Erelijst

Ik ben benieuwd hoe mensen in een SHTF situatie de deur uit gaan? de BOB en BOV zie ik wel staan op het forum maar niet de kleding en de PBM's Ik zelf heb mijn lijst zo neer gezet: (van top tot teen) Mijn doel is om mensen te weerhouden/afteschrikken van een aanval op mij! maar in WCS zal dit bescherming bieden. Ik weet dat er veel/vaak staat om niet in Camo te verplaatsen. Ik ga dat wel doen (Mijn doel is om mensen te weerhouden/afteschrikken van een aanval op mij!) en zal dus mijn professionele outfit pakken (Helaas niet totaal IVM inleveren spullen einde dienst (Scherfvest) maar close kom ik wel) - Helm Keflar (FR model - CCE) (of mijn baret) - Bivac muts (CCE) - Uniform (CCE) - Scherfwerend vest met trauma plaaten (Voor en achter) (NLD - DPM) - Combat vest (FR - CCE) - Holster (Medium - CCE) - Combat kisten (Ligt gewicht) ik hoor graag feedback en of kritiek.. Gr D.S.101 @Mr. Gold - Als er al een topic bestaat (in deze vorm) graag door verwijzen BvD.

Mocht je honger hebben en een zware behoefte om te lachen, pak een grote tas en dit boek, en ga erop uit. Nee, dit is geen gein. Door het hele jaar heen is er wel wat te eten te vinden in de plantenwereld. En het lachen? Ook daar voorziet dit boek prima in. Volgens eigen zeggen van de schrijfster, Roos Boum, is dit boek ontstaan als geheugensteuntje voor eigen gebruik. En waarschijnlijk omdat je het beste die zaken onthoudt waar je om moet lachen, is het boek doorspekt met humor. Zo is er over de distel te lezen: Giftigheid? Stekels kunnen verd.. irriteren. En over de brandnetel: Typisch kenmerk? Niet in de (blote) hand houden. Roos Boum leeft een leven waar veel mensen van dromen. Vanaf 2000 verblijft zij op een rustiek boerderijtje in Zuid-Frankrijk. Ver van het jachtige stadsleven en met een minimum aan huishoudelijke verplichtingen. Tot 2000 werkzaam als paardentrainer en woonconsulente, besloot ze in 2006 dat het tijd was om haar pen op te pakken en de boeken die daarom vroegen het levenslicht te laten zien. En met succes. Reeds 8 boeken en diverse verhalen zagen het daglicht. Van autobiografie, roman en fictie, tot reis/land/cultuurverslag en plantengids. In 2011 redacteur voor het tijdschrift "Pure Thrillers", jurylid van de PTA, en schrijfcoach voor de fantasy manuscriptenwedstrijd van Castlefest/Pure Fantasy. Daarnaast staat ze collega-auteurs bij met proeflezen en redigeren. De beste manier om een boek te leren kennen waarin 110 eetbare planten staan is ermee de hort op te gaan. Aldus. Ik start in mijn tuin. En dat begint al niet goed. Van huis uit meegekregen, heb ik van de complete tuin een moestuin gemaakt. Zo midden in de winter staat er nog wat boerenkool, wat kale bomen en wat struiken die op de lente wachten. Dit jaar maar eens wat minder onkruid wieden. Pardon, kruid. Dan maar naar de weilanden die hier niet ver vandaan liggen. Onderweg, lopend door de straat, kom ik langs een groot aantal voortuinen, en een aantal gemeenteplantsoenen. Nu begint het ergens op te lijken. Het is ongelooflijk wat ik zo al in het boekje terugvind. Mensen moesten eens weten wat ze aan eten en medicatie in de tuin hebben staan. Al gaat dit boekje expliciet over wilde planten, enkelen daarvan zijn ook in netjes aangelegde tuinen terug te vinden. Waar ze bedoeld of onbedoeld naar binnen kruipen. Na het voorwoord en de inhoudsopgave volgt een medische index en een kalender die per maand aangeeft wat er zoal te vinden is. Dankzij deze kalender en de goede index heb ik geen enkele moeite om een lekker maaltje samen te stellen. Daarnaast middeltjes tegen hoofdpijn, slechte adem, buikloop, en diverse andere onaangename zaken. Volgende keer als ik een avondje ben wezen stappen, weet ik wat ik moet doen. Helaas is het een beetje onbeleefd om zomaar tuinen leeg te plukken. De weilanden wachten. Gewoonlijk ziet een weiland er vrij eentonig uit. Laag bij de grond groeiend groen, weinig variatie. Niet met dit boekje in de hand. Nu ik nauwkeurig kijk, en alles wat ik in en rond het weiland tegenkom opzoek, blijkt er ook hier een veelvoud aan eetbaars te vinden. Zelfs in de winter. Ook al staan er geen recepten in dit boek, het water loopt me in de mond. En over griepjes en bloeddruk hoef ik me ook niet meer druk te maken. Onder de ouderwets aandoende en uitgebreide botanische tekeningen, staan kort en overzichtelijk de eigenschappen en toepassingen opgesomd. Gebruik, giftigheid, hoogte, waar vind je hem, bloei, vruchten, wat is eetbaar, smaakt rauw, medicijn, bereiding, typisch kenmerk. En door de volledigheid van de tekeningen is het eenvoudig erachter te komen met welk plantje je te maken hebt. Plantvorm, bladvorm, bloem, vrucht, stam, wortel, alles staat erin. Geen mogelijkheid tot vergissen, tenzij je echt niet goed kijkt. Rest er nog 1 test. Het bos. Maar waarom daar nog over uitgeweid? Is het verrassend dat ook hier veel te vinden valt? Veel bomen, uiteraard. Ik ga naar huis, en dek de tafel. Kortom, dit boekje is een must bij een lege maag en in zorgelijke tijden. Terwijl het daarnaast uitstekend dienst doet als zakapotheek. Had ik al verteld dat ik regelmatig dubbel gelegen heb? Zelfs de disclaimer heeft humor. PlukPlanten voor als de Pleuris uitPreekt Paperback, 144 Blz. Te verkrijgen via de vertegenwoordigster van Roos Boum op dijkvanmonique1963@gmail.com € 19,00 (ex. 2,50 € verzendkosten)

Net iets meegemaakt: Ik moest ergens een stuk hout wegzagen. Ik had geen zin om mijn gereedschapskist te halen, dus wou ik dit met mijn sawvivor doen. Voor degene die dit niet kennen, dit is een opvouwbare handzaag. Ik ben hier altijd heel tevreden over geweest. Ik gebruik de bahco laplander vaker omdat deze sneller in gebruik is en voor licht zaagwerk ook prima werkt, maar de sawvivor zaagt grotere stukken erg goed. Hoe dan ook, je spant het zaagblad door aan dat rode ding te draaien. Ik heb altijd gedacht dat dit een vleugelmoer was, met een rode plastic laag er omheen voor comfort. Na flink aan die moer gedraaid te hebben stond ik echter met het ding in mijn hand. Het is helemaal geen vleugelmoer!!! Het is een stukje plastic! De vorm onder is inbus, welke aansluit op de inbusbout (de spanner). Dit plastic is blijkbaar doorgedraaid verlamd. . . . . Nu kan ik er dus niets meer mee. Ik blijf deze zaag wel gebruiken en stop wel een inbus-sleuteltje in het hoesje. Als zoiets echter gebeurd in the wilderness ben je mooi de klos. Wat ik vandaag geleerd heb is dus dat het belangrijk is om te weten hoe je materiaal opgebouwd is. Eigenlijk spreekt dit voor zich, maar ik was er automatisch vanuit gegaan dat er een metalen vleugelmoertje op zat. Als ik geweten had dit plastic was, had ik er al lang een inbussleutel bijgelegd. Overigens vind ik het sowieso bedenkelijk dat er gekozen is voor een plastic sleutel. Ik dacht, ik post dit hier even als een waarschuwing. Er zijn hier vast meer mensen die een sawvivor hebben. Misschien wisten zij ook niet hoe fragiel deze constructie is.

Als ik dit lees, denk ik "urbanwarrior" . Heb je jezelf als eens afgevraagd of je misschien niet téveel opvalt zo? Ik kan het natuurlijk mis hebben.....