vheeswijk

@joost5 , @Raycoupe : Alle plastics laten in principe gassen door. De vraag is: Hoeveel? Hieronder is een tabel geplaatst waarin verschillende polymeren met elkaar worden vergeleken voor zuurstof (O2) en Water (H2O) permeabiliteit. PET komt na PVDC {Poly(vinyledene chloride), Saran} als de beste uit de bus in de lijst. Saran (PVDC) kent u van de plastic folie die om een pakje sigaretten en een pakje thee zit om de aroma's binnen te houden. Als een colafles trouwens zijn prik verliest dan zou dat niet zo best zijn voor de fabrikant. U ziet nergens onder druk staande dranken verkocht worden in andere polymere materialen. Voor mij is PET voldoende, wel zo makkelijk en het kost niets. http://www.faybutler.com/pdf_files/HowHoseMaterialsAffectGas3.pdf @vheeswijk (huischemicus)

De meeste "plastic" flessen, bv. voor frisdranken zijn gemaakt van Poly Ethyleen Terephtalaat dat we beter kennen als PET (soms ook PETE), de zg PET-flessen. PET is een materiaal dat geen gassen en waterdamp doorlaat en deze eigenschap heeft het materiaal gemeen met Mylar. Reden waarom ik deze posting plaats in de thread "Mylar en Oxygen adsorbers" en niet in het draadje "Plastic-Flessen-schoonmaken-en-hervullen". Bron PET-flessen verdwijnen in de regel in de recycle-bakken voor plastics, maar we hebben met PET toch een hoogwaardig verpakkings-materiaal dat niets kost. Dat PET geen gas zoals zuurstof doorlaat wordt op indrukwekkende getoond met de PET-fles truc waarmee de effectiviteit van zuurstof adsorbers wordt getest zoals getoond in de onderstaande foto. Foto O2-adsorbers. Indeuken. Ik spoel de PET-fles eerst met water en vul dan deze op tot de nok met water welke 0,5 ml dunne bleek (=10 druppels) bevat. De fles met dop laat ik een nacht liggen. Daarna wordt de inhoud geleegd, waarbij ik de dop met de inhoud afspoel. Het aanhangende vocht sla ik zo goed als mogelijk uit. De fles wordt liggend (!) te drogen gelegd om indalen van ziektekiemen uit de atmosfeer zoveel mogelijk te voorkomen. Ik vul een PET-fles, bv. met macaroni-elleboogjes, rijst of spliterwten, altijd als volgt: Op de bodem plaats ik een droogmiddel (Calciumchloride), vul deze op met prepvoer tot de schouder van de fles. Hierop plaats ik een zuurstofadsorber. De commerciëel verkrijgbare Ageless zuurstofadsorber laat zich ook door de flessehals wurmen. Vervolgens vul ik de fles tot de nok toe vol om het volume lucht in de fles tot een absoluut minimum te reduceren. Materiaal om te raadplegen: Artikelen: Storing Bulk Dry Foods in PETE Bottles using Oxygen Absorbers Drinks (PET) Bottles for Food Storage Video's: Tips for using old Coke bottles for food storage @vheeswijk (huischemicus)

@Raycoupe : Dat is wel het gemakkelijkst. Mijn zelfgemaakte adsorbers zijn niet slecht. Volume - reducties (PET-fles truc) zijn identiek, maar de snelheid is lager en het is een bewerkelijk en vies karwij om ze te maken. Voor preppers is het toch een te complexe receptuur waar je van alles voor in huis moet halen.

@Wafels : Dit is nieuw voor mij, maar als dat zo is dan ga ik er achteraan! Dank voor de tip.

Ik heb een review geschreven over Zuurstofadsorbers i.h.b. van het product Ageless. Een vergelijking met dit product met mijn eigen "Poor man's oxygen adsorber" volgt.

Vervolg [Review] Zuurstofadsorbers en Ageless {Samenvatting} Samenvatting en nawoord. Hierboven kunnen een aantal getallen zomaar uit de lucht komen vallen. Ik wil u niet vervelen met chemische berekeningen die hieraan ten grondslag liggen maar een voor de gemiddelde prepper goed verteerbare, begrijpbare en praktische review schrijven. Met slechts VWO4 kennis scheikunde kunt u dit overigens zelf naberekenen. Ik heb zelf voor de klas gestaan en hoop dat u de gepresenteerde gegevens vertrouwt. Ik heb genoten van dit onderzoek en het schrijven van deze review, mede met dank aan @Simurgh voor het aanleveren van materiaal en posters in de discussies in het draadje "Zuurstofadsorbers", i.h.b. @Nonkel Jones. Ik heb er zelf veel van geleerd. Ageless is zonder meer een zeer goed product. De waanzinnige snelheid waarmee Ageless zuurstof opneemt kan een nadeel zijn voor de "open tijd", d.w.z. de tijd tussen openen van de Mylar-bag en het weer sluiten van uw container met prepvoer. U moet dus snel werken. De conversie van ijzer naar roest is bij lange na niet volledig, maar ijzer is goedkoop. Over de capaciteit lijkt Ageless ZTP veiligheidshalve te zijn gegarandeerd voor 100 ml zuurstof, maar ik heb beslist 350 ml zuurstof gemeten! Dit komt overeen met 1,7 liter lucht zuurstof-vrij. Dit komt neer op veel grotere volumina prepvoer dat tot de nok van containers zijn opgeslagen. De rest-waarde O2 is volgens de specificatie kleiner dan 0,1%. Aeroob leven is dan beslist onmogelijk. Anaeroob leven (gisten, anaerobe bacterien) wordt tevens onmogelijk bij een relatieve vochtigheid lager dan 15%. De combinatie van een goed droogmiddel en een zuurstofadsorber creeert een Mars-atmosfeer waarin geen leven meer mogelijk is. Chemische reacties zoals de epoxydatie van onverzadigdheden in vetten en olieen zijn geminimaliseerd, vooral als de producten bovendien koel en vooral in het donker worden bewaard. U wordt verder verwezen naar de referenties in deze review.

Een van de grootste vijanden van de lange-termijn prepper van voedsel is, behalve water: zuurstof (O2). Enzymen aanwezig in voedel kunnen interacties geven met zuurstof, wat tot een teruggang kan leiden van de kwaliteit van voedsel. Berucht is de (chemische) reactie van zuurstof met onverzadigde vetten/oliën waardoor het product ranzig kan worden zoals koekjes, volle granen en vooral noten. Insecten (ook de eitjes), bacteriën, schimmel (molds) en fungi zijn afhankelijk van zuurstof. Zonder zuurstof kunnen zij niet overleven. Uitzonderingen kunnen gisten en anaerobe bacteriën zijn, maar deze zijn weer afhankelijk van een voldoende hoge luchtvochtigheid. Deze micro-organismen kunnen effectief worden bestreden door een Relatieve Vochtigheid (RV) beneden de 15%. Een effectief droogmiddel is dan zeer gewenst zoals Calciumchloride of een silicagel met een voedseltoelating. De combinatie van een goed droogmiddel gecombineerd met een zuurstofadsorber wordt vooral gewenst voor de volgende producten: Broodprodukten Cake en gebak Kaas Zuivelprodukten Noten en volle granen, oliebevattende vaste droge producten. Zilvervliesrijst en bruine rijstsoorten. Vlees en Vleeswaren De magische grens van goede zuurstofadsorbers ligt onder de 0,3% (volumeprocent). Deze grens is niet bereikbaar door toepassen van vacuüm en het spoelen met droge stikstof of zelfs een combinatie daarvan: eerst spoelen met stikstof en dan vacuüm-zuigen. Daarbij is de toepassing van zuurstofadsorbers wel héél erg simpel (geen gasflessen of vacuüm pomp) en de restwaarde aan zuurstof is absurd laag! Verder inlezen over deze materie: Algemeen oxygen adsorbers: Wikipedia: about-oxygen-absorbers learntoprepare calamityjanet Kopen van zuurstofadsorbers: Zuurstof-adsorbers zijn in Nederland maar moeilijk verkrijgbaar. Na doorspitten van het draadje hierover en het Internet kom ik op de volgende werkende links: keepfreshbags store.lds.org (Mormon?) Ageless conserva.de prepwinkel.nl (+Mylar) Ik heb 6 stuks Ageless zuurstof-adsorbers ten behoeve van dit onderzoek en review bekomen van @Simurgh, waarvoor mijn hartelijke dank. Werken met zuurstofadsorbers. Zuurstofadsorbers worden in de regel in de zg. Mylar-bags vermarkt. Na openen van de Mylar en open contact met de lucht begint het adsorbtie-proces onmiddellijk. Snel werken is dus het motto. Niet gebruikte sachets moeten in principe in de mylar-bag snel worden dichtgeseald. Dat kan in principe ook met een strijkbout, maar het blijft toch wel problematisch voor de beginnende prepper. Een gemakkelijke oplossing is dan toch om de niet-gebruikte sachets in een goed sluitend potje (bv. van HAK) te doen en de "lege" ruimte op te vullen met bv. grint. De specificatie van de sachets leert ons soms hoeveel zuurstof (in ml) het product bindt. Als dat bijvoorbeeld 300 ml is, dan betekent dat zo'n zakje in principe 5*300= 1500 ml= 1,5 Liter lucht zuurstofvrij kan maken. Lucht bevat immers 21% zuurstof. Een opslagvat van 1,5 L bevat, indien gevuld met prepvoer bevat aanzienlijk minder lucht, dus het zou me niet verbazen dat je met zo'n zakje wel 5 tot zelfs 10 liter rijst zuurstofvrij kunt maken. Sommige specs zijn wel misleidend, bv. die van Ageless: "Each absorber is adequate for up to one gallon (four liters) of dry food." Het zal u duidelijk zijn dat een volume van 1 L noten meer "lucht" bevat dan een liter rijst. Ik zie liever een specificatie in mililiters pure zuurstof. Indien een plastic voedselcontainer wordt gebruikt kan door de verwijdering van zuurstof een onderdruk ontstaan van 0,8 atmosfeer waardoor het vat kan indeuken. Dit betekent twee dingen: (1) Het vat is goed luchtdicht en (2) de zuurstofadsorbers werken naar behoren. Indeuken van vaten is al eerder op het forum gemeld door @Nonkel Jones. U hoeft van deze vatvervormingen niet te schrikken. Integendeel! Door het indeuken kunnen wel koekjes in het vat breken of zelfs verkruimelen. Links: [1] [2] Hoe werkt zo'n zuurstofadsorber? Verreweg de meeste commerciëel verkrijgbare zuurstofadsorbers werken op basis van het roesten van ijzer. 1 gram ijzer kan theoretisch 300 ml pure zuurstof binden of 1,5 Liter lucht zuurstofvrij maken. Deze sachets kan men onmiddelijk identificeren met een magneet. Je kunt de sachets optillen met een magneet. Als deze sachet uitgewerkt is, kun je hem (soms) niet meer met een magneetje tillen. Er bestaan ook zuurstofadsorbers die op basis van Ijzer(II)carbonaat of ascorbinezuur werken die uiteraard niet magnetisch zijn. Voor het roesten van ijzer is behalve zuurstof ook wat water nodig. De (chemische) reactie kan nog worden versneld door weinig chloride zout (bv. keukenzout, calciumchloride, etc) en een zwak zuur (bv. azijnzuur). Verder is de verdeling van het ijzer van groot belang, vooral wat de bindingssnelheid van zuurstof betreft. Fijn verdeeld ijzerpoeder is beter dan staalwol en deze is weer veel beter dan kleine spijkertjes. In deze review wordt het product "Ageless" geanalyseerd en getest. Evaluatie van het product Ageless ZTP100. Ageless ZTP100 is een Japans/Amerikaans product van MGC (Mitsubishi Gas Chemical America, Inc.). Het product is op te tillen met een magneetje waaruit blijkt dat het werkt op basis van het roesten van ijzer. De specificatie is als volgt: Ageless Oxygen adsorber type ZPT. Standard type from dry to moist RV 0% to 95%) Mode: rusting of iron. Oxygen absorption Speed: 1-2 days (Normal size). Ranges Relatieve vochtigheid van 0 tot 95% (zéér goed!) Sachets laten gassen door maar géén water. De sachets wegen 7,9 - 8.0 gram (gemiddelde van 5 sachets). Eén zakje werd opengeknipt en de inhoud werd gewogen: 7,1 gram. De inhoud was een mengsel van zéér fijn ijzerpoeder en een lichtgeel product dat werd geïdentificeerd als een klei-achtig materiaal of een zeoliet. Natuurlijke zeolieten kunnen veel water bevatten hetgeen hieronder nog wordt bevestigd. Met een magneetje kon het ijzer gemakkelijk worden gescheiden van het zeoliet. Het gewicht van de achtergebleven zeoliet werd bepaald op 2,3 gram. In een hieronder te beschrijven proef blijkt de zeoliet minstens 0,3 gram water te bevatten. De samenstelling van een 8,0 gram Ageless ZTP100 sachet is dus: 0,9 gram verpakking (gasdoorlatend maar niet waterdoorlatend). 4,8 gram ijzerpoeder (fijnverdeeld, theoretisch goed voor 1440 ml O2) 2,0 gram zeoliet bevattende: 0,3 gram water. 8.0 gram Totaal Uiteraard zult u deze samenstelling niet vinden in de datasheet van Ageless. Deze behoort namelijk geheim te zijn, maar er is nóg een geheim dat veel interessanter is dan de samenstelling van de inhoud van de sachets en dat is de verpakking zelf. Dit geheim werd ontrafeld door het gewicht van een sachet Ageless te volgen (ca. 8 gram) en apart van alleen de inhoud van een sachet (7,1 gram) als functie van de tijd over ongeveer 24 uur. Een sachet Ageless laat een gewichtstoename zien van 0,5 gram zien (zie grafiek). 0,5 gram zuurstof komt overeen met 350 ml zuiver O2 en kan dus ca. 1,7 liter lucht zuurstofvrij maken. Daarbij wordt 1,16 gram ijzer geoxydeerd tot ijzeroxide (Fe2O3). De analyse hierboven laat echter zien dat een sachet echter wel 4,8 gram ijzerpoeder bevat. Dit is wel heel vreemd, maar een test met het magneetje laat zien dat er inderdaad veel onveranderd ijzer is overgebleven dat niet toegankelijk (meer) is voor oxidatie. De sachet was hard en stijf (niet buigbaar) en leek wel vacuum gezogen. Gassen diffunderen van een hoge concentratie naar een lage concentratie. Dat zuurstof de sachet binnendringt zal iedereen wel begrijpen. Maar hierdoor stijgt de concentratie stikstof binnen in het sachet tot nagenoeg 100% terwijl het stikstofgehalte buiten de sachet nog steeds 80% is. Stikstof zal derhalve naar buiten diffunderen waardoor het sachet zichzelf a.h.w. vacuum zuigt en de massa in het sachet samenperst. Na openen van het uitgewerkte sachet blijkt inderdaad het overgebleven ijzerpoeder tot een harde klomp te zijn samengeperst en niet meer toegankelijk te zijn voor zuurstof. Het is voor mij bevreemdend dat Mitsubishi Gas Chemical Company niet op het idee komt om het ijzerpoeder te mengen met een goed gasdoorlatend poeder zoals Avicel (microkristallijne cellulose) of vulkanische as (tufsteen-poeder). Dit zou de efficientie van het product aanzienlijk kunnen verbeteren. Met mijn eigen op staalwol gebaseerde "Poor man's oxygen adsorber" bereik ik veel hogere conversies (maar wel met een veel lagere snelheid ). De proef werd op de balans herhaald met alleen de inhoud van de sachet (7,1 gram). Hierbij bleek het gewicht, tot mijn grote verbazing, niet te stijgen maar te dalen (zie grafiek hierboven). Er bleek in de loop van 24 uur een daling van 300 mg op te treden. Er trad nauwelijks roestvorming op. Dit kan worden verklaard door aan te nemen dat water (in de Zeoliet) gewoon aan de lucht verdampt. Voor roestvorming is water noodzakelijk, maar deze vervliegt kennelijk voordat deze effectief in contact komt met ijzer. Het verpakkingsmateriaal, dat lijkt op papier met een zeer dunne plastic coating laat dus geen water door maar wel gassen als zuurstof en stikstof. De verpakking is dus een essentieel onderdeel in de werking van Ageless als zuurstofadsorber. De PET-fles test. De PET-fles test heb ik al eerder beschreven . Je wurmt een zuurstofadsorber in een PET-flesje van ca. 750 ml, sluit deze goed en wacht tot ie indeukt. Kon ik nog bogen op een betere efficientie van de conversie van ijzer in roest in mijn eigen product, Mitsubishi Gas Chemical Inc. zet mij wel schaamtelijk in de hoek als het om snelheid gaat. De PET-fles deukt al na 1-2 uur in, terwijl mijn product daar een nacht (16 uur) over doet. Het geheim is kennelijk het grote specifieke oppervlak van het uiterst fijne ijzerpoeder in vergelijking met staalwol met hetzelfde gewicht. Vervolg Review: Hieronder

@Miss Jade : Bedoel je deze link ?

Mijn Huntsman (2e hands) heeft niet zo'n gaatje voor de speld. Mijn Handyman overigens wél. Zo'n speld vindt ik wel handig; ik ben echt een prutser .

Vooral Koper en Jodium is interessant omdat dit minder in andere voedingsmiddelen zit. Eigenlijk is het heel vreemd dat dit soort zout zo duur moet zijn. Het is tenslotte chemisch gewoon "onzuiver" zout. @vheeswijk (huischemicus)

@Keyser Suze : NaCl is inderdaad gewoon NaCl. Je hebt dus niet zitten slapen. Zelfs als het het verhit tot 500 grad C, het smelt dan, en weer afkoelt is het gewoon NaCl. In de waterige biofase is het gesplitst in Na+ en Cl- ionen en moet je deze ionen apart beschouwen in het metabolisme en "fate" en niet als NaCl.

Hallo @Heksenboot !: Ik heb stiekem toch een MORA en een zaag van OPINEL. Met de laatste kan zelfs mijn vrouw een 3 inch boompje vellen. . Het was de bedoeling om te laten zien dat als je materiaal weglaat in het handvat dat je tot een reductie in gewicht komt.

Ik ben geobsedeerd door miniaturisatie. Hoe krijg ik een zo hoog mogelijke functionaliteit in zo'n klein mogelijk volume en vooral met een zo'n laag mogelijk gewicht. Het is niet alleen een thema dat bushcrafters en survivalists bezig houden maar ook de NASA en bergbeklimmers. Voor iedere gram die we op de maan brengen hebben we kilo's raketbrandstof nodig. Een deel van de arbeid die een bergbeklimmer moet verrichten om 1 kg naar een hoogte van 5 kilometer te brengen kunnen we zelfs exact berekenen. De formule luidt dan Energie=m.g.h of in ons geval 1x10x5000 = 50000 Joule of 50 kJ. Dat is circa 12 kCal. Maar daarbij komt nog de energie die de bergbeklimmer per kg verricht door gewoon te wandelen over een horizontaal vlak met de lengte van de klimroute. We hebben het nu over slechts over een massa van 1 kg bepakking. Het kan voordelig zijn om uit arbeid/energie - overwegingen te zoeken naar methoden om tot gewichts en volume reductie te kijken naar onze BOB en voorraden. Kunnen we onnut materiaal zoals verpakkingen verwijderen door gedeelten hiervan weg te knippen of om gaten in te boren (vgl. 'Leatherman skeletools'; google)? Kunnen we kiezen voor hogere concentraties van stoffen in water (bv. bioethanol i.p.v. spiritus), ingedikte wasmiddelen ( @Raycoupe ) en hoogcalorisch voedsel. Comprimeren van materialen tot een klein volume: tampons in plaats van watten. Of kiezen voor alternatieven: bv. vederlichte zelfgemaakte alcohol-stoves uit bierblikjes, i.p.v de veel zwaardere en duurdere commerciële varianten. Of functies toevoegen zonder noemenswaardige gewichtstoename: Kunnen we materiaal dat we toch weggooien, zoals verpakkingen, zo modificeren dat ze ook geschikt zijn als brandstof of gebruiken als seinspiegel, notitieblok of filter? Kunnen we water niet beter meenemen in gewone lichte PET-flessen, zodat de lege PET-flessen later ook kunnen worden gebruikt voor het filtreren van natuurlijk water of zelfs voor ontsmetting met SODIS. Het polijsten van de holle onderkant van een alcohol-stove tot een holle spiegel waarmee je vuur kunt maken ( en daar) (zie ook foto hieronder). I'm just shooting from the hip. Het kan verhelderend zijn om vanuit dit perspectief uw Survival Tin, BOB en zelfs uw voorraden nader te beschouwen. En is het meeslepen van een zware K-BAR in een Urban Survival echt wel noodzakelijk? Erg macho, maar is een Zwitsers mes met een hoge tool-dichtheid en lager gewicht niet veel doelmatiger? Met veel fantasie is de "sky the limit". Alle kleine beetjes helpen. Ik heb de wijsheid natuurlijk niet in pacht en daarom vind ik dit onderwerp "miniaturisatie en gewichtsvermindering" erg geschikt om hier "in de groep te gooien". In de hieronder getoonde foto zijn een aantal door mij doorgevoerde verbeteringen gedocumenteerd weergegeven. Sommige toepassingen getoond in de foto behoeven nadere uitleg. Deze zijn in de foto aangegeven met geel gekleurde nummers in een cirkeltje verwijzend naar de nummers hieronder. 1. "Skeletool"-like mes van Gerber. Laat zien hoe je door materiaal weg te laten kunt komen tot gewichtreductie. 2. 8 waterzuiveringstabletten passen uitstekend in een heel kort rietje en geeft een aanmerkelijke gewicht- en volume-reductie. Dit tikt niet aan zult u zeggen, maar als je hier een regel van maakt met veel spullen, dan gaat dat zéker een verschil maken. 3. Verpakkingsmateriaal bv. doosjes kunnen van binnen worden behandeld met een kaarsvet- of waxine-oplossing in wasbenzine. De wasbenzine is na enkele uren vervlogen en laat de paraffines in het karton achter. Vuur maken: Doosje eerst versnijden tot snippers. 4. Wattenstaafjes zijn hol en je kunt ze goed gebruiken om water te filtreren door aan het staafje te zuigen. Ze zijn per 2 stuks verpakt en kunnen middels een verlengstukje (zie foto) aan elkaar worden gezet zodat je wat dieper in een glas of mok kunt komen. 5. Het mini-slijpsteentje is van de Firma Dremel. 6. Tampons kunnen worden gebruikt als tondel, verband-materiaal, en filtermateriaal. Zie filter en draadje @Keyser Suze. 7. De onderkant van een alcohol stove kan worden gepolijst met een suspensie van kalk in water of zelfs met tandpasta (welke meestal ook kalk bevat). De procedure om vuur te maken is en daar beschreven. Het beste materiaal, ook voor een vergrootglas of fresnel lens, is verkoold katoen (charcloth). De holle spiegel moet zo goed mogelijk op de zon worden gericht hetgeen je het beste kunt beoordelen aan de schaduw die de stove werpt. Een klein stukje charcloth (bv. 5 x 5 mm) moet je met een pincet (toch al aanwezig in uw Zwitsers multitool), in het brandpunt houden. Gebruik niet hiervoor je vingers, omdat deze teveel licht tegenhouden. Het brandpunt ligt heel dicht bij de spiegel (ongeveer 1 cm). In de felle zon zie je de charcloth niet gloeien, maar wel roken. Zodra dat gebeurt brengt u de charcloth over naar bv. een klein "vogelnestje" van katoen of jute en dan maar blazen. Er zijn hierover veel YouTube filmpjes en artikelen op het Internet te vinden. Google/YouTube: 'charcloth'. 8. Ik gebruik mijn Zippo's niet meer. Je kunt ze gewoon gevuld met Zippo-fluid, zelfs als je een ranger band gebruikt niet lang bewaren. Ik gebruik nu hiervoor de "True Utility Firestash Keyring Lighter" met de Zippo-fluid, die kleiner en lichter zijn dan de orginele Zippo's en bovendien geen brandstof verliezen. Ik heb ze gezien bij de sleutelhangers-afdeling van de Bijenkorf en ze liggen nu ook bij de Kijkshop. Google: 'keyring lighter'. Een echte aanrader. Video's: 9. Een gedeeltelijk opengeklapte Victorinox Huntsman met een schaartje is ideaal voor het openen van rietjes, de flesopener annex schroevendraaier voor het doseren van poeders, en de kurkentrekker. Een kurkentrekker gebruik ik nagenoeg nooit, maar ik mis op de Huntsman wel de naald/speld die in andere modellen van Victorinox wel te vinden is. De eerder genoemde wattenstaafjes passen echter goed in de kurketrekker en bieden dan de mogelijkheid om spelden en/of (korte) naalden te accomoderen. In de foto is een knopspeld goed zichtbaar (zie ook de schaduw). Deze is heel nuttig gebleken om rietjes met vloeistoffen te perforeren, zodat nu ook uit rietjes kan worden gedruppeld. Bovenstaande voorbeelden vallen doorgaans meer onder bushcraft-technieken dan onder survivaltechnieken, maar beide gebieden overlappen elkaar gedeeltelijk. De reductie van gewicht en volume of toevoegen van meer functionaliteit aan materialen is echter ook voor de prepper van cruciaal belang. @vheeswijk (huischemicus)

@Heksenboot en @venom : Leuke chemie met veel warmte-effecten, maar als ik keukenzout nodig heb dan koop ik dat gewoon in de winkel.

Het is al een tijd geleden dat ik heb gepost over de toepasbaarheid van rietjes voor de opslag van allerlei materialen van zowel vloeistoffen, vaste stoffen, en voorwerpen (bv. een naaigarnituurtje), etc. Tijd om deze verpakkingsmethode eens nader te evalueren. Daarbij is gebleken dat er zowel tekortkomingen als nieuwe mogelijkheden zich voordoen. Waargenomen werd dat in mijn waterdichte survival-tin een versnelde corrosie optrad aan losse stanley-mes blades en de inhoud een "zwembad"-lucht had. De oorzaak was snel gevonden: De dunne bleek in de ingesmolten rietjes was de schuldige. Het corrosieve chloorgas diffundeerde langzaam door de wand van het rietje naar buiten. Over langere tijd zal dan de concentratie aan natriumhypochloriet teruglopen en dit kan vervelende gevolgen hebben bij gebruik van dunne bleek in rietjes voor de desinfectie van water. Preppers die dunne bleek hebben ingesmolten in rietjes kunnen deze nu beter weggooien en overstappen op kleine, bij voorkeur glazen druppelflesjes (bv. 5 ml). Géén druppelflesjes aanschaffen met een rubber ballon-pipetje, omdat hetzelfde probleem zich ook hier kan voordoen. Gebruik flesjes die "vanzelf" druppelen als je ze omkeert. Zulke flesjes met natriumhypochloriet zijn ook commerciëel verkrijgbaar, bv. het product Hadex voor de overigens belachelijke hoge prijs van 8 Euro per 30 ml (vgl. het volkomen identieke product dunne bleek). De versnelde chloor-afgifte uit de rietjes kan alleen worden verklaard door aan te nemen dat er nóg een ander gas is dat bij dit proces is betrokken, nl CO2 uit de lucht. Deze diffundeert dan het rietje binnen en zet natriumhypochloriet om in soda waarbij chloor vrijkomt dat op zijn beurt weer naar buiten diffundeert. Deze alarmerende ontdekking is de aanzet geweest om de gas-doorlaatbaarheid van polypropyleen (PP), waarvan de rietjes zijn gemaakt nader te onderzoeken. Voor de prepper zijn zuurstof en waterdamp natuurlijk van groot belang. Zuurstof diffusie door PP-membraan Zuurstof diffusie door de wand van een rietje werd inderdaad waargenomen door een suspensie van groen gekleurd Ijzer(II) hydroxide in water in te smelten in een rietje. Deze stof reageert met zuurstof en geeft dan het roodbruine Ijzer(III)hydroxyde terug. Als zuurstof door de wand van het rietje gaat dan moet na enige tijd een kleursomslag van donkergroen naar rood-bruin worden waargenomen. Dit bleek na een nacht (16 uur) inderdaad het geval te zijn. Een rietje laat dus, weliswaar erg langzaam, tóch zuurstof door. Erg vervelend, maar dit schept weer nieuwe mogelijkheden zoals de ontwikkeling van een nieuw soort zuurstofadsorber. Van deze proef is een foto (hieronder) gemaakt. Helaas is de kleursverandering in de foto niet zo duidelijk zichtbaar als in werkelijkheid. Waterdamp diffusie door PP-menbraan. Ook bij deze test werd gebruik gemaakt van een kleursomslag, nl van droog blauw gekleurd silicagel naar vochtige rose-violet silicagel. Daarbij kwam ik op een idee om een klein deel van het rietje te vullen met blauwe silica deze met een klein plukje watten af te sluiten zodat er een 2e ruimte ontstaat om stoffen of objecten te drogen of droog te bewaren (zie foto hieronder). Een dergelijke constructie noemt men in de chemie een 'exsiccator'. Om de opstelling te testen werd in de droogruimte in twee controle-rietjes nog een klein propje natte watten geplaatst. Het experiment leert ons dat waterdamp niet wordt doorgelaten door de PP-wand van het rietje, meer nog, dat de constuctie kan worden gebruikt voor het drogen en droog bewaren van stoffen of objecten zoals zaden, insecten of ander biologisch materiaal voor bv. microscopisch onderzoek. Leuk voor biologen in veld-onderzoek, maar voor de prepper natuurlijk niet zo interessant. Samenvatting De PP-wand van rietjes blijken doorlaatbaar voor gassen als chloor, CO2, zuurstof en dus waarschijnlijk alle niet polaire gassen als stikstof, koolmono-oxyde, waterstof, etc. Hierdoor is de opslag van dunne bleek in rietjes contrageïndiceerd (chloor vervliegt met de tijd). Dunne bleek moet je dus bewaren in donkere kleine (liefst glazen) flesjes waarmee gedruppeld kan worden (zonder ballonpipetje). De PP-wand van rietjes laat gelukkig echter géén waterdamp door. Je kunt dus stoffen of objecten dus heel goed droog bewaren, vooral als het rietje een compartiment met droogmiddel bevat dus uitgevoerd is als micro-'exsiccator'). Tenslotte nog een foto met toelichtingen van nieuwe rietjes met inhoud. @vheeswijk (huischemicus)

@Mrsjones : Ether is ook te koop bij Hinmeijer Chemie. Minimumafname 1 liter (33,76 EUR incl BTW). Misshien wat veel, misschien kun je dit samen met andere preppers doen. Verpakken in donkere kleinere flesjes bv. 100 ml met een heel goede scewcap. Bij dezelfde firma is ook te koop: Natriumdichloroisocyanuraat (stabiel alternatief voor dunne bleek, zit in waterzuiveringstabletjes) Silicagel (droogmiddel) zie posting. @vheeswijk (chemicus)

@Mrsjones : Vloeistoffen als ether in de handbagage niet toegestaan en in pricipe zeer brandgevaarlijk. Een probleem kan zich ook voordoen al ether vervoerd wordt in de bagageruimte van vliegtuig. In tegenstelling tot de passagierscabine kan hier de druk én de temperatuur veel lager zijn tijdens de vlucht. De overdruk in de flesjes kan veel groter worden en kan theoretisch leiden tot stukgaan van de flesjes ether. Een voordeel is de lagere temperatuur die weer de overdruk in de flesjes tegengaat. Hoe dat kan uitpakken in de praktijk kan ik niet zeggen. Het toevoegen van alcohol (reeds in Nederland) werkt gelukkig in uw voordeel tijdens de reis. Gebruik géén flesjes met een inhoud groter dan 100 ml. Bij voorkeur donker gekleurde flesjes met een hoge kwaliteit goed sluitende screwcap.

@driehart en @Mrsjones : Ether is de beste optie want voor de genoemde gevallen (botbreuk & dergelijke) is locale anaestesie geen bruikbare optie. De ether kookt bij 35 grad Celcius, en in de zomer loopt de druk in de fles behoorlijk op. Ether moet je ook in het donker bewaren om vorming van peroxiden (explosief) tegen te gaan. Je kunt ook wat (bio)-ethanol bij de ether doen (1/5 volume). Deze houdt zich veel beter op hete zomerdagen en peroxiden worden nauwelijks gevormd. Dit mengsel werd vroeger in de tropen gebruikt voor verdoving bij operaties. Het stond bekend als Hofman's druppels. ("Spirit of ether" or Hoffman's Drops). Je kunt het ook druppelen op een mondkapje voor een lichte narcose.

Juist de kleine sleutelhangers en de multitools waren in het assortiment oververtegenwoordigd. Met de 'sleutelhangers' van Victorinox, Opinel 2-4, Spiderco Ladybug, enz, enz. kun je gemakkelijk een halsslagader openen als je weet hoe je ze moet gebruiken. Ze zijn dus op luchthavens taboe.

Kan best zijn @Greener, maar dit is de informatie die ik heb. Ik heb er de leverancier zelfs om gevraagd. Ik meen te weten dat in de VS ook veel van dit soort messen '2e hands' verkocht worden. Mijn 2 Victorinox maken niet bepaald de indruk dat ze versleten waren. Zagen er als gloednieuw uit, hoewel, als je de tools openklapt kun je in de sleuven wel wat vuil ontdekken waaruit blijkt dat het 2e hands messen zijn.

@Greener : Die komen van de luchthavens. Zaten in de handbagage van reizigers. Mag niet, zelfs kleine modellen die je vaak ook ziet als sleutelhanger.

Ik acht mezelf geen groot messenkenner, ik heb in het verleden hier en daar (o.a. bij de ACTION) goedkope zakmessen gekocht. Die hebben, vooral de tools hierop, niet de finesse en gedetailleerde afwerking van Victorinox. De blades waren gewoon bovendien niet scherp te krijgen. Sinds mijn recente aankoop van 2 Victorinox messen ben ik verbaasd hoe scherp je die dingen krijgt. Ik ben nu ook verslingerd aan dit merk. Het is mij bekend dat het staal van Victorinox niet het hardste is, maar dat is geen probleem als je ze goed onderhoudt.

Over het gebruik van het zeer goedkope en gemakkelijk verkrijgbare calciumchloride (CaCl2, bv. Bison Vochtvreter) heb ik al gepost [1], [2] en [3]. Deze posting beschrijft de voor- en nadelen van CaCl2 en silicagel voor de prepper om voedsel droog te bewaren. De goodkoopste silica voor de particulier is, bij mijn weten, te verkrijgen bij Hinmeijer Chemie en komt in drie kwaliteiten: Silcagel Blauw: 18,90 Eur/500 gram. Géén voedseltoelating! Kleurindicator: Cobaltchloride. Blauw-> donkerrose 20% RV 8% gewichtstoename (tijdens drogen) 35% RV 13% gewichtstoename (tijdens drogen) 50% RV 20% gewichtstoename (tijdens drogen) Silicagel Oranje: 22,40 Eur/500 gram. Voedseltoelating. Kleurindicator: (nog) onbekend. Oranje -> kleurloos 10% RV 6,5% gewichtstoename (tijdens drogen) 80% RV 42% gewichtstoename (tijdens drogen) Slilicagel Kleurloos: 30,79 Eur/1000 gr Géén kleurindicator. Heeft voedseltoelating. 10% RV 6% gewichtstoename (tijdens drogen) 80% RV 32% gewichtstoename (tijdens drogen) * RV = Relatieve Vochtigheid. Silicagel Blauw heeft géén voedseltoelating vanwege de aanwezigheid van cobaltchloride. Als een zakje stukgaat in uw prepsel of per ongeluk wordt geperforeerd, bv. door een vork dan bent in de aap gelogeerd. Deze optie valt dus af voor de prepper. Silicagel Blauw wordt gebruikt voor het droog bewaren van voornamelijk electronica, leer en in de chemische praktijk (exsiccatoren). Electronica of batterijen, daarentegen, moet u niet droog bewaren boven calciumchloride; dat is vragen om moeilijkheden. CaCl2 is behoorlijk corrosief voor metalen! In mijn posting over zuurstofadsorbers wordt juist CaCl2 in de corrosieve coating toegepast om staalwol versneld te doen roesten. Blijven over: Silicagel Oranje en kleurloos silicagel, waarvan het laatste het goodkoopst is maar moet worden gekocht per kilogram. Deze zijn in principe geschikt voor de prepper. U moet echter deze losse silica's zelf verpakken in papieren of linnen zakjes zoals ook gebruikelijk met calciumchloride. Aan de specificaties ziet u aan het verband tussen de relatieve vochtigheid (RV) en opname-capaciteit dat het om evenwichts-instellingen gaat tussen silica en de atmosfeer, iets wat calciumchloride niet doet. Calciumchloride droogt door tot het bittere eind en droogt altijd tot een zeer lage eindwaarde aan vocht. Bij gebruik van voldoende silica zal echter een RV van 10% goed haalbaar zijn en dit is ruim onder de RV-grens van ca. 15-20% waarbij bacterie- en schimmelgroei in prepvoer onmogelijk is geworden. Experiment (Drogen met silica) De gewichtstoename van 5 gram silica werd gemeten tegen de tijd in de loop van ca. 2 dagen en het gewicht werd grafisch weergeven in een tabel en grafiek (Excel, zie foto). Een evenwichts-waarde werd bereikt binnen 2 dagen en lieten alleen wat schommelingen zien als functie van een veranderende RV (meteo Almelo). Deze waarneming bevestigt de reeds genoemde evenwicht tussen RV en opnamecapaciteits-waarde. De resultaten zijn weergegeven in de volgende foto: Voor en nadelen van Silica en Calciumchloride. Silica is véél duurder dan calciumchloride, zelfs als je de goedkoopste kleurloze vorm van Hinmeijer.nl koopt. Silica vervloeit echter nooit in tegenstelling tot calciumchloride in een vochtige ruimte en stoft niet. Calciumchloride (CaCl2, bv. Bison vochtvreter bereikt altijd lage eind-RV waardes en is zeer goedkoop. De droogcapaciteit van calciumchloride is véél groter dan dat van silica, maar deze vergelijking is niet helemaal eerlijk omdat calciumchloride, zelfs als het dreigt te vervloeien, nog steeds krachtig droogt. Beter is te stellen: De droogcapaciteit van beide middelen zijn vergelijkbaar (12-14% wateropname {gewichts%}). Als u om bijzondere redenen tóch silica wilt gebruiken als een commerciëel gebruikelijk droogmiddel dat niet vervloeit als je de geopende pot/vat lang open laat staan, en euro's is geen probleem, dan is de beste optie 1 kg van de kleurloze vorm samen met andere prepper(s) te kopen. Vooraadpot silica na gebruik onmiddelijk goed sluiten! @vheeswijk (huischemicus)

@jobs : Inderdaad. De onversneden biodiesel haalt natuurlijk nooit de performance van 'gewone' diesel in motoren. Als pure brandstof (bv. in een brander) verschillen ze niet veel.

@hamster : Ik heb je document gelezen. Het is een kolfje naar mijn hand . Ik ben nog met het document bezig, maar ik kan nu al het volgende zeggen: Het is een transesterificatie met alcoholen (Ethanol en Methanol) dus water moet je zien te vermijden, die geven alleen maar zepen die voor die storende emulsies zorgen. Gebruik dus bioethanol (96%) i.p.v. spiritus (85%), want deze bevat 15% water! Een nadeel is dat natronloog (waarvoor je de WC-ontstopper kunt gebruiken) minder snel zal oplossen dan in spiritus. In de laatste stap kan een troebele laag ontstaan. Als de scheiding toch nog goed te zien is kun je de bovenlaag voorzichtig afgieten. Het is niet erg als toch nog een beetje van de onderste laag meekomt. Aan dit troebele afgietsel een flinke soeplepel bison vochtvreter toevoegen (calciumchloride). Dit enige uren laten staan met regelmatig omzwenken. De biodiesel moet naar mijn verwachting kristalhelder worden en kan gemakkelijk afgegoten worden. De verkregen biodiesel is voor de meeste toepassingen zuiver genoeg en bevat zeer weinig corrosief chloride. Voor verdere zuivering (misschien voor motorbrandstof) kun je de 'biodiesel' wassen met een beetje water met een theelepeltje calcium chloride of keukenzout (nu mag géén emulsie ontstaan). Laten staan tot lagen zijn gescheiden. Wederom de bovenste laag pakken. en nogmaals drogen op soeplepel calciumchoride. De biodiesel kan sporen chloride bevatten in fijne suspensie. Die kun je verwijderen door deze te filtreren over gips, krijt, of een ander geschikt filtreerhulpmiddel. (misschien werkt gewoon papier ook goed). Ik ben benieuwd! @vheeswijk (huischemicus)