Allereerst -uiteraard- mijn dank aan @Nickx om zijn product te mogen ontvangen en gebruiken. Ik heb diep respect gekregen voor die onbekende weldoener.
Het vakmanschap waarmee dit gemaakt is, de afwerking, de zorg voor details - het oog van de meester spat er van af. Hier de link naar het origineel. Hieronder de KLACKX, zoals ik deze ontving.
Rete Strak Uitgevoerd Kunst Werkje
Hij is 8mm dik, gewicht nog geen pond. 16 cm lengte. Het schroef systeem loopt soepeltjes; wat opvalt is dat de klemmen er zo fragiel uitzien. Gaat dat niet stuk?
Even het bosje in, naast het huis. Geschikte tak, en dan.....tsja....ik stel me voor dat je When Shit Hits The Fan een Leatherman bij hebt met zaagje (nogmaals, niet in de afwasser kiepen) zodat je een gleuf kunt zagen op de dikte van het blad. Ik kan melden dat ik dat gewoon in mijn bankschroef en met handzaag heb gedaan want ik weet wat een enorm gehannes het is om een losse stok met een Leatherman zaagje te bewerken. Ook het strak trekken van het touw om steel en bijl te verenigen, gaat makkelijker als steel en bijlkop vastzitten, dan dat je met handen en voeten in het bos loopt te pielen bij gemis van een bankschroef. Grote plus voor de kant en klaar bijl, maar dit ding steek je makkelijk in je EDC of GHB. En daar is het uiteraard voor bedoeld.
Het vastmaken van de Klax - sorry - Klackx met het klemsysteem gaat niet zonder veel moeite, dat moet gezegd. Op de homepage van het origineel staat een kale steel geklemd in de bijlkop....nou ik geef het je te doen. Het draaischroefje aan de achterkant is klein en nooit ruw genoeg om goede grip te hebben. Met een multitool kom je er niet bij. Als je erg je best doet, dan wiebelt het nog erg veel. Gelukkig bestaat er paracord (donatie van de Prepshop - hé wat leuk, allemaal dingen die ik zomaar gekregen heb! Dank nog @Simurgh ). Een pittige toepassing van Japanse Bondage technieken en dan krijg je zoiets.
Opgewekt loop ik naar het houthok in de achtertuin. Want klieven zal het kreng! Mijn kachel is niet heel breed, dus de stukken hout zijn op 25 cm gezaagd en er zijn net wat verse bij van zo'n 15 cm doorsnede. Het gaat wel, zondermeer, maar.....na tien - twintig keer flink slaan, zit er veel speling in de kop. Dat is deels te wijten aan het touw, deels aan het klemsysteem, wat toch beweegt en zijn vrijheid zoekt. Iemand merkte al op dat het niet echt was bedoeld op bomen te vellen of brandhout te klieven. Touw weer eraf, klem aandraaien zo goed en zo kwaad als dat gaat, touw zo mogelijk nog strakker eromheen (in de bankschroef, probeer het maar eens met losse handjes en voetjes....). Dan een poging om een stuk hout door te hakken dwars erop.
Het gaat wel, maar inmiddels, na vijf minuten hakken, is de snede helaas erg bot geworden. Wat ik wel ondervond, is dat een bijlsteel van een gekliefde tak, veel meer voldoet. Hoera, dan hoef je niet te zagen! Om de een of andere reden blijft de bijlkop beter zitten. Het is ook een beetje intuïtief gebeuren met het touw, de halen en slagen die je maakt, waarbij het touw 'afstaat' van bijl of steel, probeer je verder spanning te geven door deze weer te omwinden. Er gaat meer dan drie meter paracord inzitten om de Klackx lekker vast te maken.
Even op de steen en dan kan er weer geramd worden. Ik heb een stuk of vijf kleine blokken gehakt, alvorens het touw wederom te los was. Dat kan betekenen dat ik ene enorme klungel ben met touw, of dat het touw teveel rek heeft, of dat dit inherent is aan het concept Klax. Daarom ook dat ik @AWOL vraag om de test te herhalen, hopelijk loopt hij tegen hetzelfde probleem aan, anders mag ik nooit bij de padvinders.
Wonder boven wonder zijn tegen mijn verwachtingen in, de klemmen nog volstrekt intact. De achterste klem krijgt het meest te verduren uiteraard, maar die gaf geen krimp met een half uurtje bij elkaar, flink slaan. Heb ik me ingehouden? Ja. Ik was bang dat de bijlkop ineens los zou schieten richting de buren. En je werkt toch met een droge tak uit het bos, niet met een essen of hickory steel. @Charlie heeft er afgelopen weekend ook nog mee staan slaan, die was ook flink bezig en het kunstwerk van Nickx heeft ook die test doorstaan.
Mijn conclusie: leuk ding voor in de GHB of EDC, maar vooral als je onverhoopt door een bos moet om thuis te komen of als je GHB ineens je BOB wordt, dan heb je tenminste een soort bijl bij je. Ook is een stok met dit ding aan het einde, prima om belagers een tikkie mee te geven. Is het de meer dan 100 euro waard? Natuurlijk niet. Meer dan 50 euro zou het echt niet mogen kosten. De meerwaarde van de Klax of de Klackx is, ten opzichte van een flink fulltang mes, nihil. Zeker als je dat mes combineert met een draadzaag. De mensen die de hoofdprijs betalen voor dit apparaat, zijn survivalisten die de Klax in het notenhouten dashboard kastje van hun Ferrari bewaren. Want je weet maar nooit. En....ja....Shit....het kreng heeft wèl een heel hoog gadget gehalte. Wil ik zoiets in mijn GHB? Ja! Maar dan dus de retail versie, betaalbaar.
Ik had al contact met Nickx via de PM, en die zag ook wat 'verbeterpuntjes'. En aangezien ik Keyser Suze ben, besloot ik, dat dit Duitse product beter kan. Ik vertrouw erop dat Metaal Yoda Nickx zijn idee, de Klax en mijn ontwerp kan combineren tot iets leuks. Ik kan niet anders zeggen dat ik veel lol beleefde aan het hakken met mijn eigen product. Lekker zwaar, dus hout klieven was een fluitje van een cent. Het staal bleek mooi gehard, dus bleef lekker scherp (verenstaal, 10 mm) aan de bijlkant, de kant om mee te hakken was tot het midden hard. Ook deze constructie ging touw-technisch los na wat hout bewerking. Met een gewicht van rond één kilo, is het wel beter werken. Hieronder wat actie foto's.
Alleen al de keuze om het als handbijl te kunnen gebruiken, gaf een meerwaarde. De bijl kon rusten tegen de stok met de erop gelaste steunen en tevens met een deel van de bijlkop, dus geen angst dat er wat breekt bij het slaan.