Doorzoek de community

Er word vaak gespeculeerd over hoe een mens zich zal gedragen in een shtf. Op de prepper date kwam het ook even te sprake. In dit topic wil ik psychologische inzichten geven die ik tegen ben gekomen. Ik wil starten met een bekend experiment van Stanley Milgram. Het geeft inzicht in hoever een individu bereid is te gaan om een ander kwaad te berokkenen. http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Experiment_van_Milgram#section_1 Een ander experiment wat ik wil aanhalen is dat van Philip Zimbardo. Waarin studenten verdeelt werden tussen bewakers en gevangenen in een gevangenis. http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Stanford-gevangenisexperiment Voor de mensen die de Hollywood versie willen zien is er de film: the experiment. Ik wil dit topic regelmatig gaan aanvullen met nieuwe psychologische inzichten. Simurgh Verstuurd van mijn GT-I9100 met Tapatalk

Op dit moment lees ik het boek '98.6 degrees. The art of keeping your ass alive!'. Voor de mensen die dit boek nog niet hebben gelezen, het is een absolute aanrader. In het boek wordt er veel aandacht besteed aan de psychologie tijdens een SHTF scenario. Denk dan aan zaken als: hoe houd je de groep bij elkaar; hoe motiveer je mensen om vol te houden; etc. Nou ben ik nieuw op dit forum en ben ik dit onderwerp nog niet zo veel tegen gekomen. Het kan zijn dat het wel al veel besproken is, maar dat het zo ver terug is dat ik het niet meer zo snel kan vinden. Als dat het geval is, mijn excuses. Maar nu vraag ik me af wat jullie insteek is. Hoe hebben jullie bepaald voor wie je allemaal prept? Zitten er in je groep ook mensen die zelf misschien niet preppen dus die geheel onvoorbereid zijn op het moment dat je in zo'n scenario terecht komt. Hoe ga je daar dan mee om? En hoe ga je bij een serieuze SHTF situatie er voor zorgen dat de moraal zo hoog mogelijk blijft?

Ik ben de topic "leven in isolement" gaan lezen omdat isolement wel degelijk een probleem kan worden (psychisch bedoel ik in dit verband) wanneer TSHTF. Maar ik zie alleen tips om onder de huidige normale omstandigheden een isolement wat te doorbreken. Daarom nu even iets serieuzer: Ik ben van plan om als het echt heel erg fout gaat (dus niet iets voor een paar weken) ondergronds te gaan. Met gezin en familie. (ongeveer 20 mensen, maar dat kunnen vlot meer worden) In geval van nucleaire ramp kan het wel 3 tot 5 jaar duren voordat je weer boven kunt komen. ik noem maar iets geks, he...preppen is op het ondenkbare voorbereid zijn, dus ook voor een nucleaire bedreiging (bv Iran) moet je je voorbereiden. nee dan is het ineens wat minder hobbymatig, dat is serieus! 3-5 jaar bevoorrading!!! Maar daar wil ik het nu even niet over hebben. Waar ik nu veel over nadenk is hoe je het uithoudt 5 jaar zonder zonlicht, met alleen je familie om je heen (en een paar hele goede vrienden). Er komen geheid wrijvingen, want je kunt nergens heen, ook al is de totale plek ondergronds best groot en heeft ieder (stel) een privé kamer. Dus dit is het scenario, nu to the point. Wat kun je doen om psychisch een dergelijk isolement het hoofd te bieden? mijn ideeën: Hele grote bibliotheek met informatieve en wetenschappelijke boeken uiteraard, maar ook leuk leesvoer. Heel veel soorten (bord)spellen. Heel veel dvd's (past tegenwoordig allemaal op een hard schijfje van 1 of 2 terrabyte, dus geen probleem. (als je ook voor electriciteit hebt gezorgd, hihihi) Spelcomputer met games "fitnesruimte", meteen een goede plek om extra energie voor allerlei apparatuur op te wekken) Daglichtlampen Uiteraard geen gebrek aan voeding, water en vitaminesupplementen om strijd te voorkomen (wow moet je ff je fantasie laten gaan als je bijna door je voorraden heen bent!!! naar buiten of rantsoeneren of mensen wegsturen of erger? --> voer voor een leuke film, hahaha ) Materiaal en gereedschap om werkzaamheden of "knutsel"projecten te beginnen Ja, je moet toch wat met je tijd! Anders is overleven echt geen pretje. isolement kan echt tot zeer gevaarlijke psychische toestanden leiden, dus wat kun je doen om iedereen psychisch gezond, gemotiveerd en actief te houden? Mijn kleine opsomming ben je na hooguit (heel optimistisch) een paar maanden wel zat! (ikzelf met me vent en kindje niet, maar een groep van 20 of meer wordt al problematischer...) je kunt genoeg (als je de ruimte hebt) hobbymatige doe-dingetjes verzamelen, maar mijn vraag betreft dus echt de psychische kant. - opgesloten gevoel --> paniekreacties, depressies - isolement, zijn wij nog de enige overlevenden? --> gevaarlijke beslissingen/te vroeg naar boven willen. en ik denk dat jullie allemaal wel wat aan kunnen vullen. Ik denk dat het gros van ons preppers, einzelgangers zijn, eigenwijze mensen, superzelfstandig. Maar we willen ook voor onze gezinnen en familie en wellicht ook bepaalde vrienden zorgen. Die zijn vaak uit ander hout gesneden. Daar moeten we rekening mee houden. Welke problemen kun je verwachten en hoe ga je daar mee om? Welke voorzorgsmaatregelen kun je nemen om psychische klachten te voorkomen/verminderen? Andere ideeën?

Mijn leven in Zeeland is erg geïsoleerd. Freud suggereert dat isolatie een defensieve mode is. Volgens hem: het heeft te maken met repressie. Iets tussen onplezierige en bedreigende proces. Ik vraag mij af hoe kan ik mijn tijd vervullen? Je kan echt gek worden, hier. Heeft u zo iets meegemaakt en wat voor advies kunt u mij geven?