Gehandicapten en preppen

[Maicha]

Toen ik tijdelijk zelf minder valide was (gebroken voet) merk je toch wel dat mensen je anders behandelen, stemt me niet hoopvol in een shtf periode.. Vooral het verminderde vermogen van mijn eigen kunnen heeft mij verbaasd en dat om een lullig botje wat door midden ligt. Zelfs met hulpmiddelen. Als shtf was uitgebroken had ik geen kant uit gekunt en moeten hopen dat met mijn bug-in het lang genoeg uit kon houden tot ik hersteld was. Zelfs nu nog moeite met hard lopen.

Het volledig functioneren van je lichaam is zoo belangrijk bij een shtf, zonder dat ben je snel de klos. Ik voelde me in elk geval behoorlijk kwetsbaar, ben dan ook blij dat ik nu weer uti de voeten kan al ben ik nog niet 100% de oude..

Of ik een goede vriend achter zou laten met een dergelijke situatie dat ligt aan de relatie met die persoon. Mn man zou ik meeslepen al gata het tenkoste van mezelf en hoop dat dat viceversa is..

Maar als het mijn werk zou zijn en mijn patienten dan weet ik het eerlijk gezegd niet..

[joepmeloen]

@tyrion:

Nee ik heb geen blitse elektro koets, alleen een rolstoel maar wel één met titanium velgen vanwege het batminton clubje.

 

@frank:

Bedankt pm terug.

 

@kungfufox:

Eigen soort, zo zou ik mijzelf niet willen noemen. Schrijver / schrijvster is toen hij bij mij op school zat nog kern gezond op ’t overgewicht na, dat heb ik dan weer niet. Voordeel van die lompe schrijver is dat die mij niet anders heeft behandeld en of zielig heeft gevonden en dat waardeer ik.

 

@maicha:

Ik begrijp hoe je je voelt. Je hebt mensen met een snee in de vinger die hen veters een paar dagen niet kunnen strikken. Zo loop ik bijna mijn hele leven tegen dat soort dingen aan. Maar dat went vanzelf. Je vind work arounds en je weet de beperkingen en voordelen. Zo zou ik nooit motor kunnen / mogen rijden, maar win ik dan weer wel met armpje drukken.

[backschless]

@tyrion:

Nee ik heb geen blitse elektro koets, alleen een rolstoel maar wel één met titanium velgen vanwege het batminton clubje.

 

Je hebt in iedigeval altijd je PM bij je, die velgen kan je tijdens shtf ook wel goed verhandelen ipv zilver of goud

[Bandoeng]

Deze is handig http://www.hendrikscare.eu/index.html

We proberen dit via gemeente aan te schaffen voor onze dochter.

 

Ik had over dit onderwerp willen starten, maar er was al. Ik wachtte ook op Shelter Camping, compleet met de hele gezin op SC was goede ervaring.

SC is natuurlijk geen shtf, maar als mindervalide heb je anderen nodig. Op SC leer je mensen kennen, mensen zijn erg lief voor onze dochter en erg behulpzaam. Er zijn uiteraard mensen die niet weten hoe ze er mee moeten. Ik geloof dat wanneer je goede mensen om je heen hebt, dat je meer kans heb om te overleven.

 

Mijn vraag is: Hoe vonden mensen van SC dat mijn dochter met haar rolstoel aanwezig was?

[Loesje1980]

Je hebt gehandicapt en gehandicapt en gehandicapt. Ik heb liever iemand met één arm en gezond verstand dan een dikke lompe vetzak van 140 kilo op sleep touw.

 

Beste Keyser

Heb je er wel eens over nagedacht dat er misschien medepreppers zijn met dit gewicht die jouw opmerking als kwetsend kunnen ervaren ?

Het mooie van dit forum vond ik dat er een "open mind" was, iedereen prept op zijn/haar manier. Binnen zijn haar grenzen/mogelijkheden en dat is oke.

Ik had bijna genoeg moed verzameld om me aan te melden voor de meeting in nunspeet/ flevo maar door bovenstaande opmerking ga ik weer twijfelen of ik dat wel moet doen.

 

Groetjes, een verdrietige loesje die ruim 130 kg weegt door medische ellende

[Raycoupe]

Deze is handig http://www.hendrikscare.eu/index.html

We proberen dit via gemeente aan te schaffen voor onze dochter.

 

Ik had over dit onderwerp willen starten, maar er was al. Ik wachtte ook op Shelter Camping, compleet met de hele gezin op SC was goede ervaring.

SC is natuurlijk geen shtf, maar als mindervalide heb je anderen nodig. Op SC leer je mensen kennen, mensen zijn erg lief voor onze dochter en erg behulpzaam. Er zijn uiteraard mensen die niet weten hoe ze er mee moeten. Ik geloof dat wanneer je goede mensen om je heen hebt, dat je meer kans heb om te overleven.

 

Mijn vraag is: Hoe vinden mensen van SC?

 

De vraag is me niet helemaal duidelijk. "Hoe vinden mensen van SC" wat? (sorry dat ik een beetje langzaam van begrip ben)

[Raycoupe]

Beste Keyser

Heb je er wel eens over nagedacht dat er misschien medepreppers zijn met dit gewicht die jouw opmerking als kwetsend kunnen ervaren ?

Het mooie van dit forum vond ik dat er een "open mind" was, iedereen prept op zijn/haar manier. Binnen zijn haar grenzen/mogelijkheden en dat is oke.

Ik had bijna genoeg moed verzameld om me aan te melden voor de meeting in nunspeet/ flevo maar door bovenstaande opmerking ga ik weer twijfelen of ik dat wel moet doen.

 

Groetjes, een verdrietige loesje die ruim 130 kg weegt door medische ellende

 

En toch gewoon komen! Je laat je toch niet uit het veld slaan door de opmerking van 1 persoon?! (Die bovendien niet specifiek op jouw persoon is gericht, al komt dat zo over)

Het laatste wat je zult zien op een meeting is een stel afgetrainde commando's, de mensen op de meetings zijn net zo divers als in 't gewone leven, dus daar hoor jij ook bij!

[Wafels]

kleine onderbreking hier , jullie gaan uit dat iemand met een handycap niet zelfzorgzaam zou kunnen zijn . ik heb een handycap en een behoorlijke ook

en kan toch goed voor mijn eigen zorgen hoor en ook nog wel voor niet gehandycapte familie van me , dus wees voorzichtig met bepaalde veronderstellingen ;-)

er zijn wel kanttekeningen bij te zetten omdat mensen met een fysieke handycap anders (kunnen) denken en kunnen reageren

gr wafels

[Gast Heksenboot]

Deze is handig http://www.hendrikscare.eu/index.html

We proberen dit via gemeente aan te schaffen voor onze dochter.

 

Ik had over dit onderwerp willen starten, maar er was al. Ik wachtte ook op Shelter Camping, compleet met de hele gezin op SC was goede ervaring.

SC is natuurlijk geen shtf, maar als mindervalide heb je anderen nodig. Op SC leer je mensen kennen, mensen zijn erg lief voor onze dochter en erg behulpzaam. Er zijn uiteraard mensen die niet weten hoe ze er mee moeten. Ik geloof dat wanneer je goede mensen om je heen hebt, dat je meer kans heb om te overleven.

 

Mijn vraag is: Hoe vinden mensen van SC?

 

Mijn mening: iedereen is welkom. Dat geldt voor jou en ook voor je dochter.

En ook voor @Loesje1980.

Je moet je trouwens niet aangesproken voelen door @Keyser Suze, want je hebt gezond verstand. Dus gewoon komen, a.u.b.

 

Enige kanttekening: als we keihard moeten rennen voor ons leven, is het Survival of the Fittest. Dan vallen de zwakken af, of degenen die de zwakken moeten dragen. Daar moet je je goed op voorbereiden, met een Off The Road Motorfiets b.v., of iemand die je meeneemt.

Als het op rennen aankomt, val ik ook af. Gewoon realistisch blijven.

Dan blijf ik staan en leer je een andere kant van me kennen. Go with a Bang.

 

Maar in de tussentijd kan je op meerde manieren preppen.

1. De groep

2. Verdedigingsmiddelen

3. Vervoer

4. Op tijd wegwezen/alertheid/warning system/enz.

 

Mensen zonder benen (om maar wat te noemen) kunnen nog wel richten. En nog veel meer.

Maar harde werkelijkheid blijft: alles wat de groep in (direct) gevaar brengt, zal opgelost moeten worden.

Zoals b.v. @frank1964 in het begin van dit draadje al zei. Soms kan het niet anders.

Medicijnen op. Geen medische machines. Dan houdt het vanzelf op. Wat niet gaat, dat gaat niet.

 

Bij mij is iedereen gelijk.

[Wafels]

@Heksenboot ,dat is mooi geschreven heksenboot en ik geef je gelijk met de sterkste wint maar er zit wel een maar aan , want wie niet sterk is zal slim moeten zijn

tevens mensen die wat mankeren compenseren zich op één of andere manier en je staat er versteld van hoe goed een lichaam zich kan compenseren ;-)

iemand die blind is zal veel beter horen dan een niet blinde , ook situaties aanvoelen is er één etc iedereen heeft een sterke kant en een zwakke kant

Voor @Keyser Suze geef ik het advies lees het boek van Sun Tzu The art of war eens , is een leerzaam boek ;-) (is een heel oud boek wat nog altijd van toepassing is en wordt ook nog steeds gebruikt )

gr wafels

[Keyser Suze]

Beste Keyser

Heb je er wel eens over nagedacht dat er misschien medepreppers zijn met dit gewicht die jouw opmerking als kwetsend kunnen ervaren ?

Het mooie van dit forum vond ik dat er een "open mind" was, iedereen prept op zijn/haar manier. Binnen zijn haar grenzen/mogelijkheden en dat is oke.

Ik had bijna genoeg moed verzameld om me aan te melden voor de meeting in nunspeet/ flevo maar door bovenstaande opmerking ga ik weer twijfelen of ik dat wel moet doen.

 

Groetjes, een verdrietige loesje die ruim 130 kg weegt door medische ellende

 

Tact is niet altijd mijn sterkste kant geweest....zoals @Raycoupe aangeeft, bij rennen, fysieke inspanningen etc. is het survival of the fittest. Dat ben ik ook niet echt hoor. Zelf ben ik ook 130 kilo geweest.....ooit. Anders eten helpt echt. En als pleister op de wonde, ik kom niet naar de meetings die je noemt, dus voel je vrij daar naar toe te gaan.

[Gast Heksenboot]

Thanx @Wafels.

 

Maak je maar niet druk over @Keyser Suze, want die heeft ze zeer zeker allemaal op een rijtje.

Hij is ook eerlijk en neemt geen blad voor de mond.

 

Komt wel goed.

[appelflapje]

Na het hele topic te hebben doorgelezen denk ik dat dit het eerste is wat ik toe wil voegen: zoek passende oplossingen! En blijf positief !

 

Ok, zo als sommige van jullie weten ben ik elke dag meerdere uren verlamd. De ernst hiervan verschilt per dag. Medicatie is wat mij staande houd. En dat gaat ook niet veranderen. Ik kan lang niet alles wat ik zou willen. So what?! Dan zoek ik een oplossing zodat het wel mogelijk is. Ik vind het zeer lastig iemand anders te vertellen wat te doen in zo'n soort situatie. Dus dat ga ik ook niet doen. Wel kan ik aangeven hoe ik tegen verschillende dingen aankijk en mijn eigen oplossingen voor problemen zoek.

 

Bijvoorbeeld: Bugout, lopen is maar een deel van de dag mogelijk mits het goed gaat. En dat gaat het lang niet altijd. Dus dat is echt een last resort oplossing. Auto rijden kan niet, door de manier waarop ik kracht moet leveren met sturen raak ik binnen elke minuten uren verlamd. Oke, fietsen gaat beter, maar is ook spierkracht voor nodig. En daarbij is het wel handig als ik rechtop blijft zitten. Een brommer is dan weer een betere optie. Ook al is hier weer weinig op mee te nemen. Toen bedacht ik mij dat een bakfiets wellicht iets was, maar weer zo zwaar en daarbij again spierkracht die problemen geeft. Toen gaan zoeken op bak brommers, en de cargo bee is echt een héél tof ding! Een bak brommer! Dit is voor mij de best mogelijke oplossing. Nou heb ik de cargo bee niet staan ofzo. Maar ik wil wel proberen er eentje te gaan kopen in de toekomst.

 

En nog eentje over een bob: ookal heb ik liever een bug in, zijn er situaties waarin thuis blijven simpelweg niet mogelijk is. Zoals chemische brand of een overstroming die hier dreigt alles weg te vagen. Ik ben begin mei begonnen met het denken aan een bugout bag. Gewoon omdat ook maar te hebben liggen. Gewicht is hierin een groot nadeel, ik kan niet even 30 kilo op mn rugje knallen. Dan ga ik door mn hoefjes . Na veel research en een aantal uurtjes marktplaats en €160 verder heb ik vrijwel alles wat ik nodig heb en onder mijn gestelde limiet van 15.5kg. tent, slaapzak, zelf opblazen luchtbed, slaap mat, mestins, tas, kleding, tarp, poncho, regen kleding, goede schoenen enzovoort.

 

En de laatste: Ik gebruik verschillende hele zware medicijnen. Ik heb gelukkig voor 87 dagen aan medicatie staan. Hier ben ik erg blij mee, maarja, als dat op is ben ik de pineut. Daarom ben ik opzoek gegaan naar de bestand delen van de medicatie in relatief makkelijk te kweken planten. Hierin zit lang niet zo veel van de stoffen als in de medicatie. Maar het is beter dan niets.

 

Het belangrijkste is naar mijn mening is dat je je niet blind moet staren op je beperking, maar oplossingen moet zoeken zodat je beperking geen, of in mindere maten een, probleem is. Geld is hierin zeker een probleem. Ik heb ook geen boompje in de tuin waar ik het af kan plukken. Maar via bijvoorbeeld marktplaats kom je een heel eind. Goed zoeken en gewoon vragen stellen. Familie kan je wellicht ook helpen. En er zijn ook instanties die je een helpende hand kunnen bieden.

 

Ik ben zeker in het nadeel in een shtf, echter weiger ik mijn kop in het zand te steken en maar te vertrouwen op andere om mij te helpen. Daarmee zeg ik echt niet dat iedereen dit zo maar kan doen. Er zijn ook genoeg mensen met een beperking die er veel erger aan toe zijn als ik. Dat maakt alles een stuk lastiger. Maar bedenk wel dat als je in de positie bent voor jezelf iets te kunnen regelen, je dit echt moet doen. Want je bent tenslotte verantwoordelijk voor jezelf.

 

Ik vind het wel lastig hier over te praten. Niet omdat ik het lastig vind om over mijn ziekte te praten, dat is wel het laatste wat ik lastig vind. Maar het is simpelweg niet mogelijk iedereen met elkaar te vergelijken. Iedereen heeft andere klachten. Dat maakt de algehele discussie er, naar mijn mening, niet makkelijker op.

 

Hopelijk voegt dit wat toe

 

Groetjes,

 

Appelflapje

[prepass]

Bijzondere discussie. We zijn allemaal gelijk tot de SHTF uitbreekt. Ik heb het al eerder gezegd; nu alles veilig en leuk is, speelt het sociale saamhorigheids gevoel een belangerijke rol. Dat wordt heel anders als iedereen tot z'n nek in de ellende zit. Je hoeft het niet aan te nemen, en er zijn inderdaad ook voorbeelden dat een enkeling wel net anders is. De gewone huisvader die altijd zo sociaal was kan bij een flinke sociale collapse z'n kans grijpen en een enge dictator worden die het leuk vindt om jonge kindjes te werven voor z'n leger/bordeel.....en hier zichzelf mee te "verrijken".

Nope niet iedereen is gelijk, zo is de mensheid ook niet verder gekomen. Respect, vertrouwen, voorzichtigheid.....dat zijn zaken die zinvoller zijn dan door te zagen dat iedereen gelijk is....

 

Heeft een man/vrouw met een handicap een vaardigheid of bezit bepaalde kennis dan is deze persoon erg waardevol, het zelfde voor een niet gehandicapte. Schaadt deze persoon het vertrouwen, dan is het "over en uit"....

[Gast Heksenboot]

Inspirerend @appelflapje.

Een hele heldere geest.

[Wafels]

Knap stukje @appelflapje , @Heksenboot ik maak me niet druk om Keyser Suze en @Keyser Suze u heeft volkomen recht van spreken en ergens ook zeker gelijk

ik kan inderdaad geen 200 meter hard rennen , dus ik zorg gewoon ervoor dat dit niet nodig is of bedenk gewoon een andere oplossing

gr wafels

[appelflapje]

@Wafels thanks mate

[JamHard]

Bijzondere discussie. We zijn allemaal gelijk tot de SHTF uitbreekt. Ik heb het al eerder gezegd; nu alles veilig en leuk is, speelt het sociale saamhorigheids gevoel een belangerijke rol. Dat wordt heel anders als iedereen tot z'n nek in de ellende zit. Je hoeft het niet aan te nemen, en er zijn inderdaad ook voorbeelden dat een enkeling wel net anders is. De gewone huisvader die altijd zo sociaal was kan bij een flinke sociale collapse z'n kans grijpen en een enge dictator worden die het leuk vindt om jonge kindjes te werven voor z'n leger/bordeel.....en hier zichzelf mee te "verrijken".

Nope niet iedereen is gelijk, zo is de mensheid ook niet verder gekomen. Respect, vertrouwen, voorzichtigheid.....dat zijn zaken die zinvoller zijn dan door te zagen dat iedereen gelijk is....

 

Heeft een man/vrouw met een handicap een vaardigheid of bezit bepaalde kennis dan is deze persoon erg waardevol, het zelfde voor een niet gehandicapte. Schaadt deze persoon het vertrouwen, dan is het "over en uit"....

 

Hier zou ik toch graag een kanttekening bij willen plaatsen,...

Respect, vertrouwen en voorzichtigheid.

Naar mijns inzien valt saamhorigheid en gelijkheid wel degelijk aan het rijtje toe te voegen, om de volgende reden.

Saamhorigheid: we zitten over het algemeen genomen aardig op een lijn met zijn allen. Wat inhoud dat ieder zijn sterke, maar ook zwakke kanten redelijk weet en daar dan ook naar zal trachten te handelen.

Gelijkheid: over het algemeen is iedereen wel degelijk gelijk aan elkander. Diegene die als het er om gaat spannen niet meer mee kan met de rest, zal naar grote waarschijnlijkheid toch trachten een zo groot mogelijke afstand te creëren, zodat de rest van de groep waar deze zich in begeeft nèt dat kleine beetje extra voorsprong kan krijgen, wat vervolgens dan toch de beslissende factor kan zijn.

 

Zoals @Heksenboot al aangeeft in een heel mooi voorbeeld,... Go with a BANG!

Een heleboel mensen hebben wat dat aangaat wel een zelfde gedachtengang hier over, dus ja,... Toch die saamhorigheid en gelijkheid. @appelflapje, keep up the good work! "Out off the box" denken is een waardevolle eigenschap.

[dixy]

na het hele topic te hebben doorgelezen denk ik dat dit het eerste is wat ik toe wil voegen: Zoek passende oplossingen! En blijf positief !

 

Ok, zo als sommige van jullie weten ben ik elke dag meerdere uren verlamd. De ernst hiervan verschilt per dag. Medicatie is wat mij staande houd. En dat gaat ook niet veranderen. Ik kan lang niet alles wat ik zou willen. So what?! Dan zoek ik een oplossing zodat het wel mogelijk is. Ik vind het zeer lastig iemand anders te vertellen wat te doen in zo'n soort situatie. Dus dat ga ik ook niet doen. Wel kan ik aangeven hoe ik tegen verschillende dingen aankijk en mijn eigen oplossingen voor problemen zoek.

 

Bijvoorbeeld: Bugout, lopen is maar een deel van de dag mogelijk mits het goed gaat. En dat gaat het lang niet altijd. Dus dat is echt een last resort oplossing. Auto rijden kan niet, door de manier waarop ik kracht moet leveren met sturen raak ik binnen elke minuten uren verlamd. Oke, fietsen gaat beter, maar is ook spierkracht voor nodig. En daarbij is het wel handig als ik rechtop blijft zitten. Een brommer is dan weer een betere optie. Ook al is hier weer weinig op mee te nemen. Toen bedacht ik mij dat een bakfiets wellicht iets was, maar weer zo zwaar en daarbij again spierkracht die problemen geeft. Toen gaan zoeken op bak brommers, en de cargo bee is echt een héél tof ding! Een bak brommer! Dit is voor mij de best mogelijke oplossing. Nou heb ik de cargo bee niet staan ofzo. Maar ik wil wel proberen er eentje te gaan kopen in de toekomst.

 

En nog eentje over een bob: Ookal heb ik liever een bug in, zijn er situaties waarin thuis blijven simpelweg niet mogelijk is. Zoals chemische brand of een overstroming die hier dreigt alles weg te vagen. Ik ben begin mei begonnen met het denken aan een bugout bag. Gewoon omdat ook maar te hebben liggen. Gewicht is hierin een groot nadeel, ik kan niet even 30 kilo op mn rugje knallen. Dan ga ik door mn hoefjes . Na veel research en een aantal uurtjes marktplaats en €160 verder heb ik vrijwel alles wat ik nodig heb en onder mijn gestelde limiet van 15.5kg. Tent, slaapzak, zelf opblazen luchtbed, slaap mat, mestins, tas, kleding, tarp, poncho, regen kleding, goede schoenen enzovoort.

 

En de laatste: Ik gebruik verschillende hele zware medicijnen. Ik heb gelukkig voor 87 dagen aan medicatie staan. Hier ben ik erg blij mee, maarja, als dat op is ben ik de pineut. Daarom ben ik opzoek gegaan naar de bestand delen van de medicatie in relatief makkelijk te kweken planten. Hierin zit lang niet zo veel van de stoffen als in de medicatie. Maar het is beter dan niets.

 

Het belangrijkste is naar mijn mening is dat je je niet blind moet staren op je beperking, maar oplossingen moet zoeken zodat je beperking geen, of in mindere maten een, probleem is. Geld is hierin zeker een probleem. Ik heb ook geen boompje in de tuin waar ik het af kan plukken. Maar via bijvoorbeeld marktplaats kom je een heel eind. Goed zoeken en gewoon vragen stellen. Familie kan je wellicht ook helpen. En er zijn ook instanties die je een helpende hand kunnen bieden.

 

Ik ben zeker in het nadeel in een shtf, echter weiger ik mijn kop in het zand te steken en maar te vertrouwen op andere om mij te helpen. Daarmee zeg ik echt niet dat iedereen dit zo maar kan doen. Er zijn ook genoeg mensen met een beperking die er veel erger aan toe zijn als ik. Dat maakt alles een stuk lastiger. Maar bedenk wel dat als je in de positie bent voor jezelf iets te kunnen regelen, je dit echt moet doen. Want je bent tenslotte verantwoordelijk voor jezelf.

 

Ik vind het wel lastig hier over te praten. Niet omdat ik het lastig vind om over mijn ziekte te praten, dat is wel het laatste wat ik lastig vind. Maar het is simpelweg niet mogelijk iedereen met elkaar te vergelijken. Iedereen heeft andere klachten. Dat maakt de algehele discussie er, naar mijn mening, niet makkelijker op.

 

Hopelijk voegt dit wat toe

 

groetjes,

 

appelflapje

 

respect..........

[Wish]

IK denk dat je als gehandicapte het van je familie moet hebben om te overleven na SHTF, of je moet al echt waardevolle skills hebben.

Hoe groot is de kans dat de gehandicapte skills heeft die iemand anders niet heeft?

Niet dat de gehandicapter perse minder is, maar de skills zijn geen rocket science, meeste mensen kunnen het als ze een beetje moeite doen.

 

 

En dan hangt nog veel af van de handicap, één arm missen is iets heel anders dan vanaf de nek verlamd.

 

Het hangt ook af van de situatie, als het voedsel opraakt en iemand moet kiezen tussen zijn dochter/zoon of een gehandicapte achterneef die verlamd is,

dan is het een verschrikkelijke keuze maar dan gaat het voedsel toch naar de dochter/zoon.

 

 

Zoals gezegd het word het recht van de sterkste, als je gehandicapt bent, medicijnen nodig hebt of anders niet 100% bent heb je een veel groteren kans om het niet te overleven.

Zoals altijd in de geschiedenis gaan de zwakkeren als eerste dood.

[prepass]

Hier zou ik toch graag een kanttekening bij willen plaatsen,...

Respect, vertrouwen en voorzichtigheid.

Naar mijns inzien valt saamhorigheid en gelijkheid wel degelijk aan het rijtje toe te voegen, om de volgende reden.

Saamhorigheid: we zitten over het algemeen genomen aardig op een lijn met zijn allen. Wat inhoud dat ieder zijn sterke, maar ook zwakke kanten redelijk weet en daar dan ook naar zal trachten te handelen.

Gelijkheid: over het algemeen is iedereen wel degelijk gelijk aan elkander. Diegene die als het er om gaat spannen niet meer mee kan met de rest, zal naar grote waarschijnlijkheid toch trachten een zo groot mogelijke afstand te creëren, zodat de rest van de groep waar deze zich in begeeft nèt dat kleine beetje extra voorsprong kan krijgen, wat vervolgens dan toch de beslissende factor kan zijn.

 

Zoals @Heksenboot al aangeeft in een heel mooi voorbeeld,... Go with a BANG!

Een heleboel mensen hebben wat dat aangaat wel een zelfde gedachtengang hier over, dus ja,... Toch die saamhorigheid en gelijkheid. @appelflapje, keep up the good work! "Out off the box" denken is een waardevolle eigenschap.

 

Ik ben het in grote lijnen best met je eens. Het enige waar ik bezwaar zie is dat "verplichte" saamhorigheids/ gelijkheids gevoel wat ik nog wel eens tegenkom. Het wordt min of meer opgelegt....omdat iedereen het zo ziet?

 

Saamhorigheid/gelijkheid krijg je ook pas na het verkrijgen van vertrouwen etc....

[JamHard]

Ik ben het in grote lijnen best met je eens. Het enige waar ik bezwaar zie is dat "verplichte" saamhorigheids/ gelijkheids gevoel wat ik nog wel eens tegenkom. Het wordt min of meer opgelegt....omdat iedereen het zo ziet?

 

Saamhorigheid/gelijkheid krijg je ook pas na het verkrijgen van vertrouwen etc....

 

Laten we voorop stellen dat saamhorigheid/gelijkheid, maar dan echter wel in een verder ontwikkeld stadium gerelateerd is aan vertrouwen ed.

Waarom de verschillende gradaties? Dat is relatief best simpel.

 

Even een voorbeeldje,...

Hier op het forum zijn wij met elkaar in contact, of dit nu in een gesprek, of in een discussie is doet even niet ter zake.

Tijdens deze gesprekken en/of discussies kan een "band cq klik" ontstaan, waarop naar boven komt dat wij soortgelijke draagvlakken in onze gedachtengang, waarop een vorm van vertrouwen ed. tot stand komt en dus een eerste stap maar saamhorigheid/gelijkheid

Tot op heden nog niets opgelegd.

 

Daarna zouden we elkander ook nog op meetings en/of sc ontmoeten, waarop het zomaar mogelijk kan zijn dat dit gevoel versterkt wordt,...

Dat is dan al het volgend stadium waar we in belanden.

Overigens nog steeds niets opgelegd.

 

Als afsluiter zou dit contact natuurlijk ook zomaar uit kunnen groeien tot een hechtere band, waarbij een later stadium wordt bereikt.

En dit alles is nog steeds zonder enige oplegging.

 

Natuurlijk komt het wel voor dat het kan overkomen dat het opgelegd is door "sociale druk", maar hoeft natuurlijk niet per definitie zo te zijn.

[prepass]

@JamHard ik begrijp precies wat je beschrijft. Ben het er alleen niet geheel mee eens...

[JamHard]

@JamHard ik begrijp precies wat je beschrijft. Ben het er alleen niet geheel mee eens...

 

Dat kan altijd natuurlijk, we zijn gelukkig niet allemaal hetzelfde, dus dat is een ieders goed recht.

Maar bovenal neem ik je daarin ook absoluut niets kwalijk en is verder ook niet op de man gericht,echter gaf dit mij een mooie aanleiding om mijn zienswijze hierin te ventileren

[prepass]

Dat kan altijd natuurlijk, we zijn gelukkig niet allemaal hetzelfde, dus dat is een ieders goed recht.

Maar bovenal neem ik je daarin ook absoluut niets kwalijk en is verder ook niet op de man gericht,echter gaf dit mij een mooie aanleiding om mijn zienswijze hierin te ventileren

 

Dat zeg ik toch?