We streven naar zelfredzaamheid. En hoe meer ik dat probeer, hoe meer ik me bewust word van de grenzen. Intussen lijkt de hele wereld rondom mij wel heel erg duur te worden. Dingen die ik een paar jaar geleden voor een paar euro kocht lijken plots verdubbeld in prijs. Ook groenten en fruit.
Intussen loop ik tegen flink wat beperkingen aan :
- de oogst van de aardappeltjes viel ronduit tegen. Ok, we hadden wel wat, maar niet genoeg om echt het verschil te maken. Zeker niet als je rekening houdt met de moeite die je doet.
- de pastinaak blijkt verschrikkelijk traag te groeien en neemt daardoor te veel productieve plaats in.
- de uitblijvende regen zorgt ervoor dat we moeten in water voorzien van het stadsnet. Tot nog toen had ik hiervoor ruim 10 kuub nodig. Zonder te overdrijven. Dat is dus een flink pijnpunt. Waar ik het voor de moestuin kon rooien met regenwater is dat hoe langer hoe minder het geval. Investeren in een eigen bron lijkt onoverkomelijk. Het extra kraantjeswater kost 50, waardoor de tuinierwinst grotendeels verloren gaat. Een bron laten slaan kost 650 euro.
Uitdagingen :
De volgende plannen heb ik opgevat :
- Laten slaan van een bron.
- Uitbreiden van het tuintje met een klein serre
- In gebruik nemen van een stuk gras aan de voorzijde van mijn woning. Dat wil ik geleidelijk aan innemen, in eerste instantie door het plaatsen van fruitbomen. Kwestie van geleidelijk aan de weerstand van mevrouw af te bouwen.