De volgende ochtend "werd ik wakker" (volgens mij zeg je dat alleen als je daadwerkelijk geslapen hebt ) van regen, oh goody... Zoonlief was ook vroeg wakker en was eerst nog gezellig bij me komen liggen (ik was anderom tussen de kids in gaan liggen, dus ik bij hun stinkpoten en zij bij die van mij). Dochterlief besloot uit te slapen tot half 9! Maar goed, regen dus. Op zich niet erg, want zoonlief moest toch nog huiswerk maken, en dochterlief was maar het SAS survivalboek gaan lezen. Op een gegeven moment heb ik ze de tent uitgetrapt en gingen ze lekker spelen, terwijl ik me lag te bedenken dat ik best graag nog had willen slapen.
Nou ja, op een gegeven moment toch maar in beweging gekomen en de kussens en slaapzakken vast in de hoesjes gedaan. De slaapzakken zijn van de Xenos, zijn superklein in te pakken en wegen maar 600gr. Niet geschikt voor in de winter, maar nu was het heel goed te doen, zelfs mijn dochter had het niet koud gehad en dat wil wat zeggen. De kussentjes zijn ook van de Xenos, geen idee wat ze wegen maar veel zal het niet zijn.
Toen ik de tent uit ging had m'n dochter al takken klaargezet voor een kampvuur., met daaronder tondel (zo vertelde ze het trots). Het was duidelijk, er moest weer fik gestookt worden. Maar goed, alles was natuurlijk zeiknat geregend, dus op hoop van zege dan maar. ik had een wattenschijfje met vaseline gepakt, zoonlief pakte zijn firesteel en ja hoor, vuur!!! Kind gloeide nog harder van trots dan het watje XD Binnen no time hadden we de boel in de fik, en nog een goede fik ook. De kids uitgelegd hoe je die takken kan veren zodat ze sneller fikten, en zo zaten de kids met hun victorinox, en ik met mijn Gerber een beetje aan te klooien. Al met al hebben we toch een paar uur een goede fik gehad, en dat allemaal met nat hout, een watje en een firesteel. Je kan wel zeggen dat we best trots waren op onszelf
Toen was het dan ook weer tijd voor een soepje, dit keer brocoli-spinazie-soep, weer van Lyo. Heel saai maar ook dit was weer goed te eten, niet spectaculair ofzo, maar niets op aan te merken.
En toen kwam natuurlijk zo ongeveer de allergrootste uitdaging: alles weer inpakken.... Toen ik aan de tent begon had ik uit voorzorg de kids maar bij me uit de buurt gestuurd, ik ken mezelf met dat soort dingen... Maar het viel eigenlijk reuze mee! Meteen de eerste poging was het pakketje groot genoeg om in de hoes te passen, en uiteindelijk kreeg ik zelfs het grondzeil nog in de tent-verpakking er bij (terwijl ik ze los gekocht had). Zeker een momentje van trots dus
De tent was me eigenlijk wel goed bevallen, ja oké hij was ontzettend krap maar dat wist ik natuurlijk vantevoren, ik had hem puur en alleen gekocht om de prijs/gewicht-verhouding. Hij had de regen doorstaan, het opzetten en afbreken ging in m'n eentje dus dat is handig.
Vervolgens kreeg ik ook alles weer in de rugzakken, en konden we gaan. Nog niet meteen terug naar de auto, we besloten eerst nog een wandeling te gaan maken.
Klaar voor vertrek...
Van de rugzakken hadden de kinderen eigenlijk weinig last, alleen had de broek van m'n zoontje van die knopen aan de binnenkant om de taille smaller te maken. Aangezien hij een sprietje is heeft hij dat ook echt nodig, alleen irriteert dat aangezien die knopen precies onder de heupband van de rugzak zitten. Dat ze verder weinig last hadden van de rugzak bleek wel toen we even op een bankje gingen uitrusten: daar waar ik als eerste de rugzak van me afgooide, gingen zij vrolijk met rugzak en al op het bankje zitten
We hadden niet heel erg ver gewandeld, een km of 4, maar voor nu vond ik het wel genoeg. Het was een erg bijzonder weekend geweest, veel geleerd, veel dingen ontdekt die ik nog beter wil regelen, maar vooral twee erg enthousiaste kinderen. Ze riepen beiden dat ze dit vaker willen doen, en waren moe maar enorm voldaan.