rico686

Buiten die 4 bijlen op de foto's heb ik nog 2 kleine brandweer bijlen die ik nog wil modificeren tot tomahawks, 1 kleinere camp bijl, 2 Amerikaanse forrest axes, 1 Duitse forrest axe, 2 kloof bijlen (allebei verschillend van vorm en waarvan 1 van 2 Kg en 1 van 1500 gram), 1 Viking axe, 1 Nordic style axe, 1 carpenter's hatchet, 1 Bundeswehr Axt en een militaire camp bijl. Van verschillende bijlen bevalt de steel me niet helemaal dus daar wil ik eerst nog een andere steel voor maken. Ik heb dus momenteel nog 16 bijlen die ik niet allemaal in gebruik heb. Voorheen had ik nog 4 andere bijlen die ik reeds weer verkocht heb. Ik test mijn bijlen en gebruik ze zo nu en dan om ze qua hanteerbaarheid en transport te kunnen vergelijken. When SHTF is een grote kloofbijl dus niet bepaald handig en zelfs een forrest axe wordt dan al gauw te zwaar, dus neem ik toch vaker de kleinere bijl (te zien op een van de afbeeldingen) mee. Hij is niet te klein, maar ook niet te groot of te zwaar en een boompje omhakken van 20-30cm doorsnee gaat best. Niet zo makkelijk als met een van mijn forrest axes, maar het gaat wel. De bijlen van Zweedse fabrikanten zoals Gransfors Bruks, Hults Bruk, Wetterlings, Husqvarna en Bahco zijn zeker goede bijlen en er zijn ook hele goede Amerikaanse bijlen, maar de vraag is gewoon wat je voor jezelf wilt en hoe groot je budget is. Verder vind ik persoonlijk erg belangrijk dat de steel van hout is en niet van kunststof, maar dat is mijn persoonlijke visie. Voor mij moet het zo zijn dat ik, wanneer het werkelijk noodzakelijk mocht zijn, de steel zonder problemen moet kunnen vervangen. Een goede bijlsteel is bovendien nooit gelakt maar wel geolied met gekookte lijnzaadolie; daardoor droogt de steel niet uit en zal die ook minder snel breken. De meeste goedkope bijlen hebben meestal een gelakte steel en dat heeft ook een andere reden. Als de steel van onder en van boven gelakt is, kun je niet zien hoe de lijnen in de steel lopen. Daardoor kun je dus niet controleren of de steel op correcte wijze is gekozen en gemaakt. Is ook een van de dingen die ik in de loop der tijd heb geleerd en ik leer nog steeds bij..... Op een van de foto's had ik de bijlen genummerd omdat er iemand om specificaties en andere info van de bijlen vroeg; heeft dus niets met het aantal bijlen te maken die ik heb.

Ik vind dat, zoals met veel andere dingen, het ook met het kiezen van een bijl een persoonlijke zaak is. Iedereen heeft zijn eigen set vaardigheden en ervaringen en zal aan de hand daarvan de geschikte bijl moeten kiezen.Wat voor de een goed is hoeft voor de ander niet zo te zijn. Ik vind dat zelf een aantal verschillende soorten bijlen testen het beste is, dan weet je wanneer een bijl geschikt voor je is ook qua gewicht, lengte en vorm. Zelf heb ik een aantal bijlen, verschillend van vorm, lengte en gewicht maar ik kan niet zeggen dat er een bij is waar ik werkelijk alles mee kan doen. Ik weet niet hoeveel afbeeldingen ik kan uploaden maar hier zijn enkele van mijn bijlen. Ze liggen allemaal lekker in de hand en je kunt er zowel grof als fijn werk mee verrichten. Zijn ze geschikt voor iedereen? Denk het niet.

Toevallig heb ik zelf ook zo'n Ontario SP-95 en ik ben er reuze tevreden over. Het is (zoals de model aanduiding reeds zegt) eigenlijk een vechtmes/combat knife, maar ik heb er ook veel hout mee gesneden en hij blijft lang en goed scherp. Het is niet het soort mes dat je gaat gebruiken voor batonning, mede vanwege het feit dat het mes aan de punt van onder EN boven scherp is. De lemmet dikte is 4,91 mm en heeft een snijgedeelte van 19 cm. Voor mij ligt het mes perfect in de hand en voor mesvechten is dit mes uitermate geschikt. De schede vind ik nog net goed genoeg om het mes op te kunnen bergen en dragen, maar persoonlijk maak ik liever een schede op maat en naar eigen ontwerp enz. (daar ben ik dus ook mee bezig). Als je een mes zoekt voor zelfverdediging is dit zeker een zeer goed mes, maar als je een mes zoekt waar je van alles mee wilt doen dan is dit mis minder geschikt. Het is een sterk mes en Ontario maakt al heel wat jaren kwaliteits messen, dus wat kwaliteit betreft hoef je je geen zorgen te maken. De Ontario full tang messen uit de Ranger en RAT series zijn meer het soort messen waar je van alles mee kunt doen, maar die liggen kwa prijs wat hoger. Hangt er dus gewoon vanaf wat je ermee denkt te willen doen en wat je eisen zijn. Niet alle dure messen zijn echt goed, maar het is wel zo dat de "dure merken" zich niet kunnen veroorloven om een fout te maken en geven dus betere garantie voorwaarden. Koop in elk geval geen mes dat gemaakt is van zgn. "damast" want dat is allemaal rommel en het meeste komt uit Pakistan. Soms rechtstreeks geïmporteerd door handelaren hier in Nederland en de rest komt via Engeland en Duitsland hier op Marktplaats. Alleen de gerenommeerde merken hebben echte goede damast en durven dan ook met recht garantie erop te geven. En als je een M9 bajonet wilt kopen, koop hem dan bij een betrouwbare messenwinkel waar ze de echte M9 verkopen i.p.v. de waardeloze kopieën. De originele M9 bajonet kost rond de € 180,- terwijl een kopie al voor rond de € 30,- te koop is. De originale M9 bajonetten worden door Buck en Ontario gemaakt en je kunt de originele van de kopieën onderscheiden aan het gewicht en afwerking.

Hockey tape of tennis grip geeft een goede grip en een veel betere controle over zowat elke handgreep. Ik gebruik het op messen, bijlen en machetes. Werkt voor mij perfect!

Kan best dat ik de dingen verkeerd zie, maar het is ook slechts een mening/denkwijze van mij..., verder niets. Ik sta altijd open voor wat anderen te vertellen hebben en elke dag leert mij weer nieuwe dingen.

een goeie! Ik neem aan dat je zo'n ding ook meesleept. Ik heb vroeger een mini-guillotine gehad (gekocht op een verzamelbeurs in België) en die werd soms (voor de gein) in de keuken gebruikt om wortelen te snijden. Ging perfect, dus zou je de guillotine bij keukengereedschap kunnen indelen Enfin, ik denk dat een guillotine een stuk gereedschap is voor terechtstellingen, dus is het een werkbijl.

Bijlkoppen kun je (voorop gesteld dat het geen RVS is, vanwege het hoge chroomgehalte) met snel bruneer bruneren. Zelf doe ik het 3x en dan even met wat Balistol olie inwrijven en dan is de bijlkop vrij goed tegen roest beschermd. Een tomahawk is gewoon een strijdbijl en geen "klusjes bijl" en voor zover ik weet zijn de indianen in Noord Amerika ermee begonnen. Waarom de steel in die tijd vervangbaar was lijkt me wel overduidelijk. Naar mijn mening kun je bijlen gewoon in 2 categoriën indelen: strijdbijlen en werkbijlen en in tijd van oorlog worden werkbijlen simpelweg ook strijdbijlen en andersom alhoewel niet elke strijdbijl geschikt is voor werk.

Het is inderdaad een gemodificeerde bijl maar niet van Bahco. Die van Bahco was te klein en deze is een handgesmede bijl van een kennis van me. Die had een keer een bijl gesmeed met een wat forsere hamer aan de achterkant. Ik vond er niets aan en heb hem dus gemodificeerd. Een beetje naar het model van Bahco en een beetje naar het model van Viking bijlen. Om er en wat meer eigen stijl aan te geven heb ik een schubachtig middenstuk erin geslepen en deels ook om het gewicht te verlagen. Dit was eerst een bijlkop van 900 gram, dus dan kun je wel bedenken hoeveel er weggeslepen is. Van de bovenkant is er ruim 1 cm in de lengte weggeslepen om de bijl een wat slanker uiterlijk te geven. De hamer heb ik eveneens flink "afgeslankt". De steel heb ik met de hand uit een stuk essen hout gesneden omdat de stelen die je kunt kopen niet de juiste afmetingen hebben voor het oog van deze bijlkop. Bovendien wilde ik een wat langere steel dan normaal. De sheath heb ik gemaakt van 3 mm rundleer en geklonken met 5 mm koperen klinknagels. De andere 2 bijlen zijn gemodificeerde slachters bijlen/vlees bijlen van het merk Ochsenkopf. Een heeft een bladdikte van 6,5 mm en de andere 5,5 mm. Ze zijn beide gemaakt van C60 staal, full tang, hebben greepschalen van beukenhout die ik met rubber bekleed heb voor betere grip. Om het roesten tegen te gaan heb ik ze gebruneerd. Dat wilde ik trouwens ook met de laatste bijl doen, maar dan waren de "schubben" minder duidelijk te zien. In feite kan bijna iedereen dit; het kost alleen wat tijd en werk. Bovendien is het een goede oefening voor een SHTF situatie waarin we op dat aangewezen zijn wat we hebben.

Waarom maak je er niet zelf een. Ik heb al eens eerder iets gepost van wat ik zelf maak, maar ik wil wel nog een keer wat afbeeldingen posten zodat je een indruk krijgt van wat je zelf kunt maken. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is, maar het geeft bovendien ook voldoening als je het helemaal klaar hebt. Tenminste iets naar eigen smaak/ontwerp/stijl en je weet wat je hebt. Deze 3 heb ik gemaakt als uitdaging om te kijken of het te doen is, zelf iets te maken met de materialen en gereedschappen die je voor handen hebt. Momenteel ben ik bezig nog een aantal andere bijlen te maken voor survival/bushcraft of simpelweg voor te verzamelen. Zoals ik al zei het kost wat tijd, maar het resultaat geeft meer voldoening dan een gekocht exemplaar.

Het heet 'scandi grind' en niet skindi grind. Het is afgeleid van 'scandinavian grind' omdat ze daar de messen op die manier slijpen

Zodra ik weer in de gelegenheid ben zal ik proberen een video te maken van het gebruik van een spie om hout te splijten. Ondertussen heb ik een filmpje op youtube gevonden waarin een beetje te zien is wat ik bedoel: http://www.youtube.com/watch?v=gy8j21aWlqg Hopelijk helpt dat een beetje om het duidelijk te maken.

Ja, de schedes heb ik ook zelf gemaakt van tuigleer. Eerst gelijmd en daarna geklonken. Ik heb ze overigens ook al weer verkocht, dus op naar de nieuwe uitdaging. Wetterlings zijn trouwens hele goeie bijlen. Voor het hele zware hakwerk ga ik waarschijnlijk ook een Wetterlings of een Gransfors kopen.

Het kiezen van een mes is (wat velen al een keer hebben gezegd) een persoonlijke kwestie/smaak. Er bestaat eigenlijk niets als "het perfecte mes" voor alle klussen. Ik las een keer op een Amerikaans messen forum een mening van iemand die al een geruime tijd messen verzamelt en gebruikt voor bushcraft en survival. Hij zei dat veel mensen vergeten waarvoor een mes in feite gemaakt en ontworpen is..., om te snijden. Bijlen zijn ontworpen om te hakken en zagen uiteraard om te zagen. Geef je een mes "andere taken" erbij dan is de kans dat het niet juist kan worden uitgevoerd vrij groot. Andere taken vergen simpelweg andere eigenschappen en daarmee verander je het oorspronkelijke doel van het mes. Een keukenmes heeft een ander doel en eigenschappen als een outdoor mes of combat mes en ga zo maar door. Tot op een bepaalde hoogte zijn bepaalde eigenschappen van gebruiksdoelen te combineren, maar veelal gaat een dergelijk compromis ten koste het een of het andere. Verder is het ook nog eens zo dat elke fabrikant, smederij of messenmaker zijn eigen werkwijze heeft en ook zijn eigen "ingrediënten" voor wat betreft het staal. Veel mensen vinden 440 stainless steel niks en anderen juist wel, maar ook hier is het erg afhankelijk van de fabrikant, hoe de samenstelling van het staal en hoe het staal bewerkt is. Een hele groep zweert bijvoorbeeld bij 1095 en 5160 High Carbon staal en een andere goep wil alleen maar L6, D2 of V1 staal. Allemaal goed en wel, maar het blijft hoe dan ook persoonlijk. Het juiste mes voor "het grove werk" is dus ook heel persoonlijk. Ik kan heel tevreden zijn met een bepaald soort terwijl anderen het totaal niks vinden en andersom. Dure of duurdere messen zijn vaak van betere kwaliteit, maar zijn niet altijd even goed/perfect. Ik zag laatst een filmpje op Youtube van iemand die een Cold Steel mes bij het handvat brak (die hier in Nederland rond de 600 euro kost). De eigenaar was uiteraard niet blij en zou een melding maken bij Cold Steel. Elk mes is op de een of andere manier wel kapot te krijgen, maar daar koop je je mes niet voor. De filmpjes op youtube vind ik persoonlijk ook altijd erg grappig hoe mensen bezig zijn met hun "knife batonning". De ware bushcrafter zou zijn mes nl. nooit zo gebruiken. Normaal gesproken maak je van tevoren een houten keg/spie waarmee je het hout kunt splijten. Met je mes kun je dan een begin maken en met de spie splijt je dan uiteindelijk het hout. Daarmee spaar je je mes en kost het veel minder moeite. Het spreekwoord zegt niet voor niets: wie niet sterk is, moet slim zijn. Persoonlijk vind dat je zelf gewoon een aantal messen moet uitproberen om zo voor jezelf te kunnen bepalen wat het beste voor jou is. Persoonlijke ervaringen van anderen zijn altijd erg handig, maar zelf testen is het beste.

Gaaf man, wat iedereen hier zoal maakt! Ga ik ook eens proberen.

Inderdaad een hele mooie bijl en als het alleen om de vormgeving gaat, zou je zo'n bijl ook zelf kunnen maken van een bestaande bijl. Wat je nodig hebt is een bijlkop met een brede snede en een goeie haakse slijper. Voor de rest is het een kwestie van goed afwerken en op een correcte manier slijpen.