Erelijst

Ik had pas geleden voor 6,50 euro een hele mooie koperen olielamp gekocht maar helaas lekte hij lampolie. bij de schilderswinkel gevraagd voor een oplossing en dat bleek Waterglas te zijn. dit is een vloeistof in een halve liter fles voor 1,70 euro die uithardt als je het in het brandstofreservoir gooit nadat je deze eerst ontvet hebt met thinner. het waterglas in het reservoir gooien, een paar keer goed rond draaien zodat alle naden en kieren bedekt zijn en dan gooi je de rest er weer uit. na een paar dagen goed drogen heeft zich aan de binnenkant van het brandstofreservoir een vloeistofdichte laag gevormd. waterglas wordt onder meer gebruikt om muren en vloeren van baksteen of beton waterdicht te maken. waterglas niet mengen met water want bepaalde metalen kunnen dan oplossen. gewoon de vloeistof direct uit de fles gebruiken. groeten, odessa

Als jij het op die manier als mod opschrijft zou je bijna denken dat het een verplichting was ipv jouw persoonlijke mening. Daar doelde ik meer op. Zie zelf het nut niet van een zoveelst draadje: [ Hoi ik ben ... en ik prep ook] [Welkom!] [Welkom] [Welkom!] [Welkom] [ Speciale Popeye welkomtekst] [Welkom!] [Welkom] Laat mensen dat lekker zelf beslissen, niet alsof "jezelf" voorstellen op een anoniem forum waar de meeste mensen nogal gehecht zijn aan hun opsec veel toegevoegde waarde heeft.

Voor grote oppervlaktes zou ik eerder kijken naar een 'chicken tractor' systeem zoals Geoff Lawton mooi uitlegt. Het idee is dat je een verplaatsbare kippenren over het gazon verplaatst. De kippen woelen de grond om (oppervlakkiger dan mensen) op zoek naar voedsel en voegen er ook nog mest aan toe. Wanneer dit intensief genoeg gedaan wordt houdt je een stuk grond over dat ontdaan is van de ongewenste begroeiing en tegelijkertijd bemest. Om dit nog verder uit te breiden kan je de kippen een berg geven die is opgebouwd uit keukenafval zoals groente en fruitresten mest en overig tuinafval. Deze berg wordt vervolgens afgestruind door de kippen die de compost in wording continu keren, afbreken en hun eigen toevoeging er aan geven wat het proces versneld. Wat je overhoud is een grove hoogwaardige compost die de 'kale' oppervlakte kan bedekken waarna de kippenren weer verder kan worden opgeschoven om zo geleidelijk het hele land te converteren naar een vruchtbare basis voor een voedselbos. Ik moet er wel bij vertellen dat ik in tegenstelling tot de bedekkingsmethode tot nu toe op geen enkele manier praktijkervaring op heb kunnen doen met deze methode. Daarnaast is deze methode niet makkelijk uit te voeren voor mensen met een kleine tuin en/of die geen kippen hebben omdat er toch wel wat meer bij komt kijken voor het allemaal loopt dan wanneer je de grond bedekt.

Je bent zeker niet pessimistisch!!! Realistisch is het perfecte woord voor wat jij omschrijft!!! Ik ben zelf ook realistisch ingesteld, dus ik zit heel vaak achter mijn scherm mijn tanden knarsen als iemand zit te praten over een SHTF alsof het een kampeer-uitje is. En dat gebeurt hier vaak! Om als eerste antwoord te geven op jouw vraag: Ik ben mentaal gezien heel sterk, vind ik zelf. Vinden mensen om mij heen ook. Ik kan eigenlijk mentaal gezien alles wel aan. Heb zo ongveer alles wel gezien, gedaan of beleefd en kan zeggen dat ik er allemaal doorheen ben gekomen. Vaak heb ik me wel afgevraagd of ik een bepaalde situatie wel aan zou kunnen, maar altijd was het antwoord uiteindelijk "ja". Ik heb doort eenaandoening 8 kinderen verloren voordat ze geboren mochten worden, maar ik heb nu 2 gezonde kinderen. Ik ben neergeshoten, maar opgestaan en hersteld. Ik heb mijn huis verloren, maar heb me terug gevochten en een nieuw huis gevonden. Ik heb schulden gehad, maar ze afbetaald. Ik ben mijn werk meerdere keren verloren, maar vond steeds iets nieuws. Ik heb ver onder het bestaansminimum geleefd, maar vond toch manieren om gelukkig te zijn. Ik heb ex-vriendjes gehad die me hebben mishandeld. Ik ben 3 keer verkracht. Ik heb in de winter in een appartement geleefd zonder gas, elektriciteit en water, maar had een warme deken en kaarsen. Die periode is voorbij. Ik leef nu de "preppers-droom". En toch.... Mijn moeder is vorig jaar ziek geworden. Omdat ik niet geloof in belastingen en sociale voorzieningen (ik betaal forfaitaire belasting, zonder aangifte van mijn inkomsten en bezittingen dus, en ik betaal de solidariteitsbijdrage voor de sociale voorzieningen, wat betekent dat ik mijn recht op sociale voorzieningen heb opgegeven) moet ik haar opvangen en verzorgen. Dit houdt dus in dat ik veel minder tijd heb om te werken op de boerderij en dus heb moeten inkrimpen. Ik verlies nu € 20.000,- per jaar en hebb geen idee hoe ik dit moet gaan oplossen. Mijn moeder zal helaas niet meer beter worden, dus ik moet nu een andere manier verzinnen om rond te komen. Je ziet het, zelfs in het paradijs regent het af en toe. En soms stormt het. Maar toch weet ik zeker dat ik hier ook doorheen zal komen. Vanuit jouw situatie zou ik zelf ook erg bang worden om eerlijk te zijn. Vanuit jouw situatie WAS ik ook bang. Ik ben er geweest. Ik heb het als volgt aangpakt: Ik heb als eerste 25 jaar mezelf kapot gewerkt, zonder ook maar 1 cent te veel uit te geven, heel sober geleefd, heel zuinig, alles zette ik weg. Ik had geen telefoon, geen tv, een éénkamerappartementje, nooit uiteten, geen entertainment (behalve een paar gezelschapsspellen), water uit de kraan, alles zelf maken, noem maar op. Ik kwam rond met minder dan 50 gulden per maand. De rest ging opzij. Na 25 jaar was ik in staat om een boerderijtje in België te kopen. Op datboerderijtje heb ik 15 jaar geleefd, heel gelukkig, maar ik was nog niet van alle angsten af. Mijn doel was het nog niet. Wel een goede oefening. Na 15 jaar had ik genoeg bij elkaar geboerd om een boerderijtje met 50ha land in Frankrijk te kopen. Opknappertje, to say the least... Maar dit was mijn droom. Nu een paar jaar verder zit ik hier en kan geheel zelfvoorzienend zijn. Ik ben nu van mijn angsten af, maar het heeft me wel zo ongeveer mijn hele leven gekost. Waarom ik het toch heb gedaan? In eerste instantie omdat dit mijn wens was. Ik wou vrij zijn en ECHT leven. Nu zeg ik: de kinderen. Ik wil dat de kinderen opgroeien in een wereld waarin ze vrij kunnen zijn. Ik wil niet dat mijn kinderen ook 25 jaar slaaf moeten zijn voordat ze geluk mogen kennen. Waarom vertel ik dit? Dit is de keuze die iedereen heeft. Het vergt heel veel moed en doorzettingsvermogen, maar het resultaat is alles waard. En iedereen kan dit. Ieder mens heeft hier de kracht voor en ieder mens kan dit bereiken. Er huis in ieder van ons een kracht die zo veel groter is dan je je kunt voorstellen! De enige grens die een men heeft is zijn wil. Moed en doorzettingsvermogen komen dan vanzelf. Het advies wat ik jou dus kan geven: Vecht. Als je lang genoeg door gaat, kom je er wel. Wat het leven ook naar je toe gooit, je hebt van binnen de kracht om alles aan te kunnen, daar mag je nooit aan twijfelen. En nu het nog "gemakkelijk" is, raad ik je aan dat al toe te passen. Doe je dat niet, dan zul je het moeilijk gaan krijgen. MAAR!!! Je kunt het allemaal aan. Als een situatie zich voordoet die jij omschrijft, zul je dat wel zien. Ook al zal die periode voor jou dan moeilijker zijn, je zult het toch halen. Zolang de wil er is. Mijn onsamenhangende, openhartige stukje, recht uit mijn hart, typ ik hier nu gauw neer, tussen de bedrijven door, in de hoop dat iemand hier iets aan heeft. Ik lees het niet na, het zal vol fouten zitten, maar dat doe ik bewust omdat ik mij anders ga afvragen of ik dit wel moet schrijven en dan uiteindelijk de boel weer wis en weer niets zeg. Maar ik ben ervan overtuigd dat mijn verhaal misschien wel inspirerend kan werken voor iemand, en als maar 1 persoon er iets aan heeft, ben ik gelukkig dat ik misschien iemands leven op een positieve manier heb mogen beïnvloeden. Mijn boodschap luidt dus dat iedereen mentaal alles aankan. Positiviteit dus. En de wil is het krachtigste bezit dat je hebt. Gebruik het, het is een superkracht.