Erelijst

Echt een superboek voor iedereen die iets met zelfvoorziening wil doen. Misschien heb je Dick Strawbridge ('kolonel Dick') wel eens op tv gezien. Als knutselaar op Discovery bij 'Scrapheap Chalenge'. En op de BBC is de serie 'it's not easy being green' uitgezonden. Waarin te zien was hoe de gepensioneerde kolonel met zijn gezin verhuist naar het landhuis in Cornwall (Engeland) om zelfvoorzienend te gaan leven. De hele serie van 3 seizoenen is nog online te vinden ook! Tig jaar geleden was 'The complete book of self-sufficiency' van John Seymour HET boek om kennis te maken met zelfvoorziening (ook in pdf). Inmiddels is er wel een nieuwere uitgave uitgebracht, maar het doet nog heel oudbollig aan. Inmiddels zijn er andere technieken, permacultuur, hoe je biodiesel maakt, zonnepanelen en veel meer. Dit boek toont allerlei technieken en ambachten voor zelfvoorziening. Het boek is groot en dik, en geeft een mooi overzicht van allerlei facetten die met zelfvoorziening te maken hebben, maar gaat daarbij niet heel erg de diepte in. Voor veel onderwerpen is dat genoeg. Zoals hoe je een voedseldroger maakt. Maar verwacht niet dat als je het hoofdstuk over je eigen groenten verbouwen hebt gelezen, dat je dat dan ook helemaal kunt. Daarvoor moet je echt nog een paar boeken bij kopen en het vooral zelf doen. Schitterend boek, mooie foto's, met veel humor geschreven. Af en toe slordig vertaalt. Alle projecten in het boek hebben ze dus ook echt zelf gedaan getuige de vele foto's en de serie.

Schoeisel Het laatste weekend van oktober zijn we weer eens naar de Ardennen geweest, samen met Amazing Dree, haar broer en zijn vrouw. Nu we met z'n vieren waren (zonder jong spul), konden we eindelijk eens doen wat we al tijden wilde: een stevige voettocht maken. In een voorgaand bezoek aan de Ardennen hadden we de stuwdam van Nisramont gevonden en ontdekte daar dat er een wandeling uitgestippeld stond rond het 'stuwmeer'. Nu waren we terug om die te lopen. De tocht is 13 tot 16 km en wordt aangemerkt als redelijk zwaar. Volgens de voorlichtingsborden, was het in 4 tot 5 uur te lopen. Toen wij arriveerden op vrijdagmorgen, regende het gestaag en bedroeg de temperatuur slechts 5 graden. Vanwege de regen, hebben we getwijfeld of we het wel moesten doorzetten: we wisten immers niet wat we zoal tegen zouden komen, maar we vermoeden wel dat het glad zou kunnen zijn. In die omgeving staat veel loofbos en er lag al erg veel blad op pad en berg. Maar er was nog een uitwijk mogelijkheid, er een korte route van ongeveer 5 kilometer. We gingen dus op weg met: We zullen wel zien. We startten links van de stuwdam en liepen de route zodoende 'met de klok'. Dat was achteraf een geluk, want het eerste stuk was een echte kuitenbijter. Omhoog, omlaag, omhoog... Toen we de eerste kilometers achter de kiezen hadden, het zweet me op de rug stond en de regen begon door te zetten, moesten we kiezen tussen korte of lange route. Het werd de lange. Tenslotte heb je bij SHTF-situatie het weer ook niet voor het uitkiezen. Ik liep op nieuwe legerkistjes. Daar liep ik nu voor de derde keer een langere tocht op en hoopte dat ze nu eens ingelopen zouden raken. Verder had ik een beperkte BOB bij me. In eerste instantie wilde ik m'n volledige bagpack meenemen, maar de dames in de groep verklaarde me voor gek. Zodoende heb ik de zwaarste onderdelen (handbijl, opvouwbare schop e.d.) maar in de hut achtergelaten. M'n rugzak woog nog zeker 10 kg. De tocht was zwaar. Hoewel het af en toe droog was, kwam de regen toch steeds weer terug en bleef steeds langer aanhouden. Het pad was goed aangegeven m.b.v. kleine bordjes op de bomen, maar het pad was niet zichtbaar door de grote hoeveelheid blad dat er lag. Feitelijk was het grotendeels geen pad, maar gewoon rotsachtig terrein. Het liep naar boven en naar beneden, maar het helde ook naar links of naar rechts. Sommige stukken waren zo steil dat je er in een slinger tegenop moest. Dan gaat ook een rugzak van 10 kg doorwegen. Toch had ik daar niet echt last van. Ik kreeg last van mijn hoeven. Na een pauze op een omgevallen boomstam had ik mijn bagpack even van m'n schouders genomen. Toen we verder wilde en ik opstond kukelde ik bijna voorover van de berg af het stuwmeer in, door gebrek aan tegenwicht. Amazing Dree kon me nog net bij mijn witblonde wapperende haren vatten. Hoewel de kistjes veel steun geven aan de enkels en je droge voeten houdt, omdat ze tot boven de enkels waterdicht zijn, blijven het taaie en zware schoenen. Na een kilometer of 6 kreeg ik echt last van mijn voeten. Elke kilo die je dan meezeult in je rugzak, gaat dan meetellen. Amazing Dree had geen rugzak en zou eventueel de mijne kunnen overnemen. Nu wil het geval dat zij wat ruim in d'r kniebanden zit en gaandeweg moest ze het rustiger aan moest gaan doen om haar knieën niet te forceren. Ik peinsde er dus niet over om haar mijn rugzak te laten dragen, waarvan zij al vond dat er teveel inzat. Bij het ingaan van de laatste drie kilometer kregen we weer een geitenpad dat zigzaggend tegen een helling opliep. Onze vermoeidheid en pijn verbijtend begonnen we te klimmen, terwijl mijn zwager en z'n vrouw al bijna boven waren. Eenmaal boven werden we niet ontzien: na een meter of 500 ging het op dezelfde manier weer naar beneden. De laatste kilometers leken wel zeemijlen en de bij het in zicht komen van de stuwdam wilde ik de horlepiep dansen, ware het niet dat m'n voeten in brand stonden. Het is een mooie tocht, goed te doen voor geoefende wandelaars, die wij feitelijk niet zijn. Het verdiend dus wel aanbeveling goed ingelopen schoeisel te dragen en niet je braces te vergeten als je weet dat je lurpe knieën hebt. Het pad was door de regen en het vele blad af en toe wel glad, dus het is verkiezen de tocht bij droog weer te lopen. Al met al hebben we de tocht in 4,5 uur gelopen, een half uur rust niet meegerekend. Dat viel ons nog niet tegen. Eenieder die een Bug Out Bag samenstelt, gaat er volgens mij van uit dat hij (of zij) die op een goede dag nodig kan hebben en niet alleen om hem achter in z'n auto te mikken, maar ook om hem op z'n bult te hijsen en te voet verder te gaan. In dat geval is het toch handig om te weten wat het betekent om met een last van 10 tot 20 kilo rond te sjouwen. Het regende, het was fris, maar wij waren bezweet. Amazing en ik moesten er onder het lopen beide aan denken: Stel dat je nu niet een rondje terug naar de auto loopt, maar dat je verder moet voor God weet hoe lang. Stel dat je in dit weer en op deze hellingen voor de nacht een onderkomen moet maken, een vuur moet aanleggen om niet onderkoeld te raken, iets te eten moet regelen. Dan kun je maar beter niet gekweld worden door rauwe voeten of kapotte knieën. Samengavat: Nisramont stuwmeer route is een mooie tocht van gemiddeld 14 km, zwaar voor ongeoefende wandelaars, goed ingelopen schoenen aanbevolen, recuperatietijd 3 dagen. De moraal van dit verhaal: Loop je schoenen in en loop eens met volle bepakking. Groeten van Amazing Dree, Charles

@Tom: Als de keramische filters niet nat zijn, maakt vorst niets uit. Eenmaal gebruikt, vriest het keramiek makkelijk stuk, ook bij -3. Gelukkig is deze klein genoeg om op je persoon te dragen en s'nachts in je slaapzak te stoppen. 'k Weet nog niet, of een filter makkelijk te drogen is, zodat je hem na gebruik weer veilig kunt opslaan. Lijkt me in de zomer eerlijk gezegd niet zo moeilijk, alleen als het vriest is dat natuurlijk een stuk lastiger.

Om de boel overzichtelijk te houden Ik heb voedsel voornamelijk in glas, omdat t gezonder is, maar zeker ook omdat het goed herbruikbaar is. latrine graven is een goed idee, maar inderdaad oppassen dat we het niet te dicht bij de groenten doen. Een gietijzeren kachel waar ik op kan koken... Het lijkt ons heerlijk, alleen helaas, dat kan echt niet bij ons binnen. Nu, wij zetten de verwarming pas in november aan, en dan hoeft hij overdag als de zon enigzins schijnt nog niet aan, want de grote HR++ glazen aan de achterzijde van de woning zijn al een kachel opzich. @Raycoupe, ik noem je toch even in t bijzonder boerenkool kan wat vorst hebben, maar wortelen, en pastinaak willen graag koel maar vorstvrij overwinteren, en gaan bij ons dus ook in de zandkisten uit de vorst. Spruitkool is niet allemaal even winterhard, en aardpeer klinkt leuk, maar 2 jaar terug hadden we ze staan, 3 meter hoog... en nog loopt er her en der een uit in t voorjaar (die ik direct weer uit de grond trek). Maw leuk als je de ruimte hebt, maar voor ons teveel van het goede Daarbij zijn het echt krengen om schoon te maken! Dit is een goede reden om nu al een moestuin te beginnen. Ervaring is met moestuinieren echt belangrijk, zeker als een slechte oogst honger betekent! Simple life, @Mandy Lifeboats, is onze insteek! SHTF wordt geen heldenfilm uit Hollywood, het wordt overleven, opbouwen, en als t even kan, ook genieten! Denk 150 jaar terug in de tijd, met de kennis van nu... Zo zien wij het graag!

Je kunt ook een oude voordelig op Marktplaats scoren. Dat hij een beetje roestig is, is niet erg zolang het metaal nog maar gewoon heel/dik is. Je kunt met kachelpoets de kachel zo weer zwart maken. Kijk dan wel goed of het binnenwerk nog goed is en het rooster er nog bij is. Glaasje kapot is ook niet zo erg, bij de meeste kachelzaken verkopen ze die nog.