Erelijst

@Amazing Dree en @Keyser Suze en @Heksenboot...ik dank jullie voor deze inspirerende woorden. Ik ben idd niet zo mobiel als ik zou willen maar ik redt me er aardig mee. Ook ik heb er natuurlijk over nagedacht hoe ik e.e.a. kan oplossen tijdens een SHTF-situatie. Dit is iig een punt waarover gepraat kan worden tijdens een SC bij t kampvuur. Grt easy

@Raycoupe, @Castaway bedankt voor jullie opmerking en iedereen op SC bedankt, Ik ben (namens onze dochter) blij jullie te kennen. Over onze dochter (6); ze heeft niet goed volgroeide kleine hersenen, die verzorg voor motoriek. Ze kan dus niet lopen, kruipen en niet praten. Maar ze is een harten dief en kan Papa zeggen

Even los van een brommer/quad, er zijn altijd andere mogelijkheden. Als je toch voor een bakfiets kiest kun je een tandem bakfiets nemen dan kun je met twee personen sneller bewegen. De fietsen kunnen ook naast elkaar staan. Hierdoor ben je sterker en sneller dan alleen.

Bij sommige berichten die ik hier lees krijg ik een krop in mijn keel, gewoon omdat ze tonen dat er toch mensen zijn die geven om een ander. Ik begrijp ook niet altijd wat er bedoelt wordt met een handicap. Als je kindje niet lopen kan is dat een handicap maar niet altijd voor het kind zelf die adapteren wel in hun situatie tot ze er non stop op gewezen worden. Autisme is ook zoiets, bij het doorsnee volk is dat een headbanger waar je geen contact mee hebt en die potentieel gevaarlijk zijn. Hoe verkeerd kan je zijn? Het maak mij totaal niet uit of iemand 1 been heeft of 3 , het gaat om de persoon en iedereen heeft kwaliteiten die wanneer omringt met liefde en waardering zullen ontplooien. Daar tegenover staat dan een soort van mens die ervan uit gaat dat alles wat ze niet kunnen vatten, abnormaal, onnatuurlijk, vies, geen recht op bestaan etc .... is. Over een handicap gesproken. Groetjes Chin

Bedankt @Castaway en @Heksenboot Bedacht me ineens, op SC kwam er iemand op visite, die op zijn zacht gezegd, niet erg makkelijk liep. Maar wel met een volledige BOB, die behoorlijk zwaar was, en er zelfs aan gedacht had om eten mee te nemen voor de barbecue. Waar diegene vervolgens niet van mee kon eten, omdat hij een bus moest halen. Een bescheiden iemand, die doet wat hij kan, om ook voorbereid te zijn. Je hebt 1000 keer meer aan zo iemand, dan aan een onwillige, onhandelbare, egoïst, die denkt de de wereld om hem/haar draait. Als je dit leest (degene over wie het gaat), weet dan dat ik veel bewondering voor je heb !!!!!!

Iedereen heeft het hier over hoe je als/of met een gehandicapte prept, Dus met je handicap of een gehandicapte een SHTF situatie ingaan. En heeft daar dan meningen over, of vind er dingen van. Ik hoor niemand over het feit wat je doet als je een handicap krijgt tijdens een SHTF situatie, wat mij heel goed mogelijk lijkt. Dus vooral voor de niet gehandicapten onder ons: Bedenk wat je gaat doen, als het zo is Wat zou je willen dat anderen voor je doen ? Wat kan je zelf dan nog doen ? Als je naaste familie dan zoiets overkomt, wat doe je dan ? (uitgaande van het feit, zolang er leven is, is er hoop) Zelf daar al over nagedacht een paar jaar geleden, en besloten dat, wanneer mij iets overkomt, waardoor ik niet goed meer mee kan vluchten (in een vluchtsituatie is het ook nog eens anders), om achter te blijven om de groep, of groepje (man en kind) meer kans te geven op slagen. Als mijn familie me achter wil laten natuurlijk, maar daar zal ik alles voor doen, om die meer kans te geven. Of ik dat standpunt blijf houden, weet ik niet voor 100% zeker, want gelukkig zit ik niet in die situatie, dus ik kan dat niet hard maken. Maar ik ben niet van plan, als ik fysiek een grote belemmering krijg, de vluchtpoging van de mijnen in gevaar te brengen, dan maar achterblijven, en dan maar met andere mogelijkheden proberen te overleven en achteraan te komen. (mits je een vast doel hebt om naar toe te gaan). In zulke situaties gaat het vaak om snel genomen beslissingen, en precies zal je het nooit weten wat je gaat doen, maar erover nadenken is best handig. Gehandicapten van nu, hebben allerlei hulpmiddelen, dus daarover, en zeker als je het van te voren weet, geen probleem, die gaan gewoon mee, en je zorgt ervoor. Voor degenen die verstandelijk geen probleem hebben, denk dat die zelf wel al eens over hetzelfde hebben nagedacht, als ik, en daar zelf wel al een goed doordacht plan voor hebben. Een handicap (welke dan ook) kan vreselijk lastig zijn, maar hoeft niet per definitie de belemmering te zijn die de groep ophoud, het kan ook iemand zijn, die ineens helemaal hysterisch word, of whatever.

Na het hele topic te hebben doorgelezen denk ik dat dit het eerste is wat ik toe wil voegen: zoek passende oplossingen! En blijf positief ! Ok, zo als sommige van jullie weten ben ik elke dag meerdere uren verlamd. De ernst hiervan verschilt per dag. Medicatie is wat mij staande houd. En dat gaat ook niet veranderen. Ik kan lang niet alles wat ik zou willen. So what?! Dan zoek ik een oplossing zodat het wel mogelijk is. Ik vind het zeer lastig iemand anders te vertellen wat te doen in zo'n soort situatie. Dus dat ga ik ook niet doen. Wel kan ik aangeven hoe ik tegen verschillende dingen aankijk en mijn eigen oplossingen voor problemen zoek. Bijvoorbeeld: Bugout, lopen is maar een deel van de dag mogelijk mits het goed gaat. En dat gaat het lang niet altijd. Dus dat is echt een last resort oplossing. Auto rijden kan niet, door de manier waarop ik kracht moet leveren met sturen raak ik binnen elke minuten uren verlamd. Oke, fietsen gaat beter, maar is ook spierkracht voor nodig. En daarbij is het wel handig als ik rechtop blijft zitten. Een brommer is dan weer een betere optie. Ook al is hier weer weinig op mee te nemen. Toen bedacht ik mij dat een bakfiets wellicht iets was, maar weer zo zwaar en daarbij again spierkracht die problemen geeft. Toen gaan zoeken op bak brommers, en de cargo bee is echt een héél tof ding! Een bak brommer! Dit is voor mij de best mogelijke oplossing. Nou heb ik de cargo bee niet staan ofzo. Maar ik wil wel proberen er eentje te gaan kopen in de toekomst. En nog eentje over een bob: ookal heb ik liever een bug in, zijn er situaties waarin thuis blijven simpelweg niet mogelijk is. Zoals chemische brand of een overstroming die hier dreigt alles weg te vagen. Ik ben begin mei begonnen met het denken aan een bugout bag. Gewoon omdat ook maar te hebben liggen. Gewicht is hierin een groot nadeel, ik kan niet even 30 kilo op mn rugje knallen. Dan ga ik door mn hoefjes . Na veel research en een aantal uurtjes marktplaats en €160 verder heb ik vrijwel alles wat ik nodig heb en onder mijn gestelde limiet van 15.5kg. tent, slaapzak, zelf opblazen luchtbed, slaap mat, mestins, tas, kleding, tarp, poncho, regen kleding, goede schoenen enzovoort. En de laatste: Ik gebruik verschillende hele zware medicijnen. Ik heb gelukkig voor 87 dagen aan medicatie staan. Hier ben ik erg blij mee, maarja, als dat op is ben ik de pineut. Daarom ben ik opzoek gegaan naar de bestand delen van de medicatie in relatief makkelijk te kweken planten. Hierin zit lang niet zo veel van de stoffen als in de medicatie. Maar het is beter dan niets. Het belangrijkste is naar mijn mening is dat je je niet blind moet staren op je beperking, maar oplossingen moet zoeken zodat je beperking geen, of in mindere maten een, probleem is. Geld is hierin zeker een probleem. Ik heb ook geen boompje in de tuin waar ik het af kan plukken. Maar via bijvoorbeeld marktplaats kom je een heel eind. Goed zoeken en gewoon vragen stellen. Familie kan je wellicht ook helpen. En er zijn ook instanties die je een helpende hand kunnen bieden. Ik ben zeker in het nadeel in een shtf, echter weiger ik mijn kop in het zand te steken en maar te vertrouwen op andere om mij te helpen. Daarmee zeg ik echt niet dat iedereen dit zo maar kan doen. Er zijn ook genoeg mensen met een beperking die er veel erger aan toe zijn als ik. Dat maakt alles een stuk lastiger. Maar bedenk wel dat als je in de positie bent voor jezelf iets te kunnen regelen, je dit echt moet doen. Want je bent tenslotte verantwoordelijk voor jezelf. Ik vind het wel lastig hier over te praten. Niet omdat ik het lastig vind om over mijn ziekte te praten, dat is wel het laatste wat ik lastig vind. Maar het is simpelweg niet mogelijk iedereen met elkaar te vergelijken. Iedereen heeft andere klachten. Dat maakt de algehele discussie er, naar mijn mening, niet makkelijker op. Hopelijk voegt dit wat toe Groetjes, Appelflapje