J.I. nurse

Hallo @Bolo, Bedankt voor je tip! Ik kijk graag naar DDP omdat je er zeer veel van kan leren, ben benieuwd hoe het tweede seizoen gaat verlopen. Zoals ik jou omschrijvingen lees zit ik weer aan de buis vast de komende tijd!

Ik wil het gerust wel eens proberen een weekje in de wildernis. Maar ik denk dat ik het zonder mijn dierbare nog geen twee dagen alleen vol houdt. Dat komt omdat ik een mensen mens ben. Ik heb graag mensen om mij heen en kan niet zo goed tegen alleen zijn. Wanneer ik zou moeten overleven in mijn eentje denk ik dat ik het wel ga redden, gewoon omdat ik blijf vechten om mijn dierbare weer te zien!

@Dick Berts, Leuk, kijk er naar uit!

@Dick Berts, Goed geschreven stuk Dick! Wederom iets waar je trots op mag zijn. Ik denk dat je hiermee weer wat schaapjes over de dam hebt getrokken. Die gene die negatieve reacties geven willen de waarheid niet onder ogen zien,hopelijk gaat ooit bij hun een lampje branden. Ik vindt het in ieder geval weer helemaal super! Bedankt Dick!

Wat ik het meest ga missen, is denk ik het gemak waarin ik nu leef. De vanzelf spreekendheid dat je een kraan opendraaid en je water tot je beschikking hebt, de koelkast open trekt als je zin hebt in iets lekkers. De telefoon pakt als je de stem van je dierbaren wilt horen. De sociale contacten,mijn werk zoals het nu gaat,hobby's. Eigenlijk ga ik het hele leven van nu en alles wat me lief is ,dan missen!

Hoi @Greener, Allereerst beterschap voor jou en je vrouw! Ik weet heel zeker dat met jou post veel mensen hebt wakker geschud! Dank daarvoor!

Hoi @Vlinder, Mooie duidelijke review heb je geschreven! Bedankt!

@Gohst, Jolanda is weer terug! Alleen onder andere naam!

Hallo @robbie ik heb het volgende gevonden in mijn boeken: Geneeskrachtige kruiden: Bij diarree kun je Aloë Vera gebruiken Bij diarree, maag- en darmslijmvliesontstekingen, maag- en darmzweren werkt Aluinwortel prima. Bij obstipatie =Amerikaanse Vuilboombast omdat het een laxerende werking heeft en het bevordert darmperistaltiek. Daarbij maakt het de darminhoud zachter en versnelt het de darmpassage omdat het de dunne en dikke darm stimuleert. Natuurlijke kruidenmiddeltjes: Blauwe Bosbes bij diarree ook bij zuigelingen, darmaandoeningen, zwakke darmen, storingen van de darmwerking, gisting in darmen, darmslijmvliesontsteking,verarming darmflora, spijsverteringsstoringen. Brandnetel bij diarree of buikloop. Werkt spijsverteringbevorderend en bevordert maag-, gal-, darm- en alvleesklier sappen. Gember of knoflook werkt goed bij diarree, winderigheid of Darmkramp en een opgeblazen gevoel. Groet Nurse

@Joris Driepinter, Ik heb aangegeven dat jou lichaam waarschijnlijk zelf een oplossing zoekt voor infecties. En dat je daardoor dus waarschijnlijk minder snel een infectie zou krijgen omdat jou lichaam meer antistoffen aanmaakt.

Het hechten met een nietjes is helaas niet zo makkelijk als dat men denkt! Het vraagt om enige handigheid en ervaring. Daarnaast is het verwijderen van de nietjes zeer pijnlijk!

Beste FranZisska, Medicatie via een online apotheek zou ik mezelf niet aanwagen! Je kunt het beste naar de huisarts gaan. Mijn vader en moeder krijgen altijd hun medicatie voor een half jaar mee en als we op vakantie gaan vragen we de medicatie veel eerder aan. Wij hebben meestal een voorraad van 9 maanden hier! De arts doet daar echt niet moeilijk over. Schrijven steeds vaker recepten voor chronisch gebruik van een half jaar uit, scheelt hun ook meer werk! Daarnaast kun je op zoek gaan naar aternatieven dus inplaats van acenacoumarol of ascal bloedverdunners kun je kinderaspirines of gewone aspirines nemen. Groene thee werk cholesterol verlagend. Knoflook is goed voor de bloeddruk en heeft een positieve invloed op de cholesterolspiegel. Groetjes Nurse

Weer lekker bezig of niet @shooter! Zo iets heet plunderen, gek! Maar ja je kunt maar ergens trots op zijn niet! Ps: wat heeft het in hemelsnaam met EHBO te maken!

Welkom bij de VVP van Gelderland en Overijssel! Ik miste een link naar ons mooi stukje Gelderland en Overijssel van daar dat ik de aftrap genomen heb! De eerste stappen zijn gezet naar een pretigge samenwerking waarin vertrouwen centraal staat. Het zou fijn zijn dat we een mooie groep bij elkaar kregen waarin we diverse meetings met elkaar kunnen plannen. Zo word onze band enkel maar sterker. En leren we elkaars kwaliteiten kennen! Groetjes J.I. nurse

Hoi Dick, Ben net een half uurtje terug van mijn werk, heb direct uitzending gemist gekeken. Je stond er weer goed op! Ik vondt het een goede en duidelijke uitzending! Ben weer trots op je! Groetjes Nurse

Goed geschreven stuk. Duidelijk voor een ieder lijkt mij zo!

Lotte zie pm

De flesjes oogspoeling die je koopt zijn gevuld met nacl 0,9% . Het bevat ongeveer het zelfde natrium gehalte wat je eigen lichaam ook bevat. eveneens als je tranen, dus nee het prikt niet meer als bv. water.

Vervolg op wratten: Preventie van wratten Het is erg lastig om te voorkomen dat je wratten krijgt. De meeste mensen komen in hun leven wel eens met het Humaan Papilloma Virus in aanraking. Omdat je niet direct wratten krijgt, weet je vaak niet dat je met het virus besmet bent. Preventieve maatregelen hebben alleen bij voetwratten enig nut. In alle andere gevallen zijn deze veel moeilijker of minder praktisch. Hierbij enkel tips ter voorkoming van wratten: •Voorkom het gebruik van handdoeken, schoenen of andere persoonlijke spullen van mensen die last hebben van wratten. •Als je naar het zwembad, een gymzaal of andere publieke ruimte gaat, draag dan altijd slippers of iets anders aan je voeten. •Droog je voeten en handen altijd goed af, ook tussen de vingers en tenen. •Behandel je handen en voeten eventueel met desinfecterende voetspray of desinfecterende hand gel •Controleer regelmatig je voeten, want een beginnende wrat is nog goed te behandelen. •Controleer de voeten van je kinderen regelmatig. Let op een beschadigde huid door wondjes of kloven. Zo'n huid is vatbaarder voor het binnendringen van het HPV-virus. •Verschoon verder dagelijks je sokken en wissel iedere dag je schoenen om. •Vrij veilig, gebruik condooms. Genitale wratten worden overgedragen van de ene naar de andere persoon via seksueel contact (vaginale, orale of anale seks). •besmetting kan ook plaatsvinden via de vingers en zelfs door handdoeken van personen met genitale wratten. Als je al wratten hebt, is het verstandig om je aan de volgende regels te houden om verdere infectie bij jezelf of bij anderen te voorkomen: •Krab niet aan wratten. •Was je handen nadat je je wratten hebt aangeraakt. •Was je handdoeken op hoge temperaturen. •Borstel en scheer jezelf niet op plekken waar wratten zitten. Natuurlijke geneeswijzen: Urine Vang wat ochtend urine op in een bakje en stip met een wattenstaafje die in de urine is gedrenkt de wratten aan. Knoflook en citroen Neem twee teentjes knoflook en pers deze uit. Vermeng dit met citroensap tot een papje. Laat de substantie een nacht trekken en breng dit vervolgens met een wattenstaafje op de wratten aan. Het aanstippen dient drie keer per dag te gebeuren. Maak ieder dag een nieuw papje aan. Binnen een aantal weken drogen de wratten uit en verdwijnen ze langzaamaan. Soms ontstaat er eerst een kleine bloemkoolachtige verdikking, alvorens de wrat verdwijnt Zelfzorg: Er zijn veel middeltjes te koop bij drogist, apotheek en de reformwinkels. vloeistof met salicylzuur. Deze verweekt het bovenste laagje van de huid en het werkt ontstekingsremmend. Het kan soms wel drie maanden duren voor de wrat kleiner wordt of verdwijnt. Gebruik deze niet in het gezicht en de oogleden en ook niet bij genitale wratten! Voorbeelden van vloeistoffen met salicylzuur zijn: Formule W, Duofilm Werkwijze: •Maak met een perforator een gaatje in de hechtpleister. Als dat kleiner is dan de wrat, kunt je het met een schaartje wat groter maken. Plak de pleister op de huid, zodat de wrat door het gaatje steekt. In plaats van een hechtpleister kun je ook een likdoornpleister gebruiken. Je kunt ook de huid om de wrat heen insmeren met vaseline of zinkzalf. •Breng de vloeistof één keer per dag aan •Bescherm de huid om de wrat heen, zodat het salicylzuur de gezonde huid niet kan verweken. •Als de vloeistof na het opbrengen is gedroogd, kun je de beschermlaag weghalen. Histofreezer en Wartner Dit is een bevriezingsmethode die je ook zelf kunt uitvoeren met een mengsel van dimethylether en propaan, zonder recept verkrijgbaar. Lees dan wel goed de aanwijzingen op de verpakking. Gebruik deze niet in het gezicht, oogleden of bij genitale wratten! Histofreezer is alleen via de apotheekverkrijgbaar en Wartner is ook te koop bij de drogisterij. Deze behandeling is pijnlijk, en vaak is er meer dan één behandeling nodig om de hele wrat te verwijderen. Er ontstaat door het bevriezen een brandblaar die binnen een week verdwijnt. Doorgaans hoef je met een wrat niet naar de huisarts. Doe dat echter wel in de volgende situaties: •Als je wratten krijgt terwijl je een gestoorde afweer hebt, bijvoorbeeld na een transplantatie, als je aids hebt, of als je behandeld wordt tegen kanker. •Als je last hebt van wratten aan de anus of de geslachtsorganen. Genitale wratten kun je niet met een zelfzorgmiddel behandelen. •Als een wrat bloedt, jeukt, of verandert van grootte of kleur. Dat kan betekenen dat de wrat kwaadaardig is. •Als drie maanden zelfbehandeling met salicylzuur niet heeft geholpen. •Als je de wrat als hinderlijk ervaart Bron: Nederlandse Vereniging voor Dermatologie en Venereologie http://www.huidarts.nl http://www.huidziekten.nl

Wat zijn wratten? Wratten zijn goedaardige gezwellen op je huid. Ze komen zeer algemeen voor en zijn volledig goedaardig. Wratten kunnen overal op je lijf voorkomen. Ze komen voor als een enkele wrat of met meerdere in een groepje.Wratten komen vooral vaak voor op je handen of voeten. Wratten worden veroorzaakt door een virus uit de familie van de humane papilloma (HPV’s) virussen. Een virus is een klein micro-organisme, dat ziekte kan veroorzaken. Wratten zijn dus besmettelijk. De virussen die de verwekkers zijn van de gewone wratten, worden officieel 'humane papillomavirussen' genoemd.De tijd die verloopt tussen een besmetting en het ontstaan van een wrat kan 3-6 maanden of zelfs langer bedragen. Bij 80% van de mensen zijn de wratten binnen 1 jaar geheel verdwenen. Bij 20% van de mensen duurt het echter langer, soms vele jaren, voordat alle wratten verdwenen zijn. Wie krijgt wratten? Vrijwel iedereen maakt in de kindertijd wel een periode door met wratten aan handen of voeten. Het virus verspreidt zich door huid-huid contact, vooral wanneer een wrat opengekrabd is. Het virus kan dan makkelijker naar buiten.Op deze manier worden anderen met het virus besmet, of worden bij de jezelf andere huiddelen geïnfecteerd. Volwassenen die als kind wratten hebben gehad zullen bij nieuwe infectie met het virus geen wratten meer ontwikkelen omdat ze immuniteit tegen het virus hebben opgebouwd. Mensen die langdurig medicijnen krijgen die de weerstand verlagen (bv. patiënten die een orgaantransplantatie hebben ondergaan) kunnen wel opnieuw wratten ontwikkelen. De meest voorkomende wratten zijn: Gewone wratten De gewone wrat is een ruwe bolvormige wrat die een bloemkoolachtig uiterlijk heeft. De gewone wrat is grijs of bruin van kleur. Deze wrat komt voornamelijk op je handen, vingers, tenen en knieën voor. Voetwratten Voetwratten zijn wratten die op de onderkant van je voeten groeien. De voetwrat is vaak wat platter dan de gewone wrat, vanwege de druk van het lichaamsgewicht op je voetzolen. Als een voetwrat wat in de diepte gaat groeien, kan deze pijnlijk worden. Je spreekt dan van een doornwrat. Wanneer de voetwratjes in een groepje bij elkaar groeien en oppervlakkig zijn, spreek je van een mozaïekwrat. Vlakke wratten De vlakke wrat is een glad en vlak wratje die kleiner is dan andere wratten. Ze zijn vaak met veel tegelijk en komen vooral op je gezicht, onderarmen, de rug van je handen en op je benen voor. Draadvormige wratten De draadvormige wrat is de gesteelde variant van de gewone wrat. Deze wrat is een uitstulping van de huid op een steeltje en bevindt zich meestal in je gezicht. Bij kinderen zitten ze vooral op de lippen, oogleden of neus. Ouderdomswratten Ouderdomswratten zijn wratten die, in tegenstelling tot andere wratten, niet door een virus worden veroorzaakt. Met name bij mensen boven de vijftig jaar komen ouderdomswratten voor. Hoe ouder je wordt, hoe meer er verschijnen. Ouderdomswratten komen voornamelijk voor op je borst, rug of in je gezicht. Waterwratten Waterwratten zijn erg klein, ze hebben vaak de grootte van een typisch puistje of speldenknop (3-10 mm). Het zijn gladde vleeskleurige of witte bolvormige pukkeltjes of bultjes. Soms zijn ze glanzend en het oppervlak is afgeplat met in het midden vaak een inzinking, een putje. Genitale wratten Genitale wratten zijn zachte, wratachtige gezwellen die worden veroorzaakt door een virus. De wratjes nemen de kleur van de huid aan, waardoor ze in eerste instantie niet opgemerkt kunnen worden. Genitale wratjes zijn meestal pijnloos. Genitale wratten is een seksueel overdraagbare aandoening (soa). Ze zijn net als alle andere wratten onschuldig, maar ze kunnen wel zeer hinderlijk zijn. Ze groeien in de schaamstreek, op de geslachtsdelen en rond de anus en nergens anders op het lichaam. De verspreiding ervan vindt plaats via seksueel contact. Genitale wratten zijn erg besmettelijk. Het virus dat verantwoordelijk is voor genitale wratten heet Humaan Papilloma Virus (HPV). HPV is een groep van meer dan 100 aan elkaar verwante virussen. Verschillende typen veroorzaken genitale wratten. Ze worden papillomavirussen genoemd, omdat het virus bepaalde soorten (goedaardige) wratten, of papillomen, kan veroorzaken. Er zijn ook varianten die kanker kunnen veroorzaken , zoals baarmoederhalskanker. Tevens blijkt dat ten minste 90% van de gevallen van anale kanker door HPV wordt veroorzaakt .Deze typen worden hoog risico HPV genoemd. Dit type HPV komt dus enkel voor bij genitale wratten en dus niet bij de ander genoemde wratten! Bron: Nederlandse Vereniging voor Dermatologie en Venereologie http://www.huidarts.nl http://www.huidziekten.nl

Ik heb mijn informatie verkregen via de volgende site's: http://www.apotheek.nl/ https://www.mediq-apotheek.nl/ http://www.nationaalkompas.nl http://www.lymenet.nl/info/symptomen-ziekte-van-lyme.htm De volgende boeken heb ik hiervoor gebruikt: zakboek-verpleegkundige-diagnosen handboek-verpleegkunde De verpleegkundige als zorgverlener Vaardigheden specifieke verpleegkunde / Voorbehouden handelingen Ik ben mij er van bewust dat ik op sommige punten niet alles in volledigheid heb kunnen beschrijven. Ik ben daarin tegen ook geen arts maar verpleegkunde. De geschreven stukken heb ik naar eer en geweten geschreven. Ik zal de komende tijd proberen daar waar nodig nog aan te vullen! Het geen wat ik geschreven heb is bedoelt als leidraad in een SHTF, in de normale dagelijkse gang adviseer ik ten alle tijden naar een huisarts te gaan!!!

Stadium 3 Chronische Lyme-borreliose Men zou van chronische Lyme-Borreliose kunnen spreken bij een ziekteduur van meer dan een jaar. Alle eerder genoemde verschijnselen kunnen een langdurig en wisselend beloop hebben met vermindering en verergering van ziekteverschijnselen over weken tot jaren waarbij de symptomen van orgaansysteem kunnen wisselen. Naast de specifieke verschijnselen in verschillende orgaansystemen staan bij de chronische vorm van de ziekte de algemene (ook wel aspecifiek genoemde) klachten op de voorgrond. Deze klachten bestaan o.a. uit griepachtige verschijnselen, chronische vermoeidheid hoofdpijn, voorbijgaande temperatuursverhoging van enkele uren, transpireren, wisselende pijn in spieren, pezen en gewrichten (zonder objectieve locale ontstekingsverschijnselen). Stadium 3 Chronische neuroborreliose In de latere fase van de ziekte kunnen chronische ziekteverschijnselen van het centrale en perifere zenuwstelsel (chronische neuroborreliose) op de voorgrond staan. In het bijzonder een subacute/ chronische hersenaandoening, "encefalopathie" genaamd. De diagnostiek van "encefalopathie" is vaak moeilijk omdat het verloop sluipend is en de symptomen pas bij een goede anamnese en gedegen onderzoek aan het licht komen. De klachten die bij de hersenaandoening "Lyme-encefalopathie" relatief vaak gezien worden zijn: stemmingswisselingen, prikkelbaarheid, geheugenproblemen, verminderde concentratie, problemen met woordvinding, hoofdpijn, overgevoeligheid voor zintuiglijke prikkels (licht, geluid) en slaapstoornissen. Psychiatrische beelden die door "Lyme-encefalopathie" kunnen worden veroorzaakt omvatten: persoonlijkheidsveranderingen, dementie, ADHD, angststoornissen, stemmingsstoornissen en psychotische stoornissen. Wat is de juiste behandeling van de ziekte van Lyme? Antibioticabehandeling is het simpele antwoord, maar het gedetailleerde antwoord is onbekend. De meningen van wetenschappers en artsen over zowel de diagnose als de behandeling van Lymeziekte zijn zeer verdeeld en hebben hierdoor geleid tot het bestaan van twee zorgrichtlijnen: de CBO-richtlijn en de ILADS-richtlijn. Wanneer er behandeling volgt direct na een tekenbeet zijn er aanwijzingen dat een langere kuur van bijvoorbeeld zes weken beter resultaat geeft vergeleken met de CBO standaardbehandeling van 10-14 dagen. Het is niet bekend of deze behandeling de ziekte in alle gevallen permanent geneest. De opvatting van deskundigen die de CBO-richtlijn hebben opgesteld: Een kuur van 2 tot maximaal 4 weken leidt in vrijwel alle gevallen tot genezing. Blijvende of terugkerende symptomen en klachten na een dergelijke behandeling zouden volgens hen berusten op een zogenaamd postinfectieus syndroom, ook wel Post Lyme Syndroom (PLS) genoemd. Dit PLS zou geen teken zijn van voortdurende infectie, maar een immunologisch restverschijnsel zijn. Verdere behandeling met antibiotica zou daarom niet zinvol zijn. De opvatting van ILADS-deskundigen is: Wanneer de diagnose Lyme-Borreliose gesteld is, zou er behandeld moeten worden zolang de symptomen blijven voortduren. Wanneer er sprake is van terugkeer van symptomen na behandeling, moet weer met antibiotica behandeld worden tot de klachten verdwenen zijn. Een patiënt die symptoomvrij lijkt, moet waakzaam blijven in het opmerken van een herhaling van de klachten of nieuwe nog onbekende symptomen, net als zijn of haar arts. Voor het bestaan van het zogenaamde Post Lyme Syndroom bestaat geen goede wetenschappelijke onderbouwing. Blijvende of terugkerende klachten wijzen daarom op blijvende infectie, tenzij er een duidelijke andere verklaring is. Onvoldoende reactie op behandeling kan wijzen op een co-infectie. In aanvulling op de medicatie zouden Lymepatiënten een goed programma van lichaamsbeweging en voeding moeten volgen. Patiënten die antibiotica krijgen zouden hierbij zogenaamde "probiotica" moeten gebruiken, die nodig zijn voor het goed blijven functioneren van het spijsverteringsysteem. Sommige Lymespecialisten adviseren ook supplementen die het immuunsysteem ondersteunen. Vanwege de complexiteit van de levenscyclus van de Lymebacterie, is volgens ILADS-specialisten vaak een gecombineerde antibioticatherapie nodig. Zoals eerder beschreven bestaan er twee wetenschappelijk onderbouwde zorgrichtlijnen die zeer verschillen. Het belangrijkste verschil is dat de CBO-richtlijn adviseert om niet langer dan maximaal 4 weken te behandelen en de ILADS-richtlijn langer behandelen gerechtvaardigd vindt, als de ziekteverschijnselen niet verdwenen zijn of terugkomen Welke geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij lymeziekte? (De behandeling volgens de CBO richtlijn is conform de verschillende stadia). Stadium 1, vroege Lyme-borreliose, EM en lymfocytoom Eerste keuze: doxycycline 2 dd 100mg gedurende 10 dagen Tweede keuze: amoxicilline 3 dd 500mg gedurende 14 dagen Derde keuze: azithromycine 1 dd 500mg gedurende 5 dagen Bij kinderen jonger dan negen jaar Eerste keuze: amoxicilline 50 mg/kg/dg in 3 doses (max. 3 dd 500mg) gedurende 14 dagen Tweede keuze: azithromycine 10 mg/kg/dg in 1 dosis(max. 1 dd 500 mg) gedurende 5 dagen Stadium 2: vroege gedissemineerde Lyme-borreliose, neuroborreliose Eerste keuze: ceftriaxon 1 dd 2 gram intraveneus gedurende 14 dagen Tweede keuze: penicilline-G 6 dd 2-3 ME gedurende 14 dagen Derde keuze: betalactaam antibiotica doxycycline 2 dd 200mg gedurende 21 dagen Bij kinderen jonger dan negen jaar Eerste keuze: ceftriaxon 100mg/kg/dg in 1 dosis (max. 1 dd 2 gr) intraveneus gedurende 14 dagen Tweede keuze: penicilline G 200.000-400.000 E/kg/dg in 6 doses (max. 6 dd 2-3 ME) gedurende 14 dagen Stadium 2: vroege gedissemineerde Lyme-borreliose zonder neuroborreliose Doxycycline 2 dd 100mg gedurende 21 dagen Stadium 2: Lyme carditis Ceftriaxon 1 dd 2 gr intraveneus gedurende 14 dagen Stadium 2; Lyme arthritis Doxycycline 2 dd 100mg gedurende 30 dagen Indien doxycycline niet succesvol, dan ceftriaxon 1 dd 2 gr intraveneus ten minste 14 dagen Bij kinderen jonger dan 9 jaar Eerste keuze: amoxicilline 50 mg/kg/dg in 3 doses (max. 3 dd 500 mg) gedurende30 dagen (mits geen tekenen van neuroborreliose) Tweede keuze: ceftriaxon 100mg/kg/dg in 1 dosis intraveneus (max. 1 dd 2 gr) gedurende 14 dagen. Stadium 3: Late Lyme-borreliose Doxycycline 2 dd 100 mg gedurende 30 dagen Stadium 3: chronische neuroborreliose Ceftriaxon 1 dd 2 gr intraveneus gedurende 30 dagen in geval van pleiocytose Doxycycline 2 dd 100 mg gedurende 30 bij geen pleiocytose Stadium 3: chronische Lyme-borreliose (zonder intrathecale antilichamen en pleiocytose)

Vervolg Stadium 1: Lokale huidinfectie; erythema migrans (EM) De lokale huidinfectie begint als een rode plek, meestal na 4-10 dagen en bijna altijd binnen drie maanden na een tekenbeet. De EM-huiduitslag breidt zich in de loop van dagen tot weken uit tot een (5-40 cm in diameter) min of meer ronde of ovale kring, vaak met centrale verbleking. De huiduitslag is meestal pijnloos, jeukt meestal niet en is niet verheven, behalve soms aan de randen. Voorkeurlokalisatie: romp, benen, oksels en liezen. Deze huiduitslag wordt erythema migrans genoemd. Variaties van het erythema migrans komen echter voor. Zo kan de huiduitslag egaal rood blijven, ontstaan er ter plaatse blaren of kunnen er meerdere ringen om elkaar heen zichtbaar zijn. Ook jeuk en pijn kunnen in een minderheid van de gevallen voorkomen. Bij de locale huidinfectie wordt soms een griepachtig ziektebeeld met malaise, koorts en spierpijn gezien. Dit beeld kan ook in een latere fase van de ziekte voorkomen. Als er een typisch erythema migrans (EM) wordt geconstateerd is er vrijwel zeker sprake van Lyme-Borreliose. Bij patiënten met een typisch erythema migrans is een bloedtest niet nodig voor het stellen van de diagnose. In het merendeel van de gevallen zijn in deze fase van de ziekte geen antistoffen aantoonbaar. Patiënten met erythema migrans dienen zo snel mogelijk met een antibioticum te worden behandeld. Stadium 2: Vroege gedissemineerde infectie Na de tekenbeet kan de Borrelia-bacterie in de bloedbaan terecht komen, wat tot een uitgezaaide of "gedissemineerde" infectie leidt. In tegenstelling tot wat eerder gedacht werd, zijn er sterke aanwijzingen dat de bacterie zich al binnen enkele etmalen door het lichaam kan verspreiden en o.a. het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) kan binnendringen. Via de bloedbaan wordt de bacterie in het lichaam verspreid, maar de bacterie is meestal slechts kort in de bloedbaan aanwezig. Hoewel de bacterie in elk orgaan terecht kan komen, ontstaan de meeste ziekteverschijnselen in het zenuwstelsel, de gewrichten en het hart. Het blijkt dat de helft van de patiënten met een Borrelia infectie geen tekenbeet of erythema migrans heeft opgemerkt. Daardoor kan het voorkomen dat de ziekteverschijnselen niet direct met een Borrelia-infectie in verband worden gebracht. Aandoeningen van het zenuwstelsel (neuroborreliose) Een veel beschreven acute aandoening van het zenuwstelsel is een hersenvliesontsteking die vaak samengaat met ontsteking van hersen- en/of ruggenmergzenuwen. Ook ziekteverschijnselen van het ruggenmerg of de hersenen kunnen voorkomen. De verschijnselen van acute hersenvliesontsteking zijn bij Lymeziekte meestal relatief gering. Hevige hoofdpijn, koorts, sufheid of nekstijfheid, zoals dat voorkomt bij andere vormen van hersenvliesontsteking, kan ontbreken. Verschijnselen van hersenzenuwontsteking kunnen bestaan uit dubbelzien, waarbij één oog niet in alle richtingen kan bewegen en aangezichtsverlamming, waarbij één ooglid niet sluit en de mondhoek aan dezelfde kant niet kan worden opgetrokken. Ontsteking van een ruggenmergzenuw veroorzaakt zeer heftige pijn in een arm of been of in de romp. Soms gaat dit samen met krachtsverlies en een doof, tintelend gevoel. Ontsteking van het ruggenmerg kan krachtsverlies en een doof gevoel in beide benen veroorzaken. Soms kan de urine niet worden opgehouden of wordt juist het plassen bemoeilijkt. Naast de specifieke acute neurologische aandoeningen, blijken ook subacute of chronische vormen van neuroborreliose in het ziektebeloop voor te komen. Hierbij zijn de klachten minder specifiek en kunnen van moment tot moment sterk in aard en ernst wisselen. Deze vorm met aspecifieke neurologische en psychische symptomen wordt vaker gezien bij de late vorm van Lymeziekte, maar kan ook al eerder in het ziektebeloop optreden. Verwarring met andere neurologische ziekten met een wisselend beloop, zoals MS, is mogelijk. Naast de veel beschreven verschijningsvormen zijn bij Lyme-Borreliose ook ziektebeelden die lijken op MS, ALS, MSA en dementie beschreven. Bij de niet acute vorm van neuroborreliose kunnen de volgende klachten voorkomen: voorbijgaande verlammingsverschijnselen, krachtsverlies, slecht kunnen lopen, hevige (zenuw) pijnen en verkramping in het hoofd, gezicht, nek, rug en benen, migraine, gevoelsstoornissen, tintelingen en een verdoofd gevoel in delen van het gezicht en de ledenmaten, aanvallen lijkend op epilepsie, ernstige duizeligheid, evenwichtsstoornissen, gezichts- en gehoorstoornissen, niet goed kunnen denken, onthouden en concentreren, problemen met spraak, slecht verdragen van licht en geluid, ernstige vermoeidheid en “brain fog” (hersenmist). Gewrichtsaandoeningen De verschijnselen van "Lyme-artritis" (gewrichtsontsteking) zijn zwelling en pijn in het aangedane gewricht. De duur van de zwelling varieert van minder dan een dag tot maanden. Het kniegewricht is relatief vaak aangedaan. De gewrichtsontsteking ontstaat bij de helft van de patiënten binnen drie maanden na de tekenbeet of het erythema migrans. Gewrichtsontsteking kan echter ook in het latere beloop van de ziekte ontstaan. De ontstekingsverschijnselen kunnen verspringen tussen diverse gewrichten. Klachten verbeteren vaak na behandeling met een antibioticum, maar kunnen ondanks behandeling nog lang blijven bestaan. Hartaandoeningen De meest voorkomende afwijking van het hart is een Lyme-carditis (hartspierontsteking) met een stoornis in het geleidingssysteem tussen de boezems en de kamers en/of hartritmestoornissen. Wanneer de geleiding ernstig is gestoord kan een trage hartslag ontstaan, waardoor de patiënt kan flauwvallen en last van benauwdheid kan krijgen, ook hartfalen en angineuze klachten (pijn op de borst) kunnen het gevolg zijn.

lyme ziekte! De teek Een teek is een kleine geleedpotige (spinachtige) parasiet die zich met zijn monddelen vastzet in de huid van zijn gastheer om bloed te zuigen. De honderden verschillenden soorten teken zijn onder te verdelen in harde en zachte teken. Harde teken: Deze teken hebben een hard schildje op hun rug. De teek Ixodes ricinus komt het meest voor in Nederland en wordt ook wel gewone-, hout-, schapen- of hondenteek genoemd. Zachte teken: Deze hebben geen rugschild en ze leven meestal in een nest of een hol van een vogel of ander dier. Ze zuigen het meeste bloed van vogels en vleermuizen, maar lusten ook graag een slokje van andere dieren of mensen. Deze soort wordt ook wel de duiven- of kippenteek genoemd. Dermacentorteek: De laatste jaren wordt de aanwezigheid van de Dermacentorteek in ons land gemeld. De teek, die voorheen alleen in Zuid- en Midden-Europa voorkwam, heeft zich de laatste jaren definitief in Nederland gevestigd. Dit blijkt uit onderzoek uitgevoerd aan de afdeling Infectieziekten en Immunologie van de Universiteit Utrecht. De Dermacentorteek kan ook voor de mens gevaarlijke ziekteverwekkers bij zich dragen zoals Rickettsiabacteriën. Deze bacteriën kunnen onder andere tick-borne lymphadenitis veroorzaken. Deze teek kreeg de bijnaam ’hondenkillerteek’ omdat het de voor honden dodelijke ziekte babesiose overbrengt. Leefwijze Ixodes ricinus of schapenteek, in Europa de bekendste soort, komt voor op plaatsen waar de luchtvochtigheid groot is, bijvoorbeeld op plaatsen met lage begroeiing. Teken komen niet alléén voor in natuurgebieden, maar ook in stadsparken, grasdijken, weilanden en tuinen. Vaak wordt gesteld dat het tekenseizoen van maart tot november is, maar door de zachte winters zijn teken het hele jaar door actief. Tijdens hete droge zomermaanden is de activiteit minder. Mensen en huisdieren zien de parasieten vaak niet. Andersom reageren teken wel op wat de mens en dier doen én veroorzaken; zij weten hun gastheren op te sporen door het verhoogde koolzuurgehalte in de uitademinglucht, lichaamswarmte, verspreiding van geuren, verandering van lichtinval of een combinatie ervan. Teken bijten zich vast in de gastheer. Meestal merkt men daar niets van. Ze leven van opgezogen bloed en zijn 24 uur per dag op zoek naar gastheren en gastvrouwen om bloed te kunnen zuigen. Teken hebben voorkeur voor warme vochtige plekjes, zoals de liezen, knieholten, oksels, achter de oren, schaamstreek enz. Omdat kinderen kleiner zijn, zijn teken bij hen vaak op het hoofd te vinden,bij de haargrens en achter de oren. Wat kun je preventief doen -Kleed je zo goed mogelijk voor een bezoek aan de natuur. Draag een lange broek, met de broekspijpen in de sokken, kleding met lange mouwen, goed gesloten schoeisel en een hoofddeksel. -Gebruik een tekenwerend middel als DEET 40 of 50%, Tea tree olie of draag geïmpregneerde kleding. -Neem een douche om eventuele loszittende nimfen en teken af te spoelen. -Was gedragen kleding uit of stop die in de droger op de warmste stand. Teken schijnen dat niet te overleven. -Controle van het lichaam op teken, vooral nimfen, na een wandeling of kamperen in een natuurgebied is noodzakelijk. Het is echter gebleken, dat steeds meer mensen ook in hun directe omgeving bijvoorbeeld in eigen tuin gebeten worden. Hoe verwijder je een teek Na het vinden van een teek op je lichaam moet deze zo snel mogelijk, maar wél op de juiste wijze, verwijderd worden! Het beste gaat dit met een speciaal hulpmiddel, zoals een tekenpincet of met een tekenlasso, een instrumentje dat de teek met een lusje vastpakt en hem onbeschadigd kan uittrekken. Doe dit rustig en precies, want het is belangrijk de teek op dit moment niet fijn te knijpen, of ander ongemak te bezorgen, omdat juist dán de kans bestaat dat hij zijn besmette maaginhoud in de bijtwond loost. Naast het pincet en tekenlasso, zijn er nog meer hulpmiddelen in de handel, die effectief zijn voor het verwijderen van teken. Er zijn bv. apparaatjes die werken als een hefboompje zoals de o’tom- ticktwister. De tekenlepel verwijdert teken door een voorwaartse schuifbeweging, dus zonder te wrikken, te draaien of omhoog te bewegen. Aandachtspunten bij het verwijderen van teken -Verwijder de teek op de voor het gekozen hulpmiddel voorgeschreven wijze. Het minuscule snuitje van de teek kan afbreken. Waarschijnlijk is dat niet erg, omdat het bij juiste verwijdering niet besmet is met Borrelia burgdorferi. Net zoals een splinter komt de snuit vanzelf weer uit de huid. -De teek mag van tevoren niet worden bewerkt met alcohol, olie, nagellak of andere middelen. Door het gebruik van deze middelen bestaat de kans, dat de teek de inhoud van de speekselklieren en de darm in de huid brengt, waardoor juist een infectie ontstaat. -Desinfecteer het bijtwondje, na verwijderen van de teek, met alcohol 70% of met jodium -Desinfecteer na gebruik de tekenverwijderaar bv met alcohol, kokend water of een ander desinfecterend middel. Voorbeelden van teekverwijderaars: http://www.enetorpet.nl http://www.careplus.eu/nl/eerste-hul...enverwijderaar http://www.teekweg.nl/ http://www.codaproducts.com/ http://www.otom.com/ http://www.byebites.nl/producten/steken-betenset/ Wat is lymeziekte De ziekte van Lyme of Lyme-Borreliose is een infectie veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi. De Borrelia is een spirocheet, vergelijkbaar met de Treponema pallidum, de veroorzaker van syfillis. De ziekte wordt meestal opgelopen door een tekenbeet en begint vaak, maar lang niet altijd met een rode huiduitslag rond de beet en griepachtige verschijnselen. Er is tevens overdracht van de ziekte beschreven tijdens de zwangerschap van moeder op kind. In traanvocht en moedermelk zijn Borrelia bacteriën gevonden. De veroorzaker De Borrelia burgdorferi (Bb) bacterie is een extreem complex organisme en beschikt over een zeer groot repertoire aan overlevings- en aanpassingsmechanismen. Ziekteverschijnselen Een infectie met de bacterie Borrelia burgdorferi leidt niet altijd tot Lyme-Borreliose. Wanneer er ziekteverschijnselen ontstaan worden deze in drie stadia ingedeeld. De indeling in stadia is enigszins willekeurig. Er zijn veel aanwijzingen dat Lyme-Borreliose een multi-systeemziekte is, die een zeer divers en grillig beloop kan hebben.

Shock Een shock is een acute levensbedreigende toestand waarbij de druk in de bloedvaten te laag is om de vitale lichaamsfuncties in stand te houden. De doorbloeding en dus de zuurstofvoorziening van het hart, de hersenen en andere organen komen hierdoor in het gedrang wat snel resulteert in het afsterven van cellen. Soorten shock : *Hypovolemische shock Deze vorm van shock ontstaat door (bloed)volumeverlies. Oorzaken zijn: -Inwendige bloedingen -Externe bloeding, brandwonden, braken/diarree *Cardiogene shock Wordt veroorzaakt door een direct verminderde hartfunctie. Oorzaken zijn: -Een hartinfact met verlies van pompfunctie, Slechte werking van de hartkleppen of Ritmestoornissen *Distributieve shock Wordt veroorzaakt door een probleem in de verdeling van het bloed. De bloedvaten gaan te veel openstaan zodat er relatief te weinig vulling is en de druk wegvalt. Enkele voorbeelden: -Neurogene shock: bij een ruggenmerg- of hersenletsel, waardoor het samenknijpen van de vaten wegvalt. -Anafylactische shock: bij een allergische reactie, waardoor door het vrijkomen van histamine de vaten open gaan staan. -Septische shock: een bacterie in de bloedbaan aanleiding geeft tot prikkeling van de vaatwand, waardoor deze open gaat staan. *Obstructieve shock Hierbij is er ergens in het lichaam een verstoppingnaanwezig. Als het bloed zich op een bepaalde plaats ophoopt is er op een andere plaats bloed tekort. Een obstructieve shock wordt veroorzaakt door twee hoofdoorzaken: -Obstructie van uitstroom (bijv. longembolie) -Obstructie van instroom ( bloedprop) *Psychische shock Bij een ongeval hoor je soms dat een slachtoffer in shock verkeert. Hiermee wordt bedoeld dat het slachtoffer psychologisch is aangedaan door het ongeval, bijvoorbeeld wanneer hij een ongeval heeft overleefd waarbij iemand anders om het leven is gekomen. Dit type shock mag dus niet verward worden met de medische betekenis van het woord shock en wordt in medische kringen gewoonlijk acute stressstoornis genoemd. Symptomen Het lichaam tracht het gebrek aan zuurstof te compenseren door enkele correctiemechanismen. Het hart pompt het bloed sneller rond, de ademhaling versnelt en de minder belangrijke organen zoals de huid krijgen minder bloed waardoor deze bleek of blauw gaat zien. Het lichaam reageert op het probleem en het slachtoffer wordt rusteloos en angstig en reageerts verward,gespannen en gedesoriënteerd. Men voelt koud en klam maar ook zweterig. Eerste hulp Een persoon die in shock is of dreigt te gaan heeft onmiddellijk hulp nodig. Als eerstehulpverlening wordt het volgende geadviseerd: •Stel het slachtoffer gerust. Vermijd drukte, spanning en bruuske bewegingen. •Breng de persoon in liggende toestand. Breng de benen omhoog (uitgezonderd bij cardiogene shock). •Belangrijk is om een infuus met nacl. 0,9% aan te leggen. •Breng bij ernstige ademhalingsmoeilijkheden het bovenlichaam rechtop. Voorkom afkoeling met een deken. •Voorkom oververhitting. Warm het slachtoffer nooit actief op. Door warmte treedt vaatverwijding op, waardoor de bloeddruk verder afneemt. •Geef nooit iets te eten of te drinken: De vitale organen (zoals de hersenen) krijgen meer bloed dan de minder vitale organen (zoals het maag darmkanaal). Door de slachtoffer te laten eten blijft het voedsel in de maag en zal niet opgenomen worden door de darmen in het bloed. Met als gevolg dat de slachtoffer misselijk wordt en eventueel kan gaan braken. •Bij een allergische reactie vocht toedienen tot wel 5-7 liter want lichaam moet spoelen in eerste 24 uur, dit omdat de vaten 'lek' raken en het vocht zit dan niet in de bloedvaten, maar in de weefsels. Dien direct een antihistaminicum toe (tavegyl als injectie 2mg of aerius 5mg oraal als oplostablet onder de tong, maar ook cetirizine is prima, beter iets doen dan niets doen). Adrenaline doet de bloedvaten knijpen waardoor minder lekkage, en verhoogd de contractiliteit van het hart. •Bij een obstructieve shock worden er vaak antistollingsmiddelen gegeven zoals faxiparine of heparine. •Hypovolemische shock wederom vocht toedienen, bloeding stelpen, bij braken primperan zetpil geven. Inwendige bloeding door ons zelden op te lossen dus bij geen proffessionele hulp komt die gene te overlijden •Cardiogene shock op basis van een infarct, waarbij reeds een bloeddrukdaling is opgetreden, wordt meestal erger bij toedienen van nitraten, zoals isordil of nitrospray. Dat kun je dus alleen doen als de bloeddruk hoog is of normaal, of indien je naast de nitraten iets toedient om het hart te ondersteunen. De gedachte is dat de bloedvaten open gaan staan door de nitraten, maar de hartspier beetje chemisch wordt gestimuleerd. Overigens is het effect van nitraten nimmer bewezen, een andere optie is het toedienen van morfine, wat wel een positief effect heeft op de kans te overleven. •Bij een Septische shock moet eerst de ontsteking verholpen worden met antibiotica. Septische shock wat afkomstig is van één ontstekingsfocus, kan, bij gebrek aan antibiotica, ook chirurgisch worden opgelost indien het afkomstig is van een ontsteking / abces / gangreen van een ledemaat. Het abces openen of het betreffende lidmaat amputeren is dan weinig aantrekkelijk maar wel levensreddend. Breng tevoren een stuwband of strakke riem aan boven het infectieuze gebied, zeker indien overgegaan wordt tot amputatie.