Bolo

Wetterlings is in 2008 gekocht door ene Gabriel Branby. Saillant detail: Branby is CEO bij.... Gransfors Bruks. Hij leid de ene. Is eigenaar van de andere...

1: Jezelf eerst voorstellen in het daarvoor bedoelde topic. 2: Als je dan toch de zoekfunctie gaat gebruiken kijk even op het forum rond. Staat meer dan genoeg nuttige info op. 3: Wees zelfredzaam. 4: Welkom op het forum.

http://www.martinsheaths.com Er is geen betere. Gesitueerd in NL.

Mij is altijd geleerd dat een "survivalmes" niets anders is dan het mes wat je bij je hebt als je in een "survival" situatie terecht mocht komen. Of draagt iedereen zo'n bulk staal bij zich op straat? Beter een folder op zak dan een Bowie thuis in de kluis.

Is ook helemaal geen kritiek op Ronin of Basupi. Ik heb oprecht vertrouwen in Ronin zijn vaardigheden. Die hij door ellenlange uren aan training en inzet heeft opgedaan. Jaren aan inspanning en studie.... Vatten we hem al? Train as you fight. Zouden meer mensen moeten doen.

Sonny knife defense (why nobody has this footage): Een van mijn favorieten, Saulius "Sonny" Puzikas. Voormalig Spetsnaz en verrekte goed in wat hij doet. Laat hier even zien dat al die "verdedigings" technieken eigenlijk weinig uithalen. Eerlijk.

THE ROVER - Official Full Trailer HD: Interessant...

Goeie toko. Ken hem van Vuwa.net

Wellicht. Moet eerst een stuk video (guide plus) in een andere videoreview monteren.

Niets lekkerder dan thuiskomen en je "speelgoed" is gearriveerd... Goalzero Guide Plus van de Prepshop. En een Maxpedition Sitka Gearslinger. (Nieuwe ghb) Gevonden onder de 100 euro. In NL gaat ie voor 180. Link volgt! Ff thuiskomen :-) und spielen.

Zojuist een ietwat "dringende" mail naar de leverancier van mijn koffertoestel gestuurd (Campinggaz) Ben benieuwd.

Afwachten dus. Heb er een van Campinggaz. Ga wel even bellen of en wat ze er aan gaan doen. Twintig procent is veilig? Kijken of zij dat aan kunnen tonen.

Ik krijg alles kapot. BATA M90 gevechtkisten. Kapot. Haix? Kaputt. Magnum? Prive gedragen. Half jaar, weggegooid geld. Oakley SI. Prut. Nu de Meindls. Ben benieuwd. Prive draag ik nagenoeg alleen maar Merrell. Heb nu net mijn tweede paar aan het sterven gekregen. Tweede paar in zes jaar. En ze ZIJN misbruikt...

Als je vragen hebt over functies binnen de Brigade mag je me pm'en tot je een ons weegt. Maar met alle infanterie gerelateerde zaken (verkenners, luchtmobiel, kct, pantserinfanterie) kun je wel bij me terecht hoor @homerun

Even wat dingen welke me gelijk opvielen. Ik begrijp, aan de hand je inhoud niet gelijk wat het doeleinde van deze BOB is. Ik zie elementen van een INCH gemixed met zaken die vooral meer aan "bushcraft" doen denken. Wat is het idee achter je bug out precies? Heb je een locatie waar je heen wilt? Zijn je calorieen daarop afgestemd? Hoelang ga je onderweg zijn? Onthoud: een geplande bugout is een verplaatsing met een vaststaand eindpunt met een variabel aanvangspunt.

Weegt dat? Gewijzigd om zilver tevreden te stellen.

Dat ik jou, met je rotjes, ongeveer vijf seconden geef voordat je een riedel 5.45x39 door je torso geramd krijgt. Hou je koest, hou je ogen en oren open, verzamel info en laat het saboteren aan de profi's over. Je "verzetten" is veel meer dan vechten. Weet je niks van knokken, knok dan niet. Weet je wel alle routes en sluipweggetjes in jouw buurt, dan kan je wel eens van onschatbare waarde zijn. Laat je "freedom fighter" fantasie los. Je rent de barricades niet op met een buitgemaakte Kalashnikov. Gewijzigd om zilver tevreden te stellen.

En ik zou je ten zeerste willen adviseren je koest te houden. Wil je verzet plegen? Overleef. Gewijzigd om zilver tevreden te stellen.

@12gauge Daarnaast (gokje) zal het logistiek niet realisbeer zijn om binnen 72 uur de infrastructuur dusdanig weer op orde te hebben dat de treinen weer gaan rijden. Denk dat men toch met de ouderwetse 4 tonners aan het werk gaat. (MinDef dan) Gewijzigd om zilver tevreden te stellen.

Bij het KCT hebben ze in de ECO een evenement welke de "bielzenmars" wordt genoemd. Leuk? Nee. EDIT: vergeet gewoon mijn verhaal af te maken... De reden dat dit niet leuk is, is omdat de tussenliggende afstand van de bielzen voorkomt dat je een goede pas kan inzetten. Daarnaast is het idd af te raden niet in het "grind" (ook wel "ballast" ) te gaan lopen. Q Ik heb inderdaad wel op sporen gelopen. Niet in NL overigens. (Noot: ik heb niet gediend bij het KCT noch de ECO gedaan) Daarnaast: Ik zal als eerste erkennen dat het absoluut niet ideaal is. Maar ik beschouw het zeker als optie. Ik snap je bezorgdheid, maar omdat bij een EMP alle systemen ontregeld zijn, dus ook de wissels (en dus de staat hiervan niet te monitoren valt) zullen er geen treinen rijden. Gewoonweg te onveilig. Gewijzigd om zilver tevreden te stellen.

Als dat de "ervaring" is waar over gesproken wordt dan heb ik niks gezegd en bied ik mijn excuses aan. De "preppers" die echte rampenervaring hebben, hebben meestal "Hier rust" voor hun naam staan. @DickBerts: Goethe was zwartgallig, cynisch en een oerchagrijn. Veel overeenkomsten met ondergetekende dus.

Die "ervaring" waar jij het over hebt. Waar moet dat dan uit bestaan? Welke maatstaf is er hier voor? Postcount? Het kunnen regurgiteren van gelezen info? Het neerplempen van Wikipedia links? Ben wel benieuwd naar de rampenervaring die iedereen hier heeft? (Aangezien 99,9% van de aanwezigen hier "slechts" theoretische kennis bezit. Is niet erg hoor. Beter dat niemand praktijkervaring heeft) Gewijzigd om zilver tevreden te stellen.

http://www.astroforum.nl/ Hij is flauw. Ik weet het

@Stuudje Ikzelf heb geen ervaring met diabetes (op de zwangerschapsdiabetes waar mijn vrouw aan heeft geleden na dan) Veel secundaire zaken welke jij benoemt had ik geen weet van, tot nu. Bedankt daarvoor. Er is ook geen "perfecte" oplossing of "goed" antwoord voor dit scenario. Eenieder zal het anders doen. Ben blij dat je hersenen een prikkel hebben gehad Gewijzigd om zilver tevreden te stellen.

Op het moment dat ik door zou krijgen dat het een grid down scenario betreft gelijk handelen. Inventariseren wat er is, wat er vooral NIET is en snel spullen bij elkaar verzamelen. (in het scenario staat beschreven dat de agenten in de na-middag kwamen. Je was om 7 uur wakker) Er staat nog druk op de waterleidingen, dus die zoveel mogelijk leegtrekken en in houders proppen (potten, pannen, lege flessen etc. etc.) Kan ik het niet meenemen, dan hebben eventuele achterblijvende mensen er wat aan. Er heerst nu nog slechts verwarring en nog geen chaos. Mensen weten nog niet wat de gevolgen op langere termijn zullen zijn, er is geen chaos. (de ziekenhuizen zijn nu al volledig in code rood geslagen, mensen zijn al overleden. Het personeel weet niet wat het moet doen) Het is een kwestie van tijd voordat de tamtam gaat werken en paniek wordt gezaaid. Gelukkig zit ik in een buitenwijk en niet de binnenstad. Zodra zekere subgroeperingen erachter komen dat de wetshandhaving er ook uit ligt.... oh shit. Tegen beter weten in, ga ik rond openingstijd TOCH langs apotheken en pompstations en poog daar cash te betalen voor dingen. Insuline zal een uitdaging blijken, maar blarenpleisters, medische spulletjes, voedsel, aanstekers en bleek wil ik ook graag hebben (voor zover dat niet in het ouderlijk huis aanwezig is) Ik hou deze expeditie zo kort mogelijk, en ik zorg dat ik bewapend ben. Onderwijl kijk ik naar de lokale infrastructuur. Waar zijn de bottlenecks hier? Wat zijn de minst gebruikte paden? In het huis verplaats ik mijn gezin naar de eerste etage. Ik begin met mijn vrouw meubilair tegen de voor- en achterdeur op te stapelen. Het zal een horde niet eeuwig tegenhouden, maar het geeft me misschien net die ene minuut extra tijd die ik nodig heb om te kunnen handelen. Ik pak de wegenkaarten uit mijn auto en probeer meerdere routes uit te stippelen. De vrouw houdt zich bezig met de kinderen. Ze hebben veel vragen, en ik heb geen antwoorden. Spanning stijgt geleidelijk. Rustig blijven chef. In de namiddag leek redding nabij. Twee politieauto's! Maar die kwamen juist slecht nieuws brengen: "in feite ben je op jezelf aangewezen". De mensen zijn geagiteerd, sommigen huilen. Sommigen "eisen" dat ze meegenomen moeten worden. De agenten manen de mensen tot kalmte. Gelukkig is de groep relatief klein en nog "beschaafd". De groep gaat uiteen, ik loop snel naar de agenten en probeer ze aan te spreken. Kalm en respectvol. Die jongens hebben nog genoeg voor de boeg. Situational Awareness wil ik hebben. Ik stel gerichte vragen: Wat is de precieze locatie van de opvang? Welke capaciteit heeft het? Welke route zijn ze gereden? Hoe staat het op de snelwegen? Begaanbaar? Of compleet vastgelopen? Lopen er al mensenstromen? En zo ja, waar? Welke opdracht hebben zij precies? Worden zij centraal gecoördineerd en hoe? etc. etc. etc. Ik wil binnen 12 uur weg zijn. Plunderingen zijn nu slechts een kwestie van tijd. Was het alleen mijn vrouw en ik, dan gingen we s´nachts. Zelfs zonder nachtzicht apparatuur, maar de kinderen zitten in een slaapcyclus. Onderbreek die ook maar 1 nacht en de volgende dag heb je een uitdaging. Ik besluit om gedurende de dag te bewegen. Aan de hand van mijn kaart bepaal ik waar het dichtstbijzijnde treinspoor loopt. Door de EMP is treinverkeer uitgesloten, en treinsporen zijn altijd wegwijzers. Daarnaast zijn mensenmassa´s niet geneigd op sporen te lopen omdat men daar normaliter ook niet komt. Nadat iedereen bepakt is en zijn spullen op orde heeft, zorg ik er voor dat iedereen goed eet en goed hydrateerd. Daarna hoop ik dat iedereen goed slaapt. Terwijl zij plat gaan, bestudeer ik nogmaals de kaart en deel ik mijn route in etappes in. Waar zouden veilige plekken zijn om te overnachten? Waar kan ik aan water komen? (bind maar eens 20 liter water aan de rug van een negenjarige. Kijk eens hoever je komt.) Ik ga uit van 3, maar probeer te plannen voor 5. Nog 72 uur aan insuline over. Begin te overdenken wat ik zou doen in het uiterste scenario. Ik begin te denken over waar ik insuline kan weghalen. Verzorgingstehuizen? Apotheken? Ik besluit rust te pakken. Het wordt een lange dag. Dag 2 Als ik al geslapen komt dat door een godswonder. Ik wek mijn gezin anderhalf uur voor zonsopgang. Ik zorg dat ze een sanitaire stop maken en dat ze wat eten binnen krijgen. Ik loop de uitrusting nog een keer na. We sluiten het huis af en vertrekken in de richting die ik gepland heb. Verplaatsen bij duisternis is riskanter, maar ik wil graag weg zijn voor de menigte wakker en alert is. De gemiddelde persoon loopt ongeveer 5km per uur. Op een dag van 12 uur is dit 60 km. Houdt daarbij rekening dat je met twee kinderen onderweg bent (die geen 12 uur achtereen kunnen lopen), de fysieke inspanning van het lopen en de mentale stress van het gebeurde, dan mag je van geluk spreken als je 30 km haalt. Ik pauzeer elke 5 km. Deze etappes houden de kinderen gemotiveerd en scherp. Hoewel mijn gezin nu op zijn fitst is en het meeste afstand kan afleggen wil ik niet riskeren ze te diep te laten gaan. Ik meet de afstand aan de hand van mijn "ranger beads" die ik standaard bij me heb. Aan de hand van de kaart heb ik een punt uitgezocht welke ik ongeveer twee uur voor zonsondergang zal bereiken. De twee uur wil ik gebruiken om een onderkomen te realiseren. We hebben geluk. 5 km voordat ik bij mijn uitgekozen locatie arriveer stuiten we op een bouwkeet langs het spoor. ProRail gaat voorlopig geen onderhoud plegen. Ik forceer de deur en verschaf mezelf toegang. Tijd om te rusten. Mijn gezin slaapt snel in, vermoeid van de inspanningen van de dag. Bij het laatste licht loop ik mijn kaart nog een keer na, om te controleren of mijn route geen aanpassingen benodigd. Dag 3 Ik laat mijn gezin uitslapen totdat ze op natuurlijke wijze wakker worden. Ik zit buiten de bouwkeet op wacht. Ik hoor niets anders dan vogels. Goed teken. Na wat eten en drinken hingen we weer om om onze weg te vervolgen. De stations benaderen we voorzichtig, normaal gesproken lopen hier duizenden mensen per dag doorheen. Tot dusver angstaanjaged stil. Terwijl we Tilburg naderen zien we legervoertuigen op de snelweg rijden! We besluiten om langs het spoor te blijven lopen omdat we niet weten wat hun intenties zijn. Naast een afrit zien we een boogtent. met wat voertuigen eromheen. Ik besluit mijn gezin achter te laten en langzaam de militairen te benaderen. Ze blijken erg vriendelijk en ik roep mijn gezin erbij. Het eerste wat ik vraag is of er medische voorzieningen zijn, ik heb insuline nodig voor mijn dochter. Ze vertellen me dat er een veldhospitaal in het opvangkamp is waar ze me kunnen helpen. Ze kunnen me niet brengen maar geven me precieze aanwijzingen hoe ik er moet komen. Ze kunnen me niet vertellen wat er gebeurd is, maar dat ten zuiden van Tilburg er nog stroom blijkt te zijn. Voorlopig zijn we aan het einde van ons avontuur. De kinderen zijn kapot, en ik heb me ook wel eens beter gevoeld. Behoefte aan een douche en een veldbed....