Doorzoek de community

Okee, we hebben ons huis, onze BOL en onze BOB tot aan de nok toe volgeprept. We weten meer dan anderen, zijn meer dan wie ook voorbereid. Dan komt er die langgevreesde SHTF. En die duurt lang. Na een week begint de vervuiling toe te slaan (behalve misschien voor de gelukkigen met een generator of zonnepanelen): geen stofzuiger, niet douchen, geen wasjes draaien, een probleem met de afvoer van urine en uitwerpselen. Na de tweede week begint tevens het blikvoer je de keel uit te hangen. De hordes niet-preppers zijn steeds moeilijker van je voordeur weg te houden. Als het winter is kan de kou een hele belangrijke rol spelen, tenzij je een houtkachel hebt. Angst slaat toe, desinteresse over je situatie, en dat leidt weer tot demotivatie. De mens is in diepste wezen een overlever, maar hoe pak je dit aan? Wat doe je als er geen vooruitzicht is op verbetering? Een mooi voorbeeld is het verhaal The Birds van Daphne du Maurier, verfilmd door Hitchcock. Vogels worden opeens erg agressief tegen mensen, niemand kan nog veilig buiten lopen, de vogels dringen zelfs huizen binnen en pikken de slachtoffers dood. De overheid roept via de radio op om je te verschansen, en nadere berichten af te wachten. Maar die nadere berichten komen niet meer… je staat er alleen voor. Hoe zien jullie dit? Ben ik te pessimistisch? Ik schrijf vooral vanuit mijn eigen situatie: standaard huis, geen tuin, geen houtkachel, geen zonnepanelen, geen generator. Ik denk dat de meeste preppers dit herkennen. Slechts een enkeling onder ons heeft denk ik ideale prep-omstandigheden. Maar dan nog: hoe sterk ben jij mentaal?

Deze post gaat over vasten. Velen van ons hebben sinds afgelopen weekend carnaval gevierd, al zal vast niet iedereen even fanatiek zijn geweest als @Geert! Na het carnaval vieren volgt een periode van vasten, meestal 46 dagen tot aan de Eerste Paasdag. Katholieken gebruiken in deze periode op bijzondere dagen slechts één maaltijd en onthouden zich van luxe zaken zoals rookwaar en alcohol, zo heb ik begrepen. Ook vandaag zijn er nog veel mensen die af en toe vasten, op verschillende manieren en vanuit verschillende – meestal maar niet altijd religieuze - overtuigingen. Rode lijn is altijd het niet nuttigen van bepaalde zaken die men als luxe kan beschouwen cq. sober leven, met als doel om na te denken over het leven, tevredener te zijn met wat men heeft en een diepere band op te bouwen met familie, vrienden of een godsfiguur. Ikzelf zal ook dit jaar, beginnende vandaag, beginnen met vasten. Ik kies ervoor om de komende periode slechts water te drinken, en daarmee alle alcohol, frisdrank, sap en zaken als koffie en thee te laten voor wat het is. Waarom ik dit doe? En wat dit met preppen te maken heeft? 1. Het leert me te leven met minder dan gebruikelijk. Op deze manier maak ik kennis met schaarste, hoewel die zelfverkozen is. Ik denk dat het voor iedere prepper goed is om zichzelf bij tijd en wijle afzijdig te houden van zaken die misschien niet essentieel zijn, maar het leven wel aanzienlijk aangenamer maken. Hoe minder je afhankelijk bent van bepaalde zaken, hoe minder je ze zal missen als ze om wat voor reden dan ook niet meer voorhanden zijn. Preppers die bijvoorbeeld pas functioneren nadat ze hun dag begonnen zijn met twee dubbele espresso’s, zou ik dus aanraden om, afgezien van het tijdig aanvullen van hun koffievoorraad, ook eens een week zonder koffie te leven. 2. Het is gezond. Op deze manier vasten komt mijn gestel ten goede, aangezien ik dat wat ik niet neem niet op een later moment dubbel en dwars inhaal (zoals bijv. moslims tijdens de ramadan. Ook is het niet zo dat ik mijn lichaam essentiële zaken ontzeg: ik kom gewoon aan mijn eiwitten, vetten, vitamines en mineralen. Vasten op deze manier kan worden gezien als een periode van fysieke zuivering, bijdragend aan een gezonde geest in een gezond lichaam. 3. Het is goed voor mijn geest. Afgezien van de praktische effecten van het tijdelijk leven met minder, komt het mijn geestelijke gezondheid ten goede: het laat me zien dat luxe en overdaad lang niet zo belangrijk zijn als ik nog regelmatig denk, het laat me zien dat begrippen als familie en gezondheid meer waard zijn dan materiële zaken en het maakt een hele hoop zorgen opeens een stuk minder belangrijk. Hoe zit het met jullie? Vasten jullie wel eens? Zo ja, op welke manier? Of zien jullie er het nut niet van in? Ik ben benieuwd.