kwakster

Mijn advies zou zijn om niet al teveel tijd te spenderen aan zowel de Herbertz als de Gerber, en je te concentreren op het S30V lemmet van de Leatherman. Zelfs als je de twee eerste messen ooit goed scherp krijgt dan zul je merken dat je ze binnen no-time opnieuw zult moeten slijpen, want beiden merken staan vandaag de dag nou niet bepaald bekend om hun staalkeuze & geweldige harding ervan. Het S30V staal in de Charge is echter een goede keus en ook prima gehard, maar het goed slijpen ervan stuit bij vrij veel mensen op problemen. Niet zozeer vanwege de hardheid van het staal zelf (rond de 60 HRC), maar vanwege de vrij grote hoeveelheid letterlijk keiharde & zeer slijtvaste vanadiumcarbides die er in zitten, en welke een hardheid hebben van +/- 83-84 HRC. Voor het slijpen van deze staalsoort raad ik je minimaal silicium carbide als slijpmiddel aan, maar betere ware nog diamant.

@Kvgorp: wat voor mes wil je precies kunnen slijpen, uit wat voor staal is het gemaakt, en wat is het gebruiksdoel ?

@Kvgorp: Stel je vragen gewoon in deze thread zou ik zeggen, dan kan eenieder zijn of haar duit in het zakje doen.

Met de relatief grove fabriekssnede had ik dat probleem ook, maar met een licht convexe en vooral fijner geslepen snede was dat over.

@Raycoupe: goede slijpstenen hoeven echt niet zo duur te zijn. Norton maakt prima slijpstenen van silicium carbide (Economy, Crystolon), en die vind je in overvloed op E-Bay voor een paar tientjes. Tip: koop een groot dubbelzijdig bruikbaar exemplaar (medium/fine) en daarnaast wat vellen waterproof schuurpapier (eveneens silicum carbide) in verschillende groftes. Vouw deze om de steen voor het fijnere of juist grovere slijpwerk dan de steen zelf toelaat.

@Lekker: mijn exemplaar is nog vervaardigd in M390, een zeer goede (en zeer goed geharde) staalsoort welke wordt gemaakt bij Böhler in Oostenrijk. Nu is Survive! Knives overgegaan op CPM-20CV, naar het schijnt het Amerikaanse equivalent van M390. Ik heb mijn GSO 4.1 gekocht toen Survive! Knives nog bekend moest worden en Guy nog werkte met fikse kortingen, en ik wilde weten wat voor een kwaliteit ik zou krijgen voor relatief weinig geld. De staalsoort was mij al bekend en ik had tevens goede verhalen gehoord over Peter's Heat Treat, het bedrijf waar Guy zijn staal laat harden. Tegenwoordig is de vraag naar Survive! Knives al groter dan het aanbod, en voor Guy (en veel van zijn Amerikaanse klanten) is het belangrijk dat zijn producten 100 % Made in USA zijn, vandaar zijn overstap. Als je van plan bent om je mes bij tijd en wijle zwaar te gaan belasten d.m.v. hak& breekwerk enz kies dan zonder meer CPM-3V gereedschapstaal. De corrosiebestendigheid is wat minder dan bij roestvaste metaalsoorten (is ook mede afhankelijk van de oppervlaktefinish), maar voor de rest kan ik eigenlijk geen minpunten opnoemen. In de grotere modellen van Survive! wordt ook niks anders gebruikt. Ga je echter meer voor slijtvastheid en corrosiebestendigheid in een compact mesje dat toch echt nog behoorlijk wat kan hebben dan kun je CPM-20CV overwegen. Voor wat betreft de vraag Survive! Knives of Bark River Knives hangt veel af van prijsniveau, persoonlijke smaak, en ook hoe je tegenover full convex messen staat. Zelf heb ik ze nooit samen kunnen testen in de praktijk, maar @johannes heeft toevallig naast al zijn Bark River messen ook zo'n zelfde GSO 4.1 in M390 staal als ik. Mogelijk dat hij daar wat meer over kan zeggen.

Voor gebruiksmessen kun je prima uit de voeten met alleen korrel 400/600/800/1000 Kan natuurlijk netjes op volgorde, maar probeer bijvoorbeeld ook eens uitsluitend korrel 400 en dan meteen afbramen. Dit laatste werkt zowel prima op messen uit zachter staal als op diverse carbiderijke staalsoorten. Probeer en experimenteer, daar leer je het meeste van, en geloof zeker geen zelfbenoemde expert op zijn blauwe ogen (ik heb trouwens groene) Voor fijnere snedes gebruik ik zelf daarna nog korrel 1200/1500/2000 en daarna eventueel nog (diamant) polijstpasta op de achterkant van het gebruikte korrel 2000 schuurpapier.

Prima tip weer hier boven, waterproof schuurpapier gebruik ik zelf ook met enige regelmaat (geplakt over de diamantstenen van mijn Wicked Edge) Experimenteer ook vooral met de ondergrond waarop je dat schuurpapier gebruikt: hout, leer, rubber, karton, glas, etc. Met water of olie, of geheel droog. De messen van Rockstead worden bijvoorbeeld ook met waterproof schuurpapier geslepen.

Het beste advies is al enkele malen gegeven, en zelf een mesje scherp maken is ook echt geen hogere wiskunde. Iedereen met een beetje geduld & een redelijke slijpsteen zou dat voor elkaar moeten kunnen krijgen. Het wordt echter anders als je tegelijkertijd rekening moet gaan houden met diverse aspecten die komen kijken bij het slijpen van de betere kwaliteitsmessen, in willekeurige volgorde: gebruiksdoel, staalsoort, hardheid, slijtvastheid, lemmetgeometrie, snedegeometrie, snedefinish, en niet te vergeten esthetiek (oftewel het oog wil ook wat) Bij knakenmesjes is het voornamelijk zaak het ding überhaupt scherp te krijgen, maar bij messen van enkele honderden tot zelfs duizenden euro's vervaardigd uit de meest exotische metaalsoorten zul je heel goed moeten weten wat je doet, helemaal als het ook nog eens om messen van derden gaat. En dan laat ik voor het gemak keramische messen nog even buiten beschouwing.

Mogelijk dat een bepaald model van Bark River iets voor je is, hier een link naar een betrouwbare US webshop die een aardige collectie voert: http://www.knivesshipfree.com/bark-river-knives/?sort=alphaasc Wil je maximale taaiheid in een mes en kun je leven met een beetje onderhoud op zijn tijd dan kun je eens kijken naar de modellen in CPM-3V staal, is roestbestendigheid belangrijker voor je dan kun je CPM-S35VN of CPM-154 overwegen. Tot omstreeks 150 US dollar: http://www.knivesshipfree.com/bravo-necker-ii/?sort=alphaasc Het bijhouden / slijpen van full convex messen is overigens makkelijker dan het misschien lijkt. Forumlid @Johannes. heeft diverse Bark River messen in zijn collectie, en hij kan je er vast meer over vertellen.

@Lekker: wat wil je precies met zo'n mes kunnen doen, en is die grens van 150 US dollar echt de max ?

De kwaliteit is zoals gewoonlijk prima, maar het is natuurlijk meer een collector's item dan een gebruiksvriendelijk allround zakmes. Ik heb zelf een standaard SwissChamp model, en dat is echt wel zo'n beetje de max qua hanteerbaarheid. Wordt vrijwel dagelijks gebruikt en gaat ook altijd mee op vakanties.

Had mijn Ganzo vanmiddag mee het bos in, waar ik het zo'n 2 a 3 uur gebruikt heb om allerlei groene takjes & takken te snijden, en zelfs een beetje te hakken. In elk geval geen hard use of iets dergelijks. Toen ik van huis ging was de snede treetopping tot hairwhittling scherp, en bij thuiskomst kon ik nog steeds het haar van mijn kuit scheren op huidniveau. Het lemmet is voor dit werk eigenlijk wat te dik net achter de snede (1,16 mm), en het G-10 moet hier en daar nog wat verder afgerond worden om hot spots te voorkomen, maar verder is het gewoon een degelijk mesje met prima gehard staal, wat het ook precies moge zijn.

Pakistaans bierblikjesstaal,

Deze ruski haalt zo'n Ganzo 704 eens even serieus door de mangel, en hoewel ik geen hol versta van wat hij er over heeft te zeggen krijg ik toch sterk de indruk dat hij aan het einde wel tevreden is over het mesje. Gewoon even doorheen zappen voor de actie, leuk om te zien hoe dit goedkope Chinese mesje presteert. (edit: net ontdekt dat er Engelstalige ondertiteling bij zit)

Homeij is gewoon een van de grote Nederlandse importeurs van messen (naast Adola en Mikx), en niet eentje met veel verstand van zaken. Het aangehaalde model is (zoals veel spul met de naam Homeij er op) een schoolvoorbeeld van de allergoedkoopste meuk die ze maar uit China kunnen krijgen & weer doorverkopen. Echt rampzalig spul, enkel goed om onderhands het kanaal in te gooien. En zoals goede Chinese merken als SanRenMu, Enlan, Bee, en Ganzo aantonen hoeft dat helemaal niet, maar dat weten ze bij Homeij dus niet. Alleen Knivesandtools voert SanRenMu onder hun eigen naam als Eden Quality, maar zij importeren het zelf, niet via een importeur. Maar je bent nog goedkoper uit & je hebt meer keus als je het zelf op E-Bay koopt. Met staalsoorten komt het voornamelijk aan op de hittebehandeling. 420HC zoals gehard door Buck (Paul Bos methode) presteert merkbaar beter dan hetzelfde staal van diverse andere fabrikanten. Goed 440C kom je tegen bij veel Duitse merken zoals Böker, AUS8 is goed bij Cold Steel en vintage Kershaw, zonder meer het beste ATS-34 komt van Hill Knives, Dirk de Wit, en Martin Annegarn (zelfde hardingsprotocol), VG-10 is uitstekend bij Tojiro, en het beste S30V zit waarschijnlijk in Crusader Forge, met Strider, Buck en Spyderco op een goede tweede plaats. E.e.a is natuurlijk slechts mijn bescheiden mening :-)

@Jan c: Deze thread gaat enkel over het Ganzo mes, als je meer wilt weten over Paper Wheels zul je lid moeten worden van Messenforum.nl

@Peerke: no worries, dat is niet het geval. Wat je beschrijft klinkt als een prima set-up, maar aangezien ik best wel veel messen slijp zou geef ik de voorkeur aan Tormek & Paper Wheels. Gaat een heel stuk sneller en levert toch hoogwaardige snedes op.

Was al langer benieuwd naar deze Chinese Ganzo G704, dus toen ik hem op E-Bay tegenkwam voor een wel heel zacht prijsje was e.e.a snel geregeld. Het is een regelrechte kloon van de al jaren uit productie zijnde Benchmade HK 14205, een prima mes van een fabrikant die het overigens zelf ook niet zo nauw neemt met copyrights. Prijs van dat nu niet meer verkrijgbare originele mes: tussen de 175 en 200 euro Prijs die ik voor deze kloon betaalde inclusief verzending van Hong Kong naar Nederland: net geen 14,00 euro Overall is het een prima gemaakt mesje dat uit de doos al nagenoeg spelingvrij was, en na wat afstellen en een drupje 5 weight Nano-Oil hier en daar helemaal. De axislock werkt met sterkere veertjes dan de meeste Benchmade modellen die ik heb mogen bepotelen, maar dat is geen probleem. Wel had de fabriekssnede een enigszins grote slijphoek en was ook ronduit bot, maar dat is nu ook opgelost. Specs: Lengte geopend: 20,0 cm Lengte gesloten: 11,3 cm Lemmetlengte: 8,5 cm Lemmetdikte: 3,81 mm Staalsoort: 440C roestvast staal (hoogstwaarschijnlijk het vergelijkbare 9Cr13MoV) Greepmateriaal: G10 glasvezellaminaat op stalen liners Vergrendeling: Axis-lock Zwarte stalen pocketclip aan beide zijden te monteren voor tip-up carry Met nieuwe snede van +/- 30 graden inclusief (Paper Wheel met 15 micron diamantpasta) Het staal is niet buitengewoon hard (gok: 58-59 HRC), maar laat zich goed slijpen tot een meer dan scheermesscherpe snede (enkellaags toiletpapier slicen) die mijn testjes prima doorstaat. Gaat een tijdje de EDC-rotatie in en op een mooie dag kan ik er vast iemand blij mee maken.

Zo rolt de roverheid. Men misbruikt op zichzelf staande incidenten voor het maken van wetgeving die de rechten van onschuldigen steeds verder uitholt, en tegelijkertijd kans ziet om het werkelijke probleem volstrekt ongemoeid te laten. Exact zo is het in Nederland gegaan met het complete verbod op vlindermessen en (half-) automatische messen per 1 mei 2012. Met name in de Randstad had (en heeft) men last van niet nader omschreven lichtgetinte figuren voorzien van uitermate korte lontjes die met enige regelmaat mensen bedreigden en in een aantal gevallen neerstaken, blijkbaar nogal eens met behulp van een vlindermes of eerder genoemd (half-) automatisch mes. De reactie van Den Haag was zoals je zou verwachten niet het opsporen, oppakken en publiekelijk radbraken & vervolgens ophangen van genoemde figuren voor de ogen van hun verplicht toekijkende familie, maar het compleet verbieden van enkele specifiek omschreven modellen messen voor alle Nederlanders. Niet alleen mag je die specifieke messen als goedwillende burger niet meer op straat bij je dragen, zelfs het thuis in de kast hebben liggen is verboden. En weer zijn we een stukje vrijheid kwijt terwijl het werkelijke probleem gewoon doorettert, maar Den Haag heeft in elk geval weer een fraai staaltje politiek voor de bühne laten zien.

Even zonder gekheid: ik heb de snede reeds gepolijst t/m 6 micron diamantpasta, en ik kan het haar op mijn kuit boven de huid scheren. Ik wil er nu achter zien te komen of ik nog fijner moet polijsten of juist een of meerdere stapjes terug moet gaan. We will see,

Mijn opa zei altijd "schik moet je zelf maken" Dus dan doe ik dat maar :-)

Of het mesje scherp is durf ik zelf niet te zeggen. Moet nog eens een keer iemand vinden die me kan leren slijpen,

Met behulp van het Artu boortje en de kolomboormachine van een behulpzame messenmaker is de klus geklaard. Ging niet heel erg gemakkelijk: eerst lijkt er niks te gebeuren tot het materiaal wat gaat opwarmen, en dan komt er een mooie blauwe spaan af en gaat de boor snijden. Het boortje zelf heeft zo te zien niks geleden, alleen wat verkleurd. En de bijbehorende foto's: De patentschroeven van de greepdelen pasten in eerste instantie net niet, maar nadat ik met behulp van een Dremel met diamantfreesje een van de gaten een tikje had opgeruimd wel. Vervolgens de patentschroeven ingekort (het M2 lemmet is natuurlijk beduidend dunner als het originele S30V Strider lemmet), de G-10 greepdelen gemonteerd, en als laatste het teveel aan "vlees" rondom weggeslepen. (behalve bij de vingeruitsparing aangezien ik dat gedeelte niet te smal wil hebben)

Taaiheid is volgens de specificaties inderdaad niet een van de sterke punten van maximaal gehard M2 staal, maar desondanks heb ik in de jaren '80 ook enkele ruwe kapmessen van deze zaagbladen gemaakt, alsmede een soort bowiemes waar ik ook al aardig wat boompjes mee heb omgehakt zonder dat het ding brak. Ik heb hem nog steeds (met de originele zaagtanden er nog op): Bij het mesje dat ik nu aan het maken ben ligt het accent overigens meer op goede snijeigenschappen, en heeft het daarom ook een beduidend dunner uitgeslepen snede. Voor ruw gebruik & hakwerk zal het dus ook niet ingezet worden.