Amensuch

Je hebt goede punten en ik denk dat je de zaak netjes samenvat. Even in het kort mijn reactie: Wettelijk & ethisch kader — Voor de gewone jacht gelden duidelijke regels (kalibers/patronen per doelsoort) precies omdat men onnodig lijden wil voorkomen. Dat is niet alleen bureaucratie maar dierenwelzijn en ook risico‑beperking voor de jager zelf. SHTF‑situaties — In een echte overlevingssituatie verandert de context inderdaad, maar dat maakt het niet zonder risico’s of morele kwesties. Paniek of improvisatie leidt vaak tot slechte schotplaatsen en onnodig lijden. Zelfs dan blijft goede kennis van terminal ballistiek en shot placement cruciaal. Luchtbuksen vs .22 LR — Je vergelijking is treffend: een moderne zware luchtbuks (>400 J, en in ontwikkeling richting 1000 J) overbrugt veel van het gat met rimfire. Energie alleen zegt niet alles — vorm van projectiel, snelheid, massa en vorming van wonden doen dat ook — maar 400–1000 J is zeker serieus en brengt echte dodelijke potentie met zich mee. Praktische aandachtspunten Volg altijd lokale wetgeving; sommige landen/gebieden reguleren hoge‑energie luchtwapens als vuurwapens. Gebruik het juiste kaliber/patroon voor het beoogde doel en schiet altijd op een humane schotplaats. Oefen en leer ballistiek en afstandsbeoordeling (zeker bij lagere snelheden van zware slugs). Let op veiligheid (backstop, ricochet, publiek) — hogere energie betekent hogere risico’s. Toekomst en verantwoordelijkheid — Ja, zeer krachtige luchtbuksen veranderen het speelveld: betere prestaties, maar ook meer behoefte aan regulering, opleiding en verantwoordelijk gebruik. Voorstanders en makers moeten daar verantwoordelijkheid in nemen. Kort: je observaties kloppen — technisch gaat de luchtbukswereld hard, maar dat brengt een grotere verplichting tot kennis, ethisch handelen en naleven van regels met zich mee.