Doorzoek de community

Nu al een tijdje niks op het forum te hebben geplaatst ben ik ''terug''... Niet dat ik verwacht dat er ooit iemand de vraag bij zichzelf stelde van niks meer gelezen te hebben van tom666 maar daar gaat het niet over. De reden misschien des te meer... Een tijd terug vond ik het tijd om aan mijn tuin verder te werken. Mijn extra huisje stond er nu aangebouwd aan mijn tuinhuis en de houtkotten waren beide tot de nok gevuld met vers gekapt en gezaagd hout. De megakelder die ik heb bevat ook een 10m³ hout dus de komende winter mag hard worden; De prepspullen staan dedelijk op een plank en het meeste ligt proper. Dus tijd voor het terras ,pad ,bloemen en plantentuin en een mooi stukje gras. Daar ben je wel even met bezig om heel veel boordstenen mooi in de stabiel te leggen ,alles perfect uit te passen ,goten voorzien en dan 300 stenen tegels te leggen van 40x40cm. Daarna mooi gevoegd enz enz... Daarbij komen dan nog een boel klussen die anderen aan mij vragen (ik zeg zelden neen of eigenlijk nooit ) dus de tijd vliegt.. Tussendoor even een heel serieus werk aan mn chevy gedaan (nieuwe spider injector gemonteerd) en dan kwam de eerste klap.. Het leven lacht je toe (hoewel dit voor mezelf altijd redelijk relatief is) en de zon schijnt...Ik geniet van de werken die ik heb gedaan en plots krijg ik telefoon en wat ik te horen kreeg zal mij tekenen voor de rest van mn dagen. Mijn aller allerbeste kammeraad is zomaar plots gestorven aan een hartaanval.... Damn je wordt er met geconfronteerd op een moment dat ,hoe zal ik het zeggen ,ik voor mezelf heel veel vragen stel en ik over heel veel zaken nadenk en dan komt zoiets vrij hard aan.... De wereld staat even stil en draait daarna verder op een voor mij andere manier...alles is relatief, alles staat of valt van de ene op de andere seconde. Zijn zoon is nondedju even oud als mn dochter (8) en daar denk je even aan (heel hard) en dan sta je daar... Ik ben nu van nature een mens die bijna nooit zijn gevoelens met een ander deelt maar soms, heel soms is daar toch nood aan en dat kan je doen met bv je beste vriend maar net hij moest gaan... Tegen wie spreek je dan?? Tegen mijn hond? tja die luisterd wel maar zegt spijtig genoeg weinig terug...Tegen mijn vrouw? (2e vrouw) hmmmm die heeft al zoveel naar mijn rare psychische verhalen moeten luisteren dat ik ze er niet wil mee opzadelen. Ik bedoel maar..dan ga ik eens naar mijn kelder tussen mn prepspullen en al mijn machines gaan zitten en dan besef je ...dit is maar materiaal en eten en tegen verlies van een mens kan je gewoon niet geprept zijn. Je weet dat zo een zaken pijn doen als ze ooit gebeuren maar als het er is is het veel harder dan misschien gedacht... En dan begint het kopke te dolen in zichzelf... Een week geleden een ander mens dat ik goed kende net hetzelfde...dood ...zomaar en zondag laatstlede telefoon van mijn ex-vrouw dat mijn jongste dochter met spoed is opgenomen in het ziekenhuis met 41,5 ° koorts die niet te stillen is. Nu vandaag mocht ze naar huis terug met de boodschap operatie aan de niertjes ergens in augustus of september... Pfffffffffffff ik ben nu van uitzicht altijd wel een mens geweest waarvan men wist ...laat hem met rust maar zelf ijzer breekt wanneer het juiste punt is bereikt. Dat punt heeft er 4 jaar over gedaan en in die 4 jaar heb ik een ,hoe zal ik het zeggen , een tsunami aan emoties gekend en nu sta je dan vast.. Vast in jezelf waar je nooit gedacht had vast te staan. Alles wat je hoort of ziet komt dubbel aan . Dit zijn de zaken die niet waren opgenomen in mijn prepschema en dit zijn de zaken die waarschijnlijk het allermoeilijkste zijn ...de zaken waar je niet kan voor preppen.