Heel herkenbaar, ook ik ken die situaties (ongeacht hoe ze ontstaan zijn) je vreet alles op zulke momenten maar sommige dingen zorgen voor meer watertanden dan andere dingen.
Vlees is absoluut yummie op zo'n moment, je geweten is allang op de achtergrond geschoven.
Ik ben een omnivoor, en dat is niet omdat ik vegetarisch eten nooit overwogen heb, maar omdat ik van mezelf inmiddels weet dat ik alles vreet wat mij lichaam mij ingeeft mij op dat moment te eten.
Dat is mij opgevallen tijdens mijn eigen persoonlijke 'hungergames' en dat wil ik toch graag met jullie delen.
Te diep wil ik er echter ook niet op ingaan, het zijn zwarte pagina's in mijn leven.
Mijn lichaam lijkt aan te geven waar het behoefte aan heeft, eten sowieso, maar soms lijkt het ook alsof mijn lichaam aanstuurt wat ik eet.
Tijd geen vitamines gehad ? Ik grijp sneller een mandarijntje.
Maar als ik niet af en toe wat vlees eet dan merk ik gewoon dat ik 'zwakker' word.
Let wel. ,met dingen als granen (muesli, brood, crackers) is dat nog veel erger.
Wat ik gemerkt heb is dat het ontzettend moeilijk is om de eerste dagen zonder eten te gaan. Ik ben er niet trots op dat ik mezelf weleens in die situatie heb begeven, maar toch heb ik daar wel wat ervaring in moet ik toegeven.
Ik ben nooit verder gegaan dan de grens die ook Ray hier aangeeft gegaan. 5 dagen.
Heb er weleens verslagen over gelezen, het schijnt makkelijker te worden na een week.
die momenten ken ik niet. zover ben ik gelukkig niet gegaan.
Altijd zorgde de ratrace van het leven ervoor dat ik weer moest presteren en dus moest eten of ik zou omvallen.
Of ik daar dankbaar voor ben ik is een tweede.......
Zoals ik het nu zie, lijkt het erop dat je er bijna niet omheen kan om te eten wat je voor je neus krijgt na tijden van ontbering. Vreten wat de pot schaft. En tot je nemen waar je lichaam inmiddels om schreeuwt. Niet nadenken, niet voelen, smaak word ondergeschikt, ook al is het vies, je werkt het naar binnen. Koud of warm. Lekker of vies. Betrouwbaar of bedenkelijk.
Of het een betere keus is om vol te houden en geen vlees te nuttigen en te wachten op het moment dat je 'went' aan het hongergevoel kan ik dus niet zeggen.
Daarom vind ik het moeilijk om te zeggen dat vegetarisch eten een slechte keus is. Ik vind het niet eerlijk om daar echt over te zeggen, ik weet waar ik het over heb, zo zit het en niet anders. Echte, echte honger ken ik nog niet. Trek wel, enorme trek zelfs.
Wat me wel opvalt in mijn eigen omgeving is dat de ervaringen van weinig eten en ontberingen ondergaan niet bekend is bij de meeste mensen.
Een teken van de welvaart van de gemiddelde burger denk ik dan tevreden. Fijn voor ze
De meesten worden al gek als er maar 1 maaltijd is overgeslagen.
Maar aan de andere kant is die gemiddelde burger natuurlijk wel een slappe zak die zich nooit kan beroepen op het zijn van een ervaringdeskundige.
ik zie daar een gevaar in.
Nou maak ik van een korte boodschap een heel lang verhaal. (de wijn is echt heerlijk en gaat veel te snel deze avond)
Hier komt het voor mij op neer.
Vangen en slachten zijn zeker nodig om tot het meest lastigste punt van dit verhaal te komen en dat is het uiteindelijke beëindigen van het leven van het dier dat je gaat consumeren. Je maakt iets dood.
Daar kunnen we ruzie over maken, daar kunnen we van alles op loslaten, maar dat is gewoon ontzettend moeilijk.
Leren slachten en de wil om dat te leren kan alleen maar aangemoedigd worden.
Dus: Hup @Zinzzy ! Je bent gewoon op de goeie weg als je dit vraagt, ook al loopt kritische Ambertje wat commentaar te geven.
Hoop dat alles wel is en je voortgang boekt en dat we snel weer wat van je horen. Ik begin je te missen.