Tot het uiterste gaan?

[Madeliefje]

Ik ben nu bezig met lowbudget prepping.

En bespreek het soms met mijn vrouw.

 

Dan rijst de vraag,hoe ver je wilt gaan om te overleven.

Ik bereid mij grotendeels voor op een langdurige stroomstoring in Europa.

Of een kleine overstroming.

 

Maar bij de extreme rampen wil je dan wel overleven?

Dan moet je jarenlang onder zware omstandigheden overleven.

En waarom zou je dat doen?

 

Wij redeneren dan zo van ,laat ons dan maar gelijk bij de ramp omkomen.

Die 30jaar dat ik dan eerder doodga maakt uiteindelijk ook niet uit in het volgende leven.

 

Dus bij een zeer grote vloedgolf , zware zonnevlam , atoomramp of atoomaanval etc.. gaan wij ons niet verstoppen.

Althans dat voornemen hebben wij.

Maar ik weet dat de overlevingsdrang van de mens groot is.

Dus dat is uiteindelijk afwachten.

 

 

Hoe kijken jullie tegen deze gedachten?

Gaan jullie wel tot het uiterste om te overleven.

En wat is daar dan het voordeel van?

Want dood ga je uiteindelijk toch?

[AWOL]

Tja het ligt er ook een beetje aan voor wie of waarvoor je verantwoordelijk bent.

Ik ben zelf iig iemand die niet koste wat het kost zou willen overleven. Als het dagelijks leven alleen nog maar gevuld is met angst en een strijd om te overleven (zowel qua lichamelijke bedreiging / besmetting als het dagelijks voorzien in de basics) dan zie ik er weinig nut in.

Religieus ben ik ook al niet.

Aan de andere kant heb je als mens ook vaak hoop en verbaas je jezelf soms over hoe je reageert op situaties, al snel zet je toch steeds de volgende stap want opgeven en vrijwillige euthanasie (in welke vorm dan ook) is denk ik ook zo makkelijk niet.

Zoals je zelf al zegt, de aard van het beestje is toch dat het wil overleven, anders waren we hier nu niet met zijn allen.

[MyronPrps]

misschien is het meeste van je tijd wel gevuld met angst maar dat is niet waar het om gaat, je overleeft voor die kleine momentjes van hoop die kleine momentjes waarbij je even een kleine glimlach krijgt van je vriendin/vrouw of dat moment waarbij je gewoon even rustig kan ademhalen en even rustig aan kan doen.

 

en trouwens als je al een jaar kan overleven nadat al je supplies weg zijn doe je het toch aardig goed en heb je waarschijnlijk een routine ontwikkeld en dan is een doomsday zo slecht nog niet, hele dagen lekker buiten zijn en in nederland zullen er niet zo snel gevaarlijke dieren zijn waar je voor uit moet kijken dus wat er ook gebeurt ik zal altijd willen overleven

[Madeliefje]

Ik denk dat we bij extreem hoog water niet gaan vluchten naar Limburg.

Maar ik onderschat ook de overlevingsdrang niet.

 

Maar ik hoop dat die meteoriet of raket net naast mij of op mij valt.

Dan sta je niet voor de keuze.

Dat is de makkelijkste weg.

 

En de kwaliteit van leven heeft niets met oud worden.

Maar ik wil niet nog jaren in een wereld leven vol ziekte en ellende.

Laat mij dan maar wat eerder gaan.

En als je eenmaal dood ben heb je daar vast geen problemen meer mee.

 

Niet geboren worden is altijd beter dan wel geboren worden.

[MyronPrps]

@doom dit is voor mij toch net iets "te" ik zou niet alleen mijzelf maar ook mijn familie leden en vriendin teleurstellen als ik me zo gemakkelijk overgeef,

 

en je zegt dat het de makkelijkste weg is wat voor dingen die het echt waard zijn, zijn makkelijk? helemaal niks omdat voor de dingen die je gelukkig maken je moet knokken.

 

maar dit is alleen maar mijn mening ieder zn eigen.

 

gr, Mp

[Madeliefje]

Ik vind wel dat je dit met je gezin moet bespreken.

Knokken,vechten,afzien,honger,pijn,lijden,angst en afzien om te overleven.

En moet je dat je gezin wel aandoen.

.

Of eerder dan gemiddelt heengaan,en genoegen nemen met je leven tot nu.

Want de dood ontloop je toch niet.

Want wat is oud genoeg?

20,30,40,50,60,70,80,90,100,110,120,130,140,150,160,170, of 180jaar?

[Lindaja]

mens heeft overlevings- instinct. en helemaal als je kinderen hebt.

Ik zou zeker dan alles op alles zetten om ervoor te zorgen dat mijn dochter een gelukkige toekomst heeft.

[Keyser Suze]

Enfin, er gebeurt een ramp. Kleintje, dus ga je overleven. Maar wat nou als er een grote ramp komt. @doom denkt dat hij en zijn gezin niet ten kostte van alles willen overleven. Dus eerst vermoord hij vrouw en kinderen alvorens de hand aan zichzelf te slaan. Want eventuele extreme ontberingen blijven hen dan gelukkig bespaard....

 

Vertel me even waar je voorraden wonen, bij een flinke ramp heb ik dan nog een BOL met voorraden, hoef ik slechts eerst even wat lijkjes op te ruimen.

[Keyser Suze]

Ik vind wel dat je dit met je gezin moet bespreken.

Knokken,vechten,afzien,honger,pijn,lijden,angst en afzien om te overleven.

En moet je dat je gezin wel aandoen.

.

Of eerder dan gemiddelt heengaan,en genoegen nemen met je leven tot nu.

Want de dood ontloop je toch niet.

Want wat is oud genoeg?

20,30,40,50,60,70,80,90,100,110,120,130,140,150,160,170, of 180jaar?

Oh....ik stonk er in......inderdaad, sommige Trollen worden volgens Rien Poortvliet heel oud.

[f150]

Zolang ik mensen om me heen heb die het waard zijn om voor te leven, geef ik niet op. Ook ellende en verdriet zijn betrekkelijk, kunnen je leven een enorme diepgang geven en je ogen ervoor openen dat geluk in de kleine en ogenschijnlijk gewone dingen zit. Als leven overleven wordt, zal het moeilijk en hard zijn maar kan het zeker de moeite waard zijn.

[Madeliefje]

Oh....ik stonk er in......inderdaad, sommige Trollen worden volgens Rien Poortvliet heel oud.

 

Voor veel mensen is het nooit oud genoeg.

Ik zou niet zo oud willen worden.

En volgens velen die ff aan de andere kant in het licht zijn geweest,is het er prachtig.

En willen ze vaak niet terug naar dit leven.

 

Ik zou niet in een radioactief europa willen overleven.

Laat mij dan maar wat eerder naar de volgende stap gaan.

[frank1964]

Voor veel mensen is het nooit oud genoeg.

Ik zou niet zo oud willen worden.

En volgens velen die ff aan de andere kant in het licht zijn geweest,is het er prachtig.

En willen ze vaak niet terug naar dit leven.

 

Ik zou niet in een radioactief europa willen overleven.

Laat mij dan maar wat eerder naar de volgende stap gaan.

 

er zit een concept achter jouw visie, een aanname van een volgend leven. Misschien is dat er wel, maar mocht dat zo zijn, dan ben ik er van overtuigd dat we in dit leven moeten geven wat we hebben wanneer het er op aankomt. Dat vormt ons en geeft kracht, dus toon ballen tot het niet meer kan, pas dan kun je voldaan heengaan, maar das mijn mening......

[Madeliefje]

Enfin, er gebeurt een ramp. Kleintje, dus ga je overleven. Maar wat nou als er een grote ramp komt. @doom denkt dat hij en zijn gezin niet ten kostte van alles willen overleven. Dus eerst vermoord hij vrouw en kinderen alvorens de hand aan zichzelf te slaan. Want eventuele extreme ontberingen blijven hen dan gelukkig bespaard....

 

Vertel me even waar je voorraden wonen, bij een flinke ramp heb ik dan nog een BOL met voorraden, hoef ik slechts eerst even wat lijkjes op te ruimen.

 

Ik heb het niet over vermoorden.

 

De keus is ,laat ik mij doden door de megaramp.

Of kruip ik diep in mijn kelder weg.

Zodat ik mijn leven hier nog iets kan verlengen.

En dat van mijn kinderen.

En dan maar hopen dat ze niet dood gaan door plunderingen,verkrachtingen,honger,uitdroging, diare, cholera ,tyfus, stralingsziekte en kanker.

Wat als ik eerst dood ga door ziekte?

 

Maar hoe ver ga je om te overleven.

Ga je maanden in de kelder zitten.

Weken met gasmaskers op lopen.

Andere mensen doden om je huis te beschermen.

Klim je in een 10hoog flat als er 30meter water aankomt.(en dat water blijft)

Wikkel je je eigen in lood om te ontkomen aan de 24uur rontgenstraling na een megazonnevlam.

 

En die pot pindakaas mag je nu ook al ophalen hoor;)

[f150]

@doom ik denk dat je beter pillen van drion kan gaan preppen voor het geval er iets mis gaat en je het onverhoopt overleefd. Of een paar meter paracord.

[Madeliefje]

er zit een concept achter jouw visie, een aanname van een volgend leven. Misschien is dat er wel, maar mocht dat zo zijn, dan ben ik er van overtuigd dat we in dit leven moeten geven wat we hebben wanneer het er op aankomt. Dat vormt ons en geeft kracht, dus toon ballen tot het niet meer kan, pas dan kun je voldaan heengaan, maar das mijn mening......

 

Ik denk dat als je niet bang bent voor de dood.

En dat je kan zeggen, " ik ben er klaar voor".

Dat dat het belangrijkste is.

 

De laatste 5min van de Film Knowing heeft mij toen aan het denken gezet.

Zij waren ook niet bang.

 

En zo bijzonder is de dood niet.

Is gewoon een natuurlijk proces.

Het zelfde als geboren worden.

 

En als er na de dood helemaal niets is,vind ik dat ook prima.

[Mr. Gold]

I

Hoe kijken jullie tegen deze gedachten?

 

Ik heb afgelopen maanden de serie "The Walking Dead" gezien en n.a.v. deze serie ook de discussie met mijzelf gevoerd wat ik in bepaalde situaties zou doen (in theorie). Ik denk dat de overlevingsdrang groot zal zijn echter tot een bepaalde grens. Als ik bijvoorbeeld continue veel pijn zou hebben ben ik redelijk snel uit het veld geslagen. Denk patronen worden dan ook anders en als je dan weinig voor te leven hebt (geen toekomst of voor iemand) dan zal ik nog snel een paar dingen van de bucket list afwerken ;-)

[MyronPrps]

@Mr. Gold maar wat nou als je in zo'n wereld als walking dead leeft en je krijgt een kind, wil je dan nog wel dat dat kind in een wereld met zoveel geweld en plunderingen en survival of the fittest.

 

mvg, Mp

[Raycoupe]

Best wel grappig, als mensen vroeger zo dachten... van als het te moeilijk/zwaar wordt hoeft het van mij niet meer..... waren we nooit de middeleeuwen doorgekomen, laat staan eerdere periodes.

Hadden ze in de concentratiekampen ook alleen maar stukjes touw hoeven uitdelen.

 

Ik kan er althans niet zo goed bij met m'n hoofd. Zolang er leven is, is er hoop!

[houthe]

Ja dat lijkt mij ook, wij als moderne mens zijn flink verwend geraakt door alle luxe die we nu hebben en hoe makkelijk het leven voor ons eigenlijk is. De meeste generaties voor ons moesten altijd al overleven om te leven, en als zij op zouden hebben gegeven dan waren wij er nu niet geweest.

 

The walking dead, daar ben ik onlangs ook mee begonnen om naar te kijken, en ook al hebben hun het zwaar, ik zie mezelf wel proberen te overleven in zo'n situatie. Een ander verhaal word het bij gif- en chemische aanvallen, of andere 'vieze' aanvallen die je niet kunt zien aankomen. Hoewel ook in die gevallen je het over het algemeen wel zou moeten kunnen overleven als je niet in de eerste aanval al bent omgekomen.

[dR3]

Ik ben nu bezig met lowbudget prepping.

En bespreek het soms met mijn vrouw.

 

Dan rijst de vraag,hoe ver je wilt gaan om te overleven.

Ik bereid mij grotendeels voor op een langdurige stroomstoring in Europa.

Of een kleine overstroming.

 

Maar bij de extreme rampen wil je dan wel overleven?

Dan moet je jarenlang onder zware omstandigheden overleven.

En waarom zou je dat doen?

 

Wij redeneren dan zo van ,laat ons dan maar gelijk bij de ramp omkomen.

Die 30jaar dat ik dan eerder doodga maakt uiteindelijk ook niet uit in het volgende leven.

 

Dus bij een zeer grote vloedgolf , zware zonnevlam , atoomramp of atoomaanval etc.. gaan wij ons niet verstoppen.

Althans dat voornemen hebben wij.

Maar ik weet dat de overlevingsdrang van de mens groot is.

Dus dat is uiteindelijk afwachten.

 

 

Hoe kijken jullie tegen deze gedachten?

Gaan jullie wel tot het uiterste om te overleven.

En wat is daar dan het voordeel van?

Want dood ga je uiteindelijk toch?

 

Vreemde beredenering. Uiteindelijk ga je toch dood, dus waarom zou je er niet al direct een einde aan maken? Ik begrijp het als mensen vrijwel continu extreme pijn hebben en er geen uitzicht op verbetering is, eruit willen stappen. Maar voor de rest weet je niet wat de toekomst brengt. Een jaar 'verstoppen' en vervolgens nog dertig jaar leven lijkt mij een prima investering.

 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Fatalisme

http://nl.wikipedia.org/wiki/Cirkelredenering

[Gast]

Zolang er hoop is, is er leven.

Hoe uitzichtloos ook. Ook al duurt het 10, 20, 30, 40, 50,.180 jaar.

Hoop doet overleven!

[dR3]

@Mr. Gold maar wat nou als je in zo'n wereld als walking dead leeft en je krijgt een kind, wil je dan nog wel dat dat kind in een wereld met zoveel geweld en plunderingen en survival of the fittest.

 

mvg, Mp

 

Als je zo'n wereld niet wilt, dan moet je daar iets aan doen ipv geen kind op de wereld zetten en er evt zelf ook een einde aan maken. Initiatief nemen ipv slachtoffer blijven spelen.

[prepass]

@doom

Dus als het moeilijk wordt en/of eng/lastig/pijnlijk/ongemakkelijk/etc stap je eruit? Dus een beetje lastig is nog ok, maar als het moeilijk wordt geef je op?

Wat doe je als je tegenwind hebt op de fiets? Taxi bellen? Stoppen en wachten totdat de wind gaat liggen?

 

Mag ik een vervelende vraag stellen aan jou? Waarom ben je überhaupt hier lid geworden op het forum?

[dR3]

@doom

Dus als het moeilijk wordt en/of eng/lastig/pijnlijk/ongemakkelijk/etc stap je eruit? Dus een beetje lastig is nog ok, maar als het moeilijk wordt geef je op?

Wat doe je als je tegenwind hebt op de fiets? Taxi bellen? Stoppen en wachten totdat de wind gaat liggen?

 

Mag ik een vervelende vraag stellen aan jou? Waarom ben je überhaupt hier lid geworden op het forum?

 

Misschien denkt z'n partner er anders over en is hij op zoek naar goede tegen argumenten? Of worstelt hij zelf nog met die materie? Deze discussie is al vaker voorbij gekomen, en ik vermoed dat de meeste preppers die nog af en toe voeren met 'niet-preppers'.

[Madeliefje]

Ik denk dat ik anders tegen het leven aankijk dan een standaard prepper.

Dus vandaar hier iets uit de toon val.

Hier draait alles om overleven.

En niet iets verder nadenken.

 

Dat zal komen omdat ik ooit een doodgeboren kindje heb gehad,en zelf na een ongeluk bijna naar de andere kant was gegaan.

Dan ga je toch wat anders in het leven staan.

Ik luister nu wat minder naar mijn instinkt.

En ben meer een realist geworden.

Ik maak mij niet zo snel druk over de dagelijkse dingen.

Dat is soms wel is lastig.

 

Maar met die kleine overstroming,of 3mnd stroomuitval wil ik toch wel voor mijzelf en mijn gezin zorgen.

Vandaar dat ik hier ben.

 

En misschien slaat mijn instinkt dan wel op hol.

Dat weet je toch niet.

En dan laat ik dat ook gewoon gebeuren hoor.