Charlie

@Parool Laat ze het youtube filmpje van @Communicator maar bekijken en vertalen naar een stukje in de krant. Zie hier:

Toch wel hoor, maar met iets meer drijfvermogen...

Je hebt wel een punt, maar laat hij dan in ieder geval zijn verhaal op orde hebben. De planeten in lijn met de zon... Ons zonnestelsel zal door het vlak van de Melkweg gaan, dus in lijn met het centrum van ons sterrenstelsel. Tenminste, zo heb ik het begrepen, maar ik heb me er ook niet echt in verdiept.

Ik heb de uitzending net gezien en ik had een beetje medelijden met die mensen. Ik weet niet goed waarom. Het was een beetje triest allemaal. Zie je jezelf al zitten, de hele dag, in afwachting van de vloedgolf? Dat wordt een lange dag. En wanneer zullen de eerste mede opvarenden zeggen: "Kom ik ga de benen maar eens strekken en een frietje halen. Iemand anders nog wat van de frietboer?"

WAT !? Amai, amai, Hollands glorie in bange dagen... Ja, Blikvoer, nu weet je meteen wat het verschil is tussen een pan en een Dutch Oven. Een DO is een gietijzeren pan van gemiddeld 12 kilo. Dus dikke wanden en bodem die de warmte goed verdelen. Maar toch een leuk experiment. Hou me op de hoogte van het vervolg. Rondvraag: Wie heeft er een Dutch Oven in zijn BOB....?

Indien het maar een paar euro is, gewoon doen! dan kun je je er toch geen buil aanvallen. Misschien is het een idee om een systeem samen te stellen en dan met een aantal tegelijk de apparatuur te bestellen, met een mooie korting, bijv. bij Intek M.

Dat is morgen al. Dat moet ik kunnen onthouden. Ik ga het kijken, indien het niet al te vroeg wordt uitgezonden...

Het antwoord op jouw probleem is een UPS. Dat is een battery pack met een druppelaar als voeding en een omvormer. Het spul zet je tussen je lichtnet en je ketel. De druppelaar houdt de accu's op spanning en bij stroomuitval nemen de accu's de taak via de omvormer over en kun je je HR ketel een aantal dagen op gang houden. Vereiste is dan wel dat er nog gas uit het kraantje komt. Een eenvoudiger, tijdelijke oplossing is een stoeptegel of twee op je gasfornuis te leggen en daar heel zacht een pitje onder aansteekt. De tegels gaan op den duur warmte uitstralen. Misschien net genoeg om boven het vriespunt te blijven. En als laatste: een fles gas en een gaskacheltje, hoeft ook de wereld niet te kosten.

Ja, ik denk dat we daar wel klaar voor zijn. Hoewel ik graag wat meer hout achter het huis zou willen hebben. Aandachtspuntje!

Dat van Heksenboot is wel een idee, gewoon toestemming vragen aan een boer om een tijdje op z'n land boog te schieten. En Jager, die kruisboog kun je vergeten, daarmee mag je niet op in het openbaar mee rondlopen. Je kunt beter een handboog maken. Ik heb een doelpak en rozen en een standaard om het spul op te zetten. We zouden voor de zekerheid nog een pijlenvangnet kunnen kopen, zodat we het nog veiliger doen ogen. We moeten minstens een veldje hebben waar we het doel op 20 m kunnen plaatsen, maar hoe groter het veld hoe beter. Misschien kunnen we een competitie opzetten met steeds grotere afstanden. Voorop gesteld dat ik vrij ben of kan krijgen, lijkt het mij toch leuk zo'n samenkomst. Oja Heksenboot, Dree en Charlie zijn niet spannend, we zijn hooguit prettig gestoord ! En voordat je ergens boekt, in godsnaam, niet onder prepper dit-of-dat. Laten we ons een vereniging noemen, de Veriniging van Herbezinnende Wildplassers, of vogelspotterij de Doornvogeltjes.

Oké dan. Ik ben Charlie, ik ben 50 jaar (en ik doe Donald Duck na). Dat lijkt oud, maar zo voel ik me niet. Samen met Amazing Dree woon ik het Zeeuwse. Preppen heeft me altijd al in het bloed gezeten. Toen ik nog jong was, had ik een droom van wonen op een handzaam schip, zoveel mogelijk zelfvoorzienend te zijn en te gaan en staan waar ik maar wilde. Toen besefte ik al dat een schip kopen één ding was, maar het onderhouden, laat staan kunnen zwerven waarheen je maar wilde, was twee. In die tijd ontstond al het idee om een meubelmakerij te beginnen, welke ik onderweg zou kunnen uitoefenen. Ik zou in m'n levensonderhoud voorzien door in verschillende havens timmerwerk aan te bieden. Uren achtereen kon ik daarover fantaseren. Zo bedacht ik dat ik waarloos rondhout moest hebben, zodat ik een noodtuig zou kunnen opzetten als ik m'n masten verspeelde. Masten ja, want ik wilde toch zeker een kits getuigd schipje. Ik zag mezelf al op de kust van Vancouver Island een mooie den uitzoeken om een nieuwe mast van te maken. Dit hele plan was tevens mijn motivatie om naar de zeevaartschool te gaan. Tijdens de jaren dat ik voer, is het plan tenslotte een zachte dood gestorven. In de jaren tachtig was het praktisch onmogelijk een schip te financieren. Mijn toenmalige partner zag er geen gat in en ik kwam op plaatsen in de wereld waarvan ik dacht, hier hoef ik niet te zijn als ik met een eigen scheepje vaar. Nu ik terugdenk aan die tijd, voel ik me toch wel oud. Nu ben ik zeer tevreden met het leven dat ik leid en ik ben alsnog een bedrijfje begonnen in hout. Wij zijn verhuisd bij de aanvang van de crisis in 2007 en we hebben toen al maatregelen genomen voor de toekomst, zoals de aanleg van een boerentuin en het plaatsen van een houtkachel. Ik had direct ook een kelder onder het huis moeten graven en een watertank in de tuin, maar goed. Sinds die tijd zijn we serieuzer aan het voorbereiden, pas later mocht het preppen heten. Zo hebben we onze (inmiddels volwassen) jongens een BOB gegeven, hoewel we het toen nog een rugzak noemde, met alle noodzakelijke dingen voor directe overleving. De jongens deden er lacherig over, maar ze vonden het toch ook wel gaaf. Verder hebben wij ook wel ondervonden dat het erg moeilijk is, anderen duidelijk te maken waarom je die dingen doet en waarom zij dat ook zouden moeten doen. We kunnen alleen maar hopen dat we sommigen beginnen te ontwaken uit die lethargische toestand van het is zoals het is en het zal wel altijd zo blijven.

Kijk, dit zijn nuttige opmerkeingen. Mijn BMI is 28,5. En ik durf te wedden dat daar een hoop spierweefsel debet aan is. Misschien wel spierweefsel in ruste, maar toch... Bovendien heb ik graag wat reserve. Zoals @Dick Berts al eens zei: Een deel van mijn prepvoorraad draag ik om mijn middel. Dan heb ik het altijd bij me.... Toevoeging: Het is mij opgevallen dat de mooiste, slanke vrouwtjes en mannetjes het altijd koud hebben en vaak hoofdpijn hebben (vrouwen dan toch).

@Johnny BravoNL, Vertel eens of je iets hebt aan alle info die hebt gekregen, ik ben wel benieuwd of je om bent. Ik wilde nog wat toevoegen op mijn eerdere bericht, nl over het buiten brood bakken. Een heel mooi alternatief, mooi door de eenvoud, is de Dutch Oven. Ik denk dat ik daar voorlopig voor ga. Zie hier een over brood in de DO. Groet Charlie

Hééé Johnny, Misschien ben je er al uit, maar ik wil toch nog even inhaken op dit onderwerp. Sinds een maand of 2 bak ik zelf brood. Niet echt consequent, maar geregeld. Ik had niet verwacht dat ik het zo leuk zou vinden, en dat het zoveel voldoening zou geven. Ik bak het brood in blikken, dus busbrood en 4 per keer. Het is prachtig je deeg te zien rijzen, het is geweldig je broden geurig en bruin uit de oven te halen. Ik begrijp jouw terughoudendheid in deze: Meel niet lang houdbaar, bij stroomuitval geen oven etc, etc. Ik haal meel bij de Aldi of Lidl: € 0,49 / kg en 1 jaar houdbaar. Volkoren meel haal ik in de reguliere supermarkt, 2 kg voor € 1,50 (dacht ik) Gedroogde gist haal ik bij een Groenteboer annex kruidenier, is tenminste 2 jaar houdbaar. Verder heb je nog wat zout nodig en wat ge-experimenteer voor de juiste verhoudingen; ik ga nu uit van 680 gr meel (gemengd wit en volkoren), 7 gr zout, 9 gr gist en 400 ml lauw water. Na goed kneden een 1,5 uur laten rijzen (in het bakblik) en dan de oven in voor 3 kwartier op 200 graden. En klaar ben je. Eigenlijk is het dus betrekkelijk eenvoudig en de kosten zijn laag. Ik vind het een pré brood te kunnen bakken indien het nodig is, omdat winkels gesloten blijven bijvoorbeeld. Verder ben ik van plan een steen oventje te bouwen in een hoek van onze tuin. Een eenvoudig, houtgestookt oventje met een thermokoppel om de temperatuur in de gaten te houden, een stookplaats met een bakcompatiment erboven. (Dus geen zwarte pizzaoven, die zwaar uitgevoerd moet worden om de warmte vast te houden). Dan ben ik helemaal selfsupporting wat brood betreft. Indien er een korte SHTF uitbreekt en je hebt meel in huis, dan kun je je een tijdje redden. Al heb je geen houtgestookte oven hebt, kun je misschien iets improviceren. Houd de SHTF langer aan, dan wordt het ook zaak alternatieven te vinden voor de bevoorrading van het meel, zoals zelf malen van graan. Ik zou iedereen willen aanraden toch zeker te beginnen met zelf brood bakken. Of anders toch zeker de ingrediënten daarvoor in huis te halen. Al zou je niet bakken en jaarlijks voor € 20,- meel te kopen (= 40 kg = 60 broden), dan val je je daar nog buil aan. En vergeet niet, meel is de basis van zoveel produkten, van sauzen tot taarten. Dus altijd handig op voorraad te hebben. En met brood kun je ook gemakkelijk variëren, rozijnenbrood, notenbrood, gekruid brood met gedroogde tomaten en basilicum, etc. Dus Johnny: aan de slag!

Als ik weet dat de wereld morgen vergaat, dan koop ik vandaag een 24 jaar oude whiskey !! Als de euro valt, plant ik wel bomen.

Om er nog eens op terug te komen: Natuurlijk zullen de snelwegen volstaan bij een massale uittocht van west naar oost. Maar meer mensen zullen bedenken binnendoor te gaan, dus daar zal de boel ook vrij snel vastlopen. Maar indien dat meevalt, ben je met een wegenkaart toch goed uitgerust. Je rijdt van plaats naar plaats: Na Woerden richting Nieuwegein, dan Wijk bij Duurstede enz. De bewegwijzering blijft het wel doen. Verder is in zo'n situatie de globale richting genoeg, dus dat je weet dat je ongeveer Oost rijdt of ZuidOost.

Dat lijkt mij f*cking strong. Bedoelde ze niet de windsnelheid?

Dat lijkt al wel ergens op

Een kaart! Dat is toch wel zo'n beetje het eerste wat er in je auto moet liggen. Daarnaast nog een kompas. Maar mogelijk werkt die niet goed in de auto, dus moet je die buiten bekijken. Maar indien je een BOB hebt, dan heb je toch ook al wel eens nagedacht over waar je heen zou willen? Dus bereid die route voor! Als van DenHaag naar het Zwarte Woud wilt, kun je nu zelfs al op Google Maps je route plannen en de wegen en afslagen noteren. Trouwens, ik zou niet zomaar m'n huis verlaten omdat de stroom uitvalt. Zeker niet midden in de nacht.

Beste Harmen.... Je wilt dus naar zee? Jongen toch! Ik heb zojuist een paar van je bootjes bekeken, die je op het oog hebt... vergeet allereerst die motorbootjes maar. Dat wat daar staat, daar kun je Engeland mee bereiken, als het weer meezit en je geluk hebt. Maar echt, dat zijn geen bootjes voor op zee. Het eerste voordeel van een zeilboot boven een motorboot is dat het slingeren van een zeilboot voor een deel bedempt wordt door de winddruk in de zeilen. Een motorbootje is als een kurk en volgt elke kabbeling in het water. Bij slecht weer, slinger je de nieren uit je lijf. De bootjes die jij toont, slaan vol of om, of allebei. Bij een windkracht 7 zul je meer onder dan boven water zitten. En dan moet je niet zeeziek worden, want dan heb je pas echt een probleem. Ook de zeilbootjes die je toont zijn niet zeewaardig. Het kan allemaal wel, ik bedoel, er zijn ook mensen die in een bierton of vrachtwagen de Atlantic oversteken. Maarja, die zijn dan ook gek... Een zeewaardig jacht heeft bijvoorbeeld geen ramen in rubbers, want die kunnen door een overkomend zeetje eruit slaan. Er moeten stevige luiken op zitten. Van die triplex kajuitdeurtjes houden ook geen zeeën buiten. En van dat ouwe spul, ik weet niet hoor. Je weet nooit tot hoe ver je de boel nog kunt belasten. Menig zeezeiler, met kennis van zaken, hebben op zee een mast verloren, omdat het staaldraadwant afbrak na de zoveelste ruk door een windvlaag. Hoe ouder het materiaal, hoe meer kans op moeiheid die van buitenaf niet ziet. Maar natuurlijk moet je voor een zeilboot kiezen. De wind is tenslotte gratis. Niet altijd voorhanden, maar wel gratis. Elk zeiljacht heeft een motor. Dus bij windstilte kun je altijd nog een eindje moteren om uit een vaargeul te komen of om verdagen op het strand of op een pier te voorkomen. Ik zou je zeker aanraden te leren zeilen. Dat is gewoon leuk en altijd handig. Maar denk nu niet dat indien je je bootje het Snekermeer over kunt pielen, dat je het lekt boven hebt. Zeilen op stromend water met echte zeegang is toch iets anders en dan hebben we het nog niet over navigeren gehad. Bij SHTF situatie kun je niet vertrouwen op een gps. Dus je moet navigeren zoals men dat vroeger deed, op zeekaarten, met gegist bestek, met kustverkenning aan de hand van de Nautical Almanacs, met kruispeilingen, aanloden van dieptelijnen. Dus naast leren zeilen, moet je ook leren navigeren (Klein Vaarbewijs bijvoorbeeld). Daarnaast moet je een partner hebben die hetzelfde kan (en wil). Want hoe goed je ook onderlegt bent, hoe goed ook getraind en geoefend, indien je partner zeeziek wordt of bang, dan is de onderneming al bijna gedoemd te mislukken. Ik zou zeggen, huur eerst eens een boot met schipper en vaar een stukje over de Noordzee. Wat de acceradius betreft, voor een motorboot hangt alles af van scheepsvorm, de motor en de snelheid waarmee je vaart. Ga uit van gemiddeld 5 liter per uur. Deel dat op de inhoud van je tank en je weet hoelang je motor kan draaien. Maar dat zegt nog niks over het aantal mijlen dat je af kunt leggen (wind en stroom). Maar het zal wel lullig voelen als je wilt uitwijken naar bijv. de Shetland Eilanden en je komt net 3 liter te kort. Daarom: zeilen. Met een zeilboot of jacht zou ik me ook niet rijk rekenen. Ik zou en gemiddelde pakken van 5 knoop. Dat maakt 120 mijl per etmaal = ongeveer 220 kilometer. Ook dit is nog een optie: een motorsailer. Maarja, dat is dan weer een beetje boven het budget... Ter overweging: Mijn vader zei vroeger altijd tegen me: Charlie, als jij gaat varen, breek ik je beide benen! Had hij het maar gedaan.....

Hier zegt Adrie een waar ding. Ik weet natuurlijk niet hoe hoog je auto t.o.v. NAP staat, maar aangezien je aan zee woont, zal dat niet al te hoog zijn. Je moet ook bij je boot kunnen komen indien je auto al onder water staat. Dus een opblaasbaar bootje met een buitenboord motorretje op zolder is misschien ook wel een idee, want 15 min rijden met een auto, is toch een akelig end zwemmen.

Nee, die naam zegt me niets. We zijn bij de stuwdam begonnen, le Barrage de Nisramont. Op deze link staat een plaatje van de tocht. Mijn browser stuikt iedere in elkaar als ik een plaatje probeer in te voegen. Wij begonnen in vak E 10, staken de rivier over bij het bruggetje in G 12, via E 11 Conffient des 2 Ourthes, naar het tweede bruggetje (net buiten beeld) in E 13, vervolgens weer terug langs de rivier om be-oosten de stuwdam uit te komen.

Dank Neoclyps, en alle anderen eveneens! Ik wens je veel succes met je mars. En laat eens weten hoe het je is vergaan. Trouwens, dat van die werkschoenen is toch wel een geintje zeker? Dat is toch veel te zwaar, of lees ik tussen de regels door dat je daadwerkelijk een militaire oefening gaat lopen? 20 Km met 10 kg op je bult!!

Schoeisel Het laatste weekend van oktober zijn we weer eens naar de Ardennen geweest, samen met Amazing Dree, haar broer en zijn vrouw. Nu we met z'n vieren waren (zonder jong spul), konden we eindelijk eens doen wat we al tijden wilde: een stevige voettocht maken. In een voorgaand bezoek aan de Ardennen hadden we de stuwdam van Nisramont gevonden en ontdekte daar dat er een wandeling uitgestippeld stond rond het 'stuwmeer'. Nu waren we terug om die te lopen. De tocht is 13 tot 16 km en wordt aangemerkt als redelijk zwaar. Volgens de voorlichtingsborden, was het in 4 tot 5 uur te lopen. Toen wij arriveerden op vrijdagmorgen, regende het gestaag en bedroeg de temperatuur slechts 5 graden. Vanwege de regen, hebben we getwijfeld of we het wel moesten doorzetten: we wisten immers niet wat we zoal tegen zouden komen, maar we vermoeden wel dat het glad zou kunnen zijn. In die omgeving staat veel loofbos en er lag al erg veel blad op pad en berg. Maar er was nog een uitwijk mogelijkheid, er een korte route van ongeveer 5 kilometer. We gingen dus op weg met: We zullen wel zien. We startten links van de stuwdam en liepen de route zodoende 'met de klok'. Dat was achteraf een geluk, want het eerste stuk was een echte kuitenbijter. Omhoog, omlaag, omhoog... Toen we de eerste kilometers achter de kiezen hadden, het zweet me op de rug stond en de regen begon door te zetten, moesten we kiezen tussen korte of lange route. Het werd de lange. Tenslotte heb je bij SHTF-situatie het weer ook niet voor het uitkiezen. Ik liep op nieuwe legerkistjes. Daar liep ik nu voor de derde keer een langere tocht op en hoopte dat ze nu eens ingelopen zouden raken. Verder had ik een beperkte BOB bij me. In eerste instantie wilde ik m'n volledige bagpack meenemen, maar de dames in de groep verklaarde me voor gek. Zodoende heb ik de zwaarste onderdelen (handbijl, opvouwbare schop e.d.) maar in de hut achtergelaten. M'n rugzak woog nog zeker 10 kg. De tocht was zwaar. Hoewel het af en toe droog was, kwam de regen toch steeds weer terug en bleef steeds langer aanhouden. Het pad was goed aangegeven m.b.v. kleine bordjes op de bomen, maar het pad was niet zichtbaar door de grote hoeveelheid blad dat er lag. Feitelijk was het grotendeels geen pad, maar gewoon rotsachtig terrein. Het liep naar boven en naar beneden, maar het helde ook naar links of naar rechts. Sommige stukken waren zo steil dat je er in een slinger tegenop moest. Dan gaat ook een rugzak van 10 kg doorwegen. Toch had ik daar niet echt last van. Ik kreeg last van mijn hoeven. Na een pauze op een omgevallen boomstam had ik mijn bagpack even van m'n schouders genomen. Toen we verder wilde en ik opstond kukelde ik bijna voorover van de berg af het stuwmeer in, door gebrek aan tegenwicht. Amazing Dree kon me nog net bij mijn witblonde wapperende haren vatten. Hoewel de kistjes veel steun geven aan de enkels en je droge voeten houdt, omdat ze tot boven de enkels waterdicht zijn, blijven het taaie en zware schoenen. Na een kilometer of 6 kreeg ik echt last van mijn voeten. Elke kilo die je dan meezeult in je rugzak, gaat dan meetellen. Amazing Dree had geen rugzak en zou eventueel de mijne kunnen overnemen. Nu wil het geval dat zij wat ruim in d'r kniebanden zit en gaandeweg moest ze het rustiger aan moest gaan doen om haar knieën niet te forceren. Ik peinsde er dus niet over om haar mijn rugzak te laten dragen, waarvan zij al vond dat er teveel inzat. Bij het ingaan van de laatste drie kilometer kregen we weer een geitenpad dat zigzaggend tegen een helling opliep. Onze vermoeidheid en pijn verbijtend begonnen we te klimmen, terwijl mijn zwager en z'n vrouw al bijna boven waren. Eenmaal boven werden we niet ontzien: na een meter of 500 ging het op dezelfde manier weer naar beneden. De laatste kilometers leken wel zeemijlen en de bij het in zicht komen van de stuwdam wilde ik de horlepiep dansen, ware het niet dat m'n voeten in brand stonden. Het is een mooie tocht, goed te doen voor geoefende wandelaars, die wij feitelijk niet zijn. Het verdiend dus wel aanbeveling goed ingelopen schoeisel te dragen en niet je braces te vergeten als je weet dat je lurpe knieën hebt. Het pad was door de regen en het vele blad af en toe wel glad, dus het is verkiezen de tocht bij droog weer te lopen. Al met al hebben we de tocht in 4,5 uur gelopen, een half uur rust niet meegerekend. Dat viel ons nog niet tegen. Eenieder die een Bug Out Bag samenstelt, gaat er volgens mij van uit dat hij (of zij) die op een goede dag nodig kan hebben en niet alleen om hem achter in z'n auto te mikken, maar ook om hem op z'n bult te hijsen en te voet verder te gaan. In dat geval is het toch handig om te weten wat het betekent om met een last van 10 tot 20 kilo rond te sjouwen. Het regende, het was fris, maar wij waren bezweet. Amazing en ik moesten er onder het lopen beide aan denken: Stel dat je nu niet een rondje terug naar de auto loopt, maar dat je verder moet voor God weet hoe lang. Stel dat je in dit weer en op deze hellingen voor de nacht een onderkomen moet maken, een vuur moet aanleggen om niet onderkoeld te raken, iets te eten moet regelen. Dan kun je maar beter niet gekweld worden door rauwe voeten of kapotte knieën. Samengavat: Nisramont stuwmeer route is een mooie tocht van gemiddeld 14 km, zwaar voor ongeoefende wandelaars, goed ingelopen schoenen aanbevolen, recuperatietijd 3 dagen. De moraal van dit verhaal: Loop je schoenen in en loop eens met volle bepakking. Groeten van Amazing Dree, Charles