Bernina versus Singer naaimachines.

[Gast Dick Berts]

Bernina wordt gezien als de Rolls Royce onder de naaimachines. Je schrikt je rot, als je ziet wat die dingen nog opbrengen op Marktplaats. Ik heb het dan over elektrische naaimachines. Ooit heb ik een Bernina gesloopt en wat bleek? Er zitten een paar kunststof tandwielen in, die na dertig jaar PATS! zeggen. Aan die oude tandwielen is bijna niet aan te komen en vervanging is een kostbare en tijdrovende operatie. Oude Singer hand- en trapmachines bevatten helemaal geen kunststof onderdelen! Onverwoestbaar zijn ze.

 

Voor mensen die nog erg veel waardeloos wordende euro's over hebben, zich bij een langdurige shtf willen specialiseren in het kleermakersvak en al een paar hand- en trap Singers hebben, zou de aanschaf van een NIEUWE Bernina 1008 nog een optie kunnen zijn. Als je een aanbieding zoekt, dan ben je er duizend euro voor kwijt, maar dan heb je ook wat. Metalen kast, nog geheel mechanisch en Zwitserse topkwaliteit. Althans voor de komende dertig jaar, daarna niet meer..... Het voornaamste voordeel van een elektrische machine is, dat hij knoopsgaten kan maken. Dat is het enige echte nadeel van onze oude Singers, die dat niet kunnen. En een knoopsgat met de hand maken is een heidens werk. Strafwerk voor meisjes vroeger op school.......

[Emmy]

Eerlijk gezegd vind ik het wel meevallen, knoopsgaten maken. Met de hand zelfs makkelijker dan met de (electrische) machine. Maar ja, ik heb dan ook goed kunnen oefenen. Nu je dat zo beschrijft weet ik het weer.

 

Maar mijn moeder, die professioneel kleding maakte, deed ze ook op de hand, ondanks de steeds moderner wordende machines. Als ik er nog eens diep over nadenk, weet ik weer waarom: een goed knoopsgat is aan één van de uiteinden rond, namelijk de kant waar de knoop aan trekt, als het kledingstuk strak zit. De andere kant heeft dan een recht stukje van steekjes over elkaar heen, als afhechtsel.

Lange tijd kon je dat op een elektrische niet maken, omdat je dan je kledingstuk onder de machine-arm zou moeten draaien, om de ronding te kunnen maken. Daarom hadden machine-knoopsgaten aan beide zijden een rechte kant en gingen ze eerder kapot. Misschien dat ze dit met die nieuwe Bernina hebben opgelost?

[Gast Dick Berts]

Hoi Emmy. Ik heb me alleen in de machines verdiept en nog niet in het maken van kleren. Een vriendin wil het me leren, maar daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Wat geweldig om te horen dat knoopsgaten geen probleem hoeven te zijn. Hoe zit dat met zigzaggen? Er is wel een type Singer trapnaaimachine dat kan zigzaggen, maar die is om een aantal redenen geen goeie keus voor preppers. Niet kunnen zigzaggen is dus het enige overgebleven nadeel van onze (meestal 15k88 en 99k) prep Singers. Hoe erg is dat in de praktijk?

[Emmy]

Ik denk dat er verschillend over gedacht wordt, maar ik vind het zelf niet echt een probleem dat de Singer niet kan zigzaggen. Er zijn verschillende oplossingen: de stof voeren, waardoor de onafgewerkte kant aan de binnenkant komt. De stofranden hoeven dan alleen maar met een kartelschaar geknipt te worden. Je kunt ook zgn. Engelse naden maken. Dat zijn stevige dubbelgestikte naden, waarbij de onafgewerkte kant (ook weer met een kartelschaar geknipt) weggewerkt wordt in de naad. (Voornamelijk voor broeken). Ik kijk hier nog even mijn naslagwerk na en zie nu dat dit ook geldt voor de Franse naad en de platte naad. Bij een zoom hoeft er ook niet gezigzagd te worden, ook daar voldoet de kartelschaar. En alles wat over blijft kun je gewoon met de hand omwerken, wat vrijwel altijd mooier is dan met de zigzag van een machine. Een ontspannen karweitje waar geen concentratie voor nodig is.

En: het breken van de draad en het verlopen van de draadspanning zijn allemaal van die euvels die me het vaakst overkwamen tijdens het zigzaggen.

[Gast Dick Berts]

Super! Dank je Emmy. Nog een vraagje. Zigzaggende machines zijn er waarschijnlijk de oorzaak van, dat je tegenwoordig niet zo vaak meer kartelscharen ziet. Ik heb er wel eentje, maar uit jouw verhaal begrijp ik, dat ze erg belangrijk zijn bij de recht toe recht aan Singers. Als ik na een shft bedrijfsmatig wil kunnen werken, dan kan ik vast beter nog wat investeren in kartelscharen?

[Emmy]

Ja, dat klopt Dick. En ook in ijzeren strijkijzertjes, die je warm kan maken op je petroleumkachel. Die zijn onmisbaar, omdat je de naden vooraf moet strijken, dan blijven ze goed zitten als ze onder het voetje doorgaan. Je hebt er twee tegelijk nodig, als de ene afkoelt door het gebruik kun je meteen wisselen. En de warmte is niet verspild, want de ijzertjes geven ook warmte af. Ze zijn vanaf 5 euro te kopen op marktplaats, ze zien er zo uit

http://www.marktplaats.nl/a/antiek-en-kunst/curiosa-en-brocante/m645093439-3-oude-strijkijzers.html Van deze drie heeft de linkse de voorkeur omdat die een holle buis heeft als handvat en daar dus minder heet wordt.

[Gast Dick Berts]

Wat een vakvrouwschap. Ik zit te genieten Emmy. Dank je wel!

[Emmy]

Dat is een beetje te veel eer misschien, Dick, want het is weer een tijd geleden dat ik achter de naaimachine zat. Tien kinderschorten voor het kookfeestje van mijn dochter, die toen misschien negen of tien werd en nu voor haar gym-examen zit. Dat was het laatste. Maar het is fijn om alvast onze gedachten te laten gaan over de praktijk van straks, want intussen heb ik daardoor ook een nieuwe stofschaar aangeschaft. Dit zit nu veilig in de kast van de trapnaaimachine en ik bewaak hem met mijn leven, want wist je dat hij waardeloos wordt voor stof, zodra er iets anders mee is geknipt, bijv. papier? Een goede schaar is erg belangrijk: bespaart stof, bij rondingen moet je de stof inknippen tot vlakbij het stiksel en zo zijn er tal van anderen redenen waarom hij van groot belang is. Ik heb hem gekocht bij een goede ijzerhandel.

Ook belangrijk om alvast in huis te halen is: reparatie vlieseline (vliesofix). Dat is een film van lijm, tussen beschermbladen. Daarmee kun je (aan de binnenkant) een stukje stof op de dunne of kapotte plek lijmen met de strijkbout, waardoor je aan de goede kant praktisch niets meer ziet. Blijft beter zitten dan je verwacht. Het kost ongeveer drie euro voor ongeveer een halve vierkante meter. Ik haal ze hier op de markt. Ook handig is reparatiedoek, maar dat is kleur-gebonden.

Verder heb ik ook alvast bedacht, dat het in een crisis anders werken wordt dan normaal. De kleding die je maakt moet zowel goed in te nemen, als ook goed uit te leggen zijn: groter te maken dus. Ik hoorde van een diëtiste dat veel mensen juist dikker worden als gevolg van armoede. Groenten worden vervangen door koolhydraten: macaroni, rijst, aardappelen. Ik noemde hierboven de engelse naad, als afwerkingsmogelijkheid, maar de franse naad is veel slimmer, want daar kun je wat centimeters stofrand in kwijt, die je later weer kunt gebruiken. En wat ook handig is: biaisband, ook daar kun je goed mee afwerken als je nog maar weinig stof over hebt.

 

Fijn om er zo over na te denken, dat hebben je vragen 'op gang gebracht'.

[Gast Dick Berts]

Heerlijk om weer wat van je te leren Emmy. Ik houd me aanbevolen voor meer tips. Leuk ook, dat ik door jouw commentaar dingen van bijna vijftig jaar geleden ineens ga begrijpen. Ik wilde altijd papier plak en knipwerk doen met de kartelschaar van mijn oma. Ik zie nog de tweestrijd bij haar. Want ze wilde me het niet verbieden, maar ze vond het overduidelijk zonde van haar schaar. Terwijl ik als klein jongetje niet kon begrijpen, dat zo'n massieve metalen schaar schade kon lijden van een stukje papier!

[Gast DickBerts]

Als je nog waardeloos wordende euro's moet lozen en je wilt je hand Singer aanvullen met een elektrische naaimachine zolang de stroom het nog doet, koop dan een Bernina 1008. Een klassieke topper. Zeer degelijk en nog geheel mechanisch. Kijk maar eens op Ebay, wat oude Bernina's nog opbrengen. Deze machines behouden gewoon hun waarde. Zeker als je er vanaf het begin zuinig op bent en meedenkt met een verzamelaar (geen krasjes, alle erbij bewaren).

 

http://www.bernina.com/nl-NL/Producten-nl/BERNINA-producten-nl/BERNINA-%E2%80%93-naai-en-borduurmachines/BERNINA-Classic-serie-nl