Doorzoek de community

Weer een kleine topic over onafhankelijk worden. En ja, ik pleit schuldig. We kopen kledij gemaakt in China, die wellicht door kinderhanden is gegaan. Gewoon omdat de kostprijs van het kledingstuk lager is dan de kostprijs van de stoffen die je in de winkel koopt. Toch zijn hier in huis in de loop der jaren een paar dingen veranderd. We kopen tegenwoordig vooral kledij tijdens de koopjesperiodes. Dan worden aanzienlijke bedragen uitgegeven maar je hebt wel 3x zoveel waar voor je geld. Dat vind ik best aanvaardbaar. Voor schoenen doen we hetzelfde. Een jaar of 15 geleden volgde mijn vrouw een naaicursus en af en toe maakt ze zelf een kledingstuk. Niet erg vaak, maar toch. Vorige week ging ze lakens kopen in een klein fabriekje. Crisis al wat je wil maar beddengoed, dat vinden we hier nog belangrijk en we hebben ook een dons hoor want dat is lekker warm. Alleen wil ik daar graag een laken bij. Eentje op de matras en eentje onder de dons. En in de winter liefst een flanelletje. Nu blijkt dat onze normale leverancier waar we geregeld een voorraadje inslaan die niet meer levert. Het argument was dat die dingen minder gevraagd worden omdat de woningen steeds beter geïsoleerd zijn. Kan wel zijn maar mijn bed is niet geïsoleerd en het is verdomd lekker om naast je vrouw in bed te glippen tussen flanellen lakens. Dat voelt gelijk warm en comfortabel aan. Dus ik mag doodvallen maar in de winter wil ik flanel. Mevrouw heeft dat hier netjes en prijsgunstig opgelost. Ze is naar een stoffenwinkel gereden. Heeft daar een zwik flanel gekocht en heeft de lakens zelf gestikt. 125€ aan stof, maar wel wat lakens in de plaats. Intussen kochten we in ons fabriekje ook wat lakens voor de zomer, in Egyptisch katoen, met een motiefje er in. Heeft geen nut maar het ziet er mooi uit. Het oog wil ook wat. Maar mijn interesse was gewekt. Ik vroeg mijn vrouw of ze alles in huis had om zelf te kunnen kledingstukken maken of textiel verwerken. En dat bleek het geval te zijn. Ze toonde me trots haar koffertje vol naaigaren, spelden, knoopjes, naalden, genoeg om een heel leger te voorzien. En als ik dan garen zie tegen een redelijke prijs, dan koop ik niet zo'n klein rolletje maar zo'n dikke, kost veel minder, je bent voor jaren goed en je bouwt een voorraadje op, vertrouwde ze me toe. Ze heeft intussen letterlijk kilomeeeeeeeeters garen, stapels naalden en restjes stof (want ook daarvan gooit ze nooit wat weg, je weet maar nooit). En zo blijkt ze al jaren naaispullen te preppen, genoeg om een dertigjarige crisis door te komen. Een moderne naaimachine kocht ze enkele jaren geleden, maar van haar oma kreeg ze er ook een, die oma op haar beurt ook weer kreeg van haar oma, en zo gaat een mechanische naaimachine blijkbaar al jaren mee. Alles zit er nog bij : naalden, koppelstukjes, alleen de aandrijfriem is er af. Die is gemakkelijk te vervangen door een V-riem. Haar vader haalde ze er af nadat ze 35 jaar geleden als kind met de naald in haar vinger prikte. Gelukkig kwam er toen een mooie prins ... . We blijken elkaar meer aan te vullen dan ik dacht. Ik heb het ding al een paar keer verwenst omdat het toch wat plaats inneemt. Intussen ben ik het naar waarde gaan schatten en staat het hier als decorstuk (netjes onder een parelmoer belegd koffertje). [ATTACH=CONFIG]6620[/ATTACH] Overgrootoma's machine [ATTACH=CONFIG]6621[/ATTACH] Het textielprepkoffertje inhoud verzameld, koffertje gekregen van oma. Het volgende stukje wordt er eentje over kantwerk, een echte kunst in Vlaanderen. Een vak dat mijn echtgenote onder de knie heeft ... .