Hoe blijf je ondanks alles toch positief

[Gast Riesie]

Kom op joh, blijf positief!

 

Ken je die opmerking ook? Het is de laatste tijd zo herkenbaar bij iedereen, we houden de moed er in.

Ook al is de situatie bar en boos, je probeert zo positief als mogelijk te preppen, te reageren, te denken en te doen.

Uithoudingsvermogen in sommige zaken wordt flink op de proef gesteld. En ondanks alles keihard doorgaan is de laatste tijd voor veel mensen, zeker die hun baan en zekerheid kwijt zijn erg belangrijk.

 

Want je valt van de een op de andere dag in een voorheen totaal onbekende situatie, of komt spontaan gestort in een woestijn van vragen (ik noem maar een toevallig langdurende recessie - waar maar geen eind aan lijkt te komen)

In paniek raken gaat je niet helpen, en de paniek die er al is helpt ook al niet mee. Laat staan je Bug-out-bag, die heb je nu nog niet nodig.

 

Dus hoe doe JIJ dat, hoe blijf je positief ondanks alles?

[Kimputten]

Ik weet dat ik gezond ben, dan maakt me al gelukkig. Verder de gedachte dat het zwaarder is geweest en dat ik daar ook ben uitgekomen! En het feit dat de zon schijnt..

[Benedictus]

Berust in de situatie, en heb vertrouwen in je eigen kunnen en flexibiliteit. Durf ook vertrouwen te hebben in anderen; je zult zien dat je er niet alleen voor hoeft te staan (ik ben mij ervan bewust dat sommigen hier daar heel anders over denken). Wees ook niet zenuwachtig om alle spullen die je nog niet hebt. Uiteindelijk gaat het toch om vaardigheden en een positieve mind-set ("can do"). Alles is er al ergens.

[CMFC1988]

Altijd in je achterhoofd houden dat er altijd wel iemand is op de wereld die het veel beroerde dan jou heeft Die alle dingen die wij gedaan hebben nooit zelf hebben kunnen doen !

[Blik(voer) op oneindig]

Mooi onderwerp.

 

Ik denk dat het voor mensen die altijd heel veel gehad hebben en alles maar hebben kunnen kopen, hard kan aankomen. Hoe zij positief moeten blijven weet ik niet.

 

ik weet wel dat wij zelf het al heel erg veel jaren met heel erg weinig doen, bewuste keuze hebben we daarin gemaakt, en dan is een crisis zoals die er nu is voor ons weinig voelbaar. Zoals iedere dag bij ons gaat zijn we erg blij met kleine dingen. Dat heeft vaak niets met materiaal te maken. Maar een mooie uitspraak of bericht ergens kan al toppie zijn. Als je weinig hebt, zijn meevallers die voor anderen onbegrijpelijk zijn al heel fijn. Voor ons voldoende om positiviteit uit te halen.

 

Het heeft ook geen zin, negatief te doen, daar benadruk je alleen maar je ellende mee, die je toch wel weet.

 

Ik las laatst een mooi idee op facebook. Schrijf op 1 briefje je meevaller. Doet dat telkens. Stop die briefjes in een pot. Haal af en toe die briefjes eruit en lees ze weer eens.

[Gast der_obergefreiter]

simpel gezegd : het gewoon vertikken om het op te geven . helaas heeft de uitvoering nogal eens wat voeten in de aarde gehad .en nee, positief was/ben ik niet altijd . maar wat is het alternatief? en dat zal in een shtf situatie niet anders zijn : ik verander namelijk niet meer , vrees ik, de situatie wel.

[Gast Heksenboot]

Ik heb het idee, dat jij wel wat weet @Riesie.

Je hebt er een handje van, veel van dit soort stellingen in een onderwerp te doen, terwijl je zelf al wat weet.

Leuke manier om een balletje op te gooien.

 

Af en toe gooi ik het balletje eerst terug:

 

Wat doe jij, als je hele gezin werkeloos raakt, je hebt 2 hypotheken en geen er is nergens werk?

[Gast Riesie]

Ik heb het idee, dat jij wel wat weet @Riesie.

Je hebt er een handje van, veel van dit soort stellingen in een onderwerp te doen, terwijl je zelf al wat weet.

Leuke manier om een balletje op te gooien.

 

Af en toe gooi ik het balletje eerst terug:

 

Wat doe jij, als je hele gezin werkeloos raakt, je hebt 2 hypotheken en geen er is nergens werk?

 

Heel netjes, ik denk wanneer komt hij.

Ik heb daar wat aangeleerde stapjes voor. Ik voorkom ten aller tijden doemdenken door mijn gedachten even tot rust te laten komen. Gillen helpt soms, en lucht op, maar zoals iedereen weet komen de beste ideeën snachts. Waarom, je bent dan rustig.

Twee: ik probeer kleine, beheersbare stappen te nemen. Het is moeilijk gemotiveerd te blijven als je verwacht in één keer het ideale resultaat te halen. Dus ik breek op in 1-werkloos, 2- hypotheken en 3- geen werk.

Prioriteit ligt op die hypotheek, nu is dat persoonlijk getackeld, mijn huis is vrij. Maar met enig verstand sluit je een verzekering af (die zijn er voor) indien dit niet haalbaar is, dan praten met de bank. En uitstel krijg je al snel, een bank krijgt jou huis als ze je er uit zetten ook niet verkocht, dus je kunt al snel met overtuiging een betalingsplan maken. Of uitstel krijgen (is met inmenging van mij) bij twee gezinnen (lees vrienden) al gelukt. Kost wat overtuiging maar toch. Niet geschoten is....

 

Ik heb iemand, stap 3- waar ik altijd terecht kan. En hoewel ik al jaren getrouwd ben, zal ik altijd Bush bellen ALTIJD, of afspreken met hem.

Ik ben heel zelfstandig ,maar nooit bang geweest om steun te zoeken bij anderen, daar is niets mis mee en adviseer ik ook altijd iedereen.

 

En als laatste @Heksenboot, ik neig al richting de 50. En ik heb geleerd dat alles wat de moeite waard is, tijd kost. Toen ik 17 was kon niets me snel genoeg gaan.

Maar dan gun je jezelf amper tijd om te ademen. Nu gun ik mezelf tijd, ik neem de tijd. Ik heb geleerd dat niet alles NU op te lossen is.

Ik hoeft niet alles morgen te bereiken. En ik realiseer me heel goed dat sommige dingen wat langer op zich laten wachten.

 

En soms, heel soms moet je stilstaan bij het feit, dat niet alles haalbaar is.

[Gast Heksenboot]

Heel netjes, ik denk wanneer komt hij.

Ik heb daar wat aangeleerde stapjes voor. Ik voorkom ten aller tijden doemdenken door mijn gedachten even tot rust te laten komen. Gillen helpt soms, en lucht op, maar zoals iedereen weet komen de beste ideeen snachts. Waarom, je bent dan rustig.

Twee: ik probeer kleine, beheersbare stappen te nemen. Het is moeilijk gemotiveerd te blijven als je verwacht in één keer het ideale resultaat te halen. Dus ik breek op in 1-werkloos, 2- hypotheken en 3- geen werk.

Prioriteit ligt op die hypotheek, nu is dat persoonlijk getackeld, mijn huis is vrij. Maar met enig verstand sluit je een verzekering af (die zijn er voor) indien dit niet haalbaar is, dan praten met de bank. En uitstel krijg je al snel, een bank krijgt jou huis als ze je er uit zetten ook niet verkocht, dus je kunt al snel met overtuiging een betalingsplan maken. Of uitstel krijgen (is met inmenging van mij) bij twee gezinnen (lees vrienden) al gelukt. Kost wat overtuiging maar toch. Niet geschoten is....

 

Ik heb iemand, stap 3- waar ik altijd terecht kan. En hoewel ik al jaren getrouwd ben, zal ik altijd Bush bellen ALTIJD, of afspreken met hem.

Ik ben heel zelfstandig ,maar nooit bang geweest om steun te zoeken bij anderen, daar is niets mis mee en adviseer ik ook altijd iedereen.

 

En als laatste @Heksenboot, ik ben neig al richting de 50. En ik heb geleerd dat alles wat de moeite waard is, tijd kost. Toen ik 17 was kon niets me snel genoeg gaan.

Maar dan gun je jezelf amper tijd om te ademen. Nu gun ik mezelf tijd, ik neem de tijd. Ik heb geleerd dat niet alles NU op te lossen is.

Ik hoeft niet alles morgen te bereiken. En ik realiseer me heel goed dat sommige dingen wat langer op zich laten wachten.

 

En soms, heel soms moet je stilstaan bij het feit, dat niet alles haalbaar is.

 

Dank je wel, mooi antwoord.

 

Ik wist het wel, dat had ik zelf niet beter kunnen vertellen.

[Gast Riesie]

Dank je wel, mooi antwoord.

 

Ik wist het wel, dat had ik zelf niet beter kunnen vertellen.

 

Zeg het hier wel eens vaker.

Soms moet je als een stier in een porceleinkast te keer kunnen gaan. Blik op oneindig en vol er tegen in.

Maar met het scenario wat je voor mijn ogen hield kan ik maar een ding zeggen: Rust is je kracht.

[Gast Heksenboot]

Zeg het hier wel eens vaker.

Soms moet je als een stier in een porceleinkast te keer kunnen gaan. Blik op oneindig en vol er tegen in.

Maar met het scenario wat je voor mijn ogen hield kan ik maar een ding zeggen: Rust is je kracht.

 

Klopt. Dat zou ik ook zeggen. En dat doe ik ook.

 

Bovendien steek ik mijn energie nu in andere dingen.

[Blik(voer) op oneindig]

Blik op oneindig en vol er tegen in.

 

Nou da's lekker. Kom maar op dan.

[Gast Heksenboot]

Nou da's lekker. Kom maar op dan.

 

Die humor van jou

[Blik(voer) op oneindig]

En dat is precies de kern, @Heksenboot en @Riesie. Humor is de kern van positiviteit. Ellende relativeren met humor. Zwarte humor, mag zeker!

[Gast gebruikersnaam]

Ik heb mijn vrouw, familie en baan nog en als ik om me heen kijk zijn er hele volksstammen die het veel slechter hebben dan mij. Daarbij heb ik door de jaren heen gezorgd dat alles eigendom is (op een klein beetje boekhoudkundige hyphotheek na) wat een mogelijke terugval in € door verlies van bv mijn baan ook veel minder stressvol maakt.

 

Verder denk ik in oplossingen en niet in problemen, dit vaak tot ergernis van Anieta haha (vrouwen willen soms gewoon een probleem hebben om erover te kunnen praten, ze zijn helemaal niet geïnteresseerd in een oplossing schijnbaar). Waarschijnlijk ben ik daardoor ook in de rol van technische troubleshooter terecht gekomen.

 

Ik ben handig, kan veel zelf (of kijk het snel af van die ander ) en ben met weinig/snel tevreden. Net zoals @Riesie zegt, met de jaren komen ook andere inzichten en wensen.

Tevens durf ik beslissingen te nemen, zonder naderhand te jammeren dat het eventueeel niet de juiste was. Op het moment van het besluit was het de enig juiste beslissing. Dat voortschreidend inzicht heeft geleerd dat het (achteraf) niet de beste was geeft weer inzichten in nieuw te nemen besluiten.

[Davena]

Als je het ergste dat je in je leven mee kunt maken hebt meegemaakt (een kind verliezen), dan weet je dat als je dat 'overleeft' je veel aankunt. Je moet wel, zeker als er nog iemand anders is die je op de wereld hebt gezet een goede eigen toekomst wilt geven.

 

Een positieve instelling? Ja dus!

Altijd positief? Nee.... af en toe niet... omdat er in je leven ook wel eens andere dingen gebeuren die je even uit het lood slaan. Je zorgen maken is heel menselijk tenslotte.

In een gat vallen gaat snel, eruit komen is moeilijker. Maar elke keer dat ik dan omhoog moest klimmen kwam ik er toch weer sterker uit.

 

Dus mijn motto is: maak geen beslissingen die gebaseerd zijn op angst, maar maak keuzes die gebaseerd zijn op je gevoel, kennis, voorbereiding en ervaring. Dan kunnen het nooit 'verkeerde' keuzes zijn, meer kun je volgens mij niet doen. Zo hou je altijd een positieve instelling....

 

@gebruikersnaam Nee Roel, vrouwen willen niet altijd problemen hebben om over te praten. Zij zoeken ook naar oplossingen, maar ervaren veel situaties ook als problematischer omdat er niet altijd een eenduidig antwoord is. Mannen zijn weliswaar oplossingsgericht, maar ook veel meer zwart/wit, het is of linksom of rechtsom. Vrouwen proberen volgens mij dan te zoeken naar de gulden middenweg en om tot die keuze te kunnen komen moeten ze er eerst veel over praten....

[Gast Heksenboot]

Damn! Dat is een harde, @Mrs.Lotte.

Pfff. Bek vol tanden.

 

Goede raad verder. Dank je wel.

[appelflapje]

Ik heb door m'n spierziekte 2 jaar lang op bed gelegen. Daarin heb ik geleerd te zoeken naar de leuke dingen in het leven. Het klinkt misschien wel een beetje zweverig. Maar het is wel zo! Zo als ik zelf altijd zeg: "het is zoals het is, en het beste er van maken. Met sippen kom je geen stap verder"

 

-Zoek afleiding te zoeken. In wat voor vorm dan ook. (voor mij werkt muziek heel goed, een mp3 speler op batterijen kosten niet meer dan €25 en kan je helemaal vol stampen met je favorieten muziek)

-Denk aan leuke dingen die je beleeft heb. (en laat daarbij de gedachten van "ja maar nu zit ik in deze troep" vooral weg )

-Denk aan alles wat je nu hebt, en wees daar gelukkig/dankbaar voor. Besef dat je er ondanks de situatie er nog goed bij zit. Niet altijd maar meer willen.

Zo was ik bijvoorbeeld heel blij dat ik in Nederland in mijn bed lag met muziek of een filmpje aan in plaats van ergens waar je je eigen medicatie niet kan betalen. En je niet genoeg dekens hebt om jezelf warm te houden.

-Kijk vooruit, probeer oplossingen te zoeken voor je problemen. Leg je zelf er nooit bij neer, maar vecht om er boven op te komen!

 

Bij een SHTF situatie veranderd je manier van leven heel snel. Zorg dat je vooraf hebt gezorgd dat je ook leuke/ontspannende dingen hebt om te doen.

Voor mij is dat een mp3 speler en een gameboy. En voor een ander is dat wellicht een boek of wat dan ook.

 

Bedenk dat je nu vele manieren van afleiding hebt door de pc, tv, je dagelijkse bezigheden, werk enzovoort. Stel dat je niet meer naar je werk kan en de stroom uit valt. Dan blijft er voor jou wellicht niet zo gek veel ontspannende dingen over.

[Gast Bushmaster]

Als je het ergste dat je in je leven mee kunt maken hebt meegemaakt (een kind verliezen), dan weet je dat als je dat 'overleeft' je veel aankunt.

 

Heeft mij ook haast de das om gedaan, en alhoewel ik nog elke dag aan het ventje denk. Geef ik je gelijk, je komt er overheen, en stukken sterker.

Maar het heeft bij mij zeker nog wat jaren geduurd eer ik het positieve weer ging zien.

Voor jou @Mrs.Lotte, ik ken die pijn. En voor een vrouw is die nog vele malen erger.

[Gast Bushmaster]

Hoe blijf je positief, damn. Hoe weet je ze altijd te vinden @Riesie.

Ik probeer altijd de shit af te sluiten. Als het niet af te sluiten is dan los ik het op. Is het niet op te lossen, dan leer ik er mee leven. En als dat niet lukt verwerp ik het.

Wil niet zeggen dat ik alles accepteer, maar ik laat het toe.

Iedereen heeft in zijn leven tegenslag, hoe je daar mee omgaat bepaald je mens zijn.

De een wordt sterker, en meer standvast. De ander eindigt aan de prozac in grootverpakking.

 

Een ieder bepaalt wat voor hem of haar positief is, en soms zit dat in heel kleine dingen.

[Davena]

Heeft mij ook haast de das om gedaan, en alhoewel ik nog elke dag aan het ventje denk. Geef ik je gelijk, je komt er overheen, en stukken sterker.

Maar het heeft bij mij zeker nog wat jaren geduurd eer ik het positieve weer ging zien.

Voor jou @Mrs.Lotte, ik ken die pijn. En voor een vrouw is die nog vele malen erger.

 

Een vrouw baart het kind idd, maar ook de vader moet zijn kind net zo goed missen. Ook hij had een bepaalde verwachting om zijn kind te zien opgroeien en samen dingen te gaan doen, net zoals de vrouw.

 

Bij mij is het 'rouwproces' redelijk 'normaal' verlopen, heb er geen psychiatrische hulp of medicatie bij nodig gehad bedoel ik. Doordat ik in staat was om al vrij snel kleine stapjes vooruit te doen, te genieten van kleine dingen, kon ik ze daarna ook al gauw weer groter maken..... Dat kwam ook door een goede groep mensen om mij heen.

 

Maar iedereen rouwt op zijn eigen manier en de tijd en de kracht/energie die daar voor nodig is, verschilt van persoon tot persoon. Marinus van de Berg kan dat heel mooi verwoorden zie http://www.zetjelevenweeropderails.nl/deskundigen-over-rouw/

 

"In het begin is er veel begrip, maar al gauw vindt men ‘dat je er onderhand maar overheen moet zijn’. Maar het is geen bergbeklimmen waar je mee bezig bent; je moet niet ergens óverheen, je moet er dóórheen."

[rescue]

Ik heb het idee, dat jij wel wat weet @Riesie.

Wat doe jij, als je hele gezin werkeloos raakt, je hebt 2 hypotheken en geen er is nergens werk?

 

Bin there, done that, got the t-shirt.. en kreeg er een fysieke gezondheidsproblemen bij..

 

Mijn positiviteit haal ik uit mijn relatie en weten dat we samen alles aan kunnen. (is romantisch ik weet het...). Samen hebben we gekozen om alles wat we hadden en bezaten los te laten. Over de details laat ik me hier niet over uit.. We bezitten beide skills om samen te overleven en we trainen veel samen en we hebben het weer erg goed.

[Gast Heksenboot]

Bin there, done that, got the t-shirt.. en kreeg er een fysieke gezondheidsproblemen bij..

 

Mijn positiviteit haal ik uit mijn relatie en weten dat we samen alles aan kunnen. (is romantisch ik weet het...). Samen hebben we gekozen om alles wat we hadden en bezaten los te laten. Over de details laat ik me hier niet over uit.. We bezitten beide skills om samen te overleven en we trainen veel samen en we hebben het weer erg goed.

 

Hmm, door je knip- en plakwerk, lijkt het net alsof ik het zo bedoelde. Vreemd genoeg is dat dus het geval, bij jou.

 

Goed dat je erdoor gekomen bent. Bedankt dat je het deelt. Respect.

[BSTS]

zie ook :

 

http://preppers.nl/forum/threads/2731-Mentaliteit?highlight=mentaliteit

http://preppers.nl/forum/threads/656-Hoe-ga-jij-de-spirit-erin-houden-post-apocalypse

[Gast Riesie]

Heeft mij ook haast de das om gedaan, en alhoewel ik nog elke dag aan het ventje denk. Geef ik je gelijk, je komt er overheen, en stukken sterker.

Maar het heeft bij mij zeker nog wat jaren geduurd eer ik het positieve weer ging zien.

Voor jou @Mrs.Lotte, ik ken die pijn. En voor een vrouw is die nog vele malen erger.

 

Shit man, helemaal niet bij stil gestaan. Sorry Bush, had moeten nadenken.

Ergens in mijn achterhoofd had ik moeten weten dat het dit zou triggeren maatje, nogmaals sorry man.