Doorzoek de community

We zijn ons, net als vele consumenten, als preppers nog meer bewust van de economische en ecologische crisis. We hebben voor onszelf besloten dat we niet bij de pakken willen blijven zitten. We willen controle over de wereld die ons omgringt. Hoe pakken we dat aan ? We zijn kritisch, stellen eisen aan de wereld rond ons en we willen best wel creatief zijn om de problemen op te lossen. Vaak zijn we overheden die zwaaien met nieuwe belastingen, heffingen, tollen, ... te slim af. We passen ons gedrag aan de nieuwe situatie aan en we worden hierbij geholpen door nieuwe media en technologie die ons efficiënter maken en toelaten om dingen te doen zoals wij het willen, wanneer wij het willen. De probleemstelling : [ATTACH=CONFIG]11323[/ATTACH] De voedselprijzen zijn sterk stijgend. [ATTACH=CONFIG]11322[/ATTACH] Ook andere grondstoffen volgen. Gelukkig zijn wij als consumenten creatief, flexibel én bereid om nieuwe wegen te bewandelen zolang we maar niet gedwongen worden door wetten en regeltjes tenminste. In onze (westerse) wereld zijn er nog alternatieven mogelijk maar ook bij ons stijgt het aandeel van voeding in ons gezinsbudget. We stellen hoe langer hoe meer vast dat onze koopkracht daalt. Dus zoeken we alternatieven en gaan we meer zelf doen. Al reageert niet iedereen op dezelfde manier. Er zijn verschillende types consumenten te onderscheiden, van heel passief tot heel actief en bezig met duurzaamheid. Ik vermoed dat preppers in de mate dat ze fanatiek zijn behoren tot minimaal de middengroep van redelijk geïnteresseerd tot heel actief en bijna volledig zelfredzaam. Voor de meeste (moderne) gezinnen ligt de waarheid ergens in het midden. We functioneren niet volledig onafhankelijk, maar we hoeven ook niet volledig afhankelijk te zijn. Vanzelfsprekend zijn er verschillende groepen consumenten en elk van die groepen reageert anders om de nieuwe omstandigheden. Van volledige ontkenning tot quasi volledige aanpassing aan de nieuwe omstandigheden. En een volledig scala er tussenin dat anders reageert, afhankelijk van socio-financiële achtergrond. De laatste groep is voor ons - preppers- de interessantste. De verschillende types consumenten die ik in mijn omgeving waarneem en hun manier van reageren. Een poging tot beschrijving in functie van hun profiel. - Bewuste jongeren, middenklasse en oplossingenzoekers : 30% van de bevolking. Jongeren krijgen -mijn inziens onterecht- een slechte naam. Het is altijd wat. 90% van de jongeren die ik ken (en dat zijn er echt heel veel) zijn voorname, beleefde, vriendelijke jongeren die positief denken, zelfredzaam zijn, hun plan trekken en creatieve oplossingen zoeken. Dit uit zich ook in het gezinsbudget. Jongeren informeren in veel gevallen hun ouders over energie, mobiliteit, voeding. - Sparen is voor jongeren veel minder belangrijk dan voor ons vroeger. - Ze passen zich aan hun budget aan en maken (vaak noodgedwongen) gebruik van het openbaar vervoer of de fiets. Van autobezit zien ze de nadelen en ze vinden het niet meer nodig om keihard te werken en dan alles af te dragen aan de overheid omdat ze een auto moeten betalen. Een rijbewijs hoeft voor hen niet meer. Behalve als ze een firmawagen krijgen. - Werken doen ze wel, maar hun arbeidsethos is veranders. Ze werken om te leven en niet meer omgekeerd. Er is weinig werk te vinden. Als ze wat vinden, werken ze, maar ook dan hoeft het allemaal niet op de spits gedreven te worden. - Jongeren weten dat ze langer moeten werken, ze kunnen er weinig aan doen, leven onder andere daardoor meer in het nu, combineren genieten en werken. Gaan zuinig om met hun middelen. Houden meer feestjes thuis voor ze uitgaan, zo sparen ze op hun drankverbruik. - Jongeren zoeken oplossingen bij elkaar. Ze delen materiaal, muziekinstrumenten, auto's, ruilen kledij, geven elkaar een gebruikte kinderuitzet ... . - Ze staan samen sterk, geloven in het collectief. Huren samen een bungalow voor hun vakantie omdat dat goedkoper is dan een hotel. - middenklasse : De grootste groep, zelfredzaamheid staat hoe langer hoe meer centraal.uit noodzaak en als gevolg van de economische crisis. Deze groep heeft werk (meestal) een behoorlijk inkomen (al zijn de echte toplonen er niet meer bij). Ze vervangen de intussen gepensioneerde babyboomers. Tegen een lager salaris, dit terwijl de kosten verhogen, de belastingen stijgen, voedsel duurder, een eigen woning en energie onbetaalbaar worden.. De tweede auto ging er in veel gevallen al uit. Vakantie is er wel nog maar ze is een paar dagen ingekort. Om budget te sparen. Zelfredzaamheid om de levensstandaard op peil te houden. De middenklasser probeert dat te doen door samen te werken met anderen. We zien het in de groepsaankopen voor energie, het ruilen van kinderkledij via facebook, het aanbieden en kopen van meer tweedehandsspullen via marktplaats, tweedehands, … . Ze zoeken ‘kwaliteit’ en ‘waarde voor hun geld’ waarbij ze toch oog hebben voor duurzaaamheid (omdat ze beseffen dat de grondstoffen eindig zijn) en ecologie (om hun kinderen een leefbare wereld te bieden). In de loop van de laatste 10-20 jaar zag ik een aantal veranderingen in gedrag. Ze (we) nemen maatregelen om energie te besparen (spaarlampen, A-label apparaten, zuiniger automotoren, condensatiegasketels, warmtepompen, PV panelen) of opteren voor groene energie. Ook op het vlak van mobiliteit wordt openbaar vervoer belangrijker. Enerzijds ging de tweede auto er uit, anderzijds wil de werkende mens liever niet in de file staan om op het werk te komen (met het risico om er een bekeuring bovenop te krijgen). Dit zorgt voor meer qualitytime voor partner en kinderen én is een streep door de rekening van de overheid die dacht straffeloos de accijnzen tot in het oneindige te verhogen. Niet dus. Ze kiezen voor efficiëntie en onafhankelijkheid. De middenklasse heeft op het werk geleerd om flexibel te zijn en trekt de lijn door in de andere domeinen van haar bestaan. Ze zoeken slimme oplossingen. Ook op het vlak van voeding zijn er subtiele veranderingen aan de gang. De prijzen bij de bakker stegen de laatste jaren sterker dan de lonen. Dus wordt er meer thuis gebakken. Dit verklaart het succes van broodmachines (wie heeft er nog geen?) en bak-en kookcursussen. Ook restaurantbezoek wordt sinds een jaar of vijf door deze groep gemeden wegens te duur. We kiezen weer meer voor gezellig eten met vrienden. Kwaliteit is nog altijd belangrijk, we kopen meer ‘light’ en ‘bio’ maar ook weer lokaler. Bij de groentenboer en de landbouwer. Ook tuinieren is weer in, een teken aan de wand … . Deze consument koopt steeds vaker online, zoekt naar oplossingen. De aangeleerde flexibiliteit uit zich op alle domein van zijn leven : werk, leveranciers en zelfs relaties. Geen enkele relatie is nog levenslang. Steeds vaker wordt van leverancier, werkgever of zelfs van partner gewisseld. - oplossingenzoekers : Behoort tot de onderkant van de middenklasse, is een stukje jonger. Hij is vegetarisch of eet veel minder vlees om het budget en ideologisch. Kiest niet meer voor een eigen wagen maar gaat autodelen of huren. Ze zijn mobiel in hun bestedingsgedrag en houden het niet bij vaste leveranciers. Ze speuren het net af voor de beste deals. Ze boeken vakanties via AirBnb of HolidayLettings. Ze wonen kleiner maar zijn altijd in contact met hun onlinevrienden via smartphone of tablet. Alles wat ze doen is vluchtig en onzeker : afspraken, vrienden, leveranciers, werkgevers, ... . - De armen en nieuwe armen. 25% van de bevolking. Hebben een laag of vervangingsinkomen. Alle leeftijdsgroepen. Wellicht 20% van de bevolking. Door een beperkt inkomen of weinig kansen op de arbeidsmarkt moeten ze vergaan tot drastische maatregelen. Als ze werk zoeken/vinden, zoeken ze werk dicht bij hun woonplaats zodat ze geen auto (meer) nodig hebben. Ze gaan op zoek naar de goedkopere winkels. Je vindt ze in de Action, Lidl, Zeeman, Wibra. Ze kopen goedkope merken of merkloos, een trend die we zien dat ze binnen hun groepje oplossingen zoeken. Denk maar aan de jonge allochtonen die met een man of vier een auto delen. Ze zijn uit noodzaak kritsch. Je vindt ze op tweedehandssites. Het zijn die consumenten die nog wat proberen af te pingelen. Eigenaardig genoeg besteden ze ook aandacht aan de herkomst van goederen. Ze kopen groenten bij de landbouwer of op de plaatselijk markt. Ze zijn klant bij de plaatselijk kringloopwinkel voor kledij, gaan naar rommelmarkten en soldenverkopen. Sommigen moeten keuzes maken omdat hun budget te klein is. Schoolrekeningen, garagekosten, telefoonrekeningen, verzekeringen blijven vaak onbetaald liggen. - De jongeren met het gouden nest syndroom. 20-29 jaar. 10% van de bevolking. Zijn alleen geïnteresseerd in plezier maken, uitgaan, blijven voor het gemak thuis wonen, lekker comfortabel op hotel bij mama en pap. In het beste geval leveren ze een (erg) bescheiden bijdrag in het huishouden. Dit soort jongeren omvat de alternatieven, de creatieve drugsgebruikers, de ohohcherso jongeren, de jongeren die verder studeren omdat ze geen zin hebben om te werken, het soort dat net na hun afstuderen een sabatjaar neemt en zo lang mogelijk de maatschappelijke verantwoordelijkheid ontloopt. Ze functioneren in hun eigen beperkte sociale kringetje : jeugdvereniging, studentenclub, sportclub, vrienden. Voorbeeld : mijn eigen buurjongens, eindelijk afgestudeerd op zijn 24ste. Nu nog even relaxen en een sabatjaar inlassen want wat word je moe van die studies. Vakantiejobs hebben ze nooit gedaan. Waarom ook. Ze leven nog in de tijd van voor de crisis en weigeren hun gedrag aan te passen. Ze kregen wat ze nodig hadden van de ouders en hun wensen zijn beperkt. Maar laat ze in godsnaam met rust. Voorbeeld uit mijn omgeving : mijn buurjongens. - de babyboomers : 55- 75 jaar, hebben geld zat. 25% van de bevolking. Ze hebben een gezin met 2 personen want de kinderen zijn al lang het huis uit. Maar wel twee auto's. Een voor meneer en een voor mevrouw want stel je voor dat ze elk ergens heen moeten. Ze genieten van een hoog pensioen. Hebben geld, aandelen, eigendommen. Niet onbelangrijk : ze erfden ook van de voorgaande generatie, mijn grootouders. Die keihard werkten en weinig consumeerden. Dat geld, die inspanningen van de voorgaande generaties hoort hen toe. Dat van de volgende generatie hoort hen ook toe. Ze eigenen zich grote pensioenen toe die betaald worden door de toekomstige generaties en de huidige werkende klasse. Ze zijn de generatie die met 55 op pensioen ging. Ze voelen zich aangetrokken tot nieuwe producten, verre landen en andere gebruiken. Ze reizen 4 keer per jaar, altijd buiten het piekseizoen (want goedkoper) verblijven in viersterrenhotels genre RIU op semi-exotische bestemmingen : Turkijke, Tenerife, Eilat, Malaga, ... . Ze vinden kwaliteit belangrijk. Via het internet zoeken ze de gunstigste aanbiedingen op en eisen kwaliteit en persoonlijke dienstverlening. Tegen discountprijzen. Hun vermogen, verzameld in de golden 60's en 70's met stijgende lonen, dalende prijzen en economische sprongen, moet op. De volgende generatie moet er ook maar voor werken. Het is toch hùn recht. Het is dié generatie die in het stemhokje beslist dat de huidige jongeren langer moeten werken. Om hùn pensioen te betalen. Af en toe gooien ze hun kinderen een geschenk toe. Omdat ze zo denken dat ze macht krijgen. Het is de generatie die wil 'profiteren' van het leven. Letterlijk : reizen maken, nog snel een dure auto voor ze niet meer mogen rijden, nog een nieuwe veranda, een nieuwe keuken en badkamer in de woning, nog snel een zwembad plaatsen. Ze zijn ook bewogen door het milieu en kopen in de supermarkt veel light producten, bio-label (tegen het dubbele van de prijs) en ze eten ook alternatief. Op restaurant. Voorbeeld : mijn ouders. - De rijken : De minst interessante groep.

Dat enige kennis van EHBO wel handig is,is inmiddels wel duidelijk,hoe je een fikkie moet stoken met een firestick weten de meesten ook wel en over (moes)tuinieren is ook al het nodige geschreven. Wat me echter wel eens op valt is dat er nogal eens een beroep op anderen gedaan moet worden in geval van vrij basic problemen waar men blijkbaar huizenhoog tegenop kijkt,terwijl dat,zeker met alle kennis die tegenwoordig op internet te vinden is echt niet nodig is.Voor investering van een fractie van de kosten die je anders kwijt bent aan "experts"koop je meestal de benodigde hardware om de rest van je leven zelf van alles op te lossen. Enkele voorbeeldjes; Auto; Google eens op "zelf auto uitlezen",voor rond de 20 euro heb je een setje waarmee je via je eigen laptop de meeste storingen kunt uitlezen en resetten,incl.de software. Voor een tientje heb je een banden reparatie set om zelf banden dmv een "prop" te repareren,met twee of drie bandenlichters,een rubber hamer en wat lomp geweld kan iedereen zelf autobanden vervangen. Geen kennis van de auto? Koop bij bol.com,de kringloop of de Slegte de drie delige serie "de autombiel" van Steinbuch en je kunt 99% van alle systemen terug vinden qua werking. Wasmachine; Als je je er een beetje in verdiept is dit apparaat veel simpeler als je denkt en itt wat de meeste reparateurs beweren is het bijna nooit de "klok" die stuk gaat maar meestal een ander component,zijn de meeste wasmachine motoren te repareren dmv het plaatsen van nieuwe koolborsteltjes en is een los verwarmingselement goedkoper als het plaatsen er van. Waterleiding; Met 50 euro aan snelkoppelingen,afsluiters en flexibele leidingen in huis kun je 99.9% van de problemen zelf direct oplossen. Riool; Met een spiraalveer van 10meter kun je bijna iedere verstopping oplossen in een normaal huis. Met een schoorsteen veeg set kun je zelf het zelfde als de schoorsteenveger,voor de prijs van een bezoek van deze specialist heb je een set die de rest van je leven mee gaat. Verdiep je eens een beetje in huisinstallatie's qua elektriciteit,met een multie meter is iedere storing op te sporen en met wat basis kennis ook nog op te lossen. Een verwarmingsketel is ook geen rocked science,met enige verdieping kun je de meeste electronica overbruggen in noodgevallen en alhoewel enige voorzichtigheid hier wel geboden is,is het zeker niet onmogelijk hier zelf een groot gedeelte van de problemen op te lossen. Wat ik maar wil zeggen;Je kunt veel en veel meer zelf als je denkt,koop eens een goede multie meter ipv het zoveelste survival mes,kijk eens zo'n YT-je ; ipv de zoveelste Bear Grills Kijk hier eens;http://www.witgoedreparatietips.nl/ ipv direct de gouden gids te raadplegen. Geef dit http://www.velgenshop.nl/encyclopedie/autoband/reservewiel-en-de-thuiskomer/ eens als kerstkadootje. etc etc. Maar vooral,investeer wat in basis kennis,zeker zo belangrijk als survival kennis bij een SHTF. Aanvullingen en commentaar zijn uiteraard van harte welkom:o

Dingen creeren, zelfredzaam zijn kost moeite en doorzettingsvermogen. Het tegenovergestelde van hoe de maatschappij in elkaar steekt. Zo min mogelijk moeite ergens voor doen en geld uitgeven voor je gemak. Ja. kijk maar eens naar al je apparaten in huis. Geen zin om te koken, effe wat halen natuurlijk of ergens wat eten. Schoonmaken niet leuk? neem je toch gewoon een huishoudhulp. effe knip trekken en klaar. Ga zo maar door. Ik ga preppen en een paar blikken eten opslaan, daar red je het niet mee. We moeten overal steeds meer moeite voor doen. Helaas blijven velen moeite stoppen in systemen en dingen die gedoemd zijn om te mislukken. Signaleer dit voor jezelf z.s.m. Stop je tijd en effort in zaken die naar je toe komen. Dingen die je zelfredzaamheid en eventueel je omgeving ten goede komt. En ja, je komt tot de conclusie dat alles wat je met geld kon kopen, nu steeds vaker met veel moeite zelf moet doen. Zelfredzaam zijn hoeft niet veel geld te kosten. Het kost per definitie wel veel tijd en inspanning. Geld en survival, uiteindelijk omgekeerd evenredig. Survivallen kost inspanning, veel inspanning. Dit zal de grootste cultuurschok voor de meeste zijn. Ergens zelf (met de handen uit de mouwen) moete voor doen! En met moeite bedoel ik ook wel eens moe worden, discipline en een zweetdruppel oplopen. Driehart

Hieronder een verslag van een incident dat mijn gezin is overkomen in Portugal. Het verslag is in het Engels omdat ik het ooit optekende voor vrienden op bladeforums.com. Het doel van het posten van dit verslag is het trekken van lessen. Een paar die ik er uit heb opgestoken (in willekeurige volgorde): Honden zijn waanzinnige goede wakers. Ik heb er sinds die tijd een Boerboel bij gekocht. Slapen op de begane grond is 'a big no-no.' De begane grond is niet te verdedigen, zelfs stalen blinderingen falen uiteindelijk. Communicatiemiddelen moeten bij de hand zijn, liefst meer dan een, liefst draadloos. Een vrouw alleen met twee kinderen voelt zich een stuk minder zwak met een flink mes in haar handen, MOD On Onderdeel verwijderd i.v.m. strijdigheid forumregels. MOD Off Reken niet op hulp. Doe het maximum mogelijke om jezelf te kunnen redden, al het overige is meegenomen. Bij voorbaat mijn excuses als dit niet het juiste (sub)forum is. Ik heb gezocht, kon geen geschiktere vinden. DRAM THE HERO My family lived in Portugal in 2009. I tried to find a job similar to what I do in Holland (software design and analysis) but I was totally unsuccessful. So I worked in Holland and traveled to Portugal every other weekend, stayed for three days, and went back. The first 6 months we rented a villa on the Algarve, a one-story building with an amazing view: Naturally, we had some furniture in there once we moved there. The lady who rented it to us was a lawyer, fairly well-off and nice. She had a father, and not much family beside that... as far as we knew. One Thursday night when I was in Holland (actually 5 AM) my oldest son (10 at the time) woke up to the sound of the metal blinds being beaten with a brick or a stick, accompanied by insane screaming and yelling. He woke up his mother and younger brother, and they all retreated to the master bedroom. My wife didn't panic but it was close. She didn't know who it was, or if there was more than one. She didn't know what they were after. There were lots of knives in the house (go figure...) but no guns. My wife had my Cold Steel X2 in her trembling hand. At that time, we had two dogs, an American Staffordshire of 11 years old. She must be the kindest dog in the world, she still hasn't figured out what purpose her teeth serve. And there was Dram, the Old Victorian Bulldog, 3 years old, 34 kg (just under 80 lbs), fearless, loyal to a fault, all muscle and willpower - but untrained and untested. My wife phoned friends, but at that time of day no one answered. She phoned me and I told her 112 (European equivalent of 911) works in Portugal too. She'd already called the cops but they were taking their bloody time. Windows were breaking, the screaming, yelling and pounding was almost literally scaring the sh1t out of them, and I sat there helplessly. I could hear the racket thru the phone. I told her to set Dram loose. They needed a lightning rod at the very least, and who knew what the dog might do? So my wife went to him (he was very charged already, foaming at whatever window or door was subjected to abuse outside) and she told him she was very sorry but she felt she had no choice. Now remember, she didn't know who it was, if there was more than one, if they were armed and if so, what with. She realized she might be sending him to his death. Dram charged out the door like the maniac he can be. She heard him running over the veranda to the other side of the house, where the noise was coming from, and all of a sudden they heard a terrifying wail, as Dram was barking and growling at his most menacing. He has the voice of a dog twice his size and the head to go with it. The wailing continued, as did the growling, almost screaming of Dram. It went on for what seemed like ages (might have been 10 minutes or more), until finally the police arrived. They assured my wife it was safe to come out the front door (the noise was still coming from the back), and together (the cops with pistols drawn in front) walked to where Dram was. What they found was a man, standing in the corner of the railing with his back towards the dog, who was foaming and spitting while jumping like he was ready to charge, growling with his lips curled. The police were unable to restrain him and he actually eyed them too, but my wife set him at ease. The intruder was taken into custody without further drama. The day after, the whole story was told. The man was the brother of my landlady, who had at one time lived in that house. He had a long history of psychotic attacks, he'd stabbed his mother with a kitchen knife once, beaten his father senseless more than once, and had attacked the house before with an axe. The landlady had never told us any of this of course. He was still catatonic three weeks after Dram scared the hell out of him, the therapist who treated him said he'd never seen anything like it. Dram made my family feel safe when there was no one else, and very possibly saved lives that day. I can never look at him without thinking of that. He never seems to think it was a big deal. ================================================ Hier is Dram nu: Vragen en opmerkingen zijn natuurlijk welkom.