaties hoort hen toe. Dat van de volgende generatie hoort hen ook toe. Ze eigenen zich grote pensioenen toe die betaald worden door de toekomstige generaties en de huidige werkende klasse. Ze zijn de generatie die met 55 op pensioen ging. Ze voelen zich aangetrokken tot nieuwe producten, verre landen en andere gebruiken. Ze reizen 4 keer per jaar, altijd buiten het piekseizoen (want goedkoper) verblijven in viersterrenhotels genre RIU op semi-exotische bestemmingen : Turkijke, Tenerife, Eilat, Malaga, ... . Ze vinden kwaliteit belangrijk. Via het internet zoeken ze de gunstigste aanbiedingen op en eisen kwaliteit en persoonlijke dienstverlening. Tegen discountprijzen. Hun vermogen, verzameld in de golden 60's en 70's met stijgende lonen, dalende prijzen en economische sprongen, moet op. De volgende generatie moet er ook maar voor werken. Het is toch hùn recht. Het is dié generatie die in het stemhokje beslist dat de huidige jongeren langer moeten werken. Om hùn pensioen te betalen. Af en toe gooien ze hun kinderen een geschenk toe. Omdat ze zo denken dat ze macht krijgen. Het is de generatie die wil 'profiteren' van het leven. Letterlijk : reizen maken, nog snel een dure auto voor ze niet meer mogen rijden, nog een nieuwe veranda, een nieuwe keuken en badkamer in de woning, nog snel een zwembad plaatsen. Ze zijn ook bewogen door het milieu en kopen in de supermarkt veel light producten, bio-label (tegen het dubbele van de prijs) en ze eten ook alternatief. Op restaurant. Voorbeeld : mijn ouders.

 

- De rijken : De minst interessante groep.

[Flos]

Ook mijn dochter is 24 en net afgestudeerd . Al combineerde ze haar studies al 2 jaar met een weekend job en sinds mei met een fulltimebaan in ploeg verband . In iets heel ander dan waar 6 jaar heeft voor gestudeerd . Maar ja er moet geld op tafel komen als je op je eigen benen wilt ( blijven ) staan .

 

Geert

[DeltaFox]

De mens win nu eenmaal zo veel mogelijk voor zo min mogelijk energie. Plezier en noogzaak zijn de belangrijkste factoren die dit beinvloeden.

vandaar dat veel jongeren zo lui zijn, natuurlijk niet alle

[wodan]

lewieke beschrijft hier heel mooi de groepen die ik zelf ook (her)ken. Het aan de babyboomers uitleggen dat hun hoog conjunctuur pensioen nu eigenlijk betaald wordt door de laagconjunctuur werkenden,

waarbij deze het niet gemakkelijk hebben, is een hele opgave... (Om niet te moeten zeggen dat het mij nog niet echt gelukt is). De verstandigen van deze groep denkt aan hun nakomelingen en probeert

ook voor hen een deel van de welstand veilig te stellen, de "we hebben er voor gewerkt dus hebben we er recht op" groep, die leeft het, met de nodige "onderste uit de kan" mentaliteit, allemaal op.

Volgens de gedachte dat het 'hun' geld is, kan je hen dat echt niet kwalijk nemen

 

De gouden nest syndromers die groep begint nu langzamerhand de barsten in hun ideale wereld te zien... en pijnlijk dat dat is

 

De groep nieuwe armen zie je vooral als je er oog voor hebt en deze is langzaam groeiend... (Dat is ook de groep die graag de rekening van een ander maakt is mijn gevoel).

 

Je ziet het allemaal langzaam verschuiven is mijn indruk, deels omdat men ouder wordt, deels omdat de economische invloed hen verplicht.

[Lindaja]

mooi geschreven, ben wel verbaasd over dat in jou omgeving de alternatieven ,in het gouden nest syndroom categorie vallen

[Vladimir]

mooi geschreven, ben wel verbaasd over dat in jou omgeving de alternatieven ,in het gouden nest syndroom categorie vallen

 

Yep, alles wat afwijkt van de eigen kleinburgerlijke moraal wordt voor het gemak maar onder het hokje "nietsnutten" geplaatst.

 

Grappige is dat ik volgens zijn definitie een driedubbele nietsnut ben. Vraag me dan toch af waar ik dat eigen huis, bovenmodale salaris en die 10 weken vakantie per jaar vandaan haal?

 

Ik proef nogal wat jaloezie en afgunst in het stukje...jammer....

 

Dictated to a slave and sent by carrier pidgeon

[Nazdrovje]

Ik proef nogal wat jaloezie en afgunst in het stukje...jammer....

 

[irritatie]

@Vladimir Daar sluit ik mij bij aan!

 

Persoonlijk kom ik ook uit een gouden nest. Mijn ouders hebben het goed, en wij hebben als kind nooit tekort gehad. Gelukkig werden wij vroeger wel gedwongen om te werken voor ons geld als we iets wilden kopen dat we niet per sé nodig hadden. Uiteindelijk werd van mij verwacht te gaan studeren (iets economisch) en in het keurslijf plaats te nemen. Maar helaas dacht Nazdrovje daar anders over en ging in dienst als soldaat (overigens mét hbo-diploma op zak). Tot op heden heb ik hier nooit spijt van gehad en denk dat ik mijn huidige situatie helemaal zelf voor elkaar gebokst heb. Ook ik bezit samen met mijn meisje een eigen huis, zitten bovenmodaal en hebben beiden 7 vakantieweken per jaar.

 

Even los van mij persoonlijk, een 'sabat' jaar, zoals jij het denigrerend noemt kan ook een sterke verrijking zijn van je eigen ontwikkeling. Ik heb dit nooit gedaan (wel de kans voor gehad) maar mijn vriendin heeft dit wel. Zij heeft na haar studie een jaar keihard fulltime gewerkt om hierna 9 maanden te kunnen reizen door Oceanië en zuid-oost Azië. Ik ben er van overtuigd dat zo één ervaring sterk vormend is voor je mentale ontwikkeling en wereldbeeld. Een tussenjaar is dus per definitie niet nutteloos. Tenzij je ervoor kiest om een jaar lang op de bank voor de tv te liggen.

 

Concluderend kom ik ongeveer weer uit bij wat ik ook onder Dickberts klaagzang heb geschreven;

Ik breng spulletjes naar de kringloopwinkel en de voedselbank. Maar ook heb ik de overtuiging dat iedereen die WIL een goed leven kan leiden. Er zijn naar mijn mening teveel mensen die het wel lekker makkelijk vinden om te leven van anderen en de staat. Dit is kansloos. Volo et Valeo (willen is kunnen) en hier ben ik heilig van overtuigd.

 

Het valt me steeds meer op dat er op dit forum meer en meer mensen zich met afgunst uitlaten op mensen die het 'beter' hebben dan zij zelf. Hou op met zeiken en doe er dan wat aan. Pak een studie op, zoek een (andere) baan en maak iets van je leven! Zo luid mijn advies. Maar het is natuurlijk veel gemakkelijker om je ongenoegen te uiten in een forum op het net. Want "wij" gewoonte-dieren vinden verandering maar lastig.

[/irritatie]

[Vladimir]

Klinkt bekend @Nazdrovje wij kwamen vroeger thuis niets te kort maar dat was wel grotendeels zelf met hard werken verdiend.

Mijn werkzame leven begon toen ik 11 was en behoudens een aantal jaar reizen na mijn studie (100% zelf betaald) heb ik altijd gewerkt.

 

En dat als alternatieve, recreatief drugsgebruikende ex-kutstudent

 

Dictated to a slave and sent by carrier pidgeon

[LogicSix]

Klinkt bekend @Nazdrovje wij kwamen vroeger thuis niets te kort maar dat was wel grotendeels zelf met hard werken verdiend.

Mijn werkzame leven begon toen ik 11 was en behoudens een aantal jaar reizen na mijn studie (100% zelf betaald) heb ik altijd gewerkt.

 

En dat als alternatieve, recreatief drugsgebruikende ex-kutstudent

 

Dictated to a slave and sent by carrier pidgeon

 

 

Dat mensen in hokjes stoppen is sowieso een hele slechte eigenschap en het hele nut van het relaas van @ieweke ontgaat me.

 

Laat jij maar lekker een ex-kutstudent zijn en ik zal ook wel ergens in passen maar vooruit, ik heb ook wel een hokje voor hem.

[Keyser Suze]

Yep, alles wat afwijkt van de eigen kleinburgerlijke moraal wordt voor het gemak maar onder het hokje "nietsnutten" geplaatst.

 

Grappige is dat ik volgens zijn definitie een driedubbele nietsnut ben. Vraag me dan toch af waar ik dat eigen huis, bovenmodale salaris en die 10 weken vakantie per jaar vandaan haal?

 

Ik proef nogal wat jaloezie en afgunst in het stukje...jammer....

 

Dictated to a slave and sent by carrier pidgeon

 

Same here. Misschien zijn wij de uitzonderingen die de regels bevestigen.

[Propy]

Vroeger hadden we allebei een leuke baan.

Het geld ging op omdat het ook redelijk 'makkelijk' verdiend werd.

Was wel niet zo, maar het voelde zo.

Toen kwam er een kinkje in de kabel.

 

Dan ga je nog meer over je situatie nadenken en merk je dat er

nog steeds heel veel mis is. Dan blijkt er in sommige gevallen na 30

jaar nog steeds geprutst te worden.

Je komt er achter dat veel meer mensen hun werk alleen nog maar

doen voor geld, niet meer voor passie.

 

Eén van ons verdient nu het dubbeltje, de andere maakt daar een kwartje van.

Wel een aparte gewaarwording doordat je zoveel mogelijk uit het systeem stapt

je je steeds beter gaat voelen.

Minder spul, minder gezeur met malafide bedrijven.

Inkomen is nu gedaald, uitgaven nog veel meer.

We waren net op tijd om de boel op te vangen.

 

Ook al hebben we een klein huis, in mijn gedachten heb ik hem al zo

opgedeeld dat onze kinderen er gewoon kunnen blijven wonen voor het

geval dat.

Nog even kijken of ik weer wat verkocht heb op mrktpl of speurd. end.

[Stuudje]

Wel een aparte gewaarwording doordat je zoveel mogelijk uit het systeem stapt

je je steeds beter gaat voelen.

Minder spul, minder gezeur

Juist...en dát noem ikzelf échte rijkdom.

 

Voor mij is rijkdom niet in euro's uit te drukken.

[Nazdrovje]

Is rijk zijn niet per definitie een 'state of mind'?

[Jacob]

Yep, alles wat afwijkt van de eigen kleinburgerlijke moraal wordt voor het gemak maar onder het hokje "nietsnutten" geplaatst.

 

Grappige is dat ik volgens zijn definitie een driedubbele nietsnut ben. Vraag me dan toch af waar ik dat eigen huis, bovenmodale salaris en die 10 weken vakantie per jaar vandaan haal?

 

Ik proef nogal wat jaloezie en afgunst in het stukje...jammer....

 

Dictated to a slave and sent by carrier pidgeon

 

We zijn ons, net als vele consumenten, als preppers nog meer bewust van de economische en ecologische crisis. We hebben voor onszelf besloten dat we niet bij de pakken willen blijven zitten. We willen controle over de wereld die ons omgringt. Hoe pakken we dat aan ? We zijn kritisch, stellen eisen aan de wereld rond ons en we willen best wel creatief zijn om de problemen op te lossen. Vaak zijn we overheden die zwaaien met nieuwe belastingen, heffingen, tollen, ... te slim af. We passen ons gedrag aan de nieuwe situatie aan en we worden hierbij geholpen door nieuwe media en technologie die ons efficiënter maken en toelaten om dingen te doen zoals wij het willen, wanneer wij het willen.

 

De probleemstelling :

 

[ATTACH=CONFIG]11323[/ATTACH]

De voedselprijzen zijn sterk stijgend.

 

[ATTACH=CONFIG]11322[/ATTACH]

Ook andere grondstoffen volgen.

 

Gelukkig zijn wij als consumenten creatief, flexibel én bereid om nieuwe wegen te bewandelen zolang we maar niet gedwongen worden door wetten en regeltjes tenminste. In onze (westerse) wereld zijn er nog alternatieven mogelijk maar ook bij ons stijgt het aandeel van voeding in ons gezinsbudget. We stellen hoe langer hoe meer vast dat onze koopkracht daalt. Dus zoeken we alternatieven en gaan we meer zelf doen. Al reageert niet iedereen op dezelfde manier. Er zijn verschillende types consumenten te onderscheiden, van heel passief tot heel actief en bezig met duurzaamheid. Ik vermoed dat preppers in de mate dat ze fanatiek zijn behoren tot minimaal de middengroep van redelijk geïnteresseerd tot heel actief en bijna volledig zelfredzaam. Voor de meeste (moderne) gezinnen ligt de waarheid ergens in het midden. We functioneren niet volledig onafhankelijk, maar we hoeven ook niet volledig afhankelijk te zijn.

 

Vanzelfsprekend zijn er verschillende groepen consumenten en elk van die groepen reageert anders om de nieuwe omstandigheden. Van volledige ontkenning tot quasi volledige aanpassing aan de nieuwe omstandigheden. En een volledig scala er tussenin dat anders reageert, afhankelijk van socio-financiële achtergrond. De laatste groep is voor ons - preppers- de interessantste.

 

De verschillende types consumenten die ik in mijn omgeving waarneem in mijn omgeving en hun manier van reageren. Een poging tot beschrijving in functie van hun profiel.

 

- Bewuste jongeren, middenklasse en oplossingenzoekers : 30% van de bevolking.

 

Jongeren krijgen -mijn inziens onterecht- een slechte naam. Het is altijd wat. 90% van de jongeren die ik ken (en dat zijn er echt heel veel) zijn voorname, beleefde, vriendelijke jongeren die positief denken, zelfredzaam zijn, hun plan trekken en creatieve oplossingen zoeken. Dit uit zich ook in het gezinsbudget. Jongeren informeren in veel gevallen hun ouders over energie, mobiliteit, voeding.

- Sparen is voor jongeren veel minder belangrijk dan voor ons vroeger.

- Ze passen zich aan hun budget aan en maken (vaak noodgedwongen) gebruik van het openbaar vervoer of de fiets. Van autobezit zien ze de nadelen en ze vinden het niet meer nodig om keihard te werken en dan alles af te dragen aan de overheid omdat ze een auto moeten betalen. Een rijbewijs hoeft voor hen niet meer. Behalve als ze een firmawagen krijgen.

- Werken doen ze wel, maar hun arbeidsethos is veranders. Ze werken om te leven en niet meer omgekeerd. Er is weinig werk te vinden. Als ze wat vinden, werken ze, maar ook dan hoeft het allemaal niet op de spits gedreven te worden.

- Jongeren weten dat ze langer moeten werken, ze kunnen er weinig aan doen, leven onder andere daardoor meer in het nu, combineren genieten en werken. Gaan zuinig om met hun middelen. Houden meer feestjes thuis voor ze uitgaan, zo sparen ze op hun drankverbruik.

- Jongeren zoeken oplossingen bij elkaar. Ze delen materiaal, muziekinstrumenten, auto's, ruilen kledij, geven elkaar een gebruikte kinderuitzet ... .

- Ze staan samen sterk, geloven in het collectief. Huren samen een bungalow voor hun vakantie omdat dat goedkoper is dan een hotel.

 

- middenklasse :

 

- oplossingenzoekers :

 

- De armen en nieuwe armen. 25% van de bevolking. Hebben een laag of vervangingsinkomen. Alle leeftijdsgroepen. Wellicht 20% van de bevolking. Door een beperkt inkomen of weinig kansen op de arbeidsmarkt moeten ze vergaan tot drastische maatregelen. Als ze werk zoeken/vinden, zoeken ze werk dicht bij hun woonplaats zodat ze geen auto (meer) nodig hebben. Ze gaan op zoek naar de goedkopere winkels. Je vindt ze in de Action, Lidl, Zeeman, Wibra. Ze kopen goedkope merken of merkloos, een trend die we zien dat ze binnen hun groepje oplossingen zoeken. Denk maar aan de jonge allochtonen die met een man of vier een auto delen. Ze zijn uit noodzaak kritsch. Je vindt ze op tweedehandssites. Het zijn die consumenten die nog wat proberen af te pingelen. Eigenaardig genoeg besteden ze ook aandacht aan de herkomst van goederen. Ze kopen ook wel eens in een Fair-trade winkel omdat ze ondanks alles toch sympathie voelen met armen aan de andere kant van de wereld. Ze kopen groenten bij de landbouwer of op de plaatselijk markt. Ze zijn klant bij de plaatselijk kringloopwinkel voor kledij, gaan naar rommelmarkten en soldenverkopen. Sommigen moeten keuzes maken omdat hun budget te klein is. Schoolrekeningen, garagekosten, telefoonrekeningen, verzekeringen blijven vaak onbetaald liggen.

 

- De jongeren met het gouden nest syndroom. 20-29 jaar. 10% van de bevolking.

Zijn alleen geïnteresseerd in plezier maken, uitgaan, blijven voor het gemak thuis wonen, lekker comfortabel op hotel bij mama en pap. In het beste geval leveren ze een (erg) bescheiden bijdrag in het huishouden. Dit soort jongeren omvat de alternatieven, de creatieve drugsgebruikers, de ohohcherso jongeren, de jongeren die verder studeren omdat ze geen zin hebben om te werken, het soort dat net na hun afstuderen een sabatjaar neemt en zo lang mogelijk de maatschappelijke verantwoordelijkheid ontloopt. Ze functioneren in hun eigen beperkte sociale kringetje : jeugdvereniging, studentenclub, sportclub, vrienden. Voorbeeld : mijn eigen buurjongens, eindelijk afgestudeerd op zijn 24ste. Nu nog even relaxen en een sabatjaar inlassen want wat word je moe van die studies. Vakantiejobs hebben ze nooit gedaan. Waarom ook. Ze leven nog in de tijd van voor de crisis en weigeren hun gedrag aan te passen. Ze kregen wat ze nodig hadden van de ouders en hun wensen zijn beperkt. Maar laat ze in godsnaam met rust. Voorbeeld uit mijn omgeving : mijn buurjongens.

 

- de babyboomers : 55- 75 jaar, hebben geld zat. 25% van de bevolking. Ze hebben een gezin met 2 personen want de kinderen zijn al lang het huis uit. Maar wel twee auto's. Een voor meneer en een voor mevrouw want stel je voor dat ze elk ergens heen moeten. Ze genieten van een hoog pensioen. Hebben geld, aandelen, eigendommen. Niet onbelangrijk : ze erfden ook van de voorgaande generatie, mijn grootouders. Die keihard werkten en weinig consumeerden. Dat geld, die inspanningen van de voorgaande generaties hoort hen toe. Dat van de volgende generatie hoort hen ook toe. Ze eigenen zich grote pensioenen toe die betaald worden door de toekomstige generaties en de huidige werkende klasse. Ze zijn de generatie die met 55 op pensioen ging. Ze voelen zich aangetrokken tot nieuwe producten, verre landen en andere gebruiken. Ze reizen 4 keer per jaar, altijd buiten het piekseizoen (want goedkoper) verblijven in viersterrenhotels genre RIU op semi-exotische bestemmingen : Turkijke, Tenerife, Eilat, Malaga, ... . Ze vinden kwaliteit belangrijk. Via het internet zoeken ze de gunstigste aanbiedingen op en eisen kwaliteit en persoonlijke dienstverlening. Tegen discountprijzen. Hun vermogen, verzameld in de golden 60's en 70's met stijgende lonen, dalende prijzen en economische sprongen, moet op. De volgende generatie moet er ook maar voor werken. Het is toch hùn recht. Het is dié generatie die in het stemhokje beslist dat de huidige jongeren langer moeten werken. Om hùn pensioen te betalen. Af en toe gooien ze hun kinderen een geschenk toe. Omdat ze zo denken dat ze macht krijgen. Het is de generatie die wil 'profiteren' van het leven. Letterlijk : reizen maken, nog snel een dure auto voor ze niet meer mogen rijden, nog een nieuwe veranda, een nieuwe keuken en badkamer in de woning, nog snel een zwembad plaatsen. Ze zijn ook bewogen door het milieu en kopen in de supermarkt veel light producten, bio-label (tegen het dubbele van de prijs) en ze eten ook alternatief. Op restaurant. Voorbeeld : mijn ouders.

 

- De rijken :

 

 

 

Document in bewerking, rest volgt later vandaag.

 

 

Het stukje over "de rijken" ga je nog schrijven. Het verzoek om "rijk" vanuit financieel oogpunt te kwalificeren. Met welk vermogensomvang wordt je als rijk aangemerkt?

[FincaInSpanje]

lewieke beschrijft hier heel mooi de groepen die ik zelf ook (her)ken. Het aan de babyboomers uitleggen dat hun hoog conjunctuur pensioen nu eigenlijk betaald wordt door de laagconjunctuur werkenden,

waarbij deze het niet gemakkelijk hebben, is een hele opgave... (Om niet te moeten zeggen dat het mij nog niet echt gelukt is). De verstandigen van deze groep denkt aan hun nakomelingen en probeert

ook voor hen een deel van de welstand veilig te stellen, de "we hebben er voor gewerkt dus hebben we er recht op" groep, die leeft het, met de nodige "onderste uit de kan" mentaliteit, allemaal op.

Volgens de gedachte dat het 'hun' geld is, kan je hen dat echt niet kwalijk nemen

 

De gouden nest syndromers die groep begint nu langzamerhand de barsten in hun ideale wereld te zien... en pijnlijk dat dat is

 

De groep nieuwe armen zie je vooral als je er oog voor hebt en deze is langzaam groeiend... (Dat is ook de groep die graag de rekening van een ander maakt is mijn gevoel).

 

Je ziet het allemaal langzaam verschuiven is mijn indruk, deels omdat men ouder wordt, deels omdat de economische invloed hen verplicht.

 

In NL kennen we sinds 1957 de AOW (een soort volksverzekering). Mensen die op dat moment 65 jaar of ouder waren kregen van de staat een soort oudedagspensioen (nu naar 67 jaar). De AOW is een omslagstelsel waarbij de nu werkenden betalen voor de nu AOW-ers. In 1957 kon dat ook gemakkelijk worden betaald, want mensen werden toch niet zo heel oud en de economie had juist handjes nodig (i.p.v. tekort). Nu moet er een steeds kleinere groep mensen opdraaien voor een steeds grotere groep ouder wordende AOW-ers en mensen die niet kunnen bijdragen, bijvoorbeeld omdat er geen werk is. Dat gaat niet lang meer goed natuurlijk.

 

In 2013 kostte de AOW ons 33 miljard per jaar en dat loopt elk jaar dus verder op. Dat is ongeveer 10% van de totale NL begroting. Alleen de zorg kost ons nog meer, circa 92 miljard per jaar (5535€ per NL per jaar). Je begrijpt dus dat dit niet meer te betalen is als er een steeds grotere groep "niet-productieve" mensen zijn die wel gebruik maken van deze volksverzekeringen, maar er niet aan kunnen bijdragen.

 

Ik zie het totale huidige systeem vastlopen en daar is dit slechts een onderdeel van. Het werkt niet meer, schulden worden groter, steeds minder arbeid, steeds meer mensen die gebruik maken van volksverzekeringen maar er niet meer aan kunnen bijdragen. Het heeft maar minimaal te maken met de babyboomers en de patatgeneratie .... het werkt gewoon niet meer.

[Gast DickBerts]

@Nazdrovje. Ik zet de boel bewust nog een keer op scherp, dat helpt mij vertrekken uit deze gemeenschap die mij zo dierbaar is geweest. Want reken maar, dat ik de strontkar weer over me heen krijg. Helemaal onbegrijpelijk is dat niet, omdat mijn betoog eenzijdig is. Maar het geeft wel een stem aan de zijde die onder is komen te liggen. En dat is altijd een goede zaak, ondanks de enorme weerstanden die dat oproept.

 

Je hebt het over de klaagzang van de slappeling Berts. "Willen is kunnen" dat is de eenzijdige bril waardoor jij de wereld bekijkt. Dacht ik vroeger ook, toen ik nog officier was bij het Korps Mariniers. Er zit ook veel waarheid in. Maar de waarheid is een diamant met vele vlakken. Veel mensen kunnen echt niets meer, wat ze ook willen. Bovendien gaat het in het leven om evenwicht. Te slap is niet goed, maar een te grote concurrentiestrijd tussen mensen ook niet, dat noemen we in gewoon Nederlands het recht van de sterkste. Dat heerst nu overal in de maatschappij. Het zal tot een enorme oorlog leiden en die is aanstaande. Bovendien is het de bedoeling van het bewustzijn, dat we als mensheid door evalueren naar iets hogers dan het recht van de sterkste (qua wilskracht), dat bij de dierenwereld hoort.

 

De wereld van het mega ego, het mega ik, gaat de komende periode zijn einde vinden. Hopelijk ontstaat daaruit een wat zachtere wereld, waarin mensen weer eerlijk kunnen delen, want dat vermogen is essentieel om een normale samenleving te kunnen opbouwen. Ik heb via deze site schitterende mensen ontmoet. Enkele daarvan beschouw ik als mijn leraar. Maar helaas zitten er ook veel mensen op deze site, die de oude ten onder gaande wereld vertegenwoordigen. En dan heeft preppen voor mij geen zin. Dan is preppen slechts een poging van het oude vervallen systeem om zijn leven te verlengen.

[lewieke]

mooi geschreven, ben wel verbaasd over dat in jou omgeving de alternatieven ,in het gouden nest syndroom categorie vallen

 

Mijn stuk is nog niet klaar, het dwingt me wel om er over na te denken. Ik probeer te verwoorden wat ik zie zonder daarover een oordeel te vellen. En personen viseren doe ik al helemaal niet.

 

@Vladimir

[lewieke]

[irritatie]

@Vladimir Daar sluit ik mij bij aan!

 

Persoonlijk kom ik ook uit een gouden nest. Mijn ouders hebben het goed, en wij hebben als kind nooit tekort gehad. Gelukkig werden wij vroeger wel gedwongen om te werken voor ons geld als we iets wilden kopen dat we niet per sé nodig hadden. Uiteindelijk werd van mij verwacht te gaan studeren (iets economisch) en in het keurslijf plaats te nemen. Maar helaas dacht Nazdrovje daar anders over en ging in dienst als soldaat (overigens mét hbo-diploma op zak). Tot op heden heb ik hier nooit spijt van gehad en denk dat ik mijn huidige situatie helemaal zelf voor elkaar gebokst heb. Ook ik bezit samen met mijn meisje een eigen huis, zitten bovenmodaal en hebben beiden 7 vakantieweken per jaar.

 

Even los van mij persoonlijk, een 'sabat' jaar, zoals jij het denigrerend noemt kan ook een sterke verrijking zijn van je eigen ontwikkeling. Ik heb dit nooit gedaan (wel de kans voor gehad) maar mijn vriendin heeft dit wel. Zij heeft na haar studie een jaar keihard fulltime gewerkt om hierna 9 maanden te kunnen reizen door Oceanië en zuid-oost Azië. Ik ben er van overtuigd dat zo één ervaring sterk vormend is voor je mentale ontwikkeling en wereldbeeld. Een tussenjaar is dus per definitie niet nutteloos. Tenzij je ervoor kiest om een jaar lang op de bank voor de tv te liggen.

 

Concluderend kom ik ongeveer weer uit bij wat ik ook onder Dickberts klaagzang heb geschreven;

 

 

Het valt me steeds meer op dat er op dit forum meer en meer mensen zich met afgunst uitlaten op mensen die het 'beter' hebben dan zij zelf. Hou op met zeiken en doe er dan wat aan. Pak een studie op, zoek een (andere) baan en maak iets van je leven! Zo luid mijn advies. Maar het is natuurlijk veel gemakkelijker om je ongenoegen te uiten in een forum op het net. Want "wij" gewoonte-dieren vinden verandering maar lastig.

[/irritatie]

 

Mocht je afgunst van mijnentwege bespeuren, dan is dat wat mij betreft een persoonlijk interpretatie. Wellicht omdat je me niet kent of verkeerd inschat. Ik gun iedereen zijn succes, het ontbreekt ons nergens aan en alles wat we hebben werd verworven door hard werken. In mijn hele leven ben ik nog nooit afgunstig geweest om materiële zaken. Gewoon omdat ik besef dat er andere dingen zijn die veel belangrijker zijn in het leven.

 

Wat je persoonlijke 'aanval' betreft op mijn levenswijze -vergeef me als ik dit te persoonlijk opvat-, die is onterecht. Ik heb een leuke job, altijd al leuke jobs gehad. Ook altijd behoorlijk verdiend (en nog altijd niet echt slecht), ik zocht (en vond) en andere baan die beter bij mijn leeftijd, levensvisie en gezin past en ik heb van mijn leven alles gemaakt wat er -in mijn ogen- van te maken was. Zelfs de wereldreis ligt binnen de mogelijkheden. Nergens heb ik gesteld dat een wereldreis onzin is. Ik heb geprobeerd een denkpatroon, een maatschappelijke situatie te schetsen, dat je zelf vindt dat je tot één of meerdere groepen behoort toont aan dat het geschetste beeld toch wel redelijk klopt.

[lewieke]

Het stukje over "de rijken" ga je nog schrijven. Het verzoek om "rijk" vanuit financieel oogpunt te kwalificeren. Met welk vermogensomvang wordt je als rijk aangemerkt?

 

Ook het stuk over 'middenklasse' en 'oplossingenzoekers' komt nog.

[Jacob]

Yep, alles wat afwijkt van de eigen kleinburgerlijke moraal wordt voor het gemak maar onder het hokje "nietsnutten" geplaatst.

 

Grappige is dat ik volgens zijn definitie een driedubbele nietsnut ben. Vraag me dan toch af waar ik dat eigen huis, bovenmodale salaris en die 10 weken vakantie per jaar vandaan haal?

 

Ik proef nogal wat jaloezie en afgunst in het stukje...jammer....

 

Dictated to a slave and sent by carrier pidgeon

 

@Nazdrovje. Ik zet de boel bewust nog een keer op scherp, dat helpt mij vertrekken uit deze gemeenschap die mij zo dierbaar is geweest. Want reken maar, dat ik de strontkar weer over me heen krijg. Helemaal onbegrijpelijk is dat niet, omdat mijn betoog eenzijdig is. Maar het geeft wel een stem aan de zijde die onder is komen te liggen. En dat is altijd een goede zaak, ondanks de enorme weerstanden die dat oproept.

 

Je hebt het over de klaagzang van de slappeling Berts. "Willen is kunnen" dat is de eenzijdige bril waardoor jij de wereld bekijkt. Dacht ik vroeger ook, toen ik nog officier was bij het Korps Mariniers. Er zit ook veel waarheid in. Maar de waarheid is een diamant met vele vlakken. Veel mensen kunnen echt niets meer, wat ze ook willen. Bovendien gaat het in het leven om evenwicht. Te slap is niet goed, maar een te grote concurrentiestrijd tussen mensen ook niet, dat noemen we in gewoon Nederlands het recht van de sterkste. Dat heerst nu overal in de maatschappij. Het zal tot een enorme oorlog leiden en die is aanstaande. Bovendien is het de bedoeling van het bewustzijn, dat we als mensheid door evalueren naar iets hogers dan het recht van de sterkste (qua wilskracht), dat bij de dierenwereld hoort.

 

De wereld van het mega ego, het mega ik, gaat de komende periode zijn einde vinden. Hopelijk ontstaat daaruit een wat zachtere wereld, waarin mensen weer eerlijk kunnen delen, want dat vermogen is essentieel om een normale samenleving te kunnen opbouwen. Ik heb via deze site schitterende mensen ontmoet. Enkele daarvan beschouw ik als mijn leraar. Maar helaas zitten er ook veel mensen op deze site, die de oude ten onder gaande wereld vertegenwoordigen. En dan heeft preppen voor mij geen zin. Dan is preppen slechts een poging van het oude vervallen systeem om zijn leven te verlengen.

 

Mega ego's zul je altijd blijven houden. Bij sommige zit dat domweg op hun printplaat. Verander je nooit.

Eerlijk delen is een nobel streven maar een wens van Calimero.

[Jacob]

Ook het stuk over 'middenklasse' en 'oplossingenzoekers' komt nog.

 

Vandaag nog? Prima dan wacht ik erop

[lewieke]

Same here. Misschien zijn wij de uitzonderingen die de regels bevestigen.

 

Ik beschrijf wat ik zie, ik had jou niet in gedachten. Op geen enkel moment heb ik iemand een nietsnut genoemd. Hooguit kunnen we het hebben over een andere levensvisie. Het is ook niet raar dat ik vertrek vanuit mijn eigen leefwereld, omgeving, beleving. Als je een normale job hebt dan is het voor mij alleen maar logisch dat je ook een eigen woning kunt verwerven. Wat mij betreft is dat iedereen gegund ! Bovenmodaal is een begrip wat we in Vlaanderen niet kennen. Ik vermoed dat je dan wat meer verdient dan het gemiddelde. Dat is iets wat ik niet belangrijk vind. Het maakt niet uit hoeveel je verdient. Het enige wat uitmaakt is hoeveel je uitgeeft. Ik ken mensen die weinig verdienen en toch veel verwerven en mensen die veel verdienen en eindigen met niets. Ook die vakantie is je gegund.

[Gast DickBerts]

Eerlijk delen is een nobel streven maar een wens van Calimero.

 

Het is de wens van het hart.

[Vladimir]

Mijn stuk is nog niet klaar, het dwingt me wel om er over na te denken. Ik probeer te verwoorden wat ik zie zonder daarover een oordeel te vellen. En personen viseren doe ik al helemaal niet.

 

@Vladimir

 

Joh vertel, waarom dan de mention?

 

Dictated to a slave and sent by carrier pidgeon

[Jacob]

Het is de wens van het hart.

 

De wens is goed en goed om te koesteren. Aan de andere kant moet je naast een idealist een realist zijn.