kwakster

De Strider DB in CPM-3V staal uit het filmpje kostte toendertijd rond de 275 euro in Nederland (op messenforum), Strider vouwmessen zijn aanmerkelijk duurder. Ik vermoed overigens dat zo'n simpel keukenbijltje de mishandelingen zoals in het filmpje niet lang uitgehouden zou hebben. Het geheim zit hier in de gebruikte staalsoort (en de uitstekende harding), dat werkelijk belachelijke krachten aankan. Strider maakt bijvoorbeeld ook "bijltjes" van deze staalsoort, maar dan van het soort waarmee je met wat inzet dwars door stenen muren kunt komen zonder dat je zo'n bijltje kapotslaat. Of het verschil tussen een mes van 50 euro en eentje van 500 euro in verhouding net zo groot is als tussen eentje van vijf euro en eentje van 50 euro waag ik te betwijfelen, maar veel (zoniet alles) hangt af van je gebruiksdoel: bij vrijwel alle echte snijtaken zal een Mora van een tientje ruimschoots winnen van deze dure Strider. Echter: wanneer je een mes wilt waarmee je in geval van nood deuren kunt openbreken of jezelf een weg hakken door een bakstenen muur en dat ook nog redelijk kan snijden dan wint dit kleine Stridertje. Het is aan de eindgebruiker om te beoordelen of e.e.a die meerprijs waard is.

Het zou inderdaad niet verstandig zijn om hetzelfde te proberen met deze GB folder, maar bijvoorbeeld kleine boompjes omhakken is weer geen probleem, ik heb het zelf meerdere malen gedaan met de linerlock versie zonder enige schade aan het mes of de vergrendeling. Het zijn werkelijk opvouwbare tankjes in dit opzicht. CPM-3V is inderdaad fantastisch spul, maar voor goed gehard verenstaal hoef je je ook absoluut niet te schamen.

Ik hou e.e.a in gedachten Frans,

@ Johnny Bravo: je quote de verkeerde, en het is overigens "vleiend" :-)

Ik had jou ook niet op het oog Ries. Maar er zijn wel degelijk genoeg fabrikanten die hun messen scheermesscherp (en zelfs scherper) afleveren: Spyderco en Kershaw zijn er twee uit de betaalbare klasse, en Rockstead er eentje uit de, laten we zeggen, hogere prijsklasse. De snede van deze Strider was niet weliswaar niet scheermessscherp, maar kon nog steeds met gemak een A4-tje klieven, echter esthetisch gezien zag het er gewoon niet uit. Wat S30V als staalsoort betreft; er zijn volksstammen die de grootste moeite hebben om dit op scherpte te krijgen, laat staan te reprofileren. Hoewel het staal an sich een hardheid van 60-61 HRC heeft zit het tjokvol met keiharde vanadiumcarbides die qua hardheid rond de 83-84 HRC liggen, en daar begin je weinig tegen met je Arkansas steentje.

Altijd boeiend om de reacties van niet-messenliefhebbers te lezen; ze bekijken als het ware onze afwijking door een ander facet van het prisma ,en dat is soms best wel verfrissend. Binnen ons clubje messengekken is het weliswaar heel normaal om messen waar voor de buitenwacht eigenlijk niks mis mee is te tunen tot hair splitters & atom slicers, maar ik ben me er gelukkig nog net wel van bewust dat onze hobby nou niet bepaald tot de salonfähige tijdverdrijven behoort. Striders worden door de makers in de markt gezet als overbuilt & praktisch onverwoestbare tools voor (met name) militairen, en dat doen ze zo goed dat er een ware cult rondom dit merk is ontstaan, niet alleen in de VS maar ook in Europa. En eerlijk is eerlijk: de messen kunnen een ongelooflijke hoeveelheid misbruik aan. Bekijk in dit verband bijvoorbeeld onderstaand YouTube clipje, gemaakt door een bekende Amerikaanse Strider dealer over wat je allemaal kunt doen met een Strider DB in 3V staal: Strider fabriekssnedes zijn overigens voor veel gebruikers ruimschoots voldoende, maar omdat de uitstekende staalkwaliteit aanmerkelijk betere snedes toelaat gaan veel gebruikers zelf aan het slijpen (of laten dat doen bij mannetjes zoals ondergetekende) Of e.e.a de prijs waard is mag eenieder voor zichzelf bepalen, maar dat er een markt voor is staat buiten kijf.

Vandaag een Strider GB van een messenforumlid onder handen genomen met de Tormek natslijpmachine. De fabriekssnede van dit mes zag eruit alsof deze er op was gezet door een blinde Tourette patient, dus dat behoefde enige verbetering. Heb het krasjespatroon van de steen bewust niet verfijnd, enkel de braam verwijderd op de leerschijf en daarna nog even met de hand gestropt op een leren strop voorzien van 6 micron diamantpasta voor een licht convexe microbevel. Het rechte deel van de snede meet nu zo'n 25 graden inclusief en het schuine deel ongeveer 30 graden inclusief. Hier een voorbeeld hoe zo'n mes er normaal gesproken uitziet: http://www.truenorthknives.com/vcom/product_info.php?products_id=2783 (schrik niet van de prijs, waar overigens nog verzendkosten & importdiefstal bijkomen voordat je hem thuis hebt)

Waar Gerber tegenwoordig vaak de mist ingaat is zowel met de bouw- als met de staalkwaliteit. De eerste Bear Grills serie is een voorbeeld van die slechte bouwkwaliteit waarbij de messen niet aankunnen waarmee geadverteerd wordt. Er is overigens kort geleden een nieuwe serie uitgebracht, nu met full tang lemmeten, eens kijken hoe dat gaat. Daarnaast heeft Gerber er al jaren een handje van om vrijwel al hun messen te fabriceren uit minderwaardige roestvaste staalsoorten waardoor je als gebruiker veel zult moeten slijpen om e.e.a een beetje op scherpte te houden (als dat al lukt) Zelfs in die modellen waar ze op zich betere staalsoorten gebruiken (bijv S30V) presteren ze het om die niet goed te harden waardoor er niet uitgehaald wordt wat er inzit. Datzelfde S30V staal presteert bij Buck of Spyderco ineens in een geheel andere klasse.

Koop liever een Victorinox SwissTool of Spirit of een Leatherman TTi, de beste multitools die op dit moment voor geld te koop zijn. Vrijwel niets dat Gerber vandaag de dag op de markt brengt valt onder de noemer kwaliteit, dit in tegenstelling tot vroeger tijden (tot ongeveer eind jaren '70 van de vorige eeuw) toen het merk juist synoniem stond voor dat woord.

Vergeet niet dat veel kukri's op een foto sprekend op elkaar kunnen lijken, maar dat betekent geenszins dat ze in het echt hetzelfde zijn of hetzelfde presteren. Ze komen weliswaar allemaal uit kleine werkplaatsjes, maar de ene kami is de andere niet. Bij de grootste leverancier (ik meen niet bij Simon) kun je zelfs kukri's van specifieke kami's bestellen, en in elke kukri staat dan ook zijn naam en/of merkteken.

De kwaliteit van Nepalese kukri's kan inderdaad fluctueren (zeker als je ze van Marktplaats haalt), maar bij de 3 toonaangevende leveranciers van kukri's (waarvan Tora Blades er eentje is) kun je ervan uitgaan dat het zonder meer goed zit met de kwaliteit. Hetgeen ook gebleken is met mijn Camping Kukri. Simon gaat zelf regelmatig naar Nepal om de kami's aldaar te vertellen hoe hij zijn kukri's hebben wil, en de kwaliteitscontrole staat bij hem voorop. Hij heeft dan ook een verdiend goede naam op de verschillende messenfora wereldwijd.

Over die uitsparingen aan het begin van de snede doen voor zover mij bekend 2 verhalen de ronde. De eerste is dat het een soort eerbewijs of teken zou aan een bepaalde Nepalese godheid, en de tweede is dat e.e.a voorkomt dat bloed afkomstig van de snede over je hand druipt waardoor deze glad & glibberig wordt. Kan belangrijk zijn in de strijd :-)

Het was een mooie dag vandaag, dus even de Camping Kukri kunnen uittesten in het bos. Vanwege een overschot aan bejaarden op accufietsen bleek enige terughoudendheid geboden waardoor ik helaas maar 1 boompje heb kunnen afslachten, maar dat ging dan ook voorspoedig. De Camping Kukri bleek erg effectief voor dit soort werk, niet alleen vanwege de kukri-geometrie die zoals bekend tegelijkertijd hakt en snijdt, maar ook vanwege de relatief dunne convexe snede die tevens deskundig gehard bleek. De snede van mijn exemplaar is ongeveer 1,0 centimeter breed voordat het holle gedeelte begint, en bij de sweet spot is deze maximaal 3,5 mm dik, terwijl het boompje op de foto's over een dikke en vrij harde kern bleek te beschikken (het oranje gekleurde hout) Hoewel ik op mijn hardst heb staan hakken bleek de kukri na afloop geenszins onder de indruk. De snede was zo te voelen nog net zo scherp als ervoor, hetgeen ook bleek uit de nageltest. Geen spoor van snedeuitbraak of flattening, geen verbuigingingen, en ook de greep zat nog muurvast. Die greep is totnutoe overigens mijn enige puntje van kritiek; de metalen afdekplaat achterop bleek ietwat te scherp gepunt te zijn, hetgeen goed voelbaar was tijdens het hakken. Maar met de vijl op mijn Leatherman Charge bleek dat in een ommezien opgelost. Ik heb zo'n vermoeden dat ik nog veel plezier ga beleven aan deze Camping Kukri, :mrgreen:

(Eerder geplaatst op Messenforum.nl op 22 April 2009) Zojuist aangekomen; mijn nieuwe Camping Kukri, besteld bij de Engelse webshop Tora Blades van Simon Hengle Naast zijn webshop http://www.torablades.com/index.html heeft hij tevens een eigen forum: http://www.torabladesforum.co.uk Dit is de Engelse beschrijving van de Camping Kukri die ik voor het gemak maar even van zijn site geplukt heb: "The Camping kukri is an ideal kukri for camping for those that find the larger kukri a bit cumbersome to carry on their belt, and yet it has great handling and cutting capabilities, enabling you build anything from a temporary shelter, to cutting wood for the fire, producing feather sticks, preparing game, and if necessary giving you the ability to defend yourself from a wild animal. The camping is in fact based on a typical Quarter Master Issued kukri from WWII, used by many Gurkha troops in that period in the Burma campaign and elsewhere. It comes with a 31,5 cm long slightly hollow forged blade, with a 6,0 cm belly, 7,0 mm spine by the handle, tapering to 3,0 mm by the point. The handle is stick tang, just under 13,0 cm long, made of wood and with steel mounts. The kukri is housed in a military style scabbard, with the karda and chakmak knives, blades 8,0 cm and wooden handles of 6,4 cm, the housing comes with the hole to put in the bamboo blow pipe, and the tinderpouch." Simon's importeert zijn kukri's rechtstreeks uit Nepal, alwaar ze volgens zijn eigen kwaliteitsnormen vervaardigd worden door Nepalese kukrismeden, ook wel Kami's geheten. Naast mijn Kothimora Kukri wilde ik ook een echte user hebben, en na wat mailen met Simon kwamen we op de Camping Kukri. Totaalbedrag dat ik kwijt was: 65 Pond (75 Euro) inclusief verzendkosten vanuit Engeland. Simon verzond de kukri op 17 April en ik kreeg hem binnen op 22 April (zat een weekend tussen) Mijn exemplaar valt in de categorie medium en heeft een prettige balans, niet in de laatste plaats vanwege het feit dat de kling licht hol gesmeed is, hetgeen een merkbare gewichtsbesparing oplevert. De kling heeft een vrij egale geborstelde finish met slechts een paar bewerkingssporen, hetgeen goed past bij het karakter van een user. Daarnaast is de gehele kukri mooi recht, iets dat ik bij diverse kukri's afkomstig van Marktplaats ook wel eens anders heb gezien. De kukri is standaard voorzien van een mooie dunne convex geslepen snede, die net scherp genoeg is om een stuk papier te snijden, de nageltest doorstond hij echter niet. E.e.a is natuurlijk snel te verhelpen met een muismatje en wat fijn waterproof schuurpapier, of een boormachine met een rubberschijf hetgeen ik zoals bekend prefereer. ( :mrgreen: ) (Edit: de boosdoener bleek een vrijwel onzichtbare, maar wel voelbare braam over vrijwel de gehele lengte van de snede, nadat deze verwijderd was met een fijn Spyderco slijpstaafje kon ik met de kukri het haar op mijn handrug scheren.) De donkerbruine houten greep ligt mij persoonlijk goed in de hand, en is zoals het hoort volkomen spelingvrij gemonteerd over de tang. Een gepolijste stalen bolster en eindplaat completeren het geheel. De schede voorzien van precieze passing is gemaakt van hout, overtrokken met dun zwart leer en voorzien van een gepolijste messing puntbeschermer alsmede een gevlochten paarse veter voor de broodnodige versiering. De traditionele karda & chakmak zijn natuurlijk aanwezig & functioneel uitgevoerd met houten greepjes en gepolijste stalen bolstertjes. Tussen deze beide in bevindt zich een derde opening voor (blijkbaar) een blaaspijpje, en erachter nog een sleuf met er in een grofgenaaid leren zakje waarin men aanmaakhoutpoeder o.i.d. kan bewaren. Lemmet: differentieel gehard & enigszins hol gesmeed 5160 verenstaal (voormalige truckveer) Greep: onbekende hardhoutsoort Totale lengte: 44,5 cm Lemmetlengte: 31,5 Maximale lemmetdikte: 7,0 mm Gewicht: 510 gram Binnenkort gaat hij mee het bos in, dus wordt vervolgd.

Zou ik niet aan beginnen, niet alleen veel te duur, ook lang niet zo degelijk als je zou denken. Koop liever een echte Nepalese kukri via Tora Blades voor onder de 100 euro inclusief verzenden. Uitbater Simon Hengle laat alles volgens zijn eigen specificaties maken door Nepalese kami's (kunkri-smeden) en verkoopt ze op zijn website in Engeland. Ik heb er zelf ook eentje, en zal even het stukje dat ik er een paar jaar geleden over heb geschreven ook op dit forum zetten. Ook een fantastisch ding voor preppers vanwege de vele verschillende rollen die zo'n ding kan vervullen.

Nope, dat is een Surefire G2 zaklamp, o.a. onderdeel van de standaarduitrusting van Amerikaanse militairen. Werkt uitsluitend op 2 x CR123 lithium batterijen en heeft een behuizing van door-en-door gekleurd Nitrolon kunststof, hetzelfde spul als de onderkant van Glock pistolen. Dit is overigens al een oudje, waarbij ik het standaard gasgevulde lampje van 60 Lumen vervangen heb door een zgn LED drop-in module van 300 Lumen.

Graag gedaan Ries, nuttige info delen met anderen is tenslotte een van de doelstellingen van een forum :-)

Inderdaad, die Byrd serie heeft een uitstekende prijs/kwaliteit verhouding, zelfs als je e.e.a in Nederland koopt. Het gebruikte staal mag dan niet aan de laatste mode in messenland voldoen, als je de snede mooi dun houdt en deze niet te fijn slijpt dan zul je er nog van opkijken hoe lang die dingen een goede gebruiksscherpte behouden. Meteen bij aankoop een klein drupje goede smeerolie op het scharnierpunt valt overigens aan te raden, dit kan nog wel eens een beetje droog zijn.

Mooi dat het lampje veilig binnen is gekomen, en dat je er blij mee bent :-) Vanavond als het goed donker is moet je hem buiten maar eens uitproberen, is ook altijd leuk.

Heb mijn bestelling bij Nkon.nl nu ook binnengekregen. Het is dit Nitecore Intellicharger I2 multiladertje geworden: http://www.nkon.nl/maha-powerex-sanyo-eneloop-chargers/nitecore-intellicharger-i2.html Review hier: http://lygte-info.dk/review/Review%20Charger%20SysMax%20i2%20UK.html En 2 stuks van deze Keeppower 18650 3400 mAh oplaadbare batterijen: http://www.nkon.nl/keeppower-18650-3400-li-ion.html Review hier: http://www.candlepowerforums.com/vb/showthread.php?341580-Test-Review-of-Keeppower-18650-3400mAh-(Black)

Altijd handig voor het verlichten van je toetsenbord ;-)

Ha Phil, zo kom je mekaar nog eens tegen :-)

Mijn truc is om stapjes weg te laten uit het slijpproces. Voorbeeld: waar je normaliter (bijvoorbeeld) slijpt op een muismatje met waterproof SiC schuurpapier van korrel 100, 200, 400, 600, 800, 1000, 1500, 2000, en daarna stropt op (bijvoorbeeld) leer voorzien van een beetje groene chroomoxide, sla je nu (bijvoorbeeld) korrel 1000, 1500, en 2000 over en ga je direct stroppen na korrel 800 (of zelfs na korrel 600 of 400) Hierdoor verkrijg je in plaats van een hooggepolijste snede eentje met een gepolijst krasjespatroon wat zorgt voor merkbaar meer bite dan wanneer je alle tussenstapjes wel netjes doorloopt. Op deze wijze kun je je snede als het ware finetunen voor het specifieke materiaal dat je wilt snijden. Daarnaast heb je natuurlijk nog de andere variabelen zoals staalsoort, hardheid, en snedehoek waardoor je erg veel mogelijkheden hebt om tot de ideale snede (voor jouw toepassing) te komen) Voor bijvoorbeeld het scheren van haar en het bewerken van hout heb je meer aan een hooggepolijste snede, maar voor het snijden van karton, touw en allerlei vezelige materialen heb je meer aan wat minder ver gepolijste snedes.

Klopt niet. Convexe snedes kunnen wel degelijk net zo veel bite als V-snedes hebben, hangt er vanaf hoe je ze slijpt.

Voor AA en AAA batterijen valt ook zeker wat te zeggen, met name de verkrijgbaarheid en de relatief lage prijs zijn beslist voordelen. CR123 lithium batterijen hebben daarentegen een veel langere shelf-life en presteren tevens vele malen beter in zowel zeer koude als zeer warme omstandigheden. AA en AAA batterijen lopen in die situaties gewoon leeg zonder dat je ze hoeft te gebruiken. Die Eneloops zijn inderdaad zeer goede batterijen, maar wel voor toepassingen die niet al te veel stroom trekken is mijn ervaring. Voor mijn Powertac ga ik voor de 18650 lithum-ion accu's voor dagelijks gebruik, en een doos CR123's als back-up. Aan mijn sleutelbos hangt een Fenix LOD-CE met lithium AAA, maar ik wil ook weer een paar oplaadbare 10440 accu's scoren vanwege de veel hogere lichtopbrengst ermee in hetzelfde lampje.