Angst is een heel groot begrip, wat tijdens je leven steeds verandert.
Ik had vroeger veel angste, maar als ik toen wist wat ik nu weet. Had ik nooit verwacht nu nog te leven, laat staan nog van dingen te kunnen genieten.
Mijn ergste angst/nachtmerrie is dit jaar 10 jaar geleden waarheid geworden. En steeds als je denkt dat het niet erger kan, kan het toch....
Waar moet ik nog bang voor zijn?
10 jaar geleden is mijn zoontje overleden op nog geen 2 jarige leeftijd. 10 maanden later ging mijn moeder. En als je denkt dat je zoiets vresselijk hebt overleeft, hebben ze in 2008 onze andere 3 kinderen uit huis gehaald. Van 5 en 3 jaar en een baby van 1 maand. En na de hoop in duitsland veder te kunnen gaan met leven en onbedoeld zwanger te zijn geworden is ook onze 5 meteen vanuit het ziekenhuis uit huis geplaats.
Dus om het niet al te lang te maken. Wat kan er nu nog erger zijn?
Ik heb maar 1 angst en dat is dat de mensen allen maar nog gekker worden, dan dat de meeste nu al zijn. Respect, begrip, medeleven, elkaar helpen, vetrouwen zijn in deze maatschapij ver te zoeken. En het lijkt alleen maar erger te worden.
( ps ik stel me binnenkort wel even voor )