Beste allemaal,
@Flow, El drieski en ik zijn weer thuis. Om 19.00 uur, om precies te zijn. We hebben de reis dus in 17,5 uur gedaan en dat had korter gekund, als ik niet zo slim was geweest te proberen via een sluiproute de Frans-Belgische grens te passeren.
Rond 5 uur in de ochtend passeerden we de Spaans-Franse grens. Tot onze verbazing stond de Guardia Civil bij de grens met automatische wapens. We konden zo doorrijden. Blijkbaar waren wij niet verdacht of pasten niet in hun plaatje. Het was heerlijk rustig op de weg en we konden goed doorrijden. Voordeel was dat we om beurten konden rijden en dat er steeds 1 achterin de bus kon liggen om wat uit te rusten.
Eenmaal dag, werd het steeds drukker op de weg. Ook in Frankrijk gaat het leven gewoon door, ondanks de aanslagen in Parijs. We werden op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen in Frankrijk door @Amazing Dree. Ondanks de milde controle aan de Spaanse grens, wisten we niet wat het zou brengen aan de andere kant, de Frans-Belgische. Ik was bang voor lange files en wachttijden. Dus een alternatieve route, via St-Armand les Eaux.
Alleen daar aangekomen, stond er al een file op de afslag die naar dat dorp leidde. Hadden meer mensen dat idee of was het altijd zo druk rond spitsuur?
We zijn dus weer omgekeerd om over Lille te rijden. Het werd donker, het begon te regenen en het was druk op de weg. We kwamen inderdaad in een file terecht, aangezien alle verkeer naar één baan geleid werd. Kostte ons ook weer een half uur. Niet alleen het uitgaande verkeer werd gecontroleerd, ook het inkomende. Ook daar een lange file. De controle zelf stelde niets voor. Men was duidelijk op zoek naar iets, maar zeker niet naar een blauwe jumbo Transit met Nederlands kenteken.
Eenmaal de grens gepasseerd konden we doorrijden, ondanks de drukte en het slechte weer. Aan de Belgische-Nederlandse grens stond... helemaal niets en niemand. En zo arriveerden we net na 19.00 uur bij mij thuis, waar het eten op tafel stond. Dat is lekker thuiskomen!
We hebben een heerlijke week gehad, maar ons vertrek was wat onverwacht en overhaast. Anders waren we nu, om half elf in de avond, nog maar halverwege Frankrijk geweest. En wie weet wat de Fransen nog bedenken of wat er nog gebeurt voor de rust weerkeert.
Wij waren ons heel bewust van hoe snel zaken kunnen veranderen, hoe fragiel onze maatschappij is en eenvoudig het kan zijn om van huis en haard afgesneden te worden. Nu is het allemaal weer meegevallen, maar wat als? Maar wat als het allemaal een graadje erger was geweest en het hele land was vastgelopen, terwijl jij daarin zit en niet meer verder kunt? Als je halverwege strand?
Dat zet je wel aan het denken.
Charlie