lewieke

Toen hier een vrachtwagen 40m3 hout kwam lossen, lag de hele oprit vol en lag er een stapel tot ongeveer een meter op straat. Ik ben een week bezig geweest om alles te stapelen. Auto's vertraagden uit nieuwsgierigheid of volslagen onbekenden kwamen eens polsen war dat voor was. Ik vertelde dat je het er lekker warm van krijgt en dat ze dat ook zouden ondervinden als ze een paar uur zouden helpen. Het hout lag een paar nachten buiten aan de straatzijde. Niemand heeft het gewaagd iets weg te halen. Was ze niet goed bekomen ook. De buren krijgen geregeld wat sla of iets uit de moestuin en vinden dat wel fijn. Als ik eens klaaskoeken bak, dan bezorg ik er hen ook wat en dat vinden ze ook geen probleem hoor. Integendeel. Als ze me met mijn karabijn over de schouder zien vertrekken naar de schietclub kijkt ook niemand meer raar op. Ze vinden het wel fijn dat ze mijn nummer hebben voor het geval dat ... . Even leek het er op dat de buurman wel wilde meegaan naar de club, tot zijn vrouw hem terugfloot.

- Bijkomende tuintjes van 1.5m2 gemaakt, in totaal 10 stuks nu. 1 speciaal aangepast voor tomaat. In opbouw. - Worteldoek dat ik liggen had tussen de tuintjes gelegd zodat het gras niet woekert en de slakken gehinderd worden. - Snoeihout bij de buren gehaald en verhakseld om op het worteldoek te strooien, ziet er leuk uit vind ik. - 60 emmers gekocht. Voorlopig 15st waarin aardappelen zijn geplant. Volgende week nog 15 stuks. - Andere plekjes in de tuin aangepast voor het planten van ajuin, pastinaak, topinambour. - Frambozenstruikjes geplant. Belangrijkste wijziging. Druppelirrigatie voor jonge plantjes (moet nog geplaatst worden), 2 bijkomende druppelslangen gekocht om sneller te kunnen voorzien in water. Het plan is om dagelijks 's morgens en 's avonds te bewateren, met regenwater natuurlijk. Polycarbonaatpanelen gekocht voor bovenop de tuintjes. 2.5 stuks om te beginnen. Volgend jaar weer wat, en zo bouwen we op. De electriciteitsbuizen voor plaatsing van de netten zijn nog niet gemonteerd. Experiment : gewoon fijn wit zand strooien rond de slaplantjes in de hoop dat het te veel jeukt aan het buikje van de slakken. [ATTACH=CONFIG]9048[/ATTACH] [ATTACH=CONFIG]9049[/ATTACH] [ATTACH=CONFIG]9050[/ATTACH] [ATTACH=CONFIG]9051[/ATTACH] [ATTACH=CONFIG]9052[/ATTACH]

Voila, na enig zoekwerk heb ik een micorbiologe gevonden die én een lab ter beschikking heeft, de juiste kennis heeft én die ik vast wel zo ver krijg dat ze mij wil helpen bij dit onderzoekje. Ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen. Ik hoop binnen enkele weken meer uitsluitsel te hebben.

Het probleem met dergelijke projecten is altijd de continuiteit. Je zou zoiets moeten kunnen doen in de vorm van een vereniging waarbij ieder een 'aandeel' heeft en bijgehouden wordt hoeveel door deze of gene werd bijgedragen aan het project. Wil je dan uitstappen, dan kan je eventueel je aandeel verkopen aan een ander 'ge¨¨interesseerd lid. Het is maar een idee. Meestal gaat het bij dergelijke projecten toch om een behoorlijke hoop geld en uit ervaring weet ik dat discussies over geld de beste vrienden uit elkaar kunnen drijven.

Hide in plain sight. Mensen zien veel maar bemerken weinig. Als je geleidelijk aan je levenswijze aanpast, dan valt dat helemaal niet op. Ik maak nauwelijks ergens een geheim van, integendeel, soms inspireert het mensen. Je hoeft ook niet iedereen van je levensvisie te overtuigen. Als ze iets van je leren, dan heb je dat alvast bereikt.

Ik vind het geen compliment voor de mongolen dat ze worden vergeleken met amerikaanse militairen. Volgens mij zijn die mongolen stukken menslievender.

Zou het helpen als je niet blaft terwijl je 't doet ? Toch een paar tips die ook zonder SHTF het overwegen waard zijn : - Ben je van mening dat je gezin compleet is, dan kan je overwegen om jezelf (of je partner) te laten steriliseren. De pil, hormoonspiraaltje, allemaal goed en wel, maar die hormonen komen wel het lichaam van de vrouw binnen wat sowieso zorgt voor lichamelijke veranderingen. Toch maar overwegen ? - Verder is een aspirientje een bijzonder goed voorbehoedsmiddel, op voorwaarde dat het vrouwtje het keihard tussen haar knie¨¨en klemt. - Een wereld zonder voorbehoedsmiddelen kan misschien bij een ernstige nucleaire ramp, in geval van oorlog worden volle containerladingen meegegeven met de soldaten. Wellicht is er wat te ruilen. Je kan zelf ook wat condooms preppen én je kan je karabijn vrij houden van vuil en stof.

De vraag die ik me dan altijd stel is : 'Hoe loyaal zijn mensen ?' Als je iemand helpt, in hoeverre heeft dat dan een waarde ? In welke mate is er een vorm van wederkerigheid ? Zelf weet ik uit ondervinding dat je massa's vrienden hebt als het allemaal goed gaat. Feestjes, drinkgelagen, ... . Been there, done that. Tot je in de knoei komt of je 'status' verandert. Dan sta je alleen. Een paar voorbeelden : - Ik heb een aantal mensen geholpen toen ze bouwden/verbouwden. Daar ging best veel tijd in. Hoeveel hulp kreeg ik ? NUL. - Toen op mijn businesskaartje 'directeur' stond, had ik flink wat aanzien en veel vrienden. Toen dat 'leraar' werd, halveerde mijn vriendenkring. Ik ben nog altijd DEZELFDE. - Toen een vriend van mij geld nodig had, hielp ik hem. Toen het beter ging en het tijd was om terug te betalen ging dat plots veel moeilijker. Intussen heeft hij interessantere vrienden en hoor ik niet meer in het kringetje.

Groepsdynamiek is een dynamisch gegeven, dat heb ik uit mijn lespraktijk. Elke leerkracht moet de groepsdynamiek kennen voor hij ook maar kan denken aan lesgeven. Ook bij een SHTF zullen we terugvallen op een groep. De kleinst mogelijke groep situeert zich op het niveau van je eigen gezin. Logisch toch dat je je kids en je partner beschermt of als kind opkomt voor je ouders (Ook kinderen worden groot), één niveau verder kom je uit op je naaste familie (ouders, broers/zussen), dan heb je al een mini-groepje, maar als puntje bij paaltje komt en het er om gaat spannen ondersteun je elkaar. Wij hebben het geluk om dicht bij elkaar in de buurt te wonen. Het nadeel is dat we met niet al te veel zijn. Daarnaast hebben we ook ons eigen sociaal netwerk. Zelfs bij een SHTF (afhankelijke van wat het is natuurlijk) zal dat mijn inziens niet helemaal wegvallen, vandaar dat mijn voorkeur uitgaat naar een bug-in (als er geen levensbedreigende situatie is) dan naar een bug-out. Wordt het echt ruig, dan ga je je verenigen met je buren en mensen uit je omgeving. Op vandaag doen wij dat al. We hebben elkaars telefoonnummer en bij verdachte bewegingen nemen we bij elkaar poolshoogte. Zo belde mijn buurman me eens om 4u 's nachts op omdat er iemand aan onze voordeur morrelde. Hoe het in andere buurten zit weet ik niet, maar in onze buurt kunnen we met een paar gezinnen uit onze omgeving desnoods een burgerwacht vormen. Zolang we niet tegenover zwaar bewapende militairen of criminelen staan is dat wel een haalbare kaart. Als je contact kan zoeken met 'preppers' uit je omgeving, dan kan dat een pluspunt zijn (maar het zou evengoed nadelig kunnen zijn), al geloof ik meer in de structuren die er nu al zijn.

Om je handen te wassen kan je verse houtas 'uit de kachel of haard' gebruiken als je niets anders voor handen hebt. Verse assen bevatten geen levende organismen.

Ook slakken houden niet van koffiegruis. Het werkt als een zenuwgas voor ze.

Vorig jaar deed ik enkele testjes met aardappels in emmers en (grote) bloempotten. Ik maakte daarbij enkele fouten en leerde er veel uit. Ik kocht (veel te laat) één zakje met exact 7 aardappels. De aardappels plantte ik in bloempotten en emmers. Een paar tips : - Je zorgt dat de emmers/bloempotten onderaan gaatjes hebben. - Aan de binnenzijde legde ik worteldoek om te vermijden dat de aarde zou wegvloeien én om te vermijden dat de wortels de gaatjes zouden verstoppen. Ik legde een laagje van 5 cm gewone aarde gemengd met potgrond onderaan de emmers. Daar bovenop de aardappels. Daar bovenop weer teelaarde ( die je gewoon koopt in het tuincentrum). Het voordeel van potgrond is dat je die achteraf gewoon kan gebruiken in m2 tuintjes zoals ik dat doe, aangevuld met compost (van planten en afval uit de tuin). Ik had de potgrond sowieso nodig dus. Ik zorgde ervoor dat de emmers/bloempotten onderaan op 2 smalle balkjes stonden (1cm hoog) zodat de emmer niet op de grond stond en het water vlot weg kon. De bloempotten/emmers stonden dan in een grote plastic schaal die er voor zorgde dat de plantjes voldoende water konden zuigen. Ik gaf de pootaardappelen elke dag water. Telkens als het groen van de aardappels boven de aarde uitkomt vul je wat aarde bij en zo stijg je systematisch mee. De aardappelen stonden beschut tegen overdreven regenval onder een overstekend gedeelte van mijn dak. Uiteindelijk had ik een 'oogst' van 1 volle emmer aardappelen (met 7 pootaardappeltjes). De oogst was kleiner dan wat je in volle grond krijgt maar dat experiment vond ik goed genoeg gelukt om het dit jaar op grotere schaal te herhalen. Dit jaar kocht ik een 40-tal emmers voedselkwaliteit (1€/Stuk), waarin ik telkens 2 à 3 aardappels wil stoppen. Ik kies weer voor teelaarde (2.50€/40l) die ik nadien recupereer voor mijn m2 tuintjes. Het voordeel van potgrond is dat je geen parasieten meekrijgt. Dit jaar wil ik onderaan de emmers '5 gaten' boren zodat het water weg kan. De emmers wil ik in een constructie plaatsen die waterdicht is met plastic aan de onderzijde en dus dienst doet als reuze schaal onder de emmers. Ik kocht ook een zak argexkorrels (gebakken kleikorrel) die ik onderaan de emmers wil leggen zodat de aarde mooi vochtig blijft zonder te overdrijven. Bovenop de emmers wil ik een druppelslang monteren om meer geautomatiseerd te kunnen bewateren. Ik kocht al pootaardappelen die momenteel liggen te kiemen binnen uiterllijk 2 weken wil ik de emmers 'starten'. Met de pootardappelen die ik kocht én met de emmers en de plannen die ik maak reken ik op een oogst van ongeveer 20 emmers. Let wel dat ik koos voor vroege aardappels omdat de aardappels in het begin van het seizoen heel duur zijn en dan stilaan goedkoper worden naarmate er meer aanbod is. Dit dekt natuurlijk niet ons verbruik maar uiteindelijk evolueren we naar onafhankelijkheid, genieten we vroeg (en goedkoop) van nieuwe aardappelen en leer ik elk jaar wat bij. Enkele collega's van mij experimenteerden met aardappels in plastic zakken, uiteindelijk mislukten hun experimenten allemaal. Ik zou in jouw geval kleinschalig beginnen. Kijk ook eens naar mijn m2 tuintjes. De resultaten daarvan waren vorig jaar spectaculair.

Ik heb mijn aantal m2 tuintjes uitgebouwd tot 10 stuks. De bakjes die ik gemaakt heb zijn 30cm hoog en 1x1.5m van afmetingen. Vorig jaar had ik daar goede ervaringen mee. Een van ve bakjes heb ik voorzien van lange palen waarop ik een soort 'afdakje' wil maken voor de tomatenplantjes die ik in tegenstelling tot vorig jaar wil beschermen tegen te veel vocht. Mijn bewateringssysteem wil ik nog gebruiken voor de jonge plantjes, voor de oudere plantjes gebruik ik nu een druppelslang. Voor 2 van mijn 'bakjes' kocht ik een pvc paneel van 0.98x4.00m, dat liet ik zagen in 2 stuks van 1.5x0.98 en één restant van 0.98x1.00, het is een paneel in polycarbonaat. Het bestaat uit 2 lagen (die ik afkleefde met plastic tape aan de uiterste zijden om de isolatiewaarde te behouden). Voor dat grote paneel betaalde ik 72€ wat neerkomt op 30€ per paneel. De panelen breken niet, zijn slagvast en isolerend. Deze oplossing had mijn voorkeur in vergelijking met gratis (enkel) glas, omdat -als glas gaat breken- een enorme rotzooi geeft en je je daaraan kan kwetsen. Ik maak eerstdaags nog enkele foto's.

@driehart Geen idee in hoever ik invloed had op je stap. Maar ik vind het in elk geval SUPER. Een dikke proficiat. Zelf ben ik er ook heel blij mee. Fuck the (commercial) system.

Het mooie aan kinderen is de naïviteit en het rotsvaste geloof in hun ouders. Tot de eerste ontgoochelingen komen, ze groot worden, een geliefd huisdier of grootouder verliezen, dat zijn hun drama's. En zo worden ze groot en verliezen ze stukje bij beetje hun onschuld. Als ouder kan je wat overblijft alleen maar koesteren en met pijn in het hart meemaken hoe ze stukje bij beetje hun onschuld verliezen. Dit weekend was voor ons op dit vlak redelijk heftig. En toch ben ik trots op hen omdat ze zich zo kranig houden.

Ok, dan spreken we af dat -als mijn gezin in stervensnood is- ik eerst netjes vraag of ik hulp krijg. Deal ? Met een advocaat zwaaien was op dat ogenblik efficiënter. Stomme opmerking trouwens. Levensgevaarlijk met pistolen zwaaien.

Geen enkele echte 'vent' droomt van een Franse auto in zijn jeugd. Geen uitstraling, een belabberde reputatie, naar het schijnt roesten ze terwijl je er naar staat te kijken. Ik kijk naar de 'total cost of ownership' en kocht dan ook een jaar of zeven geleden een Renault Mégane break. Een instapmodelletje met zo goed als geen opties. Er zit een radio cd in, metaalkleur en een manuele airco. That's it. Geen toeters of bellen, geen elektrische packs, geen andere snoepjes. Mijn ervaringen : - grote wagen, relatief lage aankoopprijs. - verbruik 4. à 5.5 l/100 km - geen kosten (oké, één elektrische sleutel ging stuk) - onderhoud om de 20.000km. Ik ververs zelf de olie op 10.000 - Eén onderhoud per jaar dus. - Verder de gewone dingen, remschijven en banden en af en toe een lampje. - filters : moeilijk te demonteren zonder speciaal gereedschap - lampen : onmogelijk zelf te vervangen zonder opleiding Evaluatie : - lage aankoopprijs - laag verbruik - weinig kosten van onderhoud - weinig herstellingen nodig Kortom, een fatsoenlijke auto die me tegen de laagst mogelijke prijs voert. Momenteel heeft het ding 107.000 km en hij heeft nog nooit een sleutel gezien. Op 120.000 laat ik de distributieriem vervangen, dat wordt de eerste echte kost. Zou ik die auto nog kopen ? Als je weinig 'luxe' verwacht en blij bent dat de auto je van A naar B brengt een aanrader. Mijn volgende wordt waarschijnlijk een Dacia. En nee, ik weet het, niemand droomt daar van, maar ik ga echt niet harder werken voor een auto.

Ik begrijp je reactie @12gauge Toch een eenvoudig vraagje. Heb je kids ? En zo ja, heb je ooit eens op je strepen moeten staan en tot het uiterste moeten gaan om te zorgen dat ze in leven bleven ? Ik wel. Een kéér, vorig jaar, toen mijn dochter van 12 zowat stervende was na een infectie in een ziekenhuis naar aanleiding van een appendix. De artsen vonden extra maatregelen niet nodig. Ze lag 7 dagen op intensive care en nog een week in een gewone ziekenkamer. Neem van me aan dat je tot het uiterste gaat. Ik stond op het punt een helicopter te charteren om haar over te vliegen naar een UZ. Voor je kids ga je tot het uiterste als het moet. Desnoods breng je ook het ultieme offer. Als het er om spant ben je misschien wel blij om zo 'een gek' te hebben die je steunt. Als je gezin wordt bedreigd, dan probeer je daar onderuit te komen en hen in veiligheid te brengen. Lukt dat niet, dan verdedig je hen zo goed je kan. No matter what. Ook dat heb ik al meegemaakt.

De Amerikanen (en Russen) nemen voor het eerst een laserwapen in gebruik op een oorlogsbodem. De laserstraal kan gedoseerd worden, kost slechts 1€ per schot tov 1.4 miljoen dollar voor een Tomahawk. Dit zal de kost van oorlogsvoering fors verlagen, waardoor we mogen vrezen dat ook de drempel om oorlog te voeren zal verlaagd worden. http://www.hln.be/hln/nl/961/Wetenschap/article/detail/1806937/2014/03/07/Star-Wars-op-aarde-eerste-laserkanon-op-Amerikaans-oorlogsschip.dhtml http://www.youtube.com/watch?v=Px87SP01eKw#t=18 Daarnaast wordt er ook gewerkt aan een 'microgolf' die op het eerste gezicht geen effecten geeft op mensen behalve een onmiddellijke reactie die je doet vluchten. Wellicht worden cellen beschadigt en kan het risico op kanker fors verhogen. Het wapen is ongeveer doorontwikkeld en kan binnenkort in gebruik genomen worden (door de elite om de opstandige burgers letterlijk neer te bliksemen) tegen lage prijs. Zorgwekkend.

Ik heb momenteel een elektrische 'fiets' die vlotjes 40 km per uur rijdt en een afstand van 30 km overbrugt. Ik krijg er ook fietsvergoeding voor. In principe mag het ding niet op de openbare weg.

Intussen zijn onze autokilometers nog verder teruggedrongen door : - beter plannen van onze trajecten en combineren. Een boodschap combineren met een ritje muziekschool voor de kids. - dichter bij huis te gaan winkelen. We hebben sinds enkele maanden een filiaal van onze favoriete discounter (Colruyt) op minder dan 100m van onze woning. - minder aan 'joy-riding' te doen. We overleggen zorgvuldig voor we aan een groter traject beginnen. - we vermijden extra kilometers door het gebruik van GPS en vermijden zo omwegen. Momenteel komen we uit op 1000km/maand. Rekening houdend met het woon-werk verkeer van mijn echtgenote (25km/dag à 20 werkdagen =500 km/maand) lijkt dit het punt waarbij het moelijk wordt om nog lager te gaan. Temeer omdat mijn echtgenote nu 2 halve dagen vrij heeft ipv 1 hele dag. Dat maakt per maand 100 km extra omdat ze een dag extra naar het werk moet. Ook het project 'elektrisch' fietsen loopt wat vertraging op. Ik moet er dringend eens werk van maken om te zorgen voor meer elektrische fietsen. Ik overweeg om een soort 'poolfiets' te voorzien voor noodgevallen die ook onze kinderen kunnen gebruiken.

De meeste preppers zijn mentaal ook niet ouder.

Helemaal mee akkoord. Ik heb nu eenmaal de onhebbelijke eigenschap om vaak snel de zwakke punten in een systeem of bedrijf te zien. Een bunker lijkt me veel minder veilig dan hij op het eerste gezicht lijkt. In Nederland onder het zeeniveau is het al helemaal een slecht idee. Enerzijds bedoelde ik het schertsend, maar een kat in het nauw kan rare sprongen maken. Als puntje bij paaltje komt ben ik graag degene die niet het loodje legt.

Overtuigingskracht gebruiken om noodzakelijke spullen te delen heet dat. Met alleen maar vriendelijk vragen lukt het niet vrees ik. En dat van die spuitbussen PUR preppen was een grapje, ik dacht dat het smileytje duidelijk was.

Gewoon de luchtopeningen dichtspuiten met PU-schuim. Ik heb alvast enkele spuitbussen geprept. :-)