Ga naar inhoud

Doorzoek de community

Toon resultaten voor tags 'nieuwe consument'.

  • Zoek op tags

    Typ tags, gescheiden door komma's
  • Zoek op auteur

Inhoudstype


Forums

  • Survival
    • Survival Algemeen
    • Eten, drinken en voorraad
    • Tuinieren
    • Gezondheid, medisch en verzorging
    • Vuur, verwarming en energie
    • Huisvesting
  • Survival Uitrusting
    • Survival uitrusting algemeen
    • Voertuigen
    • Reviews
  • Online en digitaal
    • Blogs
    • Preppers in de Media
    • Digitaal preppen

Zoek resultaten in...

Zoek resultaten die het volgende bevatten...


Datum aangemaakt

  • Start

    Einde


Laatst geüpdate

  • Start

    Einde


Filter op aantal...

Registratiedatum

  • Start

    Einde


Groep


Introductie


Locatie


Interesses


Beroep


Nieuwsbrief


Homepage

1 resultaat gevonden

  1. We zijn ons, net als vele consumenten, als preppers nog meer bewust van de economische en ecologische crisis. We hebben voor onszelf besloten dat we niet bij de pakken willen blijven zitten. We willen controle over de wereld die ons omgringt. Hoe pakken we dat aan ? We zijn kritisch, stellen eisen aan de wereld rond ons en we willen best wel creatief zijn om de problemen op te lossen. Vaak zijn we overheden die zwaaien met nieuwe belastingen, heffingen, tollen, ... te slim af. We passen ons gedrag aan de nieuwe situatie aan en we worden hierbij geholpen door nieuwe media en technologie die ons efficiënter maken en toelaten om dingen te doen zoals wij het willen, wanneer wij het willen. De probleemstelling : [ATTACH=CONFIG]11323[/ATTACH] De voedselprijzen zijn sterk stijgend. [ATTACH=CONFIG]11322[/ATTACH] Ook andere grondstoffen volgen. Gelukkig zijn wij als consumenten creatief, flexibel én bereid om nieuwe wegen te bewandelen zolang we maar niet gedwongen worden door wetten en regeltjes tenminste. In onze (westerse) wereld zijn er nog alternatieven mogelijk maar ook bij ons stijgt het aandeel van voeding in ons gezinsbudget. We stellen hoe langer hoe meer vast dat onze koopkracht daalt. Dus zoeken we alternatieven en gaan we meer zelf doen. Al reageert niet iedereen op dezelfde manier. Er zijn verschillende types consumenten te onderscheiden, van heel passief tot heel actief en bezig met duurzaamheid. Ik vermoed dat preppers in de mate dat ze fanatiek zijn behoren tot minimaal de middengroep van redelijk geïnteresseerd tot heel actief en bijna volledig zelfredzaam. Voor de meeste (moderne) gezinnen ligt de waarheid ergens in het midden. We functioneren niet volledig onafhankelijk, maar we hoeven ook niet volledig afhankelijk te zijn. Vanzelfsprekend zijn er verschillende groepen consumenten en elk van die groepen reageert anders om de nieuwe omstandigheden. Van volledige ontkenning tot quasi volledige aanpassing aan de nieuwe omstandigheden. En een volledig scala er tussenin dat anders reageert, afhankelijk van socio-financiële achtergrond. De laatste groep is voor ons - preppers- de interessantste. De verschillende types consumenten die ik in mijn omgeving waarneem en hun manier van reageren. Een poging tot beschrijving in functie van hun profiel. - Bewuste jongeren, middenklasse en oplossingenzoekers : 30% van de bevolking. Jongeren krijgen -mijn inziens onterecht- een slechte naam. Het is altijd wat. 90% van de jongeren die ik ken (en dat zijn er echt heel veel) zijn voorname, beleefde, vriendelijke jongeren die positief denken, zelfredzaam zijn, hun plan trekken en creatieve oplossingen zoeken. Dit uit zich ook in het gezinsbudget. Jongeren informeren in veel gevallen hun ouders over energie, mobiliteit, voeding. - Sparen is voor jongeren veel minder belangrijk dan voor ons vroeger. - Ze passen zich aan hun budget aan en maken (vaak noodgedwongen) gebruik van het openbaar vervoer of de fiets. Van autobezit zien ze de nadelen en ze vinden het niet meer nodig om keihard te werken en dan alles af te dragen aan de overheid omdat ze een auto moeten betalen. Een rijbewijs hoeft voor hen niet meer. Behalve als ze een firmawagen krijgen. - Werken doen ze wel, maar hun arbeidsethos is veranders. Ze werken om te leven en niet meer omgekeerd. Er is weinig werk te vinden. Als ze wat vinden, werken ze, maar ook dan hoeft het allemaal niet op de spits gedreven te worden. - Jongeren weten dat ze langer moeten werken, ze kunnen er weinig aan doen, leven onder andere daardoor meer in het nu, combineren genieten en werken. Gaan zuinig om met hun middelen. Houden meer feestjes thuis voor ze uitgaan, zo sparen ze op hun drankverbruik. - Jongeren zoeken oplossingen bij elkaar. Ze delen materiaal, muziekinstrumenten, auto's, ruilen kledij, geven elkaar een gebruikte kinderuitzet ... . - Ze staan samen sterk, geloven in het collectief. Huren samen een bungalow voor hun vakantie omdat dat goedkoper is dan een hotel. - middenklasse : De grootste groep, zelfredzaamheid staat hoe langer hoe meer centraal.uit noodzaak en als gevolg van de economische crisis. Deze groep heeft werk (meestal) een behoorlijk inkomen (al zijn de echte toplonen er niet meer bij). Ze vervangen de intussen gepensioneerde babyboomers. Tegen een lager salaris, dit terwijl de kosten verhogen, de belastingen stijgen, voedsel duurder, een eigen woning en energie onbetaalbaar worden.. De tweede auto ging er in veel gevallen al uit. Vakantie is er wel nog maar ze is een paar dagen ingekort. Om budget te sparen. Zelfredzaamheid om de levensstandaard op peil te houden. De middenklasser probeert dat te doen door samen te werken met anderen. We zien het in de groepsaankopen voor energie, het ruilen van kinderkledij via facebook, het aanbieden en kopen van meer tweedehandsspullen via marktplaats, tweedehands, … . Ze zoeken ‘kwaliteit’ en ‘waarde voor hun geld’ waarbij ze toch oog hebben voor duurzaaamheid (omdat ze beseffen dat de grondstoffen eindig zijn) en ecologie (om hun kinderen een leefbare wereld te bieden). In de loop van de laatste 10-20 jaar zag ik een aantal veranderingen in gedrag. Ze (we) nemen maatregelen om energie te besparen (spaarlampen, A-label apparaten, zuiniger automotoren, condensatiegasketels, warmtepompen, PV panelen) of opteren voor groene energie. Ook op het vlak van mobiliteit wordt openbaar vervoer belangrijker. Enerzijds ging de tweede auto er uit, anderzijds wil de werkende mens liever niet in de file staan om op het werk te komen (met het risico om er een bekeuring bovenop te krijgen). Dit zorgt voor meer qualitytime voor partner en kinderen én is een streep door de rekening van de overheid die dacht straffeloos de accijnzen tot in het oneindige te verhogen. Niet dus. Ze kiezen voor efficiëntie en onafhankelijkheid. De middenklasse heeft op het werk geleerd om flexibel te zijn en trekt de lijn door in de andere domeinen van haar bestaan. Ze zoeken slimme oplossingen. Ook op het vlak van voeding zijn er subtiele veranderingen aan de gang. De prijzen bij de bakker stegen de laatste jaren sterker dan de lonen. Dus wordt er meer thuis gebakken. Dit verklaart het succes van broodmachines (wie heeft er nog geen?) en bak-en kookcursussen. Ook restaurantbezoek wordt sinds een jaar of vijf door deze groep gemeden wegens te duur. We kiezen weer meer voor gezellig eten met vrienden. Kwaliteit is nog altijd belangrijk, we kopen meer ‘light’ en ‘bio’ maar ook weer lokaler. Bij de groentenboer en de landbouwer. Ook tuinieren is weer in, een teken aan de wand … . Deze consument koopt steeds vaker online, zoekt naar oplossingen. De aangeleerde flexibiliteit uit zich op alle domein van zijn leven : werk, leveranciers en zelfs relaties. Geen enkele relatie is nog levenslang. Steeds vaker wordt van leverancier, werkgever of zelfs van partner gewisseld. - oplossingenzoekers : Behoort tot de onderkant van de middenklasse, is een stukje jonger. Hij is vegetarisch of eet veel minder vlees om het budget en ideologisch. Kiest niet meer voor een eigen wagen maar gaat autodelen of huren. Ze zijn mobiel in hun bestedingsgedrag en houden het niet bij vaste leveranciers. Ze speuren het net af voor de beste deals. Ze boeken vakanties via AirBnb of HolidayLettings. Ze wonen kleiner maar zijn altijd in contact met hun onlinevrienden via smartphone of tablet. Alles wat ze doen is vluchtig en onzeker : afspraken, vrienden, leveranciers, werkgevers, ... . - De armen en nieuwe armen. 25% van de bevolking. Hebben een laag of vervangingsinkomen. Alle leeftijdsgroepen. Wellicht 20% van de bevolking. Door een beperkt inkomen of weinig kansen op de arbeidsmarkt moeten ze vergaan tot drastische maatregelen. Als ze werk zoeken/vinden, zoeken ze werk dicht bij hun woonplaats zodat ze geen auto (meer) nodig hebben. Ze gaan op zoek naar de goedkopere winkels. Je vindt ze in de Action, Lidl, Zeeman, Wibra. Ze kopen goedkope merken of merkloos, een trend die we zien dat ze binnen hun groepje oplossingen zoeken. Denk maar aan de jonge allochtonen die met een man of vier een auto delen. Ze zijn uit noodzaak kritsch. Je vindt ze op tweedehandssites. Het zijn die consumenten die nog wat proberen af te pingelen. Eigenaardig genoeg besteden ze ook aandacht aan de herkomst van goederen. Ze kopen groenten bij de landbouwer of op de plaatselijk markt. Ze zijn klant bij de plaatselijk kringloopwinkel voor kledij, gaan naar rommelmarkten en soldenverkopen. Sommigen moeten keuzes maken omdat hun budget te klein is. Schoolrekeningen, garagekosten, telefoonrekeningen, verzekeringen blijven vaak onbetaald liggen. - De jongeren met het gouden nest syndroom. 20-29 jaar. 10% van de bevolking. Zijn alleen geïnteresseerd in plezier maken, uitgaan, blijven voor het gemak thuis wonen, lekker comfortabel op hotel bij mama en pap. In het beste geval leveren ze een (erg) bescheiden bijdrag in het huishouden. Dit soort jongeren omvat de alternatieven, de creatieve drugsgebruikers, de ohohcherso jongeren, de jongeren die verder studeren omdat ze geen zin hebben om te werken, het soort dat net na hun afstuderen een sabatjaar neemt en zo lang mogelijk de maatschappelijke verantwoordelijkheid ontloopt. Ze functioneren in hun eigen beperkte sociale kringetje : jeugdvereniging, studentenclub, sportclub, vrienden. Voorbeeld : mijn eigen buurjongens, eindelijk afgestudeerd op zijn 24ste. Nu nog even relaxen en een sabatjaar inlassen want wat word je moe van die studies. Vakantiejobs hebben ze nooit gedaan. Waarom ook. Ze leven nog in de tijd van voor de crisis en weigeren hun gedrag aan te passen. Ze kregen wat ze nodig hadden van de ouders en hun wensen zijn beperkt. Maar laat ze in godsnaam met rust. Voorbeeld uit mijn omgeving : mijn buurjongens. - de babyboomers : 55- 75 jaar, hebben geld zat. 25% van de bevolking. Ze hebben een gezin met 2 personen want de kinderen zijn al lang het huis uit. Maar wel twee auto's. Een voor meneer en een voor mevrouw want stel je voor dat ze elk ergens heen moeten. Ze genieten van een hoog pensioen. Hebben geld, aandelen, eigendommen. Niet onbelangrijk : ze erfden ook van de voorgaande generatie, mijn grootouders. Die keihard werkten en weinig consumeerden. Dat geld, die inspanningen van de voorgaande generaties hoort hen toe. Dat van de volgende generatie hoort hen ook toe. Ze eigenen zich grote pensioenen toe die betaald worden door de toekomstige generaties en de huidige werkende klasse. Ze zijn de generatie die met 55 op pensioen ging. Ze voelen zich aangetrokken tot nieuwe producten, verre landen en andere gebruiken. Ze reizen 4 keer per jaar, altijd buiten het piekseizoen (want goedkoper) verblijven in viersterrenhotels genre RIU op semi-exotische bestemmingen : Turkijke, Tenerife, Eilat, Malaga, ... . Ze vinden kwaliteit belangrijk. Via het internet zoeken ze de gunstigste aanbiedingen op en eisen kwaliteit en persoonlijke dienstverlening. Tegen discountprijzen. Hun vermogen, verzameld in de golden 60's en 70's met stijgende lonen, dalende prijzen en economische sprongen, moet op. De volgende generatie moet er ook maar voor werken. Het is toch hùn recht. Het is dié generatie die in het stemhokje beslist dat de huidige jongeren langer moeten werken. Om hùn pensioen te betalen. Af en toe gooien ze hun kinderen een geschenk toe. Omdat ze zo denken dat ze macht krijgen. Het is de generatie die wil 'profiteren' van het leven. Letterlijk : reizen maken, nog snel een dure auto voor ze niet meer mogen rijden, nog een nieuwe veranda, een nieuwe keuken en badkamer in de woning, nog snel een zwembad plaatsen. Ze zijn ook bewogen door het milieu en kopen in de supermarkt veel light producten, bio-label (tegen het dubbele van de prijs) en ze eten ook alternatief. Op restaurant. Voorbeeld : mijn ouders. - De rijken : De minst interessante groep.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...