Is het leeftijd , verstand of waanzin?

[Gast tom666]

Deze post zit al een tijd te spelen in mn hoofd maar ik probeer het nu onder woorden te brengen.

 

Ik plaats deze bij gezondheidstopics omdat het er ergens mee te zien heeft en niet zou weten waar wel te plaatsen.

 

Nu ...

Jaren ben ik al bezig met (vooral psychologisch) voor te bereiden op zaken die zich kunnen voordoen.

Veiligheid speelt bij mij een enorme rol.

 

Toen ik nu 23 jaar geleden een heel zwaar verkeersongeval had ben ik nadien overbeschermend geworden naar zaken die ik liefheb...dit kan soms,heel soms heel ver gaan.....tot daar.

Nu meer op het preppen gebasseerd te zijn ,is er de laatste jaren een gevoel van tekortkoming opgekomen.

Wat ik daarmee bedoel is ,het moet of mag niet te lang duren voor ik x of y in orde wil brengen.

 

Ik heb steeds het gevoel dat ik te laat ben of nog erger niet genoeg meer kan ''genieten '' va x of y.

Heeft x of y wel zin om uit te voeren want stel dat dit of dat gebeurt....

Ben ik onbewust te veel bezig met een soort doemdenken ..soms zeg ik tegen mezelf (nu komt het ) pas op man je bent al 40...zou je dat nog wel doen...

 

Het besef van snelheid van tijd is heel hard aanwezig en brengt me soms in een toestand van ,hoe zou ik het zeggen ...lichte paniek..lichte vrees of...voor wat komen gaat..

Het besef dat reeds veel tijd is verstreken baart soms zorgen..

 

Nu kan ik deze euhhh hoe noem ik het mmmmmm ''aanvallen'' afwenden door me op een project te storten en mij bezig te houden...overdag compenseer ik dit met zo hard mogelijk te werken ( wat mn baas dan weer heel leuk vind natuurlijk).

 

OF....ik ben gewoon een denker..ik denk al heel mn leven en ik zal heel mn leven denken..(misschien te jong te zware lectuur gelezen...)

 

Nu ik ben niet zot he ,ik functioneer normaal (wat is normaal ???) en het leven gaat door maar voor mij persoonlijk is niets zomaar...voor mij heeft alles een reden...

 

Daarom mn titel is het leeftijd , verstand of gewoon waanzin.....?

[Gast Peerke]

Nee @tom666

 

Het is meer levenswijsheid.

[wodan]

Opletten dat het niet je ganse leven gaat bepalen, want dan ben je rijp voor wat psychologische bijstand.

 

Beetje relaxen, dood gaan we toch, leven doen we vandaag. Je KAN je niet indekken voor alles. Probeer

het nuttige aan het aangename te paren, zoals het eten dat je opzij houdt, zorg dat je dit lekker klaarmaakt

[Gast anoniem]

..

Het besef van snelheid van tijd is heel hard aanwezig en brengt me soms in een toestand van ,hoe zou ik het zeggen ...lichte paniek..lichte vrees of...voor wat komen gaat..

Het besef dat reeds veel tijd is verstreken baart soms zorgen..

..

 

Ik begrijp niet wat je wil zeggen (dat ligt vermoedelijk aan mij, niet aan jouw)

 

Bedoel je dat je eigenlijk vind dat het te lang duurt voordat we in een WTSHTF situatie zitten?

Of bedoel je dat je vind dat je te traag bent met de voorbereiding hierop?

 

Je snijd (voor mijn gevoel) een stuk of 3 verschillende onderwerpen aan.

 

Ik zou verwachten van iemand die op zijn 17e jaar een zwaar ongeval heeft gehad juist helemaal niet somber is.

Ik zou denken dat zo iemand een stuk bewuster leeft, omdat hij weet dat het leven zo kwetsbaar is.

 

Snelheid van tijd is een complex begrip.

Tijd is lineair, maar het besef is dat niet.

Dat komt omdat toen je bijvoorbeeld 10 jaar oud was, en je 1 jaar ouder werd , je in dat ene jaar 1/10 deel (voor je gevoel vermoedelijk 1/5 deel, want de eerste 4 jaar maak je niet bewust mee) had beleeft

Als je 20 ben, en je gaat 1 jaar verder in de tijd, dan heb je voor je gevoel dus 1/20 deel beleeft (dat is dus de helft) en gevoelsmatig is dat jaar dus dubbel zo snel verlopen

Als je 40 ben, dan is het 1/40 deel , dus de tijd gaat inderdaad steeds sneller vanuit je referentiekader wat ligt in het verleden.

 

Maar goed, wat is je Angst/probleem ?

[MyronPrps]

Ik heb er soms al last van en ik hoop dat het bij mij nog niet de leeftijd is:)

 

Wat mij helpt is mij storten op projecten soms groot soms klein (een bosperceel of een bijl van marktplaats die een nieuwe steel nodig heeft)

 

Maar vooral genieten van dingen die nu nog kunnen, ik ben laatst na het sporten om kwart voor negen naar de jumbo gegaan voor een chocolade reep en deze kwam uit zuid amerika! dat is toch een wonder, een stukje chocolade wat helemaal uit zuid amerika komt per boot of vliegtuig en duizenden kilometers heeft afgelegd zodat ik het voor 99ct kan kopen en met de wind in mijn gezicht heerlijk op de fiets van een paar stukjes chocolade kan genieten. oftewel af en toe even de gedachtes weg van het preppen en weg van de problemen maar genieten van het hier en nu.

[Gast tom666]

Het is zeker een deel zoals @Peerke zegt...

Wat @wodan zegt ...die weg heb ik reeds bewandelt....voor de rest maak ik me geen zorgen voor het eten..

 

Wat betreft @martin neen ik zit in geen geval op een shtf te wachten (welke vorm die ook aanneemt) .

 

Daarom is het heel erg lastig dit topic dat ik startte uit te leggen in woorden...

Denken omzetten in woorden is niet zo simpel..zeker als het over meer gaat dan peanuts.

 

Het zal aan de leeftijd liggen en het denken samen dat het gevoel van het verstrijken van de tijd sneller lijkt...

Het gevoel hebben nog zoveel willen doen gekoppeld aan het nut ervan..

 

Doch zit er bij het denken en doen bij mezelf steeds een beeld vast.

Wat ik hoor zie of beleef heeft zijn functie in mn denken.

Ik weet bv naar wat ik wel en niet kan luisteren zonder een mmm hoe zal ik het zeggen een psychische shtf te ondergaan...

Ik weet naar wat ik ken kijken (niet zomaar een film he bedoel ik) zonder emotioneel zwaar onder de indruk te zijn.

 

Ik ben steeds bezig ,steeds bezig zonder pause..

Vanwaar deze drang om verder te doen komt weet ik niet ...vanwaar deze voorvermelde zaken hun oorsprong hebben weet ik niet..

 

Het feit is dat ik zomaar over voor een ander gewone zaken (al dan niet prep) heel zwaar kan nadenken. Vooral als het zaken zijn die met leven ,overleven (in zn groots mogelijke vorm) te maken hebben .

Ik zie overal de pro en de contra in en dat maakt het soms heel moeilijk te beslissen.

 

Ja ..ik dram door maar probeer sommige zaken duidelijk te maken..

 

Het is zoals @wodan zegt...je kan je niet indekken voor alles..maar dat is nu net wat mn brein probeert te doen op soms te veel vlakken...

Ergens is er van het verkeersongeval wat blijven hangen...

 

Wat @martin zegt is juist...je wordt er anders van ...je gaat respect beleven voor alles wat leeft en alles wat je ziet...

Na een coma en vele zware operaties terug de regen mogen voelen of de wind die door de bomen raast terug mogen horen doet je beseffen waarom het draait.

 

Maar het verhaal heeft ook een keerzijde gehad...daar laat ik het bij want daar kan ik een forum over neerpennen...

Kort gezegd is er 1 de lichamelijke zijde..waar je op jonge leeftijd zware verwondingen kunt te boven komen (heeft dik 10 jaar geduurt)..en je weer een ''normaal leven'' kan verder zetten.

 

Als 2de punt komt de slag in het brein...waar je de ene kant anders het leven gaat bezien en respect opbrengt vooral voor natuur en zijn verwanten..en waar de andere kant het duiveltje naar boven komt die je zaken toefluistert ...

Als je van persoon zelf al bezig bent met denken komt dat duiveltje meestal ongepast en het gaat nooit meer weg..

 

Wat is je angst vraagt @martin... hm misschien is het antwoordt wel de vraag...angst....maar vraag me niet voor wat of....

Wat is het probleem...hmmm het probleem....

 

Kijk indertijd voor mn scheiding had ik een goede vriend (althans dat dacht ik maar das een ander verhaal) en daar kon ik veel tegen kwijt..

Nu ,tja raak ik het misschien kwijt hier...op het forum tegen (de meeste ) onbekende mensen voor mij.

 

Ik kan het in mn denkbeeldig kastje steken...(deed ik meerdere keren ) maar op een dag gaat dat kastje gewoon terug open en is het duiveltje terug .hehehhehehhehehe im back...

 

Dus ik begrijp heel erg goed dat mensen zeggen ..get on ..denk + ..jajajaj weet ik nogmaals het is niet altijd zo simpel als het lijkt...trust me.

 

(natuurlijk stel ik mijzelf hier nu wel in heel groot gevaar daar zo een zaken neer te pennen ...)

@MyronPrps ik weet wat je bedoelt...

[MyronPrps]

@tom666

 

Misschien is dat toch nog het stukje oermens wat qua gevoel blijf zitten, op alles voorbereid willen zijn. (welkom op preppers.nl)

 

Plus het verkeersongeval waar je misschien een lichte vorm van PTSS aan hebt overgehouden wat niet raar is natuurlijk.

 

Dieren rennen ook weg als ze voelen dat er narigheid aankomt, wij staan verder weg van dit instinct en onze benen zijn gewend aan kantoorstoelen en verwarmde WC brillen en niet meer gemaakt voor het rennen.

[Gast anoniem]

Niet lullig bedoeld hoor, maar ik denk dat jij "gewoon" te maken heb met een midlifecrisis

 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Midlifecrisis

 

Voordat je gelijk denk "gelul" lees het even door en kijk of je er iets (vermoedelijk veel) in herken

En aangezien iedereen anders in elkaar zit zullen er wel wat detail zijn die bij jouw anders uitpakken dan bij een ander.

 

De goedbedoelde tip van "maak je niet druk ...." is lastig toe te passen.

Het laatste wat je moet doen is je persoonlijkheid verloochenen.

 

Het verstand komt met de jaren, en toch ik zou graag willen ruilen met je leeftijd.

 

Op een dag kom je er achter dat het leven draait om dingen waar je nooit bij stil heb gestaan.

En dat "het doel" van het leven zo abstract is, dat je er niks mee kan.

 

Geniet van het leven, het is te kort om het niet te doen.

[Shush]

@tom666, als ik dit lees, is het eerste waar ik aan denk inderdaad PTSS. Vooral door de manier waarop je schrijft dat het je kan overvallen. Je zou eens wat over PTSS kunnen lezen om te kijken of je hier wat van herkent.

Het 2de wat ik denk is dat je gevoel van haast en tijd te kort hebben, komt vanuit het te veel in de toekomst leven. Probeer eens te mediteren en/of heel bewust in het hier en nu te zijn. Je zal merken dat hoe presenter je bent, hoe langzamer de tijd weer gaat (gevoelsmatig). Ik snap dat het je lijkt te helpen om je op een project te storten, maar helaas heeft dat vaak het tegenovergestelde effect: je bent nog meer bezig met naar toekomstige resultaten toewerken en verliest je grip op het 'nu', het heden.

[Range]

En als dan niks meer helpt dan heb je altijd Range nog...

 

Waarom? Omdat hij zegt: 'Je hebt dan tenminste iets opgebouwd voor je kroost waar zij op kunnen voortborduren'. Man, dat is het beste wat je als vader kan doen!!!

 

Wat het ook mag zijn, je gaat door! Gewoon met je dagelijkse leven, met alles wat je doet,deed en nog zal gaan doen. Mijn opa en oma zijn ruim over de 80 heen en doen nog alles zelf. Nu wil dat niet zeggen dat jou hetzelfde lot vergaat maar mijn opa en oma kunnen nog heel veel werkzaamheden doen en al helemaal zittend. Het gaat misschien wat langer duren, je moet misschien op den duur van een paar fysiek zware vormen afscheid nemen maar (doei kruipruimte!) verhip kerel, je hebt dan opnieuw nog even 40 jaar te gaan!

 

Wat kun je nog in al die tijd doen? Genoeg! En het beste van alles, je hebt al 40 jaar lang aan een basis gewerkt! Wauw!!

 

Hoe ik je ken moet jij niet al te veel gaan zitten en nadenken want dan gaat van alles los.... jij moet bezig blijven, met wat je doet, deed en zal gaan doen. Dromen, maak ze waar, vraag je kinderen wat voor toekomst visie ze hebben, maak, creeër, ontwerp, overleg, bijt je vast, en ga ervoor dat wat jouw en je naasten hun zelfstandigheid vergroot.

 

Doe het opdat je nooit stopt. Maak desnoods anderen blij met wat je maakt of doet (ben je handige klusser?) en mocht alles onverhoopt toch niet lukken dan is er nog altijd een last resort waar elk mens zich tot kan wenden.

 

Schrijf een boek!

 

Jawel, dit zijn fantastische motivatie tips die je gaan helpen. Echt, hier wordt je toch spontaan vrolijk van? (En dan heb je mijn 'happy face' nog niet eens gezien!)

 

Zo en pak nu een biertje en geef jezelf over aan wat verdovend spul voor je hersenen opdat je het allemaal even kan laten bezinken tijdens een fantastisch slaapje!

 

Ik zeg: 'Proost!'

[FincaInSpanje]

Ze zeggen wel eens dat wijsheid met de jaren komt, maar mensen die niet wijs zijn zullen het ook nooit worden. Noem het levenservaring en hierdoor veranderen je persoonlijke wensen, prioriteiten en voorkeuren voor dingen.

 

Midlifecrisis zoals we dat noemen kan ook meespelen. Wordt ervan bewust dat je eigenlijk hebt wat je hartje begeert. Probeer te ontstressen. Wanneer ik naar Spanje ga om te werken, dan merk ik dat ik binnen een dag in een ander tempo leef met veel minder stress. Dat ik kan genieten van kleine dingen en de natuur. Kom ik terug in NL dan MOET je gelijk weer van alles en schiet de stress er weer in.

 

Mijn truc is dat ik na een dag werken rustig op bed ga liggen. Even terugdenken aan de dag, maar rustig lettend op mijn ademhaling en hartslag (deze moeten beiden omlaag naar de relax stand). Dan val je vanzelf in slaap en komt je lichaam tot rust.

[Gast]

Ik las je post en dacht het, @martin zei het......:

 

Midlifecrissis!

 

Acda en de Munnik - Als het vuur gedoofd is & Het…:

[Gast tom666]

@martin

Hmmm er zijn idd wel veel gelijkenissen..behalve verveling waar ik totaal geen last van heb...is idd iets om over na te denken.

@Range

Gelijk heb je ook...ik klus me soms rot....anderen maken daar ook gebruik van en vinden dat ik gouden handen heb...trek ik mij zoveel niet aan maar het is wel leuk.

Projecten slagen altijd bij mij en falen is een woord dat ik niet wil kennen.

 

Er worden hier heel wijze woorden neergepend door mede-forum leden waar ik weer een eind met verder kan..

Idd het lied dat @Gamble liet zien op tube spreekt taal ...

Ik herken er een leven in...fok...dat van mij...

 

Dit alles brengt weer veel stof tot nadenken...want ik zie er echt het verleden in ...het vluchten (is geschied)...het plannen....(die ik heel veel doe voor anderen die na mij komen.)

[Kans]

Ik denk dat het redelijk menselijk is.

De een denkt wat meer na dan de ander.

Je hebt dromers, nachtdromers, dagdromers en mensen die zeggen dat ze niet dromen.

 

Je hebt verstand wat je gebruikt, lijkt me niks mis mee zolang het maar niet een overheersende drang of angst wordt.

 

Eerlijk gezegt maak ik me meer zorgen over het geestelijk welzijn van mensen die op dit moment helemaal geen risico's of problemen zien ( al zie ik dat het ook een zegen is zolang alles maar goed blijft gaan) dan mensen die ze nu wel zien....

 

 

K a n s

[Gast]

@martin

Hmmm er zijn idd wel veel gelijkenissen..behalve verveling waar ik totaal geen last van heb...is idd iets om over na te denken.

@Range

Gelijk heb je ook...ik klus me soms rot....anderen maken daar ook gebruik van en vinden dat ik gouden handen heb...trek ik mij zoveel niet aan maar het is wel leuk.

Projecten slagen altijd bij mij en falen is een woord dat ik niet wil kennen.

 

Er worden hier heel wijze woorden neergepend door mede-forum leden waar ik weer een eind met verder kan..

Idd het lied dat @Gamble liet zien op tube spreekt taal ...

Ik herken er een leven in...fok...dat van mij...

 

Dit alles brengt weer veel stof tot nadenken...want ik zie er echt het verleden in ...het vluchten (is geschied)...het plannen....(die ik heel veel doe voor anderen die na mij komen.)

Ik hoorde dit lied voor het eerst toen ik 17 of 18 was en besloot dat dit nooit voor mij zou gelden.

inmiddels ben ik zo'n 16 a 17 jaar verder en heb ik de Audi ingeruild voor een opel zafira, ben ik blij dat ik na een dag werken aan kan sluiten bij mijn gezin aan de eettafel en ga ik braaf mee op standaard gezinsuitjes waar iedereen plezier aan beleeft en papa knettergek van word

 

Hahaha toch ben ik blij en dankbaar dat ik vandaag de dag dit leven leid. Ik heb in mijn 34 jaar meer gezien, meegemaakt, beleefd en uitgevreten dan de meeste mensen ooit in drie levens bij elkaar zullen doen en dank onze lieve Heer voor elk moment dat ik er nog steeds ben.

De nieuwe fase in mijn leven geeft me rust en het hoort bij het ouder (en wijzer ) worden.

Het gevoel wat jij nu ervaart is niet vreemd op een gegeven moment en het schijnt dat je dan een luxe sportauto hoort te kopen

Voor mijzelf geld dat ik er gewoon voor zorg dat ik buiten het gezinsleven om (en ook met mijn gezin) af en toe de tijd voor mijzelf pak en even gek ga doen.

Klimmen in de Ardennen, op pad met mijn maten in de bossen, diy projecten etc etc.

Zo lang je maar zorgt dat je gezin er niet onder lijd, kun je nog steeds de gekste dingen doen.

Gewoon even kijken wat jij leuk vind!

[Sterredag]

Het eerste waar ik aan dacht was ook de midlife-crisis. Het omslag punt waarbij ongeveer de helft van je leven erop zit. Het punt waar je niet meer van kind af richting volwassen gaat (mijn vader zei ooit eens wijs, de gemiddelde mens is pas rond zijn dertigste volwassen) maar richting ouderdom gaat. Het gevoel tijd te kort te hebben.

 

Ergens herken ik ook best wat in jouw verhaal. Ik ben nu 38 (oke dit cijfer heb ik 3 keer aangepast, moest even rekenen) Ik voel me geen 38, ik zie er niet uit als 38. Pas als ik met mensen praat krijg ik een redelijke inschatting van mijn leeftijd.

 

Wat ik dan probeer te doen is me te bedenken dat wat achter me ligt, ook nog komen gaat. Het probleem is, dat alles wat achter je ligt veel korter lijkt. En dan lijkt de tijd die voor je ligt nog zo kort. Maar bedenk dan eens wat je allemaal heb meegemaakt in de tijd dat achter je ligt en hoeveel tijd je dus nog hebt wat voor je ligt. En dan is er nog dat stukje besef wat bij jou te maken heeft met je ongeluk. De tijd die voor je ligt kan zomaar poefpaf afgelopen zijn. Die ervaring maakt het waarschijnlijk dat het stukje wat de meeste mensen wel krijgen rond deze leeftijd (en zo niet dan als ze wat ouder zijn), het nog wat indrukwekkender maakt, wat heftiger. Dus eigenlijk heb je helemaal gelijk, en zal het een stukje van alle drie zijn. Waarvan ik op dit moment inschat de de derde optie er de minste invloed op heeft, maar wel naar boven kan drijven als je niet uitkijkt.

 

Als het je dagelijkse leven niet heel erg belemmert, is er geen probleem. Maar als het ten koste gaat van je dagelijks leven, ten koste gaat van je relatie en/of je gezin. Dan wordt het tijd om goed na te denken.

 

Ik hoop dat je er voor je zelf uit komt. En wens je daar sterkte mee.

[Ronin Kogaratsu]

[video=youtube_share;86dsfBbZfWs]

 

 

Voor mij persoonlijk zet dit filmpje het aardig in perspectief, en werkt relativerend op mijn ouder worden.

Het illustreert wel goed waar veel mensen mee bezig zijn.

[SuzieQ]

[video=youtube_share;86dsfBbZfWs]

 

 

Voor mij persoonlijk zet dit filmpje het aardig in perspectief, en werkt relativerend op mijn ouder worden.

Het illustreert wel goed waar veel mensen mee bezig zijn.

 

Dat is echt m'n favoriete Francis Chan filmpje! Zo mooi uitgebeeld

[Sterredag]

Dat is echt m'n favoriete Francis Chan filmpje! Zo mooi uitgebeeld

 

Dan moet je wel geloven in leven na de dood. Dat doet ook niet iedereen.

[Ronin Kogaratsu]

Dan moet je wel geloven in leven na de dood. Dat doet ook niet iedereen.

 

Dat klopt, idd, ik bedoelde dit echt niet aanstootgevend, eerder relativerend, en hoopgevend. Het is misschien wel een overdenking waard.

[Sterredag]

Dat klopt, idd, ik bedoelde dit echt niet aanstootgevend, eerder relativerend, en hoopgevend. Het is misschien wel een overdenking waard.

 

Het is wel precies de reden dat ik niet wil/kan geloven in geen leven na de dood

[SuzieQ]

Dan moet je wel geloven in leven na de dood. Dat doet ook niet iedereen.

 

Klopt.. Dat doe ik ook,

ik praat ook voor mezelf en niet voor iedereen

[Gast tom666]

Daar spreek ik mij niet over uit...1 ding weet ik zeker...ik heb 2x een hartstilstand gehad na mijn ongeval...moest ik dood geweest zijn ik had het nooit geweten...

De stekker was er gewoon uit.

 

Is er daarna iets als het zover is ..weet ik niet want ik ben er nog..

 

Voor de rest..

Ik heb al heel wat heel erg mooie pm gekregen ivm de gestarte topic..

Het blijft me verbazen hoeveel mensen kunnen antwoorden op een voor mij toch ernstig onderwerp met de juiste woorden..

 

Bedankt alvast aan allen die hierop een reactie heeft nagelaten....

Ik hou ze zeker in gedachten ...