Erelijst

Troost je (voor wat het waard is), dit overkomt alleen mensen die betrokken zijn. Hier nog een ervaringsdeskundige - joepie!! Ja, je ziet het goed, joepie!! Allereerste feit: je hoeft ze werkgever niet te vertellen wat eraan scheelt. Wettelijk mag hij dat niet vragen. Ik het kader van de wet Poortwachter moet hij binnen een bepaalde periode contact met je opnemen om te vragen of je weet hoe lang het ongeveer gaat duren, maar hij mag dus NIET vragen wat je mankeert. Je bent ziek en als hij wil weten hoe of wat moet hij maar contact opnemen met de bedrijfsarts. Je kunt altijd zelf contact opnemen of een afspraak maken bij de bedrijfsarts om de situatie uit te leggen. Nog een feit (eigen ervaring): niemand kan je vertellen wat voor jou het beste is. Die job is leuk, maar de stress (en klachten!!) die het met zich meebrengt beslist niet. Je zult heel veel adviezen krijgen van iedereen die het beste met je voorheeft, maar uiteindelijk moet je zelf door dit ontiegelijk diepe dal ploeteren. Je zult zelf moeten ervaren wat voor jou werkt en wat niet. Het is een ontzettend zwaar traject en je zult keuzes moeten maken die je eigenlijk helemaal niet WILT maken. Een advies van mijn kant: schrijf alles op. Neem pen en papier, een schrijfblok of schrift, en schrijf alles op wat je dwars zit, alles wat je je maar kunt herinneren, en ook alle adviezen die je wel wat lijken. Dat zijn je gevoelens. Daarna (dagen, weken later) maak je een lijstje van FEITEN. Ga het gesprek aan met je leidinggevende, bij voorkeur met iemand van personeelszaken of een vertrouwenspersoon en neem die lijst mee. Die lijst kan helpen om zaken op een objectieve manier (voor zover dat mogelijk is) te benaderen. Zorg dat er een verslag van gemaakt wordt of neem het op. Begin zelf met het opbouwen van een "dossier". Als het op een gegeven moment tot een belangrijke beslissing moet komen weet je tenminste zeker dat JIJ zelf de keuze maakt op basis van dingen die voor JOU belangrijk zijn. En waarom zeg ik joepie!!? Omdat je nu noodgedwongen in een situatie zit waarin je de kans krijgt om voor jezelf te kunnen(moeten) kiezen. GRIJP DIE KANS met beide handen! En welke keuze je ook maakt, je leert in ieder geval heel veel - en je wordt er alleen maar sterker door. Bijna 10 jaar geleden ben ik in elkaar geklapt met een massieve burn-out, werkgerelateerd. Er is een traject van meer dan een jaar hoge werkdruk aan vooraf gegaan waarin de werkgever total niets deed met mijn meldingen. Na een weekendje buikgriep bleef ik maar moe en ik ben een weekje langer thuisgebleven. Toen ik weer aan de slag probeerde te gaan lukte dat totaal niet. Bij de huisarts kreeg ik te horen "maar meisje, je weet toch zelf ook wel dat je overspannen bent" en BAM, daar ging ik. Na de nodige therapie en re-integratietrajecten lukte het me niet om op mijn oude plek terug te komen, hoe graag ik het ook wilde en hoe hard ik het ook probeerde. En dat is nu juist mijn redding geweest. Ik heb via het re-integratietraject de nodige trainingen kunnen volgen en ik heb heel veel over mezelf geleerd. Ook het besef dat ik die baan wel heel erg leuk vond, maar mijn eigen gezonde "ik" was me toch veel meer waard. Gelukkig heb ik via het re-integratietraject een andere leuke baan gevonden. Eindresultaat: Ik weet nu precies waar mijn grenzen liggen, en wat ik wel en wat ik niet wil en kan - ook in mijn privé leven. En ik trek aan de bel op het moment dat een grens in zicht komt, en niet als die allang bereikt is. Ik wens je heel veel sterkte!

Een zeer vervelende situatie @tom666! Het is lastig als je die knop niet om kunt zetten en je zelf verantwoordelijk voelt voor de problemen die ontstaan doordat de bazen gewoon teveel vragen maar te weinig middelen geven. Als je bazen niet willen/ kunnen veranderen kun kun je volgens mij maar twee dingen doen: zelf harder worden en leren het van je af te zetten zodat je gewoon je werk kunt doen en vervolgens als je naar huis gaat gewoon met je prive zaken bezig kunt zijn, of een andere baan zoeken. Een andere baan hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je een stap je terug doet op de rang ladder, je kunt ook kijken of je geen leidinggevende functie kunt krijgen bij een andere werkgever. Een die beter met zijn personeel omgaat. Ik hoop dat je een goede oplossing vind en ik wens je veel sterkte!

doe aan "pr" over het werk wat je verzet met een sausje van humor er overheen en schakel heel langzaam terug van 5 naar 3 (met "pr" bedoel ik geen overdreven "zie eens allemaal wat ik wel niet doe campangne"

Heftig @tom666, Ik snap dat je daar mee zit. Mijn eerste reactie is dan ook: Laat ze de kolere krijgen, doe zelf als je vindt dat er niet genoeg gebeurd! Maar zo werkt dat natuurlijk niet. Je kunt, na een rustperiode, eens proberen het gesprek aan te gaan met je meerdere. Kijken of hij of zij tot rede te brengen zijn. Zij hebben er tenslotte ook geen belang bij dat zie elke 2 jaar een nieuwe voorman moeten zoeken. Zijn ze niet voor rede vatbaar, kun je altijd nog besluiten iets anders te zoeken. Sterkte. Charlie

Beste Tom, Helaas is jouw verhaal heel herkenbaar. Ik wil jouw topic niet kapen maar zit in een soortgelijke situatie. Werk weliswaar op kantoor maar moet een enorme hoeveelheid werk verstouwen. Vrees bovendien dat ik het over mezelf heb afgeroepen. Begon een paar jaar geleden bij mijn huidige werkgever en "dacht ik zal ze een poepie laten ruiken". Volgas en continu met een vast contract tot gevolg. Nu is er geen weg meer terug. Alles komt naar mij en het houdt nooit op. Ik leer veel van de inbreng hier. Men heeft gelijk. We hebben maar 1 lijf Tom. En de waardering blijft toch uit. We moeten terugschakelen van 5 naar 4. Dat trekt ook beter. Hoop dat je snel weer aansterkt.

NU! @tom666 zie dit als een persoonlijke SHTF. Dus de eerste stap is zoals al eerder gezegt: Stop. Neem die week vrij. ( of langer ). Op dzee manier werken helpt niet, het maakt je ziek. Is het dat waard? Plan: Is de mentaliteit van de bazen te veranderen? Kan het werk aangepast worden zodat het voor jou en je collega's gezond wordt? Als je een doel kunt stellen dan lukt het meestal ook om dat te halen. Als je het gevoel hebt dat je aan een dood paard moet gaan trekken kan het verstandig zijn een ander doel te kiezen. Doen is dan de volgende stap. Maar je bent nu nog bij stop. Veel sterkte, en blijf je hart luchten!

Ditte inderdaad. Afmaken wat je afkrijgt, en wat je niet afkrijgt komt morgen. Er zit maar zoveel uur in een dag en die bovenbazen van je zijn verwend geraakt aan minder mensen en meer doen. Daar zit een grens aan.

ik heb in het zelfde proces gezeten. je moet keuze maken. of weerbaarder worden, je zelf minder verantwoordelijk stellen of stapje terug doen en op lager niveau gaan spelen. dat laatste word door je werkgever vaak niet getolereerd. bedenk wel. je eigen welzijn, gezin en familie zijn het belangrijkste. die nooit ten koste laten gaan van je werk. voor jou een ander. misschien verdient jou baas jou niet en wacht er ergens anders een betere baas. voor wie wil werken is er werk en gezien jou ervaring moet er vast iets zijn. ik wens beterschap.

zolang jij zo doorploeterd gaat je werkgever niks doen, er zitten namelijk geen consequenties aan voor de werkgever en het werk gebeurt toch? dat niet alles afkomt neemt de werkgever voor lief, want: dan was er wel iemand bijgekomen. been there done that. dokter zegt week rust, jij neemt een week rust. (punt) uitleg ben je niemand verschuldigd. je verantwoordelijkheid speelt je ook parten. werkgever moet wat veranderen en jij moet wat veranderen. keuze heb je niet want als dit zo doorgaat zit je straks met een burnout thuis, werkgever neemt een ander slachtoffer aan, jij je baan kwijt. een zieke werknemer is ook een consequentie voor de werkgever trouwens, alleen voor de werknemer niet zo prettig. sterkte en succes ! http://www.burnouttraining.nl/burnout-oorzaken kijk hier maar es en hoe heet jou aap? https://piekervrij.wordpress.com/2011/05/28/haal-die-aap-nou-van-je-schouder/

@tom666 Kan je uit ervaring vertellen dat het enorm lastig is om te schakelen wanneer je vanuit de operationele werkzaamheden naar leidinggevende werkzaamheden moet gaan. Waarom? Er zijn hele andere dingen en vaardigheden van belang. Er spelen hier ook hele andere belangen. Wat mij enorm geholpen heeft (geef inmiddels leiding aan 15 medewerkers) om informatie te delen met mijn direct leidinggevende. Bepaalde processen los te laten. En het bedrijf/leidinggevende keuzes laten maken. Je wilt dat ik het ene goed doe, prima dan gaat dat ten koste van het andere. Je hebt het geluk dat er al twee voorgangers geweest zijn wat je verhaal alleen maar kan sterken. Wellicht ook eens verstandig om te kijken naar soort gelijke bedrijven hoe de structuur daar georganiseerd is. Beterschap !

Als er te veel werk is, zal er een mannetje/vrouwtje bij moeten komen. Trek het je ook niet al te veel aan. Ook de managers (bovenbazen) trekken 's-avonds de deur van het kantoor achter zich dicht. Dat moet jij ook doen. Het is werk, het is niet persoonlijk!

De geest zit nu in hetgeen wat je doet en wie je bent. Wat is het beste voor jou en jouw geliefden.

Luister goed naar deze waarschuwing! Je lichaam praat met je... Onderneem nu nog stappen nu het kan. Neem even een break om tot rust te komen. Gebruik die periode om een passende oplossing voor jezelf te bedenken. Niet voor je werk, maar voor jezelf! Verantwoording dragen is een zware taak die je nooit ten koste van je eigen gezondheid moet laten gelden!