J.I. nurse
-
Items
1039 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
-
Dagen gewonnen
3
Inhoudstype
Profielen
Forums
Kalender
Berichten die geplaatst zijn door J.I. nurse
-
-
Als mijn ge-prepte voorraden op zijn moet ik toch naar buiten, andere mensen overtuigen dat ze me moeten voeden
Weer lekker bezig of niet @shooter!
Zo iets heet plunderen, gek!
Maar ja je kunt maar ergens trots op zijn niet!
Ps: wat heeft het in hemelsnaam met EHBO te maken!
-
Welkom bij de VVP van Gelderland en Overijssel!
Ik miste een link naar ons mooi stukje Gelderland en Overijssel van daar dat ik de aftrap genomen heb!
De eerste stappen zijn gezet naar een pretigge samenwerking waarin vertrouwen centraal staat.
Het zou fijn zijn dat we een mooie groep bij elkaar kregen waarin we diverse meetings met elkaar kunnen plannen. Zo word onze band enkel maar sterker. En leren we elkaars kwaliteiten kennen!
Groetjes J.I. nurse
-
Hoi Dick,
Ben net een half uurtje terug van mijn werk, heb direct uitzending gemist gekeken.
Je stond er weer goed op!
Ik vondt het een goede en duidelijke uitzending!
Ben weer trots op je!
Groetjes Nurse
-
Gefeliciteerd Mr. Gold met je 1000ste post!
Natuurlijk ben ik erbij! Lijkt me weer een super dag te worden!
Heb er nu al zin in!
Groetjes Nurse
-
Goed geschreven stuk. Duidelijk voor een ieder lijkt mij zo!
-
Hoe kom je hieraan als je niet in het medisch circuit zit? Ik heb bij de apotheek gevraagd naar een hechtset en schone injectienaalden (wordt ook vaak op vakantie geadviseerd mee te nemen toch?), maar ik kon ze niet bij hun krijgen.
Lotte zie pm
-
Volgens mij moet je de ogen gewoon met ruim water uitspoelen.dit kan ook gewoon uit een half liter flesje, al is een oogdouche makkelijker.
Zeg nurse, prikt fysiologisch zout niet als je daar de ogen mee spoelt? Ik gebruik NaCl 0.9% altijd bij verkoudheid ipv neusspray. Daar werkt het ook goed voor.
En inderdaad die oogdouches zijn best duur zeg, maar zijn wel met water weer na te vullen...
deze lijkt me best goed en is ook gevuld met fysiologisch zout http://www.kompasveiligheidsgroep.nl/veiligheidsproducten/webshop.asp?pa_id=182&pr_id=136&i=sanaplast_oogdouche
Gr. Bob
De flesjes oogspoeling die je koopt zijn gevuld met nacl 0,9% . Het bevat ongeveer het zelfde natrium gehalte wat je eigen lichaam ook bevat.
eveneens als je tranen, dus nee het prikt niet meer als bv. water.
-
Vervolg op wratten:
Preventie van wratten
Het is erg lastig om te voorkomen dat je wratten krijgt. De meeste mensen komen in hun leven wel eens met het Humaan Papilloma Virus in aanraking. Omdat je niet direct wratten krijgt, weet je vaak niet dat je met het virus besmet bent. Preventieve maatregelen hebben alleen bij voetwratten enig nut. In alle andere gevallen zijn deze veel moeilijker of minder praktisch.
Hierbij enkel tips ter voorkoming van wratten:
•Voorkom het gebruik van handdoeken, schoenen of andere persoonlijke spullen van mensen die last hebben van wratten.
•Als je naar het zwembad, een gymzaal of andere publieke ruimte gaat, draag dan altijd slippers of iets anders aan je voeten.
•Droog je voeten en handen altijd goed af, ook tussen de vingers en tenen.
•Behandel je handen en voeten eventueel met desinfecterende voetspray of desinfecterende hand gel
•Controleer regelmatig je voeten, want een beginnende wrat is nog goed te behandelen.
•Controleer de voeten van je kinderen regelmatig. Let op een beschadigde huid door wondjes of kloven. Zo'n huid is vatbaarder voor het binnendringen van het HPV-virus.
•Verschoon verder dagelijks je sokken en wissel iedere dag je schoenen om.
•Vrij veilig, gebruik condooms. Genitale wratten worden overgedragen van de ene naar de andere persoon via seksueel contact (vaginale, orale of anale seks).
•besmetting kan ook plaatsvinden via de vingers en zelfs door handdoeken van personen met genitale wratten.
Als je al wratten hebt, is het verstandig om je aan de volgende regels te houden om verdere infectie bij jezelf of bij anderen te voorkomen:
•Krab niet aan wratten.
•Was je handen nadat je je wratten hebt aangeraakt.
•Was je handdoeken op hoge temperaturen.
•Borstel en scheer jezelf niet op plekken waar wratten zitten.
Natuurlijke geneeswijzen:
Urine
Vang wat ochtend urine op in een bakje en stip met een wattenstaafje die in de urine is gedrenkt de wratten aan.
Knoflook en citroen
Neem twee teentjes knoflook en pers deze uit. Vermeng dit met citroensap tot een papje. Laat de substantie een nacht trekken en breng dit vervolgens met een wattenstaafje op de wratten aan. Het aanstippen dient drie keer per dag te gebeuren. Maak ieder dag een nieuw papje aan. Binnen een aantal weken drogen de wratten uit en verdwijnen ze langzaamaan. Soms ontstaat er eerst een kleine bloemkoolachtige verdikking, alvorens de wrat verdwijnt
Zelfzorg:
Er zijn veel middeltjes te koop bij drogist, apotheek en de reformwinkels.
vloeistof met salicylzuur.
Deze verweekt het bovenste laagje van de huid en het werkt ontstekingsremmend. Het kan soms wel drie maanden duren voor de wrat kleiner wordt of verdwijnt. Gebruik deze niet in het gezicht en de oogleden en ook niet bij genitale wratten!
Voorbeelden van vloeistoffen met salicylzuur zijn: Formule W, Duofilm
Werkwijze:
•Maak met een perforator een gaatje in de hechtpleister. Als dat kleiner is dan de wrat, kunt je het met een schaartje wat groter maken. Plak de pleister op de huid, zodat de wrat door het gaatje steekt. In plaats van een hechtpleister kun je ook een likdoornpleister gebruiken. Je kunt ook de huid om de wrat heen insmeren met vaseline of zinkzalf.
•Breng de vloeistof één keer per dag aan
•Bescherm de huid om de wrat heen, zodat het salicylzuur de gezonde huid niet kan verweken.
•Als de vloeistof na het opbrengen is gedroogd, kun je de beschermlaag weghalen.
Histofreezer en Wartner
Dit is een bevriezingsmethode die je ook zelf kunt uitvoeren met een mengsel van dimethylether en propaan, zonder recept verkrijgbaar.
Lees dan wel goed de aanwijzingen op de verpakking. Gebruik deze niet in het gezicht, oogleden of bij genitale wratten!
Histofreezer is alleen via de apotheekverkrijgbaar en Wartner is ook te koop bij de drogisterij.
Deze behandeling is pijnlijk, en vaak is er meer dan één behandeling nodig om de hele wrat te verwijderen.
Er ontstaat door het bevriezen een brandblaar die binnen een week verdwijnt.
Doorgaans hoef je met een wrat niet naar de huisarts. Doe dat echter wel in de volgende situaties:
•Als je wratten krijgt terwijl je een gestoorde afweer hebt, bijvoorbeeld na een transplantatie, als je aids hebt, of als je behandeld wordt tegen kanker.
•Als je last hebt van wratten aan de anus of de geslachtsorganen. Genitale wratten kun je niet met een zelfzorgmiddel behandelen.
•Als een wrat bloedt, jeukt, of verandert van grootte of kleur. Dat kan betekenen dat de wrat kwaadaardig is.
•Als drie maanden zelfbehandeling met salicylzuur niet heeft geholpen.
•Als je de wrat als hinderlijk ervaart
Bron:
Nederlandse Vereniging voor Dermatologie en Venereologie
-
1
-
-
Wat zijn wratten?
Wratten zijn goedaardige gezwellen op je huid. Ze komen zeer algemeen voor en zijn volledig goedaardig. Wratten kunnen overal op je lijf voorkomen. Ze komen voor als een enkele wrat of met meerdere in een groepje.Wratten komen vooral vaak voor op je handen of voeten.
Wratten worden veroorzaakt door een virus uit de familie van de humane papilloma (HPVs) virussen. Een virus is een klein micro-organisme, dat ziekte kan veroorzaken. Wratten zijn dus besmettelijk. De virussen die de verwekkers zijn van de gewone wratten, worden officieel 'humane papillomavirussen' genoemd.De tijd die verloopt tussen een besmetting en het ontstaan van een wrat kan 3-6 maanden of zelfs langer bedragen. Bij 80% van de mensen zijn de wratten binnen 1 jaar geheel verdwenen. Bij 20% van de mensen duurt het echter langer, soms vele jaren, voordat alle wratten verdwenen zijn.
Wie krijgt wratten?
Vrijwel iedereen maakt in de kindertijd wel een periode door met wratten aan handen of voeten. Het virus verspreidt zich door huid-huid contact, vooral wanneer een wrat opengekrabd is. Het virus kan dan makkelijker naar buiten.Op deze manier worden anderen met het virus besmet, of worden bij de jezelf andere huiddelen geïnfecteerd.
Volwassenen die als kind wratten hebben gehad zullen bij nieuwe infectie met het virus geen wratten meer ontwikkelen omdat ze immuniteit tegen het virus hebben opgebouwd. Mensen die langdurig medicijnen krijgen die de weerstand verlagen (bv. patiënten die een orgaantransplantatie hebben ondergaan) kunnen wel opnieuw wratten ontwikkelen.
De meest voorkomende wratten zijn:
Gewone wratten
De gewone wrat is een ruwe bolvormige wrat die een bloemkoolachtig uiterlijk heeft. De gewone wrat is grijs of bruin van kleur. Deze wrat komt voornamelijk op je handen, vingers, tenen en knieën voor.
Voetwratten
Voetwratten zijn wratten die op de onderkant van je voeten groeien. De voetwrat is vaak wat platter dan de gewone wrat, vanwege de druk van het lichaamsgewicht op je voetzolen. Als een voetwrat wat in de diepte gaat groeien, kan deze pijnlijk worden. Je spreekt dan van een doornwrat. Wanneer de voetwratjes in een groepje bij elkaar groeien en oppervlakkig zijn, spreek je van een mozaïekwrat.
Vlakke wratten
De vlakke wrat is een glad en vlak wratje die kleiner is dan andere wratten. Ze zijn vaak met veel tegelijk en komen vooral op je gezicht, onderarmen, de rug van je handen en op je benen voor.
Draadvormige wratten
De draadvormige wrat is de gesteelde variant van de gewone wrat. Deze wrat is een uitstulping van de huid op een steeltje en bevindt zich meestal in je gezicht. Bij kinderen zitten ze vooral op de lippen, oogleden of neus.
Ouderdomswratten
Ouderdomswratten zijn wratten die, in tegenstelling tot andere wratten, niet door een virus worden veroorzaakt. Met name bij mensen boven de vijftig jaar komen ouderdomswratten voor. Hoe ouder je wordt, hoe meer er verschijnen. Ouderdomswratten komen voornamelijk voor op je borst, rug of in je gezicht.
Waterwratten
Waterwratten zijn erg klein, ze hebben vaak de grootte van een typisch puistje of speldenknop (3-10 mm). Het zijn gladde vleeskleurige of witte bolvormige pukkeltjes of bultjes. Soms zijn ze glanzend en het oppervlak is afgeplat met in het midden vaak een inzinking, een putje.
Genitale wratten
Genitale wratten zijn zachte, wratachtige gezwellen die worden veroorzaakt door een virus. De wratjes nemen de kleur van de huid aan, waardoor ze in eerste instantie niet opgemerkt kunnen worden. Genitale wratjes zijn meestal pijnloos. Genitale wratten is een seksueel overdraagbare aandoening (soa). Ze zijn net als alle andere wratten onschuldig, maar ze kunnen wel zeer hinderlijk zijn. Ze groeien in de schaamstreek, op de geslachtsdelen en rond de anus en nergens anders op het lichaam. De verspreiding ervan vindt plaats via seksueel contact. Genitale wratten zijn erg besmettelijk.
Het virus dat verantwoordelijk is voor genitale wratten heet Humaan Papilloma Virus (HPV). HPV is een groep van meer dan 100 aan elkaar verwante virussen. Verschillende typen veroorzaken genitale wratten. Ze worden papillomavirussen genoemd, omdat het virus bepaalde soorten (goedaardige) wratten, of papillomen, kan veroorzaken. Er zijn ook varianten die kanker kunnen veroorzaken , zoals baarmoederhalskanker. Tevens blijkt dat ten minste 90% van de gevallen van anale kanker door HPV wordt veroorzaakt .Deze typen worden hoog risico HPV genoemd.
Dit type HPV komt dus enkel voor bij genitale wratten en dus niet bij de ander genoemde wratten!
Bron:
Nederlandse Vereniging voor Dermatologie en Venereologie
-
Beste medepreppers,
Na vele vragen of het mogelijk is om alles in een topic te doen ben ik druk doende geweest om alles te her schrijven-typen.
Dit heeft veel tijd gekost omdat ik het nog uitgebreider en beter wilde beschrijven.
Zo is er bijna een geheel boekwerk ontstaan!
In de stukken die hieronder beschreven staan heb ik geprobeerd om zo goed mogelijk de aandoening te beschrijven met hoe je het kan herkennen, wat je er zelf aan kan doen, waar te koop en ook als het alleen op recept verkrijgbaar is.
Helaas zijn een aantal aandoeningen enkel met antibiotica te bestijden, daar kan ik ook niets aan willen!
Daarnaast heb ik nog een aantal wat oudere toppics van mijzelf herschreven met hier en daar wat aanpassingen die ik heb verkregen door jullie!
Ik hoop dat jullie er wat mee kunnen! en dat ik een stukje kennis met jullie heb kunnen delen!
Ik wens jullie veel lees en leer plezier!
A.U.B geen reacties geven in dit topic
Dit gelieve via PM zodat dit topic schoon en overzichtelijk blijft!
Ik heb mijn informatie verkregen via de volgende site's:
https://www.mediq-apotheek.nl/
http://www.lymenet.nl/info/symptomen-ziekte-van-lyme.htm
De volgende boeken heb ik hiervoor gebruikt:
zakboek-verpleegkundige-diagnosen
handboek-verpleegkunde
De verpleegkundige als zorgverlener
Vaardigheden specifieke verpleegkunde / Voorbehouden handelingen
Ik ben mij er van bewust dat ik op sommige punten niet alles in volledigheid heb kunnen beschrijven. Ik ben daarin tegen ook geen arts maar verpleegkunde.
De geschreven stukken heb ik naar eer en geweten geschreven. Ik zal de komende tijd proberen daar waar nodig nog aan te vullen!
Het geen wat ik geschreven heb is bedoelt als leidraad in een SHTF, in de normale dagelijkse gang adviseer ik ten alle tijden naar een huisarts te gaan!!!
-
Stadium 3 Chronische Lyme-borreliose
Men zou van chronische Lyme-Borreliose kunnen spreken bij een ziekteduur van meer dan een jaar. Alle eerder genoemde verschijnselen kunnen een langdurig en wisselend beloop hebben met vermindering en verergering van ziekteverschijnselen over weken tot jaren waarbij de symptomen van orgaansysteem kunnen wisselen. Naast de specifieke verschijnselen in verschillende orgaansystemen staan bij de chronische vorm van de ziekte de algemene (ook wel aspecifiek genoemde) klachten op de voorgrond. Deze klachten bestaan o.a. uit griepachtige verschijnselen, chronische vermoeidheid hoofdpijn, voorbijgaande temperatuursverhoging van enkele uren, transpireren, wisselende pijn in spieren, pezen en gewrichten (zonder objectieve locale ontstekingsverschijnselen).
Stadium 3 Chronische neuroborreliose
In de latere fase van de ziekte kunnen chronische ziekteverschijnselen van het centrale en perifere zenuwstelsel (chronische neuroborreliose) op de voorgrond staan. In het bijzonder een subacute/ chronische hersenaandoening, "encefalopathie" genaamd. De diagnostiek van "encefalopathie" is vaak moeilijk omdat het verloop sluipend is en de symptomen pas bij een goede anamnese en gedegen onderzoek aan het licht komen. De klachten die bij de hersenaandoening "Lyme-encefalopathie" relatief vaak gezien worden zijn: stemmingswisselingen, prikkelbaarheid, geheugenproblemen, verminderde concentratie, problemen met woordvinding, hoofdpijn, overgevoeligheid voor zintuiglijke prikkels (licht, geluid) en slaapstoornissen. Psychiatrische beelden die door "Lyme-encefalopathie" kunnen worden veroorzaakt omvatten: persoonlijkheidsveranderingen, dementie, ADHD, angststoornissen, stemmingsstoornissen en psychotische stoornissen.
Wat is de juiste behandeling van de ziekte van Lyme?
Antibioticabehandeling is het simpele antwoord, maar het gedetailleerde antwoord is onbekend. De meningen van wetenschappers en artsen over zowel de diagnose als de behandeling van Lymeziekte zijn zeer verdeeld en hebben hierdoor geleid tot het bestaan van twee zorgrichtlijnen: de CBO-richtlijn en de ILADS-richtlijn. Wanneer er behandeling volgt direct na een tekenbeet zijn er aanwijzingen dat een langere kuur van bijvoorbeeld zes weken beter resultaat geeft vergeleken met de CBO standaardbehandeling van 10-14 dagen. Het is niet bekend of deze behandeling de ziekte in alle gevallen permanent geneest.
De opvatting van deskundigen die de CBO-richtlijn hebben opgesteld:
Een kuur van 2 tot maximaal 4 weken leidt in vrijwel alle gevallen tot genezing. Blijvende of terugkerende symptomen en klachten na een dergelijke behandeling zouden volgens hen berusten op een zogenaamd postinfectieus syndroom, ook wel Post Lyme Syndroom (PLS) genoemd. Dit PLS zou geen teken zijn van voortdurende infectie, maar een immunologisch restverschijnsel zijn. Verdere behandeling met antibiotica zou daarom niet zinvol zijn.
De opvatting van ILADS-deskundigen is:
Wanneer de diagnose Lyme-Borreliose gesteld is, zou er behandeld moeten worden zolang de symptomen blijven voortduren. Wanneer er sprake is van terugkeer van symptomen na behandeling, moet weer met antibiotica behandeld worden tot de klachten verdwenen zijn. Een patiënt die symptoomvrij lijkt, moet waakzaam blijven in het opmerken van een herhaling van de klachten of nieuwe nog onbekende symptomen, net als zijn of haar arts. Voor het bestaan van het zogenaamde Post Lyme Syndroom bestaat geen goede wetenschappelijke onderbouwing. Blijvende of terugkerende klachten wijzen daarom op blijvende infectie, tenzij er een duidelijke andere verklaring is. Onvoldoende reactie op behandeling kan wijzen op een co-infectie.
In aanvulling op de medicatie zouden Lymepatiënten een goed programma van lichaamsbeweging en voeding moeten volgen. Patiënten die antibiotica krijgen zouden hierbij zogenaamde "probiotica" moeten gebruiken, die nodig zijn voor het goed blijven functioneren van het spijsverteringsysteem. Sommige Lymespecialisten adviseren ook supplementen die het immuunsysteem ondersteunen. Vanwege de complexiteit van de levenscyclus van de Lymebacterie, is volgens ILADS-specialisten vaak een gecombineerde antibioticatherapie nodig.
Zoals eerder beschreven bestaan er twee wetenschappelijk onderbouwde zorgrichtlijnen die zeer verschillen. Het belangrijkste verschil is dat de CBO-richtlijn adviseert om niet langer dan maximaal 4 weken te behandelen en de ILADS-richtlijn langer behandelen gerechtvaardigd vindt, als de ziekteverschijnselen niet verdwenen zijn of terugkomen
Welke geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij lymeziekte?
(De behandeling volgens de CBO richtlijn is conform de verschillende stadia).
Stadium 1, vroege Lyme-borreliose, EM en lymfocytoom
Eerste keuze: doxycycline 2 dd 100mg gedurende 10 dagen
Tweede keuze: amoxicilline 3 dd 500mg gedurende 14 dagen
Derde keuze: azithromycine 1 dd 500mg gedurende 5 dagen
Bij kinderen jonger dan negen jaar
Eerste keuze: amoxicilline 50 mg/kg/dg in 3 doses (max. 3 dd 500mg) gedurende 14 dagen
Tweede keuze: azithromycine 10 mg/kg/dg in 1 dosis(max. 1 dd 500 mg) gedurende 5 dagen
Stadium 2: vroege gedissemineerde Lyme-borreliose, neuroborreliose
Eerste keuze: ceftriaxon 1 dd 2 gram intraveneus gedurende 14 dagen
Tweede keuze: penicilline-G 6 dd 2-3 ME gedurende 14 dagen
Derde keuze: betalactaam antibiotica doxycycline 2 dd 200mg gedurende 21 dagen
Bij kinderen jonger dan negen jaar
Eerste keuze: ceftriaxon 100mg/kg/dg in 1 dosis (max. 1 dd 2 gr) intraveneus gedurende 14 dagen
Tweede keuze: penicilline G 200.000-400.000 E/kg/dg in 6 doses (max. 6 dd 2-3 ME) gedurende 14 dagen
Stadium 2: vroege gedissemineerde Lyme-borreliose zonder neuroborreliose
Doxycycline 2 dd 100mg gedurende 21 dagen
Stadium 2: Lyme carditis
Ceftriaxon 1 dd 2 gr intraveneus gedurende 14 dagen
Stadium 2; Lyme arthritis
Doxycycline 2 dd 100mg gedurende 30 dagen
Indien doxycycline niet succesvol, dan ceftriaxon 1 dd 2 gr intraveneus ten minste 14 dagen
Bij kinderen jonger dan 9 jaar
Eerste keuze: amoxicilline 50 mg/kg/dg in 3 doses (max. 3 dd 500 mg) gedurende30 dagen (mits geen tekenen van neuroborreliose)
Tweede keuze: ceftriaxon 100mg/kg/dg in 1 dosis intraveneus (max. 1 dd 2 gr) gedurende 14 dagen.
Stadium 3: Late Lyme-borreliose
Doxycycline 2 dd 100 mg gedurende 30 dagen
Stadium 3: chronische neuroborreliose
Ceftriaxon 1 dd 2 gr intraveneus gedurende 30 dagen in geval van pleiocytose
Doxycycline 2 dd 100 mg gedurende 30 bij geen pleiocytose
Stadium 3: chronische Lyme-borreliose (zonder intrathecale antilichamen en pleiocytose)
-
Vervolg
Stadium 1: Lokale huidinfectie; erythema migrans (EM)
De lokale huidinfectie begint als een rode plek, meestal na 4-10 dagen en bijna altijd binnen drie maanden na een tekenbeet. De EM-huiduitslag breidt zich in de loop van dagen tot weken uit tot een (5-40 cm in diameter) min of meer ronde of ovale kring, vaak met centrale verbleking. De huiduitslag is meestal pijnloos, jeukt meestal niet en is niet verheven, behalve soms aan de randen. Voorkeurlokalisatie: romp, benen, oksels en liezen. Deze huiduitslag wordt erythema migrans genoemd. Variaties van het erythema migrans komen echter voor. Zo kan de huiduitslag egaal rood blijven, ontstaan er ter plaatse blaren of kunnen er meerdere ringen om elkaar heen zichtbaar zijn. Ook jeuk en pijn kunnen in een minderheid van de gevallen voorkomen.
Bij de locale huidinfectie wordt soms een griepachtig ziektebeeld met malaise, koorts en spierpijn gezien. Dit beeld kan ook in een latere fase van de ziekte voorkomen. Als er een typisch erythema migrans (EM) wordt geconstateerd is er vrijwel zeker sprake van Lyme-Borreliose. Bij patiënten met een typisch erythema migrans is een bloedtest niet nodig voor het stellen van de diagnose. In het merendeel van de gevallen zijn in deze fase van de ziekte geen antistoffen aantoonbaar. Patiënten met erythema migrans dienen zo snel mogelijk met een antibioticum te worden behandeld.
Stadium 2: Vroege gedissemineerde infectie
Na de tekenbeet kan de Borrelia-bacterie in de bloedbaan terecht komen, wat tot een uitgezaaide of "gedissemineerde" infectie leidt. In tegenstelling tot wat eerder gedacht werd, zijn er sterke aanwijzingen dat de bacterie zich al binnen enkele etmalen door het lichaam kan verspreiden en o.a. het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) kan binnendringen. Via de bloedbaan wordt de bacterie in het lichaam verspreid, maar de bacterie is meestal slechts kort in de bloedbaan aanwezig. Hoewel de bacterie in elk orgaan terecht kan komen, ontstaan de meeste ziekteverschijnselen in het zenuwstelsel, de gewrichten en het hart. Het blijkt dat de helft van de patiënten met een Borrelia infectie geen tekenbeet of erythema migrans heeft opgemerkt. Daardoor kan het voorkomen dat de ziekteverschijnselen niet direct met een Borrelia-infectie in verband worden gebracht.
Aandoeningen van het zenuwstelsel (neuroborreliose)
Een veel beschreven acute aandoening van het zenuwstelsel is een hersenvliesontsteking die vaak samengaat met ontsteking van hersen- en/of ruggenmergzenuwen. Ook ziekteverschijnselen van het ruggenmerg of de hersenen kunnen voorkomen. De verschijnselen van acute hersenvliesontsteking zijn bij Lymeziekte meestal relatief gering. Hevige hoofdpijn, koorts, sufheid of nekstijfheid, zoals dat voorkomt bij andere vormen van hersenvliesontsteking, kan ontbreken.
Verschijnselen van hersenzenuwontsteking kunnen bestaan uit dubbelzien, waarbij één oog niet in alle richtingen kan bewegen en aangezichtsverlamming, waarbij één ooglid niet sluit en de mondhoek aan dezelfde kant niet kan worden opgetrokken. Ontsteking van een ruggenmergzenuw veroorzaakt zeer heftige pijn in een arm of been of in de romp. Soms gaat dit samen met krachtsverlies en een doof, tintelend gevoel. Ontsteking van het ruggenmerg kan krachtsverlies en een doof gevoel in beide benen veroorzaken. Soms kan de urine niet worden opgehouden of wordt juist het plassen bemoeilijkt.
Naast de specifieke acute neurologische aandoeningen, blijken ook subacute of chronische vormen van neuroborreliose in het ziektebeloop voor te komen. Hierbij zijn de klachten minder specifiek en kunnen van moment tot moment sterk in aard en ernst wisselen. Deze vorm met aspecifieke neurologische en psychische symptomen wordt vaker gezien bij de late vorm van Lymeziekte, maar kan ook al eerder in het ziektebeloop optreden. Verwarring met andere neurologische ziekten met een wisselend beloop, zoals MS, is mogelijk. Naast de veel beschreven verschijningsvormen zijn bij Lyme-Borreliose ook ziektebeelden die lijken op MS, ALS, MSA en dementie beschreven.
Bij de niet acute vorm van neuroborreliose kunnen de volgende klachten voorkomen: voorbijgaande verlammingsverschijnselen, krachtsverlies, slecht kunnen lopen, hevige (zenuw) pijnen en verkramping in het hoofd, gezicht, nek, rug en benen, migraine, gevoelsstoornissen, tintelingen en een verdoofd gevoel in delen van het gezicht en de ledenmaten, aanvallen lijkend op epilepsie, ernstige duizeligheid, evenwichtsstoornissen, gezichts- en gehoorstoornissen, niet goed kunnen denken, onthouden en concentreren, problemen met spraak, slecht verdragen van licht en geluid, ernstige vermoeidheid en “brain fog” (hersenmist).
Gewrichtsaandoeningen
De verschijnselen van "Lyme-artritis" (gewrichtsontsteking) zijn zwelling en pijn in het aangedane gewricht. De duur van de zwelling varieert van minder dan een dag tot maanden. Het kniegewricht is relatief vaak aangedaan. De gewrichtsontsteking ontstaat bij de helft van de patiënten binnen drie maanden na de tekenbeet of het erythema migrans. Gewrichtsontsteking kan echter ook in het latere beloop van de ziekte ontstaan. De ontstekingsverschijnselen kunnen verspringen tussen diverse gewrichten. Klachten verbeteren vaak na behandeling met een antibioticum, maar kunnen ondanks behandeling nog lang blijven bestaan.
Hartaandoeningen
De meest voorkomende afwijking van het hart is een Lyme-carditis (hartspierontsteking) met een stoornis in het geleidingssysteem tussen de boezems en de kamers en/of hartritmestoornissen. Wanneer de geleiding ernstig is gestoord kan een trage hartslag ontstaan, waardoor de patiënt kan flauwvallen en last van benauwdheid kan krijgen, ook hartfalen en angineuze klachten (pijn op de borst) kunnen het gevolg zijn.
-
lyme ziekte!
De teek
Een teek is een kleine geleedpotige (spinachtige) parasiet die zich met zijn monddelen vastzet in de huid van zijn gastheer om bloed te zuigen. De honderden verschillenden soorten teken zijn onder te verdelen in harde en zachte teken.
Harde teken: Deze teken hebben een hard schildje op hun rug. De teek Ixodes ricinus komt het meest voor in Nederland en wordt ook wel gewone-, hout-, schapen- of hondenteek genoemd.
Zachte teken: Deze hebben geen rugschild en ze leven meestal in een nest of een hol van een vogel of ander dier. Ze zuigen het meeste bloed van vogels en vleermuizen, maar lusten ook graag een slokje van andere dieren of mensen. Deze soort wordt ook wel de duiven- of kippenteek genoemd.
Dermacentorteek: De laatste jaren wordt de aanwezigheid van de Dermacentorteek in ons land gemeld. De teek, die voorheen alleen in Zuid- en Midden-Europa voorkwam, heeft zich de laatste jaren definitief in Nederland gevestigd. Dit blijkt uit onderzoek uitgevoerd aan de afdeling Infectieziekten en Immunologie van de Universiteit Utrecht.
De Dermacentorteek kan ook voor de mens gevaarlijke ziekteverwekkers bij zich dragen zoals Rickettsiabacteriën. Deze bacteriën kunnen onder andere tick-borne lymphadenitis veroorzaken. Deze teek kreeg de bijnaam ’hondenkillerteek’ omdat het de voor honden dodelijke ziekte babesiose overbrengt.
Leefwijze
Ixodes ricinus of schapenteek, in Europa de bekendste soort, komt voor op plaatsen waar de luchtvochtigheid groot is, bijvoorbeeld op plaatsen met lage begroeiing. Teken komen niet alléén voor in natuurgebieden, maar ook in stadsparken, grasdijken, weilanden en tuinen. Vaak wordt gesteld dat het tekenseizoen van maart tot november is, maar door de zachte winters zijn teken het hele jaar door actief. Tijdens hete droge zomermaanden is de activiteit minder. Mensen en huisdieren zien de parasieten vaak niet. Andersom reageren teken wel op wat de mens en dier doen én veroorzaken; zij weten hun gastheren op te sporen door het verhoogde koolzuurgehalte in de uitademinglucht, lichaamswarmte, verspreiding van geuren, verandering van lichtinval of een combinatie ervan. Teken bijten zich vast in de gastheer. Meestal merkt men daar niets van. Ze leven van opgezogen bloed en zijn 24 uur per dag op zoek naar gastheren en gastvrouwen om bloed te kunnen zuigen. Teken hebben voorkeur voor warme vochtige plekjes, zoals de liezen, knieholten, oksels, achter de oren, schaamstreek enz. Omdat kinderen kleiner zijn, zijn teken bij hen vaak op het hoofd te vinden,bij de haargrens en achter de oren.
Wat kun je preventief doen
-Kleed je zo goed mogelijk voor een bezoek aan de natuur. Draag een lange broek, met de broekspijpen in de sokken, kleding met lange mouwen, goed gesloten schoeisel en een hoofddeksel.
-Gebruik een tekenwerend middel als DEET 40 of 50%, Tea tree olie of draag geïmpregneerde kleding.
-Neem een douche om eventuele loszittende nimfen en teken af te spoelen.
-Was gedragen kleding uit of stop die in de droger op de warmste stand. Teken schijnen dat niet te overleven.
-Controle van het lichaam op teken, vooral nimfen, na een wandeling of kamperen in een natuurgebied is noodzakelijk. Het is echter gebleken, dat steeds meer mensen ook in hun directe omgeving bijvoorbeeld in eigen tuin gebeten worden.
Hoe verwijder je een teek
Na het vinden van een teek op je lichaam moet deze zo snel mogelijk, maar wél op de juiste wijze, verwijderd worden! Het beste gaat dit met een speciaal hulpmiddel, zoals een tekenpincet of met een tekenlasso, een instrumentje dat de teek met een lusje vastpakt en hem onbeschadigd kan uittrekken. Doe dit rustig en precies, want het is belangrijk de teek op dit moment niet fijn te knijpen, of ander ongemak te bezorgen, omdat juist dán de kans bestaat dat hij zijn besmette maaginhoud in de bijtwond loost.
Naast het pincet en tekenlasso, zijn er nog meer hulpmiddelen in de handel, die effectief zijn voor het verwijderen van teken. Er zijn bv. apparaatjes die werken als een hefboompje zoals de o’tom- ticktwister. De tekenlepel verwijdert teken door een voorwaartse schuifbeweging, dus zonder te wrikken, te draaien of omhoog te bewegen.
Aandachtspunten bij het verwijderen van teken
-Verwijder de teek op de voor het gekozen hulpmiddel voorgeschreven wijze.
Het minuscule snuitje van de teek kan afbreken. Waarschijnlijk is dat niet erg, omdat het bij juiste verwijdering niet besmet is met Borrelia burgdorferi. Net zoals een splinter komt de snuit vanzelf weer uit de huid.
-De teek mag van tevoren niet worden bewerkt met alcohol, olie, nagellak of andere middelen. Door het gebruik van deze middelen bestaat de kans, dat de teek de inhoud van de speekselklieren en de darm in de huid brengt, waardoor juist een infectie ontstaat.
-Desinfecteer het bijtwondje, na verwijderen van de teek, met alcohol 70% of met jodium
-Desinfecteer na gebruik de tekenverwijderaar bv met alcohol, kokend water of een ander desinfecterend middel.
Voorbeelden van teekverwijderaars:
http://www.careplus.eu/nl/eerste-hul...enverwijderaar
http://www.byebites.nl/producten/steken-betenset/
Wat is lymeziekte
De ziekte van Lyme of Lyme-Borreliose is een infectie veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi. De Borrelia is een spirocheet, vergelijkbaar met de Treponema pallidum, de veroorzaker van syfillis. De ziekte wordt meestal opgelopen door een tekenbeet en begint vaak, maar lang niet altijd met een rode huiduitslag rond de beet en griepachtige verschijnselen. Er is tevens overdracht van de ziekte beschreven tijdens de zwangerschap van moeder op kind. In traanvocht en moedermelk zijn Borrelia bacteriën gevonden.
De veroorzaker
De Borrelia burgdorferi (Bb) bacterie is een extreem complex organisme en beschikt over een zeer groot repertoire aan overlevings- en aanpassingsmechanismen.
Ziekteverschijnselen
Een infectie met de bacterie Borrelia burgdorferi leidt niet altijd tot Lyme-Borreliose. Wanneer er ziekteverschijnselen ontstaan worden deze in drie stadia ingedeeld. De indeling in stadia is enigszins willekeurig. Er zijn veel aanwijzingen dat Lyme-Borreliose een multi-systeemziekte is, die een zeer divers en grillig beloop kan hebben.
-
Shock
Een shock is een acute levensbedreigende toestand waarbij de druk in de bloedvaten te laag is om de vitale lichaamsfuncties in stand te houden. De doorbloeding en dus de zuurstofvoorziening van het hart, de hersenen en andere organen komen hierdoor in het gedrang wat snel resulteert in het afsterven van cellen.
Soorten shock :
*Hypovolemische shock
Deze vorm van shock ontstaat door (bloed)volumeverlies.
Oorzaken zijn:
-Inwendige bloedingen
-Externe bloeding, brandwonden, braken/diarree
*Cardiogene shock
Wordt veroorzaakt door een direct verminderde hartfunctie.
Oorzaken zijn:
-Een hartinfact met verlies van pompfunctie, Slechte werking van de hartkleppen of Ritmestoornissen
*Distributieve shock
Wordt veroorzaakt door een probleem in de verdeling van het bloed. De bloedvaten gaan te veel openstaan zodat er relatief te weinig vulling is en de druk wegvalt.
Enkele voorbeelden:
-Neurogene shock: bij een ruggenmerg- of hersenletsel, waardoor het samenknijpen van de vaten wegvalt.
-Anafylactische shock: bij een allergische reactie, waardoor door het vrijkomen van histamine de vaten open gaan staan.
-Septische shock: een bacterie in de bloedbaan aanleiding geeft tot prikkeling van de vaatwand, waardoor deze open gaat staan.
*Obstructieve shock
Hierbij is er ergens in het lichaam een verstoppingnaanwezig. Als het bloed zich op een bepaalde plaats ophoopt is er op een andere plaats bloed tekort. Een obstructieve shock wordt veroorzaakt door twee hoofdoorzaken:
-Obstructie van uitstroom (bijv. longembolie)
-Obstructie van instroom ( bloedprop)
*Psychische shock
Bij een ongeval hoor je soms dat een slachtoffer in shock verkeert. Hiermee wordt bedoeld dat het slachtoffer psychologisch is aangedaan door het ongeval, bijvoorbeeld wanneer hij een ongeval heeft overleefd waarbij iemand anders om het leven is gekomen. Dit type shock mag dus niet verward worden met de medische betekenis van het woord shock en wordt in medische kringen gewoonlijk acute stressstoornis genoemd.
Symptomen
Het lichaam tracht het gebrek aan zuurstof te compenseren door enkele correctiemechanismen. Het hart pompt het bloed sneller rond, de ademhaling versnelt en de minder belangrijke organen zoals de huid krijgen minder bloed waardoor deze bleek of blauw gaat zien. Het lichaam reageert op het probleem en het slachtoffer wordt rusteloos en angstig en reageerts verward,gespannen en gedesoriënteerd. Men voelt koud en klam maar ook zweterig.
Eerste hulp
Een persoon die in shock is of dreigt te gaan heeft onmiddellijk hulp nodig.
Als eerstehulpverlening wordt het volgende geadviseerd:
•Stel het slachtoffer gerust. Vermijd drukte, spanning en bruuske bewegingen.
•Breng de persoon in liggende toestand. Breng de benen omhoog (uitgezonderd bij cardiogene shock).
•Belangrijk is om een infuus met nacl. 0,9% aan te leggen.
•Breng bij ernstige ademhalingsmoeilijkheden het bovenlichaam rechtop. Voorkom afkoeling met een deken.
•Voorkom oververhitting. Warm het slachtoffer nooit actief op. Door warmte treedt vaatverwijding op, waardoor de bloeddruk verder afneemt.
•Geef nooit iets te eten of te drinken: De vitale organen (zoals de hersenen) krijgen meer bloed dan de minder vitale
organen (zoals het maag darmkanaal). Door de slachtoffer te laten eten blijft het voedsel in de maag en zal niet
opgenomen worden door de darmen in het bloed. Met als gevolg dat de slachtoffer misselijk wordt en eventueel kan
gaan braken.
•Bij een allergische reactie vocht toedienen tot wel 5-7 liter want lichaam moet spoelen in eerste 24 uur, dit omdat
de vaten 'lek' raken en het vocht zit dan niet in de bloedvaten, maar in de weefsels. Dien direct een
antihistaminicum toe (tavegyl als injectie 2mg of aerius 5mg oraal als oplostablet onder de tong, maar ook
cetirizine is prima, beter iets doen dan niets doen). Adrenaline doet de bloedvaten knijpen waardoor minder
lekkage, en verhoogd de contractiliteit van het hart.
•Bij een obstructieve shock worden er vaak antistollingsmiddelen gegeven zoals faxiparine of heparine.
•Hypovolemische shock wederom vocht toedienen, bloeding stelpen, bij braken primperan zetpil geven.
Inwendige bloeding door ons zelden op te lossen dus bij geen proffessionele hulp komt die
gene te overlijden
•Cardiogene shock op basis van een infarct, waarbij reeds een bloeddrukdaling is opgetreden, wordt meestal erger
bij toedienen van nitraten, zoals isordil of nitrospray. Dat kun je dus alleen doen als de bloeddruk hoog is of
normaal, of indien je naast de nitraten iets toedient om het hart te ondersteunen. De gedachte is dat de bloedvaten
open gaan staan door de nitraten, maar de hartspier beetje chemisch wordt gestimuleerd. Overigens is
het effect van nitraten nimmer bewezen, een andere optie is het toedienen van morfine, wat wel een positief effect
heeft op de kans te overleven.
•Bij een Septische shock moet eerst de ontsteking verholpen worden met antibiotica. Septische shock wat
afkomstig is van één ontstekingsfocus, kan, bij gebrek aan antibiotica, ook chirurgisch worden opgelost indien het
afkomstig is van een ontsteking / abces / gangreen van een ledemaat. Het abces openen of het betreffende lidmaat
amputeren is dan weinig aantrekkelijk maar wel levensreddend. Breng tevoren een stuwband of strakke riem aan
boven het infectieuze gebied, zeker indien overgegaan wordt tot amputatie.
-
Medicijnen toedienen per injectie
Allereerst kun je het injecteren verdelen in drie catagorien:
-subcutaan = onder de huid
-intramusculair = in een spier
-intraveneus = in de ader
Subcutaan injecteren:
Bij een subcutane injectie wordt er een medicijn in het onderhuidse bindweefsel gespoten
indicaties hiervoor zijn:
-er is een sneller effect nodig van een medicijn dan wanneer het oraal of via een zetpil word ingenomen.
-de persoon is niet in staat om op een andere manier in te nemen door bv. braken
Hoe te injecteren:
-Breek de ampul open of verwijder de beschermkap van een flacon
-Haal de naald en spuit uit de verpakking
-Trek de benodigde hoeveelheid op.
Tik voorzichtig tegen de spuit, zodat de luchtbellen boven in de spuit zitten. Door langzaam op de stamper te drukken verdwijnt de luchtbel uit de spuit.
-Neem een huidplooi, waar geen afwijkingen op zichtbaar zijn(litteken, moedervlek, wondje)
steek de injectienaald loodrecht in de huidplooi en injecteer langzaam de vloeistof.
-De loodrecht techniek is de kortste weg en geeft zo min mogelijk pijn, daarbij is de kans dat je een spier raakt minimaal aanwezig.
-Wrijf niet over de plek na het injecteren omdat dit tot blauwe plekken kan lijden.
[ATTACH=CONFIG]1033[/ATTACH] [ATTACH=CONFIG]1034[/ATTACH]
Intramusculair injecteren.
-Bij deze vorm van injecteren steek je de injectienaald in één vloeiende beweging loodrecht in de spier.
-Daarna trek je de stamper iets op om te controleren of er geen bloedvat is geraakt.
-Als dit niet zo is dan kun je de vloeistof langzaam inspuiten.
-Na inspuiten naald in één vloeiende beweging eruit halen en lichtjes op de plek duwen.
Plaats voor in de spier te spuiten:
-grote bilspier
De plaats op de grote bilspier bepaal je door de bil in denkbeeldig in vieren te delen(kwadranten genoemt)
In de bovenste buitenste bilkwadrant kun je injecteren
[ATTACH=CONFIG]1035[/ATTACH]
dijbeenspier
De bovenbeen deel je denkbeeldig doormidden en van boven naar beneden in drieeën.
In het middelste buitenste deel van dat veld kun je injecteren.
[ATTACH=CONFIG]1036[/ATTACH]
de bovenarmspier
Deel het stuk tussen ellenboog en de schouderkom in drieeën.
Vanaf onderaf geteld is het bovenste gedeelte geschikt om te injecteren
[ATTACH=CONFIG]1037[/ATTACH]
Intraveneus injecteren:
Het is belangrijk dat je een ader zoekt die zo laag mogelijk op de onderarm of de handrug( pijnlijke plek) zit en goed zichtbaar is.
De reden hiervan is dat als het aanprikken van het vat mislukt je het hoger op de arm nogmaals kunt proberen.
-Breng een stuwband om de arm aan. één hand te hoogte van de plek waar je wilt spuiten.
-Trek de stuwband zodanig aan tot je de pols nog maar net voelt kloppen.
-Gebruik de meest rechte en zichtbare ader voor de injectie
-Om in het vat te kunnen prikken,trek je de huid met één hand strak en prik je vlak naast het vat onder een hoek van 30 graden in de huid. De naald opening is naar boven gericht.
-Controleer of de naald goed zit door de stamper iets op te trekken, komt er bloed dan zit je goed!
-Maak de stuwband los en injecteer de vloeistof heel langzaam in.
-Na het injecteren naald verwijderen en injectieplaats zachtjes dichtdrukken.
-
Huidwond eerste hulp
Snijwonden
Kleine snijwonden kun je schoonspoelen met water, droogdeppen, en met een pleister afdekken.
Door een pleister iets op te rekken tijdens het aanbrengen, trek je de wondranden van een kleine, wat diepere snee mooi naar elkaar toe en druk je de bloedvaatjes dicht.
Sommige snijwonden kunnen lelijk bloeden.
Druk de wond eerst een poos goed dicht; gebruik hiervoor een steriel gaaskompres of een schone doek. Houd zo mogelijk het getroffen lichaamsdeel omhoog.
Door het bloeden is het ergste vuil uit de wond gespoeld. Reinig de wond eventueel nog met kraanwater en breng een snelverband aan. Een afdekkend steriel gaaskompres met daaromheen een windsel voldoet.
Soms is hechten of plaatsen van een hechtpleister noodzakelijk. Dit is meestal nodig bij snijwonden dieper dan 1 centimeter.
Bij een slagaderlijke bloeding
Wond goed dichtdrukken, hoog houden, en eventueel een snelverband aanleggen. Daarna is het zeer moeilijk om als leek nog iets te doen professionele hulp is dan wel noodzakelijk.
Schaaf- en scheurwonden
Een schaafwond is een grote, oppervlakkige beschadiging van de huid. Maak eerst de omgeving rondom de schaafwond schoon met een washandje met zeep. Spoel vervolgens de wond schoon met schoon water of met een fysiologische zoutoplossing.
Dep de schaafwond droog en behandel de plek met een ontsmettingsmiddel zoals jodium, betadine, sterilon, chloorhexidine. Schaafwonden zijn pijnlijk en er komt vaak wat vocht vrij. Een vet zalfgaas of wondhelende gel werkt verzachtend. Drogen aan de buitenlucht is het prettigst en werkt vaak het snelst.
Scheurwonden
Scheurwonden veroorzaakt door prikkeldraad, spijker, hondenbeet zijn vaak rafelig en vuil. Het is zaak deze wondsoort eerst goed te reinigen, daarna te ontsmetten en vervolgens steriel af te dekken. Probeer tijdens het verbinden de wondranden zo mooi mogelijk naar elkaar toe te brengen.
Brandwonden
De eerste stap bij brandwonden is koelen, koelen, koelen met lauw, zacht stromend kraanwater. In nood is zelfs slootwater toegestaan. Koelen met iets is beter dan niet koelen!
Verwijder kleding alleen als deze niet verkleefd is, idem met luiers. Omdat onderkoeling gevaarlijk is (vooral bij kleine kinderen) is het belangrijk dat je alleen de wond koelt en niet het hele lichaam. Gebruik geen ijs.
Dek de wond voorzichtig af met bij voorkeur een vet zalfgaas en/of een steriele droge verbandlaag of gebruik een geschikte wondgel.
Als er blaarvorming ontstaat, de huid kapot is of wanneer er zwarte plekken zijn praat je vaak over derde graad verbrandingen. Smeer niets op open wonden en prik blaren niet door! Voor brandwonden groter dan een 2 euro muntstuk, of wonden ontstaan door chemicaliën of elektriciteit is professionele hulp noodzakelijk.
Gat in je hoofd
Een hoofdwond bloedt vaak lelijk, maar meestal valt de grootte van de uiteindelijke wond mee. Druk de wond eerst dicht met een steriel gaaskompres.
Maak daarna de plek om de wond schoon met een washandje met zeep, zodat je beter zicht krijgt op het wondgebied. Spoel de wond zelf schoon met water of fysiologisch zout. Daarna droogdeppen en behandelen met een huidontsmettingsmiddel. Breng vervolgens een passend, afdekkend verband aan (of pleister).
Bijtwond
Bijtwonden door hond/kat/mens zijn in de regel erg vuil en soms diep of rafelig. Goed reinigen en ontsmetten is noodzakelijk. Behandel de wond verder net zoals een snij- of scheurwond
-
Wat is worminfectie door zweepworm
De zweepworm is een wormsoort die vooral in de tropen voorkomt. Besmetting gebeurt altijd door het inslikken van de eitjes. Zweepwormeitjes kun je binnenkrijgen door het eten van verontreinigde groente of via vuile handen. De eitjes groeien in de darm uit tot volwassen zweepwormen, die 3-5 cm lang zijn. De kop zet zich vast in de darmwand.
Infecties door zweepwormen komen in Nederland niet veel voor.
Hoe kun je een worminfectie door zweepworm herkennen?
Vaak geven zweepwormen weinig klachten. Soms kun je buikpijn krijgen of diarree. Zelden krijgt je bloedarmoede door bloedverlies in de darm.
Wat kun je zelf doen aan worminfectie door zweepworm
Was groente goed en was je handen regelmatig, in elk geval voor het eten of het klaarmaken van eten. Hierdoor voorkomt je een infectie.
Welke geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij worminfectie door zweepworm?
Wormdodende middelen
Mebendazol en albendazol doden wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen in de worm verhindert.
De kuur met mebendazol duurt meestal drie dagen. In de weken hierna zie je nog regelmatig dode wormen in de ontlasting. Soms moet je de kuur na drie tot vier weken herhalen.
Van albendazol is een eenmalig dosis vaak voldoende. In sommige gevallen wordt ook wel een kuur van drie tot zeven dagen gegeven.
-
Wat is worminfectie door spoelworm
Besmetting gebeurt altijd door het inslikken van de eitjes.
Na het inslikken van spoelwormeitjes vormen zich in de dunne darm larven, die via de bloedbaan in diverse organen kunnen komen, zoals de longen. Door het ophoesten en inslikken komen de larven weer in de darm, waar ze uitgroeien tot volwassen wormen van 8-20 cm.
Meestal is een infectie door spoelwormen van korte duur en verdwijnt vanzelf.
Gebleken is (door bloedonderzoek) dat 10% van de Nederlanders wel eens een besmetting heeft doorgemaakt. Vooral jonge kinderen raken gemakkelijk besmet, omdat ze minder hygiënisch zijn en meer contact hebben met de grond (bijvoorbeeld zandbakken).
Hoe kun je een worminfectie door spoelworm herkennen?
Spoelwormen zien eruit als crèmekleurige regenwormen. Je kunt ze in de ontlasting vinden, soms als kluwen. Bij veel spoelwormen kun je buikpijn krijgen. Heel soms geven spoelwormen klachten als kriebelhoest of koorts.
Wat kun je zelf doen aan worminfectie door spoelworm
Eitjes van spoelwormen zitten in honden- en kattenpoep, niet afgedekte zandbakken en soms op rauwe en ongewassen groente.
Behandel huisdieren met spoelwormen. In het algemeen is het advies honden en katten tweemaal per jaar te ontwormen.
Zorg voor goede hygiëne: was je handen na het toiletbezoek, na het tuinieren en na het verwijderen van honden- en kattenpoep.
Houd bij kinderen de nagels kort en laat ze handen wassen na het spelen en voor het eten. Zorg dat zandbakken goed worden afgedekt, zodat honden en katten er niet in kunnen.
Welke geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij worminfectie door spoelworm?
Wormdodende middelen
Mebendazol en albendazol doden wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen in de worm verhindert.
-
Wat is worminfectie door mijnworm
De mijnworm is een kleine wormsoort (rond een centimeter lang) die vooral in de tropen voorkomt. De aandoening ontstaat door contact van de blote huid met de larven van de mijnworm, via de ontlasting van honden of katten. Dit gebeurt bijvoorbeeld door met blote voeten te lopen of op het strand te liggen.De meeste soorten mijnwormen kunnen de huid binnendringen, maar niet de bloedbaan. Zonder behandeling kunnen de huidklachten maanden duren.
Mijnwormen komen in Nederland nauwelijks voor.
Hoe kunt je een worminfectie door mijnworm herkennen?
Op de huid van bijvoorbeeld de voeten of billen ontstaat een hevig jeukende uitslag, die zich met enkele millimeters tot centimeters per dag slingerend verplaatst.
De uitslag ontstaat door de rondtrekkende larve onder de huid. Soms verkleurt de huid donker, soms zijn er ook blaasjes.
Wat kun je zelf doen aan worminfectie door mijnworm
•Zorg voor goede hygiëne: was je handen na het toiletbezoek, na het tuinieren en na het verwijderen van honden- en kattenpoep.
•Pas op voor direct contact tussen de huid en de grond, zeker in de tropen.
Welke geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij worminfectie door mijnworm?
Mebendazol en albendazol
Mebendazol en albendazol doden wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen in de worm verhindert.
De kuur met mebendazol duurt meestal drie dagen. In de weken hierna ziet u nog regelmatig dode wormen in de ontlasting. Soms moet je de kuur na drie tot vier weken herhalen. Van albendazol is een eenmalige dosis vaak voldoende.
Ivermectine
Ivermectine verlamt de spieren van de worm, waarna de worm dood gaat
-
Wat is worminfectie door lintworm
Besmetting gebeurt altijd door het inslikken van de eitjes.
Lintwormeitjes kun je binnenkrijgen door het eten van rauw vlees. Denk aan filet americain, rauw gehakt, tartaar en biefstuk. Ook groente kan een besmettingsbron zijn door met lintworm besmette mest.
De eitjes groeien in de darm uit tot een volwassen lintworm, die meer dan twee meter lang kan worden. De kop zet zich vast in de darmwand. Van de achterkant vallen er regelmatig stukjes af, die dan in de ontlasting komen.
Lintwormen komen in Nederland niet veel voor.
Hoe kunt je worminfectie door lintworm herkennen
Lintwormen bestaan uit een lang lint van witte stukjes van een centimeter lang en een halve centimeter breed. Deze stukjes komen in de ontlasting terecht. Soms kunnen lintwormen buikpijn geven.
Wat kun je zelf doen aan worminfectie door lintworm
Was groente goed en eet geen rauw vlees. Hierdoor voorkomt je een infectie. Meestal laat de kop van de lintworm niet vanzelf los van de darmwand. Daarom is behandeling nodig.
Welke geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij worminfectie door lintworm?
Wormdodende middelen
Meestal schrijven artsen bij lintworminfecties niclosamide voor. Als je dit niet mag gebruiken, kunt je mebendazol, albendazol of praziquantel gebruiken.
Afhankelijk van de soort lintworm zal je arts aanraden enkele uren na inname van de laatste dosis een sterk laxeermiddel te gebruiken. Hierdoor zullen eventuele eieren van de lintworm het lichaam verlaten voordat ze kunnen uitgroeien.
-
Wat is worminfectie door filaria
Er bestaan verschillende soorten draadwormen, ook wel filaria genoemd. De aandoening komt in Nederland vrijwel niet voor.
De ziekte wordt in de tropen (vooral Afrika) overgebracht via een klein vliegje, dat vooral overdag steekt. De larven dringen binnen in de huid en groeien uit tot volwassen draadwormen van 1-6 cm. Deze wormen verplaatsen zich onderhuids. Ook kunnen ze de darm binnendringen en soms andere organen, zoals de ogen.
Hoe kunt je worminfectie door filaria herkennen?
De larven in de huid kunnen jeuk geven. De volwassen wormen veroorzaken bobbels of strengen onderhuids, die zich kunnen verplaatsen. Vaak zit dit rond de onderbuik, liezen en billen. De wormen kunnen lymfevaten afsluiten, waardoor er een opgezet been kan ontstaan.
Zelden migreren draadwormen naar de ogen, waar ze blindheid kunnen veroorzaken (dit wordt wel 'rivierblindheid' genoemd).
Wat kunt je zelf doen aan worminfectie door filaria
Bij een bezoek aan tropische gebieden kunt je de volgende maatregelen nemen om niet te worden gestoken.
•Draag kleding die je hele lichaam bedekt.
•Gebruik een anti-muggenlotion.
•Zorg ervoor dat in de ruimte waar je slaapt geen muggen of vliegen komen; sluit de ramen en deuren.
•Slaap onder een klamboe.
Welke geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij worminfectie door filaria ?
Albendazol
Albendazol doodt wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen in de worm verhindert. Een kuur duurt meestal drie dagen.
Ivermectine
Ivermectine verlamt de spieren van de worm, waarna de worm dood gaat
-
Wat is worminfectie door schistosoma (bilharzia)
Bilharzia is de oude benaming van de infectie met de worm Schistosoma. Dit is een parasitaire worm die voorkomt in Azië, Afrika en Zuid-Amerika.
De eitjes van de worm komen uit in zoet water. Uit deze eitjes komen onvolwassen larven. Deze larven kunnen alleen overleven in de zoetwaterslak. De larven dringen deze slak binnen en in de slak groeien ze verder uit. Vanuit de slak komen de volwassen larven weer in het water terecht. De larven kunnen de onbeschadigde huid van een mens doorboren. In de mens groeien de larven uit tot wormen. Deze wormen maken eitjes. Via de ontlasting en urine van een besmet persoon komen de eitjes in het water.
Je kunt besmet raken door te baden, waden en zwemmen in stilstaand zoet water en door drinken en wassen.
Hoe kunt u worminfectie door schistosoma (bilharzia) herkennen?
Als je wordt besmet, kun je klachten krijgen. Hoe ernstig de klachten zijn, hangt af van hoeveel larven je heeft binnengekregen.
Eén tot twee maanden na besmetting kun je plotseling last krijgen van koorts, hoesten, spierpijn en rillingen. Verder kan je eetlust minder worden, waardoor je afvalt, en kun je pijn krijgen in je buik, je hoofd of in je gewrichten. Deze verschijnselen gaan na enkele weken tot maanden weer over.
Daarna komt de ziekte in de chronische fase, waarbij een ontsteking ontstaat in blaas of darmen. In een laat stadium kun je bloedverlies in de urine krijgen of diarree. Ook andere organen kunnen worden aangetast.
Wat kunt je zelf doen aan worminfectie door schistosoma (bilharzia)
Je kunt besmetting voorkómen door stilstaand zoet water in de tropen te mijden; een zwembad met chloorwater is veilig. Als je klachten hebtt zoals boven beschreven, moet je de arts melden dat je in een gebied bent geweest waar de ziekte vóórkomt. De arts kan de infectie met medicijnen behandelen.
Welke geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij worminfectie door schistosoma (bilharzia)?
Praziquantel
Praziquantel is een wormdodend middel. De huid en de cellen van de wormen worden door dit middel beschadigd, hierdoor sterven de wormen af.
-
worminfectie
Wat is worminfecties, algemeen
Wormen in het lichaam zijn parasieten. Ze kunnen alleen in leven blijven in een 'gastheer': een dier of een mens. Er zijn veel verschillende soorten wormen waar u last van kunt hebben. In Nederland gaat het meestal om een besmetting met aarsmaden, spoelwormen of lintwormen.
In het buitenland, met name in de tropen komen echter ook vele soorten andere wormen voor, zoals mijnwormen, draadwormen en zweepwormen.
De worminfecties hebben verschillende kenmerken en verschillende behandelingen. Ik ga aparte informatie gegeven over worminfecties door aarsmade, bilharzia, filaria, lintworm, mijnworm, spoelworm en zweepworm.
Wat is worminfectie door aarsmade
Aarsmaden zijn kleine witte wormpjes van ongeveer een centimeter lang. Je kunt ze bij of in de ontlasting zien en soms kun je ze zien rondkruipen bij de anus. Dat is ook vaak het verschijnsel dat je bemerkt: jeuk rond de anus, met name ‘s nachts, omdat de wormpjes buiten hun eitjes leggen. Hoe griezelig dit allemaal klinkt, wormen zijn verder ongevaarlijk.
Aarsmaden loop je op door het inslikken van de eitjes van wormen. Deze eitjes zijn zo klein dat je ze niet kunt zien en worden verspreid via de handen en vingers. De eitjes worden overgebracht naar speelgoed, bed of zelfs deurkrukken en vervolgens ingeslikt wanneer de vingers aan de mond worden gezet.
Hoe kunt u worminfectie door aarsmade herkennen?
De jeuk van aarsmaden kan vervelend zijn, vooral `s nachts. Door krabben kan de huid rond de anus ontsteken. Als je goed kijkt kunt je de wormen in de ontlasting zien. Aarsmaden zijn dunne, beweeglijke, witte wormpjes van één centimeter lang.
Wat kun je zelf doen en wat wordt er gebruikt bij worminfectie door aarsmade?
Om besmetting te voorkomen, is goede hygiëne erg belangrijk. Hou de nagels kort, was de handen na elk toiletbezoek, hang elke dag schone handdoeken op en trek dagelijks een schone onderbroek aan. Krab niet als het jeukt en maak regelmatig de deurkrukken en de wc schoon.
Bij de apotheek en drogisterij kun je zonder recept een wormenkuur kopen.
Dat is een geneesmiddel met als werkzame stof mebendazol en albendazol.
Deze doden wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen in de worm verhindert.
Na 14 dagen moet je de behandeling herhalen: de eerste keer doodt het middel namelijk alleen de aanwezige wormen en niet de eitjes. Wormen zijn erg besmettelijk en als ze binnen het gezin steeds terugkomen, is het aan te bevelen het hele gezin tegelijk een kuur te laten doen.
-
blaasontsteking
Wat is blaasontsteking
Blaasontsteking is een bekende en veelvoorkomende blaasklacht. 60% van de vrouwen heeft tenminste één keer in haar leven een blaasontsteking. Omdat bij vrouwen de urinebuis korter is, komt hun blaas makkelijker in contact met de buitenwereld dan die van mannen. Daarom zijn vrouwen extra gevoelig voor blaasontsteking. De symptomen van blaasontsteking zijn vaak aandrang hebben om te plassen en een branderig gevoel tijdens het plassen.
Oorzaken van een blaasontsteking
De oorzaak van een blaasontsteking is een bacteriële infectie in je blaas. Meestal is dit de E-colibacterie, afkomstig uit de darmen, die via de urinebuis in de blaas terechtkomt. Hier gaat de bacterie zich vervolgens vermenigvuldigen en krijg je een blaasontsteking.
Bij vrouwen kunnen de bacteriën op verschillende manieren in de urinebuis en blaas terechtkomen en een blaasontsteking veroorzaken:
-Verkeerd afvegen. Als je van achteren naar voren afveegt, veeg je de bacteriën naar de urinebuis toe.
-Nauwsluitende en slecht ademende kleding en ondergoed. Hierdoor creëer je een optimale situatie voor bacteriën en schimmels te groeien.
-Seks. Tijdens het vrijen kunnen bacteriën in de buurt van de urinebuis komen.
Hoe kunt je een blaasontsteking herkennen?
Je moet vaker plassen, je plast steeds kleine beetjes. Het plassen is pijnlijk of branderig. De urine kan troebel zijn of er kan bloed in zitten. U kunt ook pijn hebben in de onderbuik. Een blaasontsteking geeft geen koorts.
Hoe kun je een blaasontsteking voorkomen?
Als je van jezelf weet dat je een gevoelige blaas hebt en vatbaar bent voor blaasontsteking, dan kun je preventieve maatregelen nemen voor een goede blaasfunctie. Daarbij bevinden de schadelijkste bacteriën zich rond de anus. Veeg daarom af van vóór naar achter. Gebruik dagelijks schoon ondergoed en was van onderen niet met zeep. Probeer ook na het vrijen de blaas te legen.
De plant guldenroede (Solidago), werkt vochtafdrijvend en remt blaasontstekingen. Het is het hoofdbestanddeel van een homeopathisch geneesmiddel dat onder meer het plassen makkelijker maakt.
Producten met cranberry-extracten hebben een zuiverende werking op de blaas en urinewegen en wordt vaak ingezet om blaasontsteking te voorkomen. Ze zorgen dat bacteriën geen kans krijgen en herstellen het natuurlijk evenwicht. Ook zijn ze effectief bij een brandend gevoel tijdens het plassen. Cranberry’s staan bekend om hun positieve invloed op de blaasfunctie. Het sap van de veenbes maakt je urine extra zuur. Bacteriën in de blaas die blaasontsteking veroorzaken, gedijen een stuk minder goed door die zuren
Wat kunt u zelf doen aan blaasontsteking
• Bij blaasontsteking is het belangrijk om veel te drinken (ruim 2 liter) en veel te plassen.
•Stel het plassen niet uit.
•Plas de blaas helemaal leeg, vooral na het vrijen.
•Warm ondergoed of vitamine C helpt niet tegen een blaasontsteking.
Welke geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij blaasontsteking?
•Nitrofurantoïne doodt bacteriën, doordat het ingrijpt op de energiehuishouding van de bacteriën. Het komt na inname vrij snel via de nieren in de urine terecht. Daarom is het erg geschikt bij infecties van de urinewegen, zoals een blaasontsteking. Nitrofurantoïne wordt gebruikt bij eenvoudige blaasontstekingen.
•Trimethoprim doodt vele soorten bacteriën. Het dringt door in de bacterie en verhindert de aanmaak van een voor de bacterie essentiële stof. Hierdoor sterft de bacterie af. Trimethoprim wordt gebruikt bij eenvoudige blaasontstekingen
•Amoxicilline doodt vele soorten bacteriën en heeft een goede opname in het lichaam. Het blokkeert een eiwit dat een belangrijke rol speelt bij de bacteriegroei waardoor de bacterie afsterft. Amoxicilline kan gebruikt worden bij blaasontstekingen als nitrofurantoïne en trimethoprim niet in aanmerking komen.
•Chinolon-antibiotica zijn middelen die de groei van vele soorten bacteriën remmen. Ze blokkeren een eiwit dat een belangrijke rol speelt bij de bacteriegroei. Hierdoor kan de bacterie zich niet meer vermenigvuldigen en sterft af. Chinolon-antibiotica worden gebruikt bij blaasontstekingen door bacteriën die niet gevoelig zijn voor bovenstaande middelen. Voorbeelden zijn ciprofloxacine, levofloxacine, norfloxacine, ofloxacine en pipemidinezuur.
Hartkwaal
in Gezondheid, medisch en verzorging
Geplaatst:
Beste FranZisska,
Medicatie via een online apotheek zou ik mezelf niet aanwagen!
Je kunt het beste naar de huisarts gaan. Mijn vader en moeder krijgen altijd hun medicatie voor een half jaar mee en als we op vakantie gaan vragen we de medicatie veel eerder aan. Wij hebben meestal een voorraad van 9 maanden hier!
De arts doet daar echt niet moeilijk over. Schrijven steeds vaker recepten voor chronisch gebruik van een half jaar uit, scheelt hun ook meer werk!
Daarnaast kun je op zoek gaan naar aternatieven dus inplaats van acenacoumarol of ascal bloedverdunners kun je kinderaspirines of gewone aspirines nemen.
Groene thee werk cholesterol verlagend.
Knoflook is goed voor de bloeddruk en heeft een positieve invloed op de cholesterolspiegel.
Groetjes Nurse