Erelijst

Deze zijn 15 liter, Gaat rond de 13 a 14 kilo rijst in per tonnetje. Ik heb een verpakking erbij in zitten omdat het ene tonnetje rijst heeft dat 10 minuten moet koken, de ander 15 minuten. Ik weet niet of 't veel uitmaakt maar het zijn twee verschillende merken dus vandaar maar even apart gehouden. EDIT: Net nog even gekeken. Het lijkt inderdaad te werken. Ze zijn niet in gaan deuken maar je kunt de zijkanten wel iets gemakkelijker met je duim indrukken. Iets dat met niet lukt bij dezelfde tonnetjes van 26 liter met de deksel eraf en leeg dus... Luchtdruk binnen is minder geworden.

Op het moment dat ik door zou krijgen dat het een grid down scenario betreft gelijk handelen. Inventariseren wat er is, wat er vooral NIET is en snel spullen bij elkaar verzamelen. (in het scenario staat beschreven dat de agenten in de na-middag kwamen. Je was om 7 uur wakker) Er staat nog druk op de waterleidingen, dus die zoveel mogelijk leegtrekken en in houders proppen (potten, pannen, lege flessen etc. etc.) Kan ik het niet meenemen, dan hebben eventuele achterblijvende mensen er wat aan. Er heerst nu nog slechts verwarring en nog geen chaos. Mensen weten nog niet wat de gevolgen op langere termijn zullen zijn, er is geen chaos. (de ziekenhuizen zijn nu al volledig in code rood geslagen, mensen zijn al overleden. Het personeel weet niet wat het moet doen) Het is een kwestie van tijd voordat de tamtam gaat werken en paniek wordt gezaaid. Gelukkig zit ik in een buitenwijk en niet de binnenstad. Zodra zekere subgroeperingen erachter komen dat de wetshandhaving er ook uit ligt.... oh shit. Tegen beter weten in, ga ik rond openingstijd TOCH langs apotheken en pompstations en poog daar cash te betalen voor dingen. Insuline zal een uitdaging blijken, maar blarenpleisters, medische spulletjes, voedsel, aanstekers en bleek wil ik ook graag hebben (voor zover dat niet in het ouderlijk huis aanwezig is) Ik hou deze expeditie zo kort mogelijk, en ik zorg dat ik bewapend ben. Onderwijl kijk ik naar de lokale infrastructuur. Waar zijn de bottlenecks hier? Wat zijn de minst gebruikte paden? In het huis verplaats ik mijn gezin naar de eerste etage. Ik begin met mijn vrouw meubilair tegen de voor- en achterdeur op te stapelen. Het zal een horde niet eeuwig tegenhouden, maar het geeft me misschien net die ene minuut extra tijd die ik nodig heb om te kunnen handelen. Ik pak de wegenkaarten uit mijn auto en probeer meerdere routes uit te stippelen. De vrouw houdt zich bezig met de kinderen. Ze hebben veel vragen, en ik heb geen antwoorden. Spanning stijgt geleidelijk. Rustig blijven chef. In de namiddag leek redding nabij. Twee politieauto's! Maar die kwamen juist slecht nieuws brengen: "in feite ben je op jezelf aangewezen". De mensen zijn geagiteerd, sommigen huilen. Sommigen "eisen" dat ze meegenomen moeten worden. De agenten manen de mensen tot kalmte. Gelukkig is de groep relatief klein en nog "beschaafd". De groep gaat uiteen, ik loop snel naar de agenten en probeer ze aan te spreken. Kalm en respectvol. Die jongens hebben nog genoeg voor de boeg. Situational Awareness wil ik hebben. Ik stel gerichte vragen: Wat is de precieze locatie van de opvang? Welke capaciteit heeft het? Welke route zijn ze gereden? Hoe staat het op de snelwegen? Begaanbaar? Of compleet vastgelopen? Lopen er al mensenstromen? En zo ja, waar? Welke opdracht hebben zij precies? Worden zij centraal gecoördineerd en hoe? etc. etc. etc. Ik wil binnen 12 uur weg zijn. Plunderingen zijn nu slechts een kwestie van tijd. Was het alleen mijn vrouw en ik, dan gingen we s´nachts. Zelfs zonder nachtzicht apparatuur, maar de kinderen zitten in een slaapcyclus. Onderbreek die ook maar 1 nacht en de volgende dag heb je een uitdaging. Ik besluit om gedurende de dag te bewegen. Aan de hand van mijn kaart bepaal ik waar het dichtstbijzijnde treinspoor loopt. Door de EMP is treinverkeer uitgesloten, en treinsporen zijn altijd wegwijzers. Daarnaast zijn mensenmassa´s niet geneigd op sporen te lopen omdat men daar normaliter ook niet komt. Nadat iedereen bepakt is en zijn spullen op orde heeft, zorg ik er voor dat iedereen goed eet en goed hydrateerd. Daarna hoop ik dat iedereen goed slaapt. Terwijl zij plat gaan, bestudeer ik nogmaals de kaart en deel ik mijn route in etappes in. Waar zouden veilige plekken zijn om te overnachten? Waar kan ik aan water komen? (bind maar eens 20 liter water aan de rug van een negenjarige. Kijk eens hoever je komt.) Ik ga uit van 3, maar probeer te plannen voor 5. Nog 72 uur aan insuline over. Begin te overdenken wat ik zou doen in het uiterste scenario. Ik begin te denken over waar ik insuline kan weghalen. Verzorgingstehuizen? Apotheken? Ik besluit rust te pakken. Het wordt een lange dag. Dag 2 Als ik al geslapen komt dat door een godswonder. Ik wek mijn gezin anderhalf uur voor zonsopgang. Ik zorg dat ze een sanitaire stop maken en dat ze wat eten binnen krijgen. Ik loop de uitrusting nog een keer na. We sluiten het huis af en vertrekken in de richting die ik gepland heb. Verplaatsen bij duisternis is riskanter, maar ik wil graag weg zijn voor de menigte wakker en alert is. De gemiddelde persoon loopt ongeveer 5km per uur. Op een dag van 12 uur is dit 60 km. Houdt daarbij rekening dat je met twee kinderen onderweg bent (die geen 12 uur achtereen kunnen lopen), de fysieke inspanning van het lopen en de mentale stress van het gebeurde, dan mag je van geluk spreken als je 30 km haalt. Ik pauzeer elke 5 km. Deze etappes houden de kinderen gemotiveerd en scherp. Hoewel mijn gezin nu op zijn fitst is en het meeste afstand kan afleggen wil ik niet riskeren ze te diep te laten gaan. Ik meet de afstand aan de hand van mijn "ranger beads" die ik standaard bij me heb. Aan de hand van de kaart heb ik een punt uitgezocht welke ik ongeveer twee uur voor zonsondergang zal bereiken. De twee uur wil ik gebruiken om een onderkomen te realiseren. We hebben geluk. 5 km voordat ik bij mijn uitgekozen locatie arriveer stuiten we op een bouwkeet langs het spoor. ProRail gaat voorlopig geen onderhoud plegen. Ik forceer de deur en verschaf mezelf toegang. Tijd om te rusten. Mijn gezin slaapt snel in, vermoeid van de inspanningen van de dag. Bij het laatste licht loop ik mijn kaart nog een keer na, om te controleren of mijn route geen aanpassingen benodigd. Dag 3 Ik laat mijn gezin uitslapen totdat ze op natuurlijke wijze wakker worden. Ik zit buiten de bouwkeet op wacht. Ik hoor niets anders dan vogels. Goed teken. Na wat eten en drinken hingen we weer om om onze weg te vervolgen. De stations benaderen we voorzichtig, normaal gesproken lopen hier duizenden mensen per dag doorheen. Tot dusver angstaanjaged stil. Terwijl we Tilburg naderen zien we legervoertuigen op de snelweg rijden! We besluiten om langs het spoor te blijven lopen omdat we niet weten wat hun intenties zijn. Naast een afrit zien we een boogtent. met wat voertuigen eromheen. Ik besluit mijn gezin achter te laten en langzaam de militairen te benaderen. Ze blijken erg vriendelijk en ik roep mijn gezin erbij. Het eerste wat ik vraag is of er medische voorzieningen zijn, ik heb insuline nodig voor mijn dochter. Ze vertellen me dat er een veldhospitaal in het opvangkamp is waar ze me kunnen helpen. Ze kunnen me niet brengen maar geven me precieze aanwijzingen hoe ik er moet komen. Ze kunnen me niet vertellen wat er gebeurd is, maar dat ten zuiden van Tilburg er nog stroom blijkt te zijn. Voorlopig zijn we aan het einde van ons avontuur. De kinderen zijn kapot, en ik heb me ook wel eens beter gevoeld. Behoefte aan een douche en een veldbed....

@hjfkuiper bezint er ge begint, ga eerst bedenken wat je echt wilt ga dan onderzoek doen op internet (reviews lezen/kijken)

@Amazing Dree Je kan nog steeds fietsen op die fiets als de elektra uitgevallen is. Je trapondersteuning doet het niet nee, het is zwaarder, maar tot die tijd dat de elektra door SHTF stuk is, fiets je wél meer, en werk je wél bewust aan een goede conditie omdat je wél vaker de fiets pakt. Er blijven nog genoeg voordelen voor je aanschaf over. Wel goed om te bedenken wat je kan en niet kan, wat de verwachtingen zijn(ga je voor of achteruit) en je plan daarop aan te passen. Zo heb ik bijvoorbeeld met dubbelfiets gefietst met cliënten die blind en gehandicapt waren. Er zijn diverse duofietsen, tandems, naast elkaar, duoligfiets, bakfiets-achtig, of de fietsaanhanger (fiets die je aan een andere fiets vastmaakt. Je kan zelfs twee gewone fietsen aan elkaar laten maken. Ik kan me voorstellen dat jij en partner(oeps ik hoop dat ik niets raars zeg) eens een dubbelfiets als SHTF-optie bekijken, gewoon kijken welke mogelijkheden dat heeft voor jullie. In elk geval, mijn soms bere luie clienten trapten amper dus het fietsen kwam op mij neer, en toch kwamen we met twee personen altijd overal waar we wilden komen. Mijn voorkeur met fietsen met mensen die minder kracht hebben, gaat uit naar een dubbelligfiets met de fietsen naast elkaar. En in het allerlastigste SHTF-geval...kan je altijd nog wat zeilen bijzetten.

Wij hebben naaste branderijen, camping kookstel,bbq, espit deze geweldige stove! Alle onderdelen passen in[het compartiment, zit een handvat aan en weegt dan 13 kg