Moet je wel op rekenen, we zijn altijd bij elkaar, zelfs toen we in het ziekenhuis lagen, sliep of ik in ons campertje of mijn wederhelft, één van ons zien is haast niet mogelijk.
Ik mag jou opmerkingen wel, blijf zo door gaan met dit soort dingetjes en we leren ook nog een andere kant van elkaar kennen.
We hebben negen maanden in een T3-campertje geleefd terwijl we op de vlucht waren en veertig duizend kilometer gereden, met slecht weer, dat houden niet veel vol.
En vooraf slachtoffer geworden van zinloos geweld met poging tot doodslag, met een pistool en honkbal knuppels.
Als het goed was gebeurd hadden we samen rust gehad.
Maar we doen ons best er altijd weer wat van te maken, en het lukt ook nog steeds.
Groet,
J.J