philwar

Ik doe inderdaad heel weinig, kan nog niet eens de honden uitlaten. Het ademen gaat wel al een stuk beter, maar ik verdraag geen druk op mijn bovenlichaam. De grens ligt op dit moment bij zelf mijn brood en vlees snijden en sokken en schoenen aantrekken! @allen: dank voor de steunbetuigingen!

Wist niet zo goed waar ik dit moest posten, dan maar hier. Ik was nog maar kort lid of ik was alweer lange tijd afwezig. Ik had er wel naar gehint maar hier de feiten in het kort: ik heb maart verleden jaar een fikse longontsteking opgelopen die uitliep op complicaties, en toen die voorbij waren kwam de longontsteking weer terug. Daar heb ik mee lopen worstelen tot begin december, toen men er eindelijk in slaagde alle vocht en infecties weg te krijgen. Ik zat toen 'alleen nog' met een klaplong. Na twee kleine ingrepen om te trachten het poliklinisch op te lossen werd besloten een kijkoperatie te doen om de long te plakken en een biopsie te van het borstholte weefsel. Men kwam er echter niet in met de apparatuur zodat ter plekke plan B werd uitgevoerd, dat was een chirurgische ingreep. Snijden tot de ribben, die spreiden met een soort krik, vervolgens weer snijden tot de borstholte. Long dicht nieten (bleek een groot gat), vlies verwijderen zodat de long zich aan de holte hecht, en alles weer dichtmaken. Oh ja, nog een drain erin, Dat was drie weken geleden, en ik voel me nog steeds alsof ik van 5 hoog uit het raam ben gevallen. En nu maar hopen dat ik echt overal vanaf ben. Ik ben wel van plan in mei te gaan kamperen, ik verwacht dan fit genoeg te zijn. In ieder geval ben ik weer terug van weggeweest.

Je lacht erom, en deze is inderdaad erg komisch. Maar als ik sommige mensen hoor praten... Trek wat comfortabels aan, 'earth colors,' zorg dat je een systeem hebt waardoor je snel en makkelijk bij de spullen kunt die je nodig hebt. Wees de grijze man.

Ik weet zeker dat ik als ooit een 'mall ninja' tegen kom in SHTF omstandigheden, ik uit zal gaan van het ergste. En dat gaat dus hoe dan ook geen nieuwe vriendschappen opleveren, terwijl dat onder meer neutrale omstandigheden misschien best wel mogelijk zou zijn.

Er zijn twee manieren om te kijken naar een 'weerbaar' uiterlijk: Je kan overkomen als iemand met wie je niet moet f**ken, of, als de ander daar niet van onder de indruk is, als een bovengemiddeld interessant doelwit. We zijn nl in NL, en dus is in principe iedereen ongewapend. Dan is groepsgrootte of zelfs persoonsgrootte de doorslaggevende factor of iemand besluit erop te staan jouw spullen te inspecteren, en te proberen mee te nemen wat hij wil. Het is gewoon lastig, en ik denk dat het er uiteindelijk weinig toe doet hoe je eruit ziet. Presentatie en uitstraling hangen van meer af dan de kleding die je draagt, ik ken teveel wannabe's met potloodnekjes waarvan niemand onder de indruk zou zijn, zelfs al zouden ze een M4 in hun handen hebben.

Dit zijn leuke algemene tips, maar totaal ongeschikt om serieuze conclusies aan op te hangen. Ik lach me altijd rot om politie agenten die beweren dat zij perfect weten wanneer iemand liegt... en jaren later wordt die iemand weer vrijgelaten omdat hij toch onschuldig veroordeeld blijkt te zijn. En politie heeft er zogenaamd training in ontvangen. Iedere psycholoog/psychiater zal je vertellen dat er tekens zijn, en vervolgens dat er zoveel uitzonderingen zijn dat je er eigenlijk niets aan hebt. Het is anders als je iemand goed kent, daar ben ik het wel mee eens. Dan kun je duidelijk veranderingen in gedragspatronen waarnemen. Maar bij vreemden, dan stop ik het denken (als het enigszins mogelijk is sluit ik mijn ogen) en ga op mijn gevoel af.

Klopt helemaal. Ik beschouw dit allemaal als voorbeelden van het denken dat ons verhindert effectief te handelen. Ik spreek helaas ook uit persoonlijke ervaring, dingen nalaten omdat je niet wil ingaan op onbestemde maar duidelijke voorgevoelens. Je kunt misschien niet achterhalen waar zo'n gevoel vandaan komt, en dan rationaliseren we het weg. Maar het heeft meestal wel degelijk een goede reden.

Afgaan op je gevoel werkt perfect... als je gevoel niet constant in de war wordt gemaakt door je eigen gedachten. Mensen hebben de potentie op dezelfde wijze 'in tune' te zijn met hun omgeving en alles wat daar deel van uit maakt als wilde dieren, of zelfs huisdieren. Probleem is alleen dat de meesten van ons min of meer constant zodanig door hun eigen razende denken in beslag worden genomen dat we niet meer open staan voor ongefilterde indrukken. Maw, ons denken weerhoudt ons van acuut en helder waarnemen. Dit gebeurt in interpersoonlijke interacties, maar ook op patrouilles in het bos. Het vereist een hoop training dit af te leren. Maar de opbrengst is navenant groot.

Om de een of andere reden hebben wij een nogal 'anders dan anders' leven, altijd gehad. Helemaal standaard zal het nooit worden, LOL. Maar we waarderen het sentiment.

Natuurlijk heb ik het over militairen als het gaat over een kamp opzetten dat 'sustainable' is. Maar ook preppers, vooral als het een wat grotere groep is moeten op deze manier kijken naar een kamp als er van nul moet worden begonnen. En zoals je zegt, het is niet zoveel werk als je weet wat er gedaan moet worden en iedereen doet zijn deel. Overigens, vooropgesteld dat de tijd er is, de hutten waarin ze zitten kunnen veel gerieflijker als ze er de de moeite voor zouden doen. Vergis je niet, er is vaak veel meer mogelijk dan waar mensen zich toe kunnen zetten. Het moreel van zo'n groep bepaalt sterk hoe de levensomstandigheden eruit zien.

Ik heb hem in dienst 2x gelopen. Maar dat was erg lang geleden (82/83). "Say hello to the army on your right!"

De beschikbare hoeveelheid water maakt een groot verschil, evenals algemene bushcraft skills. Deze mensen hebben als belangrijkste opgave niet overleven in het bos, maar overleven in het algemeen. Ze zullen niet heel veel moeite steken in het bouwen van een plek waar het leven kwalitatief veel beter is omdat ze te vaak moeten verkassen. Er is relatief weinig voor nodig om comfortabler onderkomens te maken, putten te slaan, veilige en onderhoudbare latrines aan te leggen, etc, maar dat ga je niet doen als je niet weet of je over een week nog op die locatie bent. En dan is het dus een stuk moeilijker persoonlijke hygiene af te dwingen (als het leiderschap al over de vereiste zelf-discipline beschikt).

De twee zijn goed te verenigen. De ideale situatie (voor NL begrippen) zou zijn een simpel maar woonwaardig huisje met alle noodzakelijke voorzieningen voor de eerste 3 maanden of zo, plus land/bewatering/klimaat voor de langere periode. Dat impliceert wel de aanwezigheid van de skills nodig om het eventueel de rest van je leven prettig uit te houden. Je BOL is dan dus wel degelijk voor permanente uitwijk geschikt. Ik weet zeker dat er zelfs in NL, maar ook in de Benelux, Duitsland en Frankrijk voldoende te realiseren valt binnen deze criteria, zonder dat je miljonair hoeft te zijn. Een vertrouwd samenwerkingsverband zou natuurlijk alles een stuk makkelijker maken.

Fietsen zou perfect zijn, levert veel meer energie dan een klein zwengeltje.

Ik heb de onduidelijkheid zelf gecreeerd. Ik ben specifiek op zoek naar apparaten die stroom genereren dmv een zwengel of andere mechanische aandrijving. Dus geen solar, water, brandstof, nucleair, etc, etc.